Να χαμε να λέγαμε αλλά΄και να μην είχαμε πάλι θα λέγαμε. Η μαγκιά είναι σε ποια οπτική γωνία θα σταθείς. Αλίμονο όλο και κάτι θα υπάρχει να πούμε. Αυτό το ατελείωτο μπούρου μπούρου πως με ζαλίζει, εκτός κι εαν το κάνω εγώ, ε…τότε μίλησε κανείς για ηχορύπανση?
Χωρίς “γροθιές και κλωτσιές” έμεινε σε εμας την γενιά των 40plus το σημάδι του εναλλακτικού μουσικού συγκροτήματος Πυξ Λαξ. Μικρές παρέες στα πάρκα τότε κι εμείς , με κακοκουρντισμένες κιθάρες και εγκληματικά φάλτσες φωνές αναζητήσαμε απαντήσεις στο ερώτημα: τι `ναι αυτό που μας ενώνει μας χωρίζει μας πληγώνει ……… κάναμε παραδοχή στην επικείμενη φτηνή αγοραπωλησία γιατί είχαμε επίγνωση της ανάγκης για λίγη σιγουριά………και σκύψαμε ενοχικά το κεφάλι μιας και στα πιο μεγάλα θέλω κάναμε πίσω………
Και κάπως έτσι σημειολογικά σήμερα ψυθιρίζουμε:
https://www.youtube.com/watch?v=U6gSyDAr8ek
