Οι Εκείνος + Εκείνος, ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα ντουέτα της ελληνικής μουσικής δισκογραφίας, με μεγάλες επιτυχίες όπως, “Τα Χειμωνιάτικα τα μπαρ“, “Τα λόγια κομμάτια” , «Eίσαι ότι έχω» και άλλα, επιστρέφουν μετά από παύση 11 ετών με νέο δίσκο στα σκαριά και ένα νέο τραγούδι-συνεργασία με τον Βασίλη Καζούλλη με τίτλο “Να ‘μαστε μαζί“.
Πετύχαμε τον Νίκο Καλλίνη (τραγούδι, κιθάρα) και τον Κώστα Λογοθετίδη (πλήκτρα), στο προβάδικο που ετοιμάζουν τον καινούριο τους δίσκο και τις αμέσως επόμενες εμφανίσεις τους, και μιλήσαμε για την πορεία τους, την εντεκάχρονη απουσία τους από τα μουσικά πράγματα και τα μελλοντικά τους σχέδια.
Νέο τραγούδι μετά από 11 χρόνια λοιπόν, αλλά ας το πάρουμε από την αρχή. Πως ξεκινάει το κοινό σας ταξίδι στην μουσική?
Ε&Ε : Η πορεία μας είναι λίγο-πολύ γνωστή, είναι ιστορία πια. Όλα ξεκίνησαν το 1988, όταν βρεθήκαμε κι αποφασίσαμε να δουλέψουμε πάνω σε ένα υλικό που προϋπήρχε στον καθένα μας .Τα βάλαμε κάτω, παίξαμε, φτιάξαμε, κόψαμε, ράψαμε και βγήκε ο πρώτος δίσκος το 1991 με τίτλο το όνομά μας στην MINOS EMI. Υφολογικά κινηθήκαμε στον ποπ και ροκ ήχο με τραγούδια όπως τα “Δεν θυμάσαι” και “Μεσ’ τα χειμωνιάτικα τα μπαρ” Τραγούδια που αντέξανε στον χρόνο ή καλύτερα στα χρόνια, μιας και έχουν περάσει πια 25 χρόνια από τότε.
Και μετά την πρώτη σας αυτή δισκογραφική επιτυχία;
Ε&Ε : Μετά αποφασίσαμε να αλλάξουμε εταιρεία και τους τρεις επόμενους δίσκους τους βγάλαμε στην φιλόξενη FM RECORDS. Το ύφος δεν άλλαξε πολύ, παραμείναμε ποπ-ροκ, προσθέτοντας όμως στην πορεία περισσότερα ελληνικά στοιχεία. Δημιουργήσαμε και αρχίσαμε να ηχογραφούμε με κανονική μπάντα, σε αντίθεση με τον πρώτο δίσκο όπου το μπάσο και τα ντραμς ήταν προγραμματισμένα στον υπολογιστή , με πολύ δουλειά από πίσω -τρία χρόνια δουλειάς είναι ο πρώτος δίσκος-, πράγμα βέβαια που τότε , το 1991, μας έδωσε έναν απόλυτα αναγνωρίσιμο ήχο και στυλ. Ο δεύτερός μας δίσκος και πρώτος στην FM RECORDS ήταν το “Εκείνος κι Εκείνος- Άλλη μία φορά” , και είχε μέσα το μεγάλο τραγούδι με την κ. Καίτη Γκρέυ που ισοπέδωσε τότε το σύμπαν, το “Μιά γυναίκα μόνο ξέρει” .Ωραίος δίσκος κι αυτός υφολογικά, με τραγούδια όπως τα “Χρώματα“, “Όπου και να σαι“, “Το πάθος” , διατηρήθηκε δηλαδή το ύφος του πρώτου δίσκου απλά -και λόγω της μπάντας- εξελίχθηκε . Ακολούθησε ο δίσκος “Καινούργιος κόσμος“, εκεί δοκιμάσαμε να κάνουμε πιο έντεχνο, πιο λαϊκότροπο το στυλ μας, αλλά παρότι υπάρχουν εκεί τραγούδια όπως το “Είσαι ότι έχω” , υπήρχαν και τραγούδια σαν τις “Παραισθήσεις” ,μια κλασική ροκ μπαλάντα.
Η αλλαγή αυτή στο ύφος έχει να κάνει με την αλλαγή στην δική σας αντίληψη για την μουσική ή με τι εμπορικές επιταγές; Είδατε δηλαδή το ρεύμα να πηγαίνει εκεί και το ακολουθήσατε, ή ήταν ξεκάθαρη μεταστροφή στην δική σας αντίληψη για την μουσική;
Ε&Ε : Θεωρούμε ότι οι «Εκείνος κι Εκείνος» βασίζονται στην έρευνα της μουσικής, μας αρέσει να ψάχνουμε πράγματα, δεν μένουμε ποτέ ήσυχοι, ούτε καθόμαστε πάνω σε δάφνες προηγούμενες για να επαναλάβουμε μια επιτυχημένη συνταγή. Έχουμε βέβαια κάποιες αγαπημένες αναφορές οι οποίες δεν αλλάζουνε, αλλά ουσιαστικά μας αρέσει το ψάξιμο. Στο πλαίσιο αυτό έγινε και το πέρασμα στο πιο έντεχνο, από την θέληση μας να εξερευνήσουμε και εκείνα τα μονοπάτια.
Καθοριστικό ρόλο για αυτό, έπαιξε και το γεγονός ότι από το ’92, είχαμε ένα μόνιμο στέκι, την «Αρχιτεκτονική», στην οποία παίζαμε για έξι σερί χρόνια. Αυτό βοήθησε πολύ. Ήτανε ένας χώρος που γέμιζε με φίλους, οι φίλοι έφερναν άλλους φίλους, με τους οποίους γινόμασταν φίλοι, η μπάντα μάθαινε να παίζει μαζί και η εξερεύνηση συνεχιζόταν κι όλο αυτό είχε τρομερό ενδιαφέρον και μας εξέλιξε. Ήταν πολύ ωραία χρόνια και πολύ ωραία βράδια.
Νίκος: Θυμάμαι χαρακτηριστικά εκείνα τα χρόνια, ξεκινούσαμε να παίζουμε στις 23.00 και τελειώναμε άγνωστη ώρα, όταν θα έφευγε κι ο τελευταίος. Πολλές φορές το πρωί. Η πιο ωραία στιγμή ήταν όταν στις τέσσερις ή στις πέντε η ώρα άνοιγε η πόρτα και έμπαιναν μέσα οι Αδερφοί Κατσιμίχα. Οι οποίοι στις τέσσερις και στις πέντε η ώρα το πρωί ζητούσαν -ότι και να έπαιζε εκείνη την ώρα η μπάντα- το “The thrill is gone” του B.B. King. Ήταν το αγαπημένο τους τραγούδι από εμάς, κι ερχόντουσαν μέχρι την «Αρχιτεκτονική» για να το ακούσουν.
Όλο αυτό κράτησε μέχρι το ’98, και τότε κυκλοφόρησε ο δίσκος “Στην θάλασσα του χρόνου” ,ένας δίσκος ιδιαίτερος στον οποίο πήραμε σαν δεδομένο ότι θα κάνουμε έναν δίσκο αποκλειστικά για εμάς, δεν είχε εκπτώσεις, εμπορικές ή άλλες, με πολλά μουσικά ψαξίματα και ιδιαίτερα τραγούδια.
Και σε επίπεδο συνεργασιών;
Ε&Ε :Την ίδια εποχή γράφουμε τραγούδια για τον Δημήτρη Μητροπάνο, το “Αγάπη τι δύσκολο πράγμα” με τον Νότη Σφακιανάκη και άλλους. Είναι επίσης μία περίοδος που ταξιδεύαμε αρκετά. Καλές εποχές. Σε καλή διάθεση, και η ίδια η Ελλάδα σε καλή διάθεση, δεν ξέραμε ακόμα τι μας έρχεται ,ζούσαμε στην γλυκιά μας άγνοια. Δισκογραφικά βγάζουμε το δίσκο μας “Ρόδο κι αγκάθι“, έναν δίσκο-αναφορά για εμάς, στον οποίο ,κάτι η δική μας η διάθεση, κάτι η συνεργασία με τον παραγωγο Αντρέα Γιατράκο έδωσε ένα εξαιρετικό ηχητικό αποτέλεσμα που στέκεται ακόμα και σήμερα. Τα “Λόγια Κομμάτια” χαρακτηριστικά είναι ακόμα και σήμερα – 15 χρόνια μετά- συνέχεια στην πρώτη δεκάδα των ραδιοφωνικών play list’s ,ενώ ένα μόνο ανέβασμα του τραγουδιού στο youtube απο έναν φίλο απο τα Τρίκαλα το 2009, έχει συγκεντρώσει πάνω από 5 εκατομμύρια views.
Δεν θα ξεχάσουμε επίσης την συνεργασία μας με την Χαρούλα Αλεξίου το 2002, όταν με αφορμή τη δισκογραφική μας συνεργασία στο δίσκο της «Ως την Άκρη του ουρανού σου» , γυρίσαμε μαζί της 30 ανοικτά θέατρα σε όλη την Ελλάδα, όπου είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι είναι και εξαιρετική συνεργάτιδα και πολύ ζεστός άνθρωπος εκτός από καταπληκτική τραγουδίστρια. Όμορφα χρόνια…
Στα χρόνια που πέρασαν διαπιστώσατε αλλαγή στον κόσμο, στο μουσικό κοινό, και στις πωλήσεις δηλαδή αλλά και στην προσέλευση του κόσμου στα μαγαζιά;
Ε&Ε : Στους χώρους που κινηθήκαμε εμείς, και στα μικρότερα κλαμπ και στα μεγαλύτερα, και τότε ακόμα που δουλέψαμε για ένα χρόνο με τον Νότη Σφακιανάκη στην Ιερά οδό, δεν είδαμε τεράστιες αλλαγές. Ο κόσμος στην Ελλάδα έβγαινε και βγαίνει πάντα , λιγότερο ή περισσότερο , όπου και όπως μπορεί . Οι αλλαγές γίνανε μέσα μας. Το 2004 λοιπόν αισθανθήκαμε την ανάγκη να σταματήσει όλη αυτή η τρελή πορεία.
Και σταματάτε τότε από τους Εκείνος κι Εκείνος, ή σταματάτε γενικά την μουσική;
Ε&Ε : Ξεκίνησε ως διάθεση για ένα διάλειμμα από την ενεργή συμμετοχή στις μουσικές σκηνές και στην δισκογραφία, ως μιά διάθεση για χαλάρωμα γιατί δουλεύαμε ήδη 15 χρόνια σερί και δουλεύαμε πολύ. Για λόγους όμως πέρα από τη θέληση μας , το διάλειμμα κράτησε τελικά 11 χρόνια.
Εκείνη την εποχή του “διαλείμματος” όπως το λέτε, ασχολείστε και με άλλα πράγματα, εκτός μουσικής;
Ε&Ε : Την εποχή του διαλείμματος χρειάστηκε να κάνουμε πολλά και διαφορετικά πράγματα, και άσχετα με την μουσική. Συνήθως όταν σταματάς από την μουσική έχεις την ανάγκη να κάνεις άλλα πράγματα, πέρα από την μουσική. Γιατί πρέπει να.. αλλάξει το ντεκόρ εκείνη την στιγμή. Μουσικά εκείνη την εποχή γράφαμε βέβαια – ο καθένας ξεχωριστά – και δίναμε τραγούδια σε άλλους.
Ανεξάρτητα από την παύση στην συνεργασία σας όμως παραμείνατε όλη εκείνη την εποχή φίλοι;
Ε&Ε : Και φίλοι και κουμπάροι κι απ’όλα.
Η πιο σημαντική στιγμή καλλιτεχνικά για τον καθένα σας ξεχωριστά στην διάρκεια της παύσης?
Νίκος: Έπαιξα με διάφορα γκρουπάκια, πέρασα ωραίες στιγμές, άρχισα να ξανακάνω όνειρα . Ένα τραγούδι από εκείνη την εποχή είναι το “Ένα σύννεφο” , που ερμήνευσαν ντουέτο ο Γιάννης Κότσιρας και η Ραλλία, σε στίχους του Τάσου Βουγιατζή .Επίσης το πιο πρόσφατο “Σε ποια θάλασσα αρμενίζεις” που τραγουδάει η Σαββέρια Μαργιολά , σε στίχους της Δήμητρας Νεοφύτου .Και η μουσική επένδυση στην ταινία «Το Τελευταίο Πέρασμα» του φίλου και συνεργάτη Γιώργου Πολυμενάκου.
Κι εσύ Κώστα;
Κώστας : Νομίζω το τραγούδι “Δεν υποχωρώ” στον δίσκο του Ν.Σφακιανάκη που ήταν και η μόνη μου κυκλοφορία, όλα τα άλλα που έκανα ήταν διαδικτυακά. Έχει αλλάξει η κατάσταση μουσικά τώρα και με το διαδίκτυο.
Έχει αλλάξει προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο θεωρείτε;
Ε&Ε : Έχει αλλάξει γιατί ήταν αναγκαίο να αλλάξει. Δεν υπάρχουν δισκογραφικές εταιρείες και αυτές που υπάρχουν διακινούν ένα προϊόν το οποίο είναι ένα μη-προϊόν πια, το cd. H στροφή λοιπόν προς το ίντερνετ ήταν υποχρεωτική, χωρίς να είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι αυτός ο πλέον κατάλληλος τρόπος για να παρουσιάσεις την δουλειά σου. Όταν σε μία ψηφιακή πλατφόρμα μπορείς να βρεις το καινούριο τραγούδι των «Εκείνος κι Εκείνος», ή όλη την δισκογραφία τους ή και του οποιουδήποτε με ένα κλικ, όταν όλα λοιπόν είναι τόσο εύκολα προσφερόμενα, είναι και τόσο εύκολα “προσπεράσιμα”. Από εκεί και πέρα βεβαια , με αυτό το μέσο έχουμε να κάνουμε και το παλεύουμε.
Πότε αποφασίζετε να ξανά ενωθείτε μουσικά?
Ε&Ε :Τον περασμένο Μάιο. Οι εποχές φώναζαν για αυτό, και μαζί με τις εποχές φώναζαν παλιοί και νέοι φίλοι.
Και τώρα είστε στην διαδικασία που ετοιμάζετε νέο υλικό;
Ε&Ε : Ναι, έχει υπάρξει ένα καινούριο demo με δώδεκα τραγούδια, καινούριο υλικό των “Εκείνος +Εκείνος” που φιλοδοξούμε να τα κυκλοφορήσουμε -θα δούμε σε ποια μορφή- βασισμένο σε ντουέτα με φίλους ερμηνευτές. Ήδη το πρώτο τραγούδι-συνεργασία με τον Βασίλη Καζούλλη κυκλοφόρησε κι έχει τίτλο “Κεντρική ιδέα.. να’μαστε μαζί” , που είναι και ο τίτλος της κοινής μας παράστασης στον Σταυρό του Νότου για τρεις Παρασκευές με πρώτη αυτήν την Παρασκευή 6 Νοεμβρίου. Στις 7 Νοεμβρίου επίσης παίζουμε στην Πάτρα στο Ghetto για τους φίλους Πατρινούς που είναι πάντα πολύ ενθουσιώδεις.
Θέλουμε να αναφέρουμε και τους μουσικούς που μας συνοδεύουν στα παιξίματα αλλά και στις ηχογραφήσεις, και είναι ο Βαγγέλης Κρίθαρης στις κιθάρες, τύμπανα ο Δημήτρης Αιγινίτης, και στο μπάσο ο Γιάννης Γρυπαίος .
Κάτι που θέλετε να πείτε κλείνοντας την συνέντευξη;
Ε&Ε :Να ευχηθούμε μόνο στους αποδέκτες των μηνυμάτων μας καλή δύναμη στους δύσκολους αυτούς καιρούς , και ο καθένας να μη σταματά να εξερευνεί τα όριά του.Και φυσικά καλή αντάμωση.
Νέο τραγούδι από τους Εκείνος + Εκείνος “Κεντρική ιδέα.. να’μαστε μαζί” ντουέτο με τον Βασίλη Καζούλλη
Μουσική: Κώστας Λογοθετίδης
Στίχοι: Κώστας Λογοθετίδης
Επιμέλεια / Απομαγνητοφώνηση: Σωτήρης Στεργίου
