Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη τραγουδάει Οδυσσέα Ελύτη σε ένα σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο.
Μια μεγάλη στιγμή για να χαρακτηριστεί ως τέτοια, πρέπει να πληρεί συγκεκριμένες προδιαγραφές.
Απαιτεί την συμμετοχή σημαντικών ανθρώπων, απαιτεί όλοι αυτοί οι σημαντικοί άνθρωποι να συνεργάζονται για να εκπληρώσουν ένα σημαντικό έργο, και φυσικά απαιτεί το έργο αυτό να αφορά και να συγκινεί ακόμα και μετά από τρεις και πλέον δεκαετίες.
Όλα αυτά συντελέστηκαν στο ακέραιο το 1984.
Ήταν τότε που η Άλκηστις Πρωτοψάλτη τραγούδησε το “Μονόγραμμα” του Οδυσσέα Ελύτη σε μουσική του Ηλία Ανδριόπουλου, σε ένα τραγούδι που τελικά δεν χώρεσε στον δίσκο.
Η Πρωτοψάλτη ερμηνεύει όπως πάντα με ειλικρίνεια και δωρικότητα. Με την ίδια “ξερή”, ειλικρινή φωνή που της χάρισε την θέση της στον ελληνικό μουσικό μύθο. Με την φωνή του ανθρώπου που έχει βιώσει τον ξεριζωμό στα έξι του χρόνια, όταν και ήρθε με την οικογένειά της στην Ελλάδα από την Αλεξάνδρεια κυνηγημένη από το καθεστώς του Νάσερ ως Σεβαστή Ατικιουζέλ.
Η είσοδος της στην δισκογραφία γίνεται το 1975 με την “Τετραλογία” του Δήμου Μούτση. Και εξακολουθεί να δείχνει την δύναμή της στην θρυλική “Ρεζέρβα” του Σαββόπουλου το 79, εκεί που απλότητα και η ζεστασιά της φωνής της συγκινεί :
“Τα χρόνια που εξαγόρασε για πάντα/
η φαντασία του τα λέει παιδικά”
…τραγουδάει τότε στο “Γεννήθηκα στην Σαλονίκη“, τότε που και η ίδια ακόμα βίωνε -μουσικά- τα παιδικά της χρόνια. Η συμμετοχή της στον δίσκο-σταθμό για την ελληνική δισκογραφία του Δήμου Μούτση “Το Φράγμα” το 81 της δίνει περισσότερο αέρα και χώρο και την προετοιμάζει για την ωριμότητα της εποχής Κραουνάκη με το “Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ το 1985.” Η συνεργασία της με το δίδυμο Κραουνάκη-Νικολακοπούλου θα μας δώσει μερικά από τα “πιο ωραία λαϊκά” και έντεχνα τραγούδια της σύγχρονης εποχής και ειδικότερα της δεκαετίας του 90.
Το 1984, μετά τον Μούτση και λίγο πριν το “μπαμ” του “Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ“, ο Ηλίας Ανδριόπουλος την επιλέγει για τον δίσκο του με μελοποιημένη ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη “Προσανατολισμοί“, έναν δίσκο από τον οποίο μας έχουν μείνει αριστουργήματα όπως το “Ο Έρωτας (το αρχιπέλαγος)“.
Από τις πρόβες για τον δίσκο αυτό του Ανδριόπουλου είναι και το παρακάτω ανέκδοτο ηχητικό ντοκουμέντο, η μελοποίηση του διάσημου “Μονογράμματος” του Οδυσσέα Ελύτη με τον Βαγγέλη Μπουντούνη να την συνοδεύει στην κιθάρα και το θυμόμαστε σήμερα επ αφορμής των γενεθλίων της Άλκηστης στις 18 του Οκτώβρη του 1957.
Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη τραγουδάει Οδυσσέα Ελύτη σε ένα σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο.
Μια μεγάλη στιγμή για να χαρακτηριστεί ως τέτοια, πρέπει να πληρεί συγκεκριμένες προδιαγραφές.
Απαιτεί την συμμετοχή σημαντικών ανθρώπων, απαιτεί όλοι αυτοί οι σημαντικοί άνθρωποι να συνεργάζονται για να εκπληρώσουν ένα σημαντικό έργο, και φυσικά απαιτεί το έργο αυτό να αφορά και να συγκινεί ακόμα και μετά από τρεις και πλέον δεκαετίες.
Όλα αυτά συντελέστηκαν στο ακέραιο το 1984.
Ήταν τότε που η Άλκηστις Πρωτοψάλτη τραγούδησε το “Μονόγραμμα” του Οδυσσέα Ελύτη σε μουσική του Ηλία Ανδριόπουλου, σε ένα τραγούδι που τελικά δεν χώρεσε στον δίσκο.
Η Πρωτοψάλτη ερμηνεύει όπως πάντα με ειλικρίνεια και δωρικότητα. Με την ίδια “ξερή”, ειλικρινή φωνή που της χάρισε την θέση της στον ελληνικό μουσικό μύθο. Με την φωνή του ανθρώπου που έχει βιώσει τον ξεριζωμό στα έξι του χρόνια, όταν και ήρθε με την οικογένειά της στην Ελλάδα από την Αλεξάνδρεια κυνηγημένη από το καθεστώς του Νάσερ ως Σεβαστή Ατικιουζέλ.
Η είσοδος της στην δισκογραφία γίνεται το 1975 με την “Τετραλογία” του Δήμου Μούτση. Και εξακολουθεί να δείχνει την δύναμή της στην θρυλική “Ρεζέρβα” του Σαββόπουλου το 79, εκεί που απλότητα και η ζεστασιά της φωνής της συγκινεί :
“Τα χρόνια που εξαγόρασε για πάντα/
η φαντασία του τα λέει παιδικά”
…τραγουδάει τότε στο “Γεννήθηκα στην Σαλονίκη“, τότε που και η ίδια ακόμα βίωνε -μουσικά- τα παιδικά της χρόνια. Η συμμετοχή της στον δίσκο-σταθμό για την ελληνική δισκογραφία του Δήμου Μούτση “Το Φράγμα” το 81 της δίνει περισσότερο αέρα και χώρο και την προετοιμάζει για την ωριμότητα της εποχής Κραουνάκη με το “Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ το 1985.” Η συνεργασία της με το δίδυμο Κραουνάκη-Νικολακοπούλου θα μας δώσει μερικά από τα “πιο ωραία λαϊκά” και έντεχνα τραγούδια της σύγχρονης εποχής και ειδικότερα της δεκαετίας του 90.
Το 1984, μετά τον Μούτση και λίγο πριν το “μπαμ” του “Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ“, ο Ηλίας Ανδριόπουλος την επιλέγει για τον δίσκο του με μελοποιημένη ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη “Προσανατολισμοί“, έναν δίσκο από τον οποίο μας έχουν μείνει αριστουργήματα όπως το “Ο Έρωτας (το αρχιπέλαγος)“.
Από τις πρόβες για τον δίσκο αυτό του Ανδριόπουλου είναι και το παρακάτω ανέκδοτο ηχητικό ντοκουμέντο, η μελοποίηση του διάσημου “Μονογράμματος” του Οδυσσέα Ελύτη με τον Βαγγέλη Μπουντούνη να την συνοδεύει στην κιθάρα και το θυμόμαστε σήμερα επ αφορμής των γενεθλίων της Άλκηστης στις 18 του Οκτώβρη του 1957.
