Το πρωί της 25ης Ιανουαρίου του σωτήριου έτους 2015 πλησιάζει, οι κάλπες στήνονται, οι ετεροδημότες επιστρέφουν στον τόπο καταγωγής τους για σουκου, οι γιαγιάδες και οι παππούδες ψάχνουν άδικα να βρουν τα εκλογικά τους βιβλιάρια (άδικα γιατί έχουν καταργηθεί) και στήνονται τα τελευταία προεκλογικά σουαρέ (τραπεζώματα σε απλά ελληνικά) από τους υποψηφίους όπου δίνονται και οι τελευταίες υποσχέσεις στους αναποφάσιστους ψηφοφόρους (θα καταργήσουμε τον ΕΝΦΙΑ, θα βγούμε στις αγορές, θα φέρουμε θάλασσα στο Καρπενήσι, θα, θα, θα) . Αφού λοιπόν μαστιζόμαστε από εκλογικό πυρετούλη, σας παρουσιάζουμε μία άκρως εκλογική playlist για να ακούτε ενώ οι συγγενείς που έχετε να δείτε χρόνια σας συμβουλεύουν για το τι θα ψηφίσετε και τα κανάλια μεταφέρουν εικόνες απείρου κάλλους από εκλογικά κέντρα σε όλη την χώρα. Αν θέλετε να ξεχαστείτε, βάλτε ακουστικά. Ε, ας μην αποκοπούμε τελείως από το κλίμα των ημερών.
1. Από το 1966 μέχρι σήμερα, το ποιόν των πολιτικών παγκοσμίως φαίνεται πως είναι ίδιο και απαράλλακτο: ” Hey now baby, get into my big black car, I’m a political man and I practice what I preach […] I support the left, tho’ I’m leanin’ to the right
But I’m just not there when it’s coming to a fight.”
https://www.youtube.com/watch?v=uJqgk2XAg4k
2. Electioneer είναι η αγγλική λέξη γι αυτόν που στην καθομιλουμένη θα ονομάζαμε “κομματόσκυλο”. “Riot shields/ Voodoo economics- It’s just business/ Cattle prods and the IMF, I trust I can rely on your vote. When I go forwards you go backwards and somewhere we will meet” (IMF= International Monetary Fund, δηλαδή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο). Όπως λέει και ο Tom Yorke στους στίχους, ενώ ο πολιτικάντης “πηγαίνει μπροστά”, αποκτώντας εξουσία, “you”, ο λαός, “πάει πίσω”, χάνει την δύναμη του και τα δικαιώματα. Αλλά κάποια στιγμή θα συναντηθούν. Θα περιμένουμε.
3. Οι post-πάνκηδες Replacements που επηρέασαν την αμερικανική πανκ μουσική αδιαφορούν και απέχουν από τις κάλπες. Και το διατυμπανίζουν! “I don’t care who gets elected till I find me one to love. I don’t care, I don’t care, I don’t care!”
The truth has been spoken. Finally!
4. O Miles Davis, ο ιερέας της Τζαζ μας παροτρύνει να ψηφίσουμε. Απ’ ότι φαίνεται τον ίδιο. Well said Miles.
5. Οι θρυλικοί The Who εκθειάζουν μία επανάσταση και με σιγουριά δηλώνουν πως “We Won’t Get Fooled Again”. “There’s nothing in the street/ Looks any different to me/ And the slogans are replaced, by-the-bye. And the parting on the left/ Is now the parting on the right. And the beards have all grown longer overnight. Meet the new boss/ Same as the old boss.” Επίκαιρο όσο ποτε!
6. Πριν τον Καμένο και τα σποτάκια των Ανεξάρτητων Ελλήνων το είχε κάνει ο Διονύσης Σαββόπουλος. Πολλά χρόνια πριν. Τόσο κουλ. Και τόσο μα τόσο καλύτερο. “Μοιάζει να το ‘πε το ΠΑΣΟΚ, ο Σολωμός ή ο Τσάτσος, θα πω κι εγώ ένα σιγανό μη μας ακούσει μπάτσος.
Στα όνειρά μου σας καλώ και σας και την κυρά σας κι ελπίζω να καλέσετε κι εμάς απ’ τη μεριά σας.”
7. “Βάζω υποψηφιότητα πρωθυπουργός να γίνω, να κάθομαι τεμπέλικα, να τρώω και να πίνω. Και ν’ ανεβαίνω στη Βουλή εγώ να διατάζω να τους πατώ τον άργιλε και να τους μαστουριάζω.” Επιτέλους μία ειλικρινής (και ενδιαφέρουσα) δήλωση του “πολιτευόμενου” Μάρκου Βαμβακάρη!
8. Σε μουσική Τζίμη Πανούση και στίχους Γρηγόρη Ψαριανού (ναι καλε, του γνωστού πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ και υποψηφίου σε αυτές τις εκλογές με το Ποτάμι) οι Μουσικές Ταξιαρχίες μας μεταφέρουν το κλίμα της εποχής και μας κάνουν να αναρρωτιόμαστε. Άραγε ο Ψαριανός έκανε όσα γράφει στους στίχους όταν μπήκε στη Βουλή;
9. Σύμφωνα με όσα μας λένε στη σχολή, το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» είναι ένα παράδοξο φαινόμενο όπου οι όμηροι ταυτίζονται και τρέφουν συμπάθεια προς τους δυνάστες τους. Ο Πάνος Κατσιμίχας σε αυτό το τραγούδι με τον εύστοχο τίτλο αναρρωτιέται εύλογα: “και πριν με πάρει ο ύπνος σκέφτομαι κρυφά γιατί ψηφίζουν οι φτωχοί αυτούς που τους πηδάνε, κι ύστερα βγαίνουν με πανό και λενε πως πεινάνε. Βγαίνουν ζητάνε χίλια δυο, και παίρνουν ό,τι κάτσει- η εξουσία χασκογελά και τους κλωτσάνε οι μπάτσοι.” Sad but true…
https://www.youtube.com/watch?v=Cu56h2dscc0
10. Τα Υπόγεια Ρεύματα, πάντα αναφέρονταν σε κοινωνικά ζητήματα και δε φοβήθηκαν ποτέ την κριτική. Στο τραγούδι αυτό προφανώς και τα βάζουν με τους κάποτε ιδεολόγους και όπως λένε “Ρε μπάρμπα πες μου κάτι γιατί θα τρελαθώ, θα στρίψει το μυαλό μου θα πέσω σε γκρεμό. Αλλάξανε τα μυαλά σου ή τα `πιασες χοντρά, κι έγινε η επανάσταση χωράφια και λεφτά”.
(+1) Μπορεί να μην είναι ένα αμιγώς “εκλογικό” κομμάτι, αλλά ακόμη και σήμερα 27 χρόνια αργότερα, παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ. “Ψηφοθυρία, λόγοι και εμβατήρια, ποτέ δεν έφεραν την αλλαγή.” Και όπως τραγουδά ο Παύλος Σιδηρόπουλος σε στίχους Δημήτρη Βάρου, μας έχουν απομείνει δύο επιλογές: “πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς.”
https://www.youtube.com/watch?v=m9rOkmTKFHI
