Ο θρύλος Αντώνης Μιτζέλος κάνει αυτό που του ζητάει η ψυχή του. Γράφει μουσική τη μουσική του, κάνει συναυλίες, ζει το ταξίδι του. Ένας μεγάλος μουσικός, με αριστουργήματα στο ενεργητικό του, μας μιλά για το χτες και το σήμερα πάντα σε σχέση με, τι άλλο, τη μουσική!
Κ. Μιτζέλο σας καλωσορίζουμε στο Μικρόφωνο! Είναι χαρά ή μάλλον, τιμή μας να φιλοξενούμε ένα μουσικό-θρύλο στην ιστοσελίδα μας. Ο Μάιος σας βρίσκει επί σκηνής παρέα με τον Στέφανο Κορκολή. Ξεκινάτε από Θεσσαλονίκη, συνεχίζετε στη Μυτιλήνη και καταλήγετε στην Αθήνα. Πώς προέκυψε αυτή ή όχι και τόσο αναμενόμενη συνεργασία (δεδομένου ότι κινείστε σε διαφορετικά μουσικά μονοπάτια);
Α.Μ: ‘Ηταν μια πολύ καλή συνεργασία μεταξύ δύο Ελλήνων συνθετών – βιρτουόζων μουσικών που έπρεπε να συμβεί και με χαρά συνέβη. Το μονοπάτι της δημιουργίας είναι μόνο ένα και βαδίζουμε και οι δύο στο ίδιο. Η πνευματική πρόθεση του δημιουργού είναι που αλλάζει το αποτέλεσμα κάθε φορά, ο στόχος μα και η ικανότητα του να δεχτεί το δώρο. ‘Εγιναν καλές παραστάσεις και προέκυψαν όμορφοι αυτοσχεδιασμοί και φυσικά, ακούστηκαν οι μουσικές και τα τραγούδια μας.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο τραγούδι σας με τίτλο “Έλα μου”, το οποίο είχατε ήδη ερμηνεύσει αρκετές φορές σε συναυλίες. Ωστόσο, αποφασίσατε να κυκλοφορήσει μόλις το Φεβρουάριο. Για ποιους λόγους επιλέξατε τη δεδομένη στιγμή;
Α.Μ: Τραγουδάω το ”’Ελα μου” από το 2012 στις συναυλίες μου και είναι ήδη γνωστό και αγαπημένο στον κόσμο που τις παρακολουθεί. Τα τελευταία χρόνια απείχα από τη δισκογραφία, εκδίδοντας σποραδικά σε άλμπουμ φίλων μόνο, ένα δυο τραγούδια το χρόνο. Επιστρέφω λοιπόν, στις κυκλοφορίες μουσικής και τραγουδιών μου, αρχικά με το άλμπουμ ”Κοινός Παρονομαστής” που είναι το soundtrack της ομώνυμης ταινίας και με το τραγούδι ”Ο χρόνος νικά” που ερμηνεύει η Μελίνα Ασλανίδου. Ακολούθησε το ”Δεν λέει η καρδιά να μάθει” με την Γεωργία Νταγάκη και το single ”’Ελα μου” που είναι το πρώτο από μια σειρά τραγουδιών που αποφάσισα να τραγουδήσω εγώ, θέλοντας να μεταφέρω το μήνυμά τους προσωπικά και επιχειρώντας μια νέα προσέγγιση επικοινωνίας με το κοινό μου. ‘Ολα αυτά μα και όλα τα επόμενα θα κυκλοφορήσουν τους επόμενους μήνες, γιατί έχω δημιουργήσει ένα δικό μου δισκογραφικό label την ”ΚΙΘΑΡΩΔΙΑ” σε συνεργασία με τη δισκογραφική 14 Music και προγραμματίζω αρκετές νέες κυκλοφορίες για το 2015. ‘Εχω λοιπόν, μια βάση για να μπορώ επιτέλους να κυκλοφορώ τη μουσική μου όποτε και όπως θέλω.
Έχετε ζήσει τη χρυσή, θα μπορούσαμε να πούμε, εποχή του ελληνικού ροκ. Πώς βλέπετε τα πράγματα σήμερα;
Α.Μ: Σκούρα, αλλά το μαύρο είναι και ένα καλό χρώμα εάν θες να ροκάρεις. Εάν θες να αμφισβητήσεις το σύστημα και τα υπερ-προστατευμένα παιδιά του. Εάν οι αυθεντίες σού φαντάζουν πότε λίγο ροζ και πότε ανήκουσες σε κόμματα ή περίεργες οργανώσεις, εάν έχεις το δώρο της δημιουργίας και τον τσαμπουκά του μη εξαρτώμενου από τα χρήματα βίου, τότε μια χαρά μαύρα είναι τα πράγματα. ‘Εχεις λόγο να παλέψεις στους δρόμους με όπλο το χρώμα της μουσικής σου και ποιος ξέρει, μετά από χρόνια να μπεις στα μαγαζιά και στα στάδια εάν βρεις ομοϊδεάτες. Μια χαρά μαύρα λοιπόν…
Flashback στα χρόνια των ΤΕΡΜΙΤΩΝ. 5 λέξεις-κλειδιά που αντανακλούν εκείνη την περίοδο.
Α.Μ: Η μουσική μου – η παρέα – τα όνειρα – ο αγώνας – η πνευματική μου εξέλιξη.
Ένας μουσικός «ξεδιπλώνεται» καλύτερα σε γκρουπ ή σόλο;
Α.Μ: Αναλόγως το είδος του μουσικού. Καλό είναι πάντως εάν τελικά γίνει η επιλογή του γκρουπ, τότε αυτό να έχει μεγάλη χρονική διάρκεια ζωής. Δημιουργείται μουσικό ιδίωμα χαρακτηριστικό που λειτουργεί σαν ένα σώμα, μια πνευματική υπόσταση που όμως απαρτίζεται από περισσότερους του ενός ανθρώπους και αυτή η ιδιότητα αδίκως χάνεται με τη διάλυση. Είναι δυο διαφορετικές επιλογές, το να ταξιδεύεις μόνος ή με την παρέα σου. Με τους Τερμίτες ήταν καλά, τώρα κάνω άλλες μουσικές και αυτό είναι το προσωπικό μου ζητούμενο.
Έχετε γράψει τραγούδια, κυριολεκτικά για τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής. Γενιές και γενιές τα τραγουδούν, πολλές φορές χωρίς να γνωρίζουν ότι είναι δικά σας. Έχετε επιλέξει συνειδητά να διατηρείτε πιο χαμηλό προφίλ ή ήταν κάτι που προέκυψε στην πορεία;
Α.Μ: Κάνω πάντα αυτό που η ψυχή μου ζητάει. Γράφω μουσική, πολλές φορές μου αρέσει και το σανίδι, η σκηνή, το ταξίδι. Μέχρι εκεί φτάνω και μέχρι εκεί βρίσκω νόημα. Εάν κάποιος θέλει να με γνωρίσει προσωπικά ή για τη μουσική μου, ασφαλώς και μπορεί αλλά δεν είναι δική μου δουλειά αυτή ώστε να το προκαλώ. Δεν επέλεξα κανένα προφίλ. Αυτός είμαι.
Πολλοί νέοι -ή μη – καλλιτέχνες θα θεωρούσαν τα νούμερα που αναγράφονται στο βιογραφικό σας ως άπιαστο όνειρο. 2.500 συναυλίες, 2.000 τραγούδια σε δισκογραφία. Μιλάμε απλά για αστείρευτη πηγή ενέργειας και έμπνευσης. Μπορεί ένας δημιουργός να φτάσει αυτά τα νούμερα στη δισκογραφία του 2015;
Α.Μ: Πέρασα πολλά όμορφα και δημιουργικά χρόνια, οκ, μα δε θεωρώ πως έγραψα και εξέδωσα τις περισσότερες μουσικές που κατοίκησαν μέσα στην ψυχή μου. ‘Ετρεχα βλέπεις, με μια βαλίτσα στο ένα χέρι και μια κιθάρα στο άλλο ασταμάτητα ή έγραφα στα στούντιο για άλλους δημιουργούς. Καμιά φορά αισθάνομαι ένα μεγάλο βάρος να με γονατίζει και να μη με αφήνει να πάω παραπέρα προς το ζητούμενο φως. Είναι μάλλον τα τραγούδια που προσπέρασα και τα έργα που δεν ηχογράφησα ποτέ. ‘Ίσως να προλάβω να κάνω κάτι γι’ αυτό από εδώ και πέρα. ‘Ενας νέος δημιουργός δύσκολα θα φτάσει αυτά τα νούμερα αλλά σε τι του χρειάζονται; ‘Έτσι κι αλλιώς, η δισκογραφία είναι στο τέλος της και τα πνευματικά δικαιώματα είναι ελάχιστα έως ανύπαρκτα. Δείγμα της μεγάλης πτώσης της κοινωνίας μας.
Η πιο αμήχανη στιγμή ever επί σκηνής;
Α.Μ: Σε μια παράσταση που έπαιζα, νεαρός στην Πλάκα το 1979, άκουσα μεγάλη φασαρία από κάτω και αναστάτωση. Εμφανίζεται λοιπόν μια ομάδα από ”περίεργους” τύπους, «ξεμαλλιαρέους», χειρότερους από εμένα, που κρατούσαν στα χέρια τους νταούλια, ντέφια, ζουρνάδες και κιθάρες! Μην μπορώντας να αντιδράσουν οι άνθρωποι του μαγαζιού, μια μπουάτ ήταν, πάτησαν πάνω στα τραπέζια, ανέβηκαν πάνω στη σκηνή, μας διέκοψαν και συνέχισαν να παίζουν τη μουσική τους κάνοντας μουσικό πραξικόπημα, ζητώντας μερτικό στην ακρόαση και διάδοση των ιδεών τους μέσω ενός ασαφούς λογυδρίου, χωρίς σχεδόν τη χρήση ρήματος σε καμία πρόταση. Αφού τελείωσε λοιπόν το τραγούδι, όπως ήρθαν, έφυγαν!!! ‘Έτσι, γνωρίστηκα με τον Νικόλα Άσιμο και τους Κροκ.
Ροκ ή σύγχρονη κλασική μουσική; Σημεία που τα δύο είδη συγκλίνουν και αποκλίνουν.
Α.Μ: Είναι μεγάλο το θέμα και θέλει ανάπτυξη. Προσωπικά, τα αντιμετωπίζω ως δυο χέρια στο ίδιο σώμα ταγμένα στο να βοηθήσουν να σηκωθεί το βλέμμα των ανθρώπων προς το εσωτερικό τους φως. Αποκλίνουν από τη στιγμή που θα θεωρηθούν γνώμονες για τον κοινωνικό διαχωρισμό του κοινού που τις εισπράττει. Γράφω έργα που το ένα είδος υπάρχει μέσα στο άλλο. Η μεγάλη προσπάθειά μου είναι να έχω συνεχώς νέους τρόπους στα χέρια μου για να μπορώ να περιγράφω με ακρίβεια τις εικόνες μου. ‘Όλες οι μουσικές του σύμπαντος είναι θεωρητικά ομόηχες με την αρχαία Ελληνική. Αυτή είναι η βάση μου και το αποτέλεσμα της έρευνάς μου, αυτής που διδάσκω στα ωδεία της χώρας με τη μορφή σεμιναρίων. Το πιο κοντινό ημερολογιακά είναι ένα διήμερο σεμινάριο με τίτλο ΚΙΘΑΡΩΔΙΑ που θα γίνει στη σχολή κιθάρας GIG στον Πειραιά το Σάββατο 23 και την Κυριακή 24 Μαΐου. Θεωρία – πράξη – τεχνολογία – φιλοσοφία της μουσικής.
Πείτε μας δυο λόγια για τη συνεργασία με τον Ιάπωνα τραγουδιστή Akira Inaba. Πώς είναι να γράφεις μουσική για έναν τόσο διαφορετικό πολιτισμό;
Α.Μ: Ο Ακίρα είναι ένας από τους μεγάλους και διάσημους ερμηνευτές σε Ασία και Γαλλία και τραγούδησε κάποια τραγούδια μου στην Ιαπωνική γλώσσα, μετά μπήκαν και σε άλλους δίσκους, ηχογραφήθηκαν και κάποια οργανικά θέματα από άλλους μουσικούς, με αποτέλεσμα χωρίς να το καταλάβω, να έχω δισκογραφία και στην Ιαπωνία! Η σύγχρονη Ιαπωνική μουσική είναι εξαιρετικά κοντά με την Ελληνική αστική μπαλάντα. Ρίζα της παραδοσιακής μουσικής τους είναι η πεντατονία όπως δηλ. και η μουσική της Ηπείρου, μα με άλλο χρώμα. Η ιδεολογική θεώρηση είναι ίδια με την αρχαία Ελληνική οπότε αισθάνθηκα σαν τον τόπο μου. ‘Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου πως θα το ξανακάνω αυτό το μουσικό ταξίδι.
Προγραμματισμένες συναυλίες για το καλοκαίρι;
Α.Μ: Το καλοκαίρι θα κάνω κάποιες συναυλίες αλλά και σεμινάρια σε Σκιάθο, Βόλο, Αθήνα κλπ. σε θέατρα αλλά και κάποιες πολύ ιδιαίτερες συναυλίες ΚΙΘΑΡΩΔΙΑΣ στην ύπαιθρο και σε αρχαιολογικούς χώρους μόνο με την κιθάρα μου. Στις 23 και 24 Μαΐου, όπως ανέφερα και πριν, θα δώσω ένα διήμερο σεμινάριο κιθάρας και θεωρίας στη σχολή κιθάρας του Πειραιά, GIG.
Σας ευχαριστούμε!
Α.Μ: Εγώ σας ευχαριστώ!
Νέο single “Έλα Μου”
Μουσική: Αντώνης Μιτζέλος
Στίχοι: Πόλυ Βόγλη
Κυκλοφορεί από τη 14 Music
