Το νέο single του Ηλία Μακρίδη “Λάσπωσαν τα παπούτσια σου” που ερμηνεύει ο ίδιος μαζί με τον Λαυρεντη Μαχαιρίτσα κυκλοφόρησε και θα συμπεριληφθεί στον δίσκο του που ετοιμάζεται αυτήν την εποχή με τίτλο “Όταν έκανα ευχές“. Με αφορμή λοιπόν την νέα αυτή κυκλοφορία κάναμε μια κουβέντα συνολικά για την πορεία και το έργο του.
Ο Ηλίας Μακρίδης είναι ένας συνθέτης και μουσικός πραγματικά ερασιτέχνης. Ένας εραστής δηλαδή της τέχνης του που διεκδικεί τον τίτλο αυτό με την ίδια του την πορεία. Έχει συνθέσει ένα από τα ωραιότερα ελληνικά τραγούδια της τελευταίας 15ετίας το “Βγες στο μπαλκόνι να δεις” . Δουλεύει χρόνια στην τηλεόραση κάνοντας μουσική επιμέλεια σε εκπομπές όπως το “Voice” το “DwtS” κτλ και γράφει “την αλήθεια του” όπως λέει, γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς…
Συναντηθήκαμε μακριά από τα λημέρια του σε ένα καφέ στην πλατεία Μπουρναζίου όπου και μας μίλησε για το μπάσιμο του στην μουσική, το πέρασμά του απο τους Τσοπάνα Rave, την γνωριμία και συνεργασία του με τον Μπάμπη Στόκα, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, και τον “νονό” του -όπως λέει-, Μάνο Ξυδούς.
Ηλία πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με την μουσική;
Η.Μ : Παίζω πιάνο από έξι χρονών. Είχα μια δασκάλα πολύ αυστηρή, ήταν μία από αυτές τις αυστηρές κυρίες που βλέπουμε στις ταινίες με τον κότσο, πολύ σκληρή, όταν έκανα λάθος μου χτυπούσε τα χέρια!
Όλο αυτό με δυσκόλεψε πολύ με αποτέλεσμα στα 18 να κόψω κάθε επαφή με την μουσική.
Ενώ ήμουν ερωτευμένος με το πιάνο μου, από τα 18 μέχρι τα 25 μου σταμάτησα την μουσική εντελώς.
Και που βρισκόσουν αυτήν την “χαμένη” μουσικά επταετία;
Η.Μ : Δούλευα. Κυρίως στα μίντια. Από τα 19 έκανα ραδιόφωνο, έγραφα σε περιοδικά, έπαιζα και μουσική σε μαγαζιά σαν dj.
Και πότε γίνεται το “μπαμ” και ξανά ασχολείσαι με τα της μουσικής;
Η.Μ : Κάποια στιγμή στα 25, δουλεύω με τον Μίλτο τον αδελφό μου στον Αντέννα, κι όπως καθόμαστε στο προαύλιο του λέω, – ξέρεις σκέφτομαι να ξανά ασχοληθώ με την μουσική – .
Την άλλη μέρα μπαίνω στο γραφείο που δουλεύαμε, και βλέπω συνδεδεμένα, ένα keyboard, ένα drum machine ένα sampler… του λέω -τι είναι αυτά?- μου λέει – εσύ δεν ήθελες να ξαναρχίσεις την μουσική? Ορίστε…
Είχε μαζέψει ότι υπήρχε πεταμένο σε γωνιές στον Αντέννα και είχε στήσει για μένα ένα μικρό στούντιο.
Αυτό ήταν το έναυσμα για να ξανά αρχίσω. Από την πρώτη μέρα που έπιασα το πιάνο μετά από εφτά χρόνια, άρχισα να γράφω. Συνέχεια! Δεν σταμάτησα ποτέ. Μπήκα σε αυτήν την διαδικασία χωρίς κανέναν στόχο, χωρίς κανέναν συγκεκριμένο σκοπό απλά για να παίξω και να γράψω. Ο δίσκος ήρθε 8 χρόνια αργότερα.
Και μπαίνεις στον χώρο της δισκογραφία πως;
Η.Μ : Έναν χρόνο μετά δούλευα σε μια εκπομπή του αδερφού μου. Ήμουν ο άνθρωπος που έφερνε τους καλλιτέχνες να τραγουδήσουν στην εκπομπή και ήμουν σε επαφή με ανθρώπους της MINOS, κάποια στιγμή λοιπόν μου είχανε πει ότι -θα χρειαζόμασταν ανθρώπους σαν κι εσένα-. Δυό μήνες μετά κόβεται το σόου του αδερφού μου και πάω στην εταιρεία να δω αν ίσχυε ακόμα η πρότασή τους. Και ίσχυε. Μου είπανε ότι θα μπορούσα να δουλέψω είτε στην παραγωγή, είτε στις δημόσιες σχέσεις. Τους είπα ότι επειδή είμαι μουσικός, θα προτιμούσα να δουλέψω στην παραγωγή. Ε και με βάλανε στις δημόσιες σχέσεις!”
Από εκεί φαντάζομαι ξεκίνησαν όλα.
Η.Μ : Εκεί γνώρισα πολύ κόσμο, πολλούς καλλιτέχνες, έμαθα πράγματα για τη δουλειά μας από μέσα…ήταν ακόμα οι πολύ καλές μέρες της δισκογραφίας με τους Πυξ Λαξ να πωλούν ασύλληπτα νούμερα δίσκων.
Και αυτό κράτησε μέχρι;
Η.Μ : Μέχρι τα μέσα του 98. Τότε φεύγω από την εταιρεία, ξεκινάω μαθήματα ντραμς με τον Νίκο Σιδηροκαστρίτη, ζω πολλές μέρες και ώρες της ζωής μου στο ιστορικό πλέον ”στούντιο live” των Τσοπάνα rave στους Αγίους Αναργύρους ( εκεί έγραφαν οι Πυξ Λαξ και άλλοι καλλιτέχνες και γενικά υπήρχε ένα φυτώριο νέων καλλιτεχνών και ιδεών εκείνη την εποχή στο στούντιο), αργότερα
μετακομίζω σε ένα σπίτι – στούντιο στο Φάληρο ξεκινάω περιοδεία με τους Τσοπανα σ’ όλη την Ελλάδα για ένα χρόνο (δεν θα ξεχάσω φυσικά τη μέρα που ήμασταν support group στους Rage against the machine στην Πετρούπολη) και γενικά βρίσκομαι στην πρώτη πολύ παραγωγική περίοδο της ζωής μου.
Ήταν η τελευταία εποχή της αθωότητας όπως συνηθίζω να λέω.
Και πότε αισθάνεσαι την ανάγκη επιτακτικά πια να βγάλεις την δουλειά σου προς τα έξω;
Η.Μ : Εντελώς τυχαία. Μια συνεργασία που τελικά δεν κάθισε, με πείσμωσε, είπα “γιατί να εξαρτάσαι από τους άλλους? Θα κάνεις τα δικά σου” Έτσι από ένα “γαμώτο” αποφάσισα ότι θα βγάλω τα δικά μου τραγούδια.”
Αν υπάρχει ένα πρόσωπο που θεωρείς ότι σε βοήθησε, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία σου ποιος θα ήταν αυτός?
Η.Μ : Ο Μάνος!(ο Ξυδούς) Ο Μάνος όλα! Ο Μάνος μου πρότεινε στιχουργούς ο Μάνος με βοήθησε στα πάντα. Με τον Μάνο γνωριζόμασταν από την εταιρεία και κάναμε παρέα, κάποια στιγμή λοιπόν καθόμασταν κι έλεγα το παράπονό μου, πως θα τον κάνω τον δίσκο, που θα βρω παραγωγό κτλ. Και γυρίζει και μου λέει “εγώ θα στον κάνω τον δίσκο ρε”.
Τόσο απλά, τόσο ανθρώπινα δεν δεχόταν να του πεις ούτε ευχαριστώ. Νευρίαζε.
Και μπαίνεις επιτέλους στην διαδικασία να κάνεις τον δίσκο σου.
Η.Μ : Μπήκα στο στούντιο να κάνω την “Ακουαρέλα”, και είχα την χαρά να με τιμήσουν πάρα πολλοί φίλοι, σύσσωμη η παρέα των Πυξ Λαξ, ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Πασχάλης Τερζής! Εκείνη την περίοδο, εντελώς τυχαία έγραψα και το “Μπαλκόνι” που δεν το είχα γράψει καν για τραγούδι. Το είχα απλά για να κλείσει ο δίσκος με ένα πιάνο. Σκέτο.
Έτυχε κάποια στιγμή στο σπίτι του Μπάμπη (του Στόκα) να το ακούσει, εκείνη την ώρα βρήκε τους στίχους ξεφυλλίζοντας ένα μικρό ημερολόγιο που είχε και σημείωνε τις ιδέες του το οποίο φυσικα είχε γράψει για μια που του άρεσε. Μπήκαμε στο στούντιο, έκανε το τεστ της φωνής, και το είπε μία και έξω. Το τραγούδι δηλαδή είναι μία και μοναδική εκτέλεση του Μπάμπη, πάνω στο πιάνο που είχα γράψει, χωρίς να το έχω ξαναπαίξει ποτέ το τραγούδι, και έτσι ακριβώς κυκλοφόρησε!”
Στα σημερινά;
Η.Μ : Στα σημερινά ετοιμάζω έναν δίσκο, ο τίτλος του είναι “Όταν έκανα ευχές..” και πραγματικά όταν έκανα ευχές βγήκε αυτός ο δίσκος.
Κι αυτός είναι πολυσυλλεκτικός, με πολλές συνεργασίες, μεταξύ των οποίων δυο τραγούδια με την φωνή του Μάνου Ξυδούς που είχε ηχογραφήσει και τα είχα σχεδόν ξεχάσει. Τα “Χριστούγεννα” που ήταν η αγαπημένη του εποχή και ένα ακόμα με την φωνή του Μάνου το “Με τα μάτια των τσιγγάνων”. Αυτό είναι ένα κομμάτι το οποίο το έπαιζα πάντα όταν ήθελα να δοκιμάσω τον ήχο σε ένα πιάνο. Εκείνη την εποχή λοιπόν της “Ακουαρέλας” γύρω στο 2002 ή 2003 με παίρνει τηλέφωνο ο Ξυδούς και μου λέει ότι έχει πάρει ένα καινούριο πιάνο και να πάω να το ακούσω. Κάθομαι στο πιάνο και παίζω αυτό το κομμάτι. “Ωχ ωχ ,ρε συ! ωραίο αυτό! Να το κάνουμε τραγούδι”.
Και πάμε στο στούντιο και γράφουμε το κομμάτι μια φορά live πιάνο-φωνή, ίσα για να υπάρχει ένα demo. Και τελικά είναι αυτό το ηχογράφημα πάνω στο οποίο έγραψε και τη δική της φωνή η καταπληκτική Φωτεινή Βελεσιώτου το 2015, δώδεκα ολόκληρα χρόνια μετά. Μια μαγική καλλιτεχνική συνάντηση θα έλεγα.
Και φυσικά το τραγούδι που κυκλοφόρησε τώρα το “Λάσπωσαν τα παπούτσια σου” σε στίχους του Μιχάλη Παλικαράκη που το ερμηνεύεις παρέα με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.
Η.Μ : Με τον Λαυρέντη γνωριζόμαστε από τα χρόνια της εταιρίας και πάντα ήθελα να συνεργαστούμε. Του έβαλα να ακούσει τρία – τέσσερα τραγούδια και τελικά διάλεξε αυτό, και είμαι πολύ ευχαριστημένος γιατί θέλω οι άνθρωποι να κάνουν πράγματα με την ψυχή τους”
Κάτι που θα ήθελες να προσθέσεις κλείνοντας την συνέντευξη;
Η.Μ : Έχω ένα τραγούδι στον δίσκο σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου με τίτλο “Χρόνια Πολλά” και το έχω αφιερώσει στον γιο μου. Είναι ένα τραγούδι για έναν γονιό που μιλάει στο παιδί του, και αν είχα να διαλέξω δυο-τρία τραγούδια στην ζωή μου να τραγουδήσω για τον γιο μου, το ένα θα ήταν αυτό
Κι εμείς να ευχηθούμε από την μεριά μας στον Ηλία χρόνια πολλά και δημιουργικά, ωραία χρόνια στα οποία θα συνεχίσει να καταθέτει την αλήθεια του…
Ηλίας Μακρίδης “Λάσπωσαν τα παπούτσια σου” σε ερμηνεία του Λαυρέντη του Μαχαιρίτσα
Μουσική: Ηλίας Μακρίδης
Στίχοι: Μιχάλης Παλικαράκης
