Οπου κι αν γυρίσω να κοιτάξω ένα κομμάτι από το πάζλ της πατρίδας μου θα βρεθεί μπροστά μου. Ξεφυτρώνει σαν μαϊντανός μέσα στο χωροχρόνο και με μπερδεύει. Μπλέκει γεύσεις με μουσικές, μυρωδιές με εικόνες, παρελθόν με παρόν και φυσικά θύελλες αντιδράσεων……
Γιατί η μελιτζάνα είναι πανίσχυρη; αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ολόκληρος ιμάμης την έφαγε γεμιστή και μπαϊλντισε…..ενώ εμείς; της φερθήκαμε πιο έντεχνα-πιο καλλιτεχνικά ..………την κάναμε παπουτσάκι (μπαλαρίνα θα έλεγα για την ακρίβεια) το νούμερο δεν έχει σημασία και την απολαμβάνουμε τα καλοκαίρια.
Το δικό μας Ιμαμ Μπαϊλντι είναι φιλικό, ευπεπτό, ταξιδιάρικο και ανατρεπτικό αφού τολμά να κρατά την βασική συνταγή και να την προσαρμόζει εκ νέου όχι σε απαιτητικούς ουρανίσκους αλλά σε ανήσυχα αυτιά…………..
Υ.Γ Σύμφωνα με τα ελληνικά γιατροσόφια που τα υποστηρίζει και η “επιστημονική ομάδα” της γιαγιάς η μελιτζάνα δίναι λάμψη στα μαλλια….
