Το 1979 ο Διονύσης Σαββόπουλος κυκλοφορεί τον αριστουργηματικό του δίσκο «Η Ρεζέρβα». Ίσως πρόκειται (μαζί με το Κούρεμα το 1989) για τον πιο πολιτικό δίσκο της καριέρας του. Ο δίσκος γνωρίζει επιτυχία με τον «Πολιτευτή» να ξεχωρίζει, ενώ συμμετέχουν σε διάφορα τραγούδια, ο Νίκος Παπάζογλου, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, η Αφροδίτη Μάνου και η Ελένη Βιτάλη.
Το τραγούδι όμως που αναμφισβήτητα σημαδεύει τον δίσκο είναι το «Μακρύ Ζεϊμπέκικο για τον Νίκο». Πρόκειται για ένα τραγούδι που διαρκεί 14 λεπτά, γεγονός που από μόνο του το κάνει αντιεμπορικό. Ο Μάνος Χατζιδάκις όμως ως διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος δίνει εντολή και το τραγούδι παίζεται καθημερινά στις 11 το πρωί.
Τι είναι όμως «Το μακρύ Ζεϊμπέκικο για τον Νίκο» και γιατί διαρκεί 14 λεπτά; Πρόκειται για την ιστορία του Νίκου Κοεμτζή και του εγκλήματος που διέπραξε για μια παραγγελιά. Ο Κοεμτζής ήταν ένας αριστερός επαρχιώτης που βρέθηκε στην Αθήνα μαζί με τον αδερφό του Δημοσθένη για μια καλύτερη τύχη. Από νωρίς είχε εκδηλώσει μαι παραβατική συμπεριφορά και είχε κάνει φυλακή για κλοπή. Ήταν γνωστός στις αστυνομικές αρχές. Ένα Σάββατο βράδυ λοιπόν με τον Δημοσθένη και κάποιες κοπέλες πήγαν στα μπουζούκια και έδωσαν παραγγελία στην ορχήστρα να παίξει ένα τραγούδι για να χορέψει ο Δημοσθένης. Όταν μετά από λίγη ώρα η ορχήστρα άρχιζε να παίζει την παραγγελιά του Δημοσθένη, η πίστα άδειασε εκτός από δύο αστυνόμους που έτυχε να διασκεδάζουν στο ίδιο κέντρο.
Έξαλλος ο Νίκος Κοεμτζής τους φώναξε να φύγουν για να χορέψει μόνος του ο αδερφός του. Αυτοί αρνήθηκαν και τους μαχαίρωσε. Πραγματικά αφηνιασμένος ο Κοεμτζής άρχισε να μαχαιρώνει όποιον έβλεπε μπροστά του. Σκότωσε τρεις και τραυμάτισε άλλους έξι. Η Αστυνομία δεν άργησε να τον ανακαλύψει. Συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε. Αποφυλακίστηκε μετά από πολλά χρόνια και λίγο αργότερα πέθανε…
Ο Σαββόπουλος υπό την επιρροή μάλλον του Bob Dylan, που τέσσερα χρόνια πριν είχε γράψει το εξαιρετικό “Hurricane” με αντίστοιχο περίπου θέμα, παίρνει αφορμή από ένα περιστατικό του αστυνομικού δελτίου και συνθέτει ένα ψυχογράφημα της μετεμφυλιακής κοινωνίας. Κάθε στίχος είναι προσεκτικά διαλεγμένος και σε καμιά περίπτωση ο δημιουργός δεν επαινεί τον δράστη για το απεχθές έγκλημα που διέπραξε. Πάντοτε το δυνατό σημείο του Σαββόπουλου είναι ο στίχος και με αυτό το τραγούδι πηγαίνει σε ένα παραπάνω επίπεδο, ξεπερνώντας τον ίδιο του τον εαυτό.
Το 1990 ξαναηχογράφησε «Το Μακρύ Ζεϊμπέκικο για τον Νίκο» μαζί με την Λένα Πλάτωνος, την Νέννη Ζάππα, τον Βασίλη Χατζηνικολάου και τον Βασίλη Πιερρακέα για τον δίσκο του «Αναδρομή ΄63 – ‘89».
