Το φαράγγι
Ιωάννα Καρυστιάνη
Εκδόσεις Καστανιώτη, 2015
272 σελ.Ο πίνακας στο εξώφυλλο είναι της Άννας Παλιεράκη
«Ο Αργύρης Λιόδης ούτε στη μέση του πουθενά, δίχως ξένα αφτιά παρόντα, μπορούσε να φωνάξει τα ονόματα των έξι, να τους σιμώσει μαζεμένους, να τους κοιτάξει επιτέλους κατάματα, για να λάβει τη δύναμη και να τολμήσει έστω δυο λόγια για τα ξερά γεγονότα.
Δυο λόγια για τα ξερά γεγονότα δεν επιχείρησε ούτε σε αργοπορημένες επιστολές, γιατί στο παρελθόν όποτε λιποψυχούσε και ήθελε νατους τα γράψει, τελικά λιποψυχούσε και στην ιδέα του γραμμένου χαρτιού.
Θα του έλειπαν και τα βλέμματά τους μόλις μάθαιναν, κι αυτός είχε την ελπίδα και την ανάγκη να κουρνιάσει στα μάτια τους.
Αλλά επί είκοσι εννιά χρόνια έξι άλλα ζευγάρια μάτια τον εμπόδιζαν, όλα σκοτεινές κόπιες του συμβολαίου με τις εφτά, μαζί με τη δική του, υπογραφές, να μην πατηθεί ο όρκος σιωπής εκείνης της νύχτας.»
Το βιβλίο της Ιωάννας Καρυστιάνη διαδραματίζεται την Κυριακή 11 Μαΐου 2014 (παραμονές εκλογών) στο Ασφεντιανό φαράγγι της περιοχής των Σφακίων, «στο δέος των Λευκών Ορέων» της Κρήτης. Σε αυτό πρωταγωνιστούν επτά αδέλφια, οι Λιόδηδες, «από πενήντα δύο έως
εβδομήντα δύο χρονών», τέσσερις άνδρες και τρεις γυναίκες που αποφασίζουν «να εκπληρώσουν επιτέλους εν σώματι τον παλιό όρκο». Αυτή την υπόσχεση είχαν δώσει άπαντες το 1997, στο τραπέζι μετά την κηδεία του πατέρα τους, παρουσία της μάνας τους, να κάνουν «το τάμα στα κατσάβραχα», να κάνουν το «σαφάρι στην ερημιά», δίχως συζύγους και παιδιά μες στα πόδια τους.
Η Καρυστιάνη κάνει ρητές αναφορές στην επικαιρότητα αυτής της περιόδου όπου «τα λάθη των πολιτών αντιμετωπίζονταν ως εγκλήματα και τα εγκλήματα των πολιτικών ως λάθη». Βιβλίο επίκαιρο με φόντο την Κρήτη, όπου και η καταγωγή της συγγραφέως, συνθέτει μια εικόνα της σύγχρονης κοινωνίας. Με έντονα βιωματικά στοιχεία εάν και δεν πρόκειται για αυτοβιογραφία όπως η ίδια δηλώνει απηχεί τις σκέψεις της για την πολιτική κατάσταση της χώρας.
