Γιώργος Καραδήμος | «Δουλεύω για το κάθε τραγούδι σαν να είναι το τελευταίο.»

Κάντε share!

Ο Γιώργος Καραδήμος, ένας τραγουδοποιός με αγάπη για την μουσική και “γερό στομάχι”, μας μιλάει για την πορεία του στο χώρο, τον καινούριο του δίσκο που θα βγει μέσα στο νέο έτος, και τα “ναι” που λέμε συχνά από φόβο και αδράνεια.

Γιώργο πώς αρχίζει η σχέση σου με την μουσική;

Γ.Κ.: Ξεκίνησε μέσα από τον γραπτό λόγο, γράφοντας διηγήματα, μυθιστορήματα, κάποια ποιήματα μερικά από τα οποία μάλιστα είχα απαγγείλει κιόλας στην πέμπτη δημοτικού, έτσι. Ξεκίνησα να γράφω και στίχους, με ενδιέφερε πολύ η μελοποιημένη ποίηση, πήγαινα κι αγόραζα δίσκους που είχαν να κάνουν αποκλειστικά με την μελοποιημένη ποίηση και προσπαθούσα να γράψω έναν συνδυασμό ποίησης και στίχου σε πρώτη φάση. Μετά από αυτό άρχισα να σκαρώνω μελωδίες στο μυαλό μου γιατί δεν ήξερα να παίζω ακόμα κάποιο μουσικό όργανο, ως που στα δεκαοκτώ μου αγόρασα την πρώτη μου κιθάρα και μία βιντεοκασέτα εκμάθησης συγχορδιών για να μάθω τα πρώτα ακόρντα. Πήγα βέβαια και δύο χρόνια στο ωδείο να μάθω κάποια θεωρητικά τα οποία όμως γρήγορα τα βαρέθηκα, πάντα με εξιτάριζε περισσότερο το δημιουργικό κομμάτι, δεν νομίζω ποτέ πως θα μπορούσα να κάτσω και να εντρυφήσω πάνω σε ένα όργανο, να γίνω δεξιοτέχνης ασπούμε.

Παίρνεις λοιπόν την κιθάρα και ξεκινάς να σκαλίζεις την μουσική…

Γ.Κ.: Το πρώτο εξάμηνο εκείνο κι ενώ έχω ξεκινήσει να γράφω τα πρώτα μου τραγούδια, βλέπω σε μία αγγελία στην εφημερίδα, ότι γίνεται ένας διαγωνισμός για νέους δημιουργούς για μία παράσταση της Σοφίας Σπυράτου κι αποφασίζω να πάω. Ήμουν μάλιστα τόσο άπειρος ακόμα, που χρειάστηκα την βοήθεια του παιδικού μου φίλου, του Δημήτρη Γρηγορόπουλου που ήξερε κλασική κιθάρα, και με συνόδεψε στο “A bord de’l Aspasia” του Θάνου Μικρούτσικου και σε ένα δικό μου, το “Του Μοναχού Ανθρώπου” που αρκετά χρόνια αργότερα συμπεριλήφθηκε στο πρώτο μου lp από την sony.

Και οι αντιδράσεις τη επιτροπής;

Γ.Κ.: Εκεί υπήρξε ένας ενθουσιασμός από την επιτροπή και τελικά κέρδισα την συμμετοχή μου στην παράσταση. Τότε με πλησίασε η Μέμη Σπυράτου και μου είπε ότι θα με βοηθήσει, μίλησε στον Γιώργο Νταλάρα για μένα και την τελευταία μέρα της παράστασης ήρθε και ο ίδιος και με είδε, ενθουσιάστηκε μου ζήτησε μια κασέτα με τραγούδια που είχα γράψει, τα πήγε στην εταιρία του με πρότεινε και σε κάποιους παραγωγούς αλλά μετά κάπου κόλλησε στην εταιρία το πράγμα και δεν προχώρησε.

Κι ύστερα;

Γ.Κ.: Αργότερα πήγα φαντάρος, πέρασα μια εποχή απογοήτευσης δύο ετών στο ψάξιμο, ώσπου έκανα μία ακρόαση στον Θάνο Μικρούτσικο, ήταν τότε υπουργός πολιτισμού νομίζω, υπεύθυνος για τα πολιτιστικά του Μεγάρου, πήγα και τον συνάντησα με δέος απέναντί του, εκείνος κάπνιζε την πίπα του, άρχισα να του παίζω τα τραγούδια μου, ενθουσιάστηκε, μου λέει “πάμε κάτω στο στούντιο να κάνουμε demo” του λέω έχω ξεχάσει το καποτάστο μου! Και θυμάμαι παρήγγειλε εκείνη την ώρα καποτάστο και μας το φέρανε με ταχυμεταφορική!

Με πρότεινε κι αυτός σε κάποιους παραγωγούς αλλά και πάλι το πράγμα κόλλησε. Ταυτόχρονα παίζω σε διάφορα μπαράκια πάλι με τον φίλο μου τον Δημήτρη Γρηγορόπουλο ένα ρεπερτόριο γύρω από τον Λοϊζο, τον Χατζιδάκι, τον Μικρούτσικο και κάποια δικά μου. Κάνω και μία επαφή με τον Σαββόπουλο στον οποίο αρέσουν τα τραγούδια μου, αλλά θεωρεί ότι πάσχουν στον στίχο, και όντως, είχε δίκιο. Μπαίνω σε μια διαδικασία να φτιάχνω τραγούδια και να του τα στέλνω πότε στο σπίτι του εδώ πότε στο εξοχικό του και μάλιστα εκείνος τα βαθμολογούσε. Γράφτηκαν τότε κάποια πολύ ωραία τραγούδια αλλά για άλλη μία φορά κολλήσαμε στο θέμα της εταιρίας.

Απογοήτευση;

Γ.Κ.: Ναι, λίγους μήνες όμως μετά, διαβάζω ότι κάνει οντισιόν ο Σταμάτης Κραουνάκης που ανανέωνε τότε την “Σπείρα Σπείρα”. Πηγαίνω λοιπόν στην ακρόαση και τραγουδάω το “Με την πρώτη σταγόνα της βροχής” . Ήταν η πρώτη φορά που ήμουν τόσο τρακαρισμένος σε σημείο που έχασα τον τόνο. Το κατάλαβε ο Σταμάτης και μου είπε να το πάω άλλη μία και τελικά πήγαν όλα καλά. Η Σπείρα ήταν ένα πολύ μεγάλο σχολείο για μένα, ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα ότι η μουσική θέλει ψάξιμο δεν είναι απλά πάμε να γράψουμε κάποια τραγουδάκια με κάποιους στίχους που μας αρέσουν και δεν τρέχει τίποτα, υπάρχει ολόκληρη επιστήμη πίσω από αυτό. Έβλεπα τον Σταμάτη να καθοδηγεί ηθοποιούς που χωρίς να έχουν ιδιαίτερες φωνητικές ικανότητες, δεν ήταν το βασικό αντικείμενο τους άλλωστε, μετά την καθοδήγηση το αποτέλεσμα, η ερμηνεία, να σε συγκλονίζει. Εκεί κατάλαβα ότι δεν αρκεί να έχεις μια καλή φωνή, και πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η ερμηνεία. Μέσα από αυτό άρχισα να χτίζω ένα δικό μου ερμηνευτικό προφίλ που το κρατάω μέχρι και σήμερα.

Στην Σπείρα έκανες και πρόζα;

Γ.Κ.: Όχι, και μάλιστα επειδή είχα συνηθίσει να κρατάω την κιθάρα μου και να παίζω μου είχαν δώσει τον ρόλο του τυφλού λαχειοπώλη για να έχω κάτι να κρατάω. Δεν αισθανόμουν ηθοποιός έβλεπα -και βλέπω- τον εαυτό μου καθαρά σαν τραγουδοποιό. Εκεί στις πρόβες γνώρισα και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη που έψαχνε τότε έναν τραγουδιστή για την καλοκαιρινή της περιοδεία. Ήταν καταπληκτική εμπειρία, έχοντας τραγουδήσει σε πολύ λιγότερο κόσμο μέχρι τότε, βρέθηκα να τραγουδάω μπροστά σε εφτά ή οκτώ χιλιάδες άτομα.

Κι έχοντας πλέον αυτές τις εμπειρίες βγαίνεις δισκογραφικά το 2003…

Γ.Κ.: Ναι, τον είχα έτοιμο τον δίσκο ενάμιση χρόνο πριν βγει, μην με ρωτήσεις τι και πως, συμβαίνουν αυτά. Εμπορικά όμως δεν πήγε καλά, νομίζω πως αν έβγαινε σήμερα θα έκανε κατάσταση. Δεν πήγε καλά αλλά, αυτή η δουλειά θέλει επιμονή και υπομονή, θέλει να έχεις γερό στομάχι, θέλει αγάπη, πρέπει να έχεις μέσα σου το μικρόβιο. Εξακολουθούσα να παίζω σε μουσικές σκηνές και μπαράκια έγραφα τα τραγούδια μου όπως πάντα. Αργότερα με κάλεσε και η Άλκηστις για την παράσταση της στο VOX με την Δήμητρα Γαλάνη, μια παράσταση που έμεινε στην ιστορία. Εκείνη την περίοδο έδειξα και στον Νίκο Μωραΐτη που ήταν θαμώνας στο VOX την μελωδία από το “Vivo per lei” το ιταλικό, και το έκανα το ντουέτο με την Δήμητρα Γαλάνη που βγήκε τότε ως “Σε θέλω εδώ”.

Μουσικά συνεργάζομαι επίσης με μία funky μπάντα εδώ και δύο τρία χρόνια, τους Groovie people όπου πήραμε τραγούδια και τους “αλλάξαμε τα φώτα”. Aπό Τσιτσάνη μέχρι Νίνα Σιμόν. Εγώ πάντα βαριέμαι λίγο να παίζω τα τραγούδια έτσι ακριβώς όπως τα ξέρει ο κόσμος, θέλω να μπαίνει πάντα η δική μου άποψη, να τα ακούσει όπως δεν θα τα ακούσει αλλού. Είμαι πολύ περήφανος για αυτό το πρόγραμμα, κάνουμε μια παύση τώρα αλλά σίγουρα θέλω να το ξανακάνω.

Η πιο δύσκολη στιγμή στην πορεία σου. Είπες κάποια στιγμή τέρμα, τα παρατάω;

Γ.Κ.: Όχι ακριβώς. Κάτι τέτοιο έγινε και πριν από δύο χρόνια, αυτή η δουλειά έχει συνέχεια απογοητεύσεις που πρέπει να τις ξεπερνάς με την πίστη στον εαυτό σου, κι αυτό να σε πεισμώνει και να σου βγαίνει δημιουργικά και να γίνεσαι καλύτερος. Και βέβαια εκεί χρειάζονται και οι φίλοι για να σε στηρίξουν και να σου δώσουν πίστη, αν δεν ήταν ο Νίκος ο Μωραίτης που με στήριξε σε πολύ δύσκολες στιγμές μπορεί να μην κάναμε αυτήν την κουβέντα σήμερα.

Και αυτή η στιγμή για την οποία αισθάνεσαι υπερήφανος;

Γ.Κ.: Την πρώτη φορά που τραγούδησα σε συναυλία με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Ήμουν πολύ “ψαρωμένος”, ήταν η πρώτη φορά που τραγουδούσα σε τόσο κόσμο. Θυμάμαι όταν ξεκίνησα να τραγουδάω κι άρχισε ο κόσμος να χειροκροτάει… από εκείνη την στιγμή και μετά πέταγα, με πήρε αγκαζέ και η Άλκηστις και χορέψαμε χασαποσέρβικο-που εγώ δεν χορεύω ποτέ-, ήταν μια εξαιρετική στιγμή.

Και για το μέλλον;

Γ.Κ.: Πλέον δουλεύω για το κάθε τραγούδι και για τον κάθε δίσκο σαν να είναι το τελευταίο, είναι όλα τόσο ρευστά, υπάρχει απίστευτη ανασφάλεια και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να είμαι πολύ αυστηρός κριτής του έργου μου, τα ψάχνω πολύ και τις μελωδίες και τους στίχους αλλά και ενορχηστρωτικά και για αυτό θεωρώ ότι γράφω τα καλύτερα τραγούδια μου αυτήν την εποχή.

Σε επηρεάζει καλλιτεχνικά αυτή η ανασφάλεια;

Γ.Κ.: Επηρεάζεσαι υποσυνείδητα θεωρώ, το καινούριο μου τραγούδι που θα είναι στον δίσκο που θα κυκλοφορήσει μέσα στο 16 το “Λέγαμε σ’όλα ναι” το έγραψα το 2011, τότε “έκλεινα” το υλικό για έναν δίσκο που τελικά δεν βγήκε ποτέ. Τότε, τον δεκαπενταύγουστο του 11 εντελώς απαλλαγμένος από άγχη ήθελα να γράψω έναν σημαντικό στίχο για την μουσική που είχα ήδη γράψει, επηρεασμένος από τα γεγονότα της περιόδου, ήθελα να γράψω ένα τραγούδι που να μην είναι το κλασικό πολιτικό, να λέω κάποια πράγματα χωρίς να γίνομαι σκληρός ή καταγγελτικός, ένα τραγούδι για όλα τα ναι που είπαμε και λέμε από αδράνεια και τελικά μας βγαίνουν σε κακό. Για όλα τα ναι στις σχέσεις μας, τις καθημερινές, τις ερωτικές. Δεν θέλω να πω εγώ τι είναι, θέλω ο καθένας να το εκλάβει όπως νομίζει, ανάλογα με τα ναι που έχει πει αυτός προσωπικά και για αυτό το λόγο είμαι πολύ ενθουσιασμένος με αυτό το τραγούδι, θεωρώ ότι είναι ότι καλύτερο έχω γράψει και αν ήτανε να σταματήσω και αύριο να ασχολούμαι με την μουσική αυτό το τραγούδι θα ήθελα να έχει βγει.

Και τώρα σε βρίσκουμε;

Γ.Κ.: Στο PassPort Art απο 5 δεκεμβρίου, πιάνο φωνή, μια ακουστική παράσταση για πρώτη φορά με τον Χρήστο Θεοδώρου στο πιάνο με τον οποίο γνωριζόμαστε από την εποχή του χοροθεάτρου “Ροές” της Σοφίας Σπυράτου. Κάτι που πάντα ήθελα να το κάνω, με τραγούδια που μου αρέσουνε πολύ, Ξαρχάκο, Τσιτσάνη, Χατζιδάκι, νομίζω θα έχει απ’όλα αυτό το πρόγραμμα. Όταν αποφάσισα να το κάνω ο στόχος ήτανε να βγει μία παράσταση με ένα άρωμα όπως τότε που μαζευόταν η παρέα με μια κιθάρα και παίζαμε στην παραλία τα τραγούδια που μας αρέσουνε.

Υπάρχει κάτι που θέλεις να πεις στον κόσμο;

Γ.Κ.: Να κάνουμε πράγματα που μας γεμίζουν και που μέσα σε όλο αυτό το πράγμα που ζούμε μας δίνουν κουράγιο. Είναι καλό πράγμα η ελπίδα αλλά καμιά φορά μπορεί να γίνει φυλακή και να περιμένεις κάτι που δεν υπάρχει. Να καταλάβουμε ότι όλα εξαρτώνται από εμάς και τις σχέσεις μας με τους άλλους, να κάνουμε καλά πράγματα για να παίρνουμε καλά πράγματα και να μην περιμένουμε όπως λέει ο στίχος :“Πιστέψαμε όποιον είπε πως τον κόσμο αυτόν θα αλλάξει”. Όσο “Κοέλιο” κι αν ακούγεται αυτό, όλα είναι στο χέρι μας. Εγώ προσωπικά δεν περιμένω κάτι από αυτό το σύστημα, πιστεύω ότι ζει τις τελευταίες του μέρες, είναι οι τελευταίες μέρες της εποχής των τεράτων προτού γεννηθεί το νέο και δούμε την καινούρια μέρα που θα φέρει δημιουργία και νέα ζωή.

Το νέο single του Γιώργου Καραδήμου “Λέγαμε σ΄όλα ναι” κυκλοφορεί από την Feelgood Records.

Μουσική – Στίχοι Γιώργος Καραδήμος
Ενορχήστρωση: Ματί Παλαιολόγος