Έχουν περάσει σχεδόν 47 χρόνια απο το μαγικό τριήμερο της 15ης, 16ης και 17ης Αυγούστου ( που τελικά έγινε τετραήμερο) του 1969, όπου χιλιάδες νεαροί Αμερικάνοι και μη, πολλοί εκ των οποίων ήταν χίπηδες, βρέθηκαν στον ασήμαντο ως τότε χώρο του Γούντστοκ της Νέας Υόρκης. Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή: Είχε προγραμματιστεί ένα μουσικό φεστιβάλ στην περιοχή του Γούντστοκ, εξ ου και το όνομα, που αργότερα όμως μεταφέρθηκε στο Μπέθελ, αφού οι κάτοικοι του Woodstock δε συμφωνούσαν και κίνησαν γη και ουρανό ώστε να μη γίνει το event στην περιοχή τους και χαλάσει τη γαλήνια ζωή των αμερικανικών προαστίων. Οι διοργανωτές λοιπόν, αφού έψαξαν πολύ, βρήκαν ένα κτήμα που παραχώρησε ο αγρότης Max Yasgur (που να ήξερε πως έγραφε ιστορία) στο Μπέλεθ, 70 χιλιόμετρα μακριά από το Γούντστοκ και διαβεβαίωσαν τους κατοίκους πως δε θα πήγαιναν περισσότεροι από 40.000 θεατές. Δεν είχαν ιδέα τι τους περίμενε… Η αρχική ιδέα ήταν ένα υπαίθριο φεστιβάλ μουσικής και τεχνών, που θα είχε ως headliners κάποιους μεγάλους καλλιτέχνες που κατοικούσαν στην ευρύτερη περιοχή, όπως τον Μπόμπ Ντύλαν ή τους The Band. Βέβαια αυτοί έκαναν νερά και σνόμπαραν την εκδήλωση, αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Το πρώτο μεγάλο όνομα που συμφώνησε ήταν οι Creedence Clearwater Revival. Ακολούθησε μία παρέλαση των μεγαλύτερων ονομάτων εκείνης της εποχής, όπως Jimi Hendrix, Janis Joplin, Grateful Dead, Joe Cocker και πολλοί άλλοι. Το εισιτήριο κόστιζε 19$ και 24$ (σημερινή αντικειμενική αξία 100$.)
Όμως, σε ένα φεστιβάλ στα προάστια της Νέας Υόρκης, όπου αναμένονταν περίπου 50.000 άτομα, έμελλε να γραφτεί μία από τις πιό λαμπρές σελίδες της ροκ ιστορίας (οκ, λαμπρή με μία εσάνς λάσπης, lsd και αλκοόλ). 500.000 άνθρωποι κατέκλησαν τον χώρο και η διοργάνωση έφτασε στο σημείο να γκρεμίσει τα συρματοπλέγματα και τους φράχτες και να επιτρέψει στον τεράστιο όγκο να παρακολουθήσει τους καλλιτέχνες. Εκεί διαδραματίστηκαν κάποιες από τις κορυφαίες στιγμές της ροκ μυθολογίας, γεγονότα γεμάτα sex, drugs και rock & roll. Το μισό εκατομμύριο χίπις γιόρτασε τα νιάτα του και την προσωρινότητα του με καλή μουσική, αλκόολ, χασίς, ψυχοτροπικά μανιτάρια και κάθε είδους ναρκωτικό, λάσπη, χορό υπό την βροχή και πολύ πολύ πολύ πολύ ελεύθερο σεξ, αψηφώντας τις άσχημες καιρικές συνθήκες και την έλλειψη φαγητού και υγιεινής. Ήταν μία συναυλία- γιορτή απελευθέρωσης και ειρήνης που αποτέλεσε ταυτόχρονα αντιπολεμική και αντιμπεριαλιστική διαμαρτυρία, αφού τόσο το κοινό όσο και οι καλλιτέχνες αποδοκίμασαν τον πόλεμο στο Βιετνάμ και τις επεκτατικές και μιλιτιριστικές τάσεις των ΗΠΑ, με αποκορύφωμα τον Hendrix να αποδομεί πλήρως τον αμερικάνικο εθνικό ύμνο την αυγή της τελευταίας μέρας του φεστιβάλ, που για πολλούς σήμανε την αυγή μίας νέας εποχής. Και όλα αυτά συνέβησαν εν μέσω μίας περιόδου κοινωνικού αναβρασμού, αφού ο Πόλεμος στο Βιετνάμ μαίνονταν, ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν στο peak, η πυρηνική καταστροφή έμοιαζε πιο κοντά από ποτέ, σχεδόν αναπόφευκτη, οι δολοφονίες του Malcolm X και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ήταν πρόσφατες ενώ ο γαλλικός Μάης του ’68 μπορεί να μην είχε πετύχει άμεσα όσα απαιτούσε. αλλά φύτεψε τον σπόρο της ελευθερίας και της δικαιοσύνης στην άνυδρη και ημιστείρα Ευρωπαϊκή και Αμερικάνική γη που έβριθε πουριτανισμό και καθωσπρεπισμό. Το event αποτέλεσε την κορύφωση του κινήματος των χίπις, οι οποίοι σύντομα ξεφούσκωσαν εξαιτίας της δυσφήμισης και του πολέμου που είχαν κηρύξει οι μυστικές υπηρεσίες, με τις εφόδους στα κοινόβια, τις συλλήψεις και τον δημόσιο εξευτελισμό. Αφορμή για όλες αυτές τις κινήσεις αποτέλεσαν οι κατηγορίες για ναρκωτικά και προσβολή των ηθών.
Στο Woodstock έπαιξαν κάποια από τα πιο ηχηρά ονόματα, που όχι απλά ήταν δημοφιλή, αλλά αποτέλεσαν τους ακρογωνιαίους λίθους στην εξέλιξη της ροκ και ποπ μουσικής. Δε θα ασχοληθούμε με τις ηχηρές απουσίες, όπως ο Dylan και οι Doors, αλλά θα επικεντρωθούμε σε όσους βρέθηκαν και χάρισαν στην παγκόσμια ποπ ιστορία μία χρυσή σελίδα. Όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί “Πόσο κοστίζει άραγε να κλείσεις ένα μεγάλο όνομα για συναυλία;”. Έχουμε ακούσει αστρονομικά ποσά για ιδιωτικά κυρίως events, αλλά σε γενικές γραμμές όλοι ξέρουμε πως οι διοργανωτές πρέπει να σκάσουν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες για να φέρουν ένα μεγάλο τραγουδιστή ή συγκρότημα. Π.χ, λέγεται πως η Adele χρεώνει για τις μουσικές της υπηρεσίες περί τα 750.000$, ο Drake 300-500.000$ ενώ για τον Justin Timberlake το μαλλί πάει σχεδόν στο 1 μύριο. Ακόμα και οι Έλληνες τραγουδιστές έχουν απίστευτα κασέ.
Και όπως όλοι μαντεύουμε, οι καλλιτέχνες στο Woodstock, εκτός από το ότι εξαργύρωσαν την φήμη που απέκτησαν στο φεστιβάλ στο άμεσο μέλλον, δεν εμφανίστηκαν δωρεάν, αλλά πληρώθηκαν- και με το παραπάνω. Σύμφωνα με πηγές που ήρθαν πριν λίγες μέρες στο φως ο Jimi Hendrix πήρε τα περισσότερα χρήματα, αφού το ποσό ανήλθε στα 18.000$ (περίπου 112.000$ για τα δεδομένα του 2015). Οι Blood, Sweat and Tears πήραν 15.000, η Joan Baez 10.000, οι Creedence Clearwater Revival 10.000 και οι The Band 7.500, σχηματίζοντας το Top 5 των πιο ακριβοπληρωμένων. Άλλα κορυφαία ονόματα όπως οι The Who και ο Joe Cocker που μας άφησε πρόσφατα πήραν 6.250 και 1.375$ αντίστοιχα. Σίγουρα έπεσε πολύ χρήμα, αλλά το budget του event για την απήχηση και τον μύθο του δεν ήταν σε καμία περίπτωση τόσο εξωφρενικό όσο οι σημερινές big-budget παραγωγές. Ορίστε ένα παράδειγμα: Ο deadmau5 αυτή τη στιγμή κοστίζει τα διπλάσια απ’ όσα κόστιζε ο Hendrix, ο καλύτερος κιθαρίστας που έχει περάσει ποτέ από τον πλανήτη Γη, όταν ήταν στην καλύτερη περίοδο του. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Αυτή είναι η λίστα με όλες τις αμοιβές του Woodstock:
1. Jimi Hendrix – $18,000
2. Blood, Sweat and Tears – $15,000
3. Joan Baez – $10,000
4. Creedence Clearwater Revival – $10,000
5. The Band – $7,500
6. Janis Joplin – $7,500
7. Jefferson Airplane – $7,500
8. Sly and the Family Stone – $7,000
9. Canned Heat – $6,500
10. The Who – $6,250
11. Richie Havens – $6,000
12. Arlo Guthrie – $5,000
13. Crosby, Stills, Nash and Young – $5,000
14. Ravi Shankar – $4,500
15. Johnny Winter – $3,750
16. Ten Years After – $3,250
17. Country Joe and the Fish – $2,500
18. Grateful Dead – $2,500
19. The Incredible String Band – $2,250
20. Mountain – $2,000
21. Tim Hardin – $2,000
22. Joe Cocker – $1,375
23. Sweetwater – $1,250
24. John B. Sebastian – $1,000
25. Melanie – $750
26. Santana – $750
27. Sha Na Na – $700
28. Keef Hartley – $500
29. Quill – $375
Έχουν περάσει σχεδόν 47 χρόνια απο το μαγικό τριήμερο της 15ης, 16ης και 17ης Αυγούστου ( που τελικά έγινε τετραήμερο) του 1969, όπου χιλιάδες νεαροί Αμερικάνοι και μη, πολλοί εκ των οποίων ήταν χίπηδες, βρέθηκαν στον ασήμαντο ως τότε χώρο του Γούντστοκ της Νέας Υόρκης. Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή: Είχε προγραμματιστεί ένα μουσικό φεστιβάλ στην περιοχή του Γούντστοκ, εξ ου και το όνομα, που αργότερα όμως μεταφέρθηκε στο Μπέθελ, αφού οι κάτοικοι του Woodstock δε συμφωνούσαν και κίνησαν γη και ουρανό ώστε να μη γίνει το event στην περιοχή τους και χαλάσει τη γαλήνια ζωή των αμερικανικών προαστίων. Οι διοργανωτές λοιπόν, αφού έψαξαν πολύ, βρήκαν ένα κτήμα που παραχώρησε ο αγρότης Max Yasgur (που να ήξερε πως έγραφε ιστορία) στο Μπέλεθ, 70 χιλιόμετρα μακριά από το Γούντστοκ και διαβεβαίωσαν τους κατοίκους πως δε θα πήγαιναν περισσότεροι από 40.000 θεατές. Δεν είχαν ιδέα τι τους περίμενε… Η αρχική ιδέα ήταν ένα υπαίθριο φεστιβάλ μουσικής και τεχνών, που θα είχε ως headliners κάποιους μεγάλους καλλιτέχνες που κατοικούσαν στην ευρύτερη περιοχή, όπως τον Μπόμπ Ντύλαν ή τους The Band. Βέβαια αυτοί έκαναν νερά και σνόμπαραν την εκδήλωση, αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Το πρώτο μεγάλο όνομα που συμφώνησε ήταν οι Creedence Clearwater Revival. Ακολούθησε μία παρέλαση των μεγαλύτερων ονομάτων εκείνης της εποχής, όπως Jimi Hendrix, Janis Joplin, Grateful Dead, Joe Cocker και πολλοί άλλοι. Το εισιτήριο κόστιζε 19$ και 24$ (σημερινή αντικειμενική αξία 100$.)
Όμως, σε ένα φεστιβάλ στα προάστια της Νέας Υόρκης, όπου αναμένονταν περίπου 50.000 άτομα, έμελλε να γραφτεί μία από τις πιό λαμπρές σελίδες της ροκ ιστορίας (οκ, λαμπρή με μία εσάνς λάσπης, lsd και αλκοόλ). 500.000 άνθρωποι κατέκλησαν τον χώρο και η διοργάνωση έφτασε στο σημείο να γκρεμίσει τα συρματοπλέγματα και τους φράχτες και να επιτρέψει στον τεράστιο όγκο να παρακολουθήσει τους καλλιτέχνες. Εκεί διαδραματίστηκαν κάποιες από τις κορυφαίες στιγμές της ροκ μυθολογίας, γεγονότα γεμάτα sex, drugs και rock & roll. Το μισό εκατομμύριο χίπις γιόρτασε τα νιάτα του και την προσωρινότητα του με καλή μουσική, αλκόολ, χασίς, ψυχοτροπικά μανιτάρια και κάθε είδους ναρκωτικό, λάσπη, χορό υπό την βροχή και πολύ πολύ πολύ πολύ ελεύθερο σεξ, αψηφώντας τις άσχημες καιρικές συνθήκες και την έλλειψη φαγητού και υγιεινής. Ήταν μία συναυλία- γιορτή απελευθέρωσης και ειρήνης που αποτέλεσε ταυτόχρονα αντιπολεμική και αντιμπεριαλιστική διαμαρτυρία, αφού τόσο το κοινό όσο και οι καλλιτέχνες αποδοκίμασαν τον πόλεμο στο Βιετνάμ και τις επεκτατικές και μιλιτιριστικές τάσεις των ΗΠΑ, με αποκορύφωμα τον Hendrix να αποδομεί πλήρως τον αμερικάνικο εθνικό ύμνο την αυγή της τελευταίας μέρας του φεστιβάλ, που για πολλούς σήμανε την αυγή μίας νέας εποχής. Και όλα αυτά συνέβησαν εν μέσω μίας περιόδου κοινωνικού αναβρασμού, αφού ο Πόλεμος στο Βιετνάμ μαίνονταν, ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν στο peak, η πυρηνική καταστροφή έμοιαζε πιο κοντά από ποτέ, σχεδόν αναπόφευκτη, οι δολοφονίες του Malcolm X και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ήταν πρόσφατες ενώ ο γαλλικός Μάης του ’68 μπορεί να μην είχε πετύχει άμεσα όσα απαιτούσε. αλλά φύτεψε τον σπόρο της ελευθερίας και της δικαιοσύνης στην άνυδρη και ημιστείρα Ευρωπαϊκή και Αμερικάνική γη που έβριθε πουριτανισμό και καθωσπρεπισμό. Το event αποτέλεσε την κορύφωση του κινήματος των χίπις, οι οποίοι σύντομα ξεφούσκωσαν εξαιτίας της δυσφήμισης και του πολέμου που είχαν κηρύξει οι μυστικές υπηρεσίες, με τις εφόδους στα κοινόβια, τις συλλήψεις και τον δημόσιο εξευτελισμό. Αφορμή για όλες αυτές τις κινήσεις αποτέλεσαν οι κατηγορίες για ναρκωτικά και προσβολή των ηθών.
Στο Woodstock έπαιξαν κάποια από τα πιο ηχηρά ονόματα, που όχι απλά ήταν δημοφιλή, αλλά αποτέλεσαν τους ακρογωνιαίους λίθους στην εξέλιξη της ροκ και ποπ μουσικής. Δε θα ασχοληθούμε με τις ηχηρές απουσίες, όπως ο Dylan και οι Doors, αλλά θα επικεντρωθούμε σε όσους βρέθηκαν και χάρισαν στην παγκόσμια ποπ ιστορία μία χρυσή σελίδα. Όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί “Πόσο κοστίζει άραγε να κλείσεις ένα μεγάλο όνομα για συναυλία;”. Έχουμε ακούσει αστρονομικά ποσά για ιδιωτικά κυρίως events, αλλά σε γενικές γραμμές όλοι ξέρουμε πως οι διοργανωτές πρέπει να σκάσουν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες για να φέρουν ένα μεγάλο τραγουδιστή ή συγκρότημα. Π.χ, λέγεται πως η Adele χρεώνει για τις μουσικές της υπηρεσίες περί τα 750.000$, ο Drake 300-500.000$ ενώ για τον Justin Timberlake το μαλλί πάει σχεδόν στο 1 μύριο. Ακόμα και οι Έλληνες τραγουδιστές έχουν απίστευτα κασέ.
Και όπως όλοι μαντεύουμε, οι καλλιτέχνες στο Woodstock, εκτός από το ότι εξαργύρωσαν την φήμη που απέκτησαν στο φεστιβάλ στο άμεσο μέλλον, δεν εμφανίστηκαν δωρεάν, αλλά πληρώθηκαν- και με το παραπάνω. Σύμφωνα με πηγές που ήρθαν πριν λίγες μέρες στο φως ο Jimi Hendrix πήρε τα περισσότερα χρήματα, αφού το ποσό ανήλθε στα 18.000$ (περίπου 112.000$ για τα δεδομένα του 2015). Οι Blood, Sweat and Tears πήραν 15.000, η Joan Baez 10.000, οι Creedence Clearwater Revival 10.000 και οι The Band 7.500, σχηματίζοντας το Top 5 των πιο ακριβοπληρωμένων. Άλλα κορυφαία ονόματα όπως οι The Who και ο Joe Cocker που μας άφησε πρόσφατα πήραν 6.250 και 1.375$ αντίστοιχα. Σίγουρα έπεσε πολύ χρήμα, αλλά το budget του event για την απήχηση και τον μύθο του δεν ήταν σε καμία περίπτωση τόσο εξωφρενικό όσο οι σημερινές big-budget παραγωγές. Ορίστε ένα παράδειγμα: Ο deadmau5 αυτή τη στιγμή κοστίζει τα διπλάσια απ’ όσα κόστιζε ο Hendrix, ο καλύτερος κιθαρίστας που έχει περάσει ποτέ από τον πλανήτη Γη, όταν ήταν στην καλύτερη περίοδο του. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Αυτή είναι η λίστα με όλες τις αμοιβές του Woodstock:
1. Jimi Hendrix – $18,000
2. Blood, Sweat and Tears – $15,000
3. Joan Baez – $10,000
4. Creedence Clearwater Revival – $10,000
5. The Band – $7,500
6. Janis Joplin – $7,500
7. Jefferson Airplane – $7,500
8. Sly and the Family Stone – $7,000
9. Canned Heat – $6,500
10. The Who – $6,250
11. Richie Havens – $6,000
12. Arlo Guthrie – $5,000
13. Crosby, Stills, Nash and Young – $5,000
14. Ravi Shankar – $4,500
15. Johnny Winter – $3,750
16. Ten Years After – $3,250
17. Country Joe and the Fish – $2,500
18. Grateful Dead – $2,500
19. The Incredible String Band – $2,250
20. Mountain – $2,000
21. Tim Hardin – $2,000
22. Joe Cocker – $1,375
23. Sweetwater – $1,250
24. John B. Sebastian – $1,000
25. Melanie – $750
26. Santana – $750
27. Sha Na Na – $700
28. Keef Hartley – $500
29. Quill – $375
