Τρίτη 19 Απρίλη γύρω στις 8 το βράδυ, σε ένα κέντρο αποκλεισμένο για μία ακόμη φορά από πορείες και συλλαλητήρια, το ζεστό και φιλόξενο βιβλιοπωλείο Επί Λέξει φαντάζει ως μικρή όαση μέσα στην κόλαση του δρόμου. Μέσα μας περιμένουν χαρούμενοι οικοδεσπότες ο Βαγγέλης, ο Σταμάτης και μία λεσβία. Δεν είναι άλλοι από τον εξαίρετο Σταμάτη Κραουνάκη, τον πολυγραφότατο Βαγγέλη Ραπτόπουλο και το νέο του βιβλίο, Λεσβία.
Πολύς κόσμος έχει ανταποκριθεί στο κάλεσμα των εκδόσεων ΚΕΔΡΟΣ και του ραδιοφωνικού σταθμού 105,5 στο κόκκινο για την παρουσίαση του βιβλίου ανάμεσά τους και αξιολογότατοι συγγραφείς όπως η Μάρω Δούκα, ο Δημήτρης Νόλλας και ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης.
Σε μία παρουσίαση που περισσότερο ως χαλαρή και απολαυστικότατη κουβέντα μοιάζει, κουβέντας που φεύγει από τα όρια του βιβλίου αλλά είναι και στενά συνδεδεμένη με αυτό και περιπλανιέται σε κοινωνικά ζητήματα όπως ο πουριτανισμός που ακόμα υπάρχει στην κοινωνία αλλά και στην πολιτική κατάσταση του σήμερα πάντα δοσμένης με το χιούμορ που χαρακτηρίζει και τους δύο δημιουργούς.
Πώς ξεκίνησε όμως ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος να καταπιάνεται με αυτό το θέμα; Ο ίδιος μας είπε:
Άρχισα να γράφω το βιβλίο το ‘14. Έγραψα 2-3 κεφάλαια και σταμάτησα και τη μεγάλη φόρα την πήρα το ‘15 απογοητευμένος από το ΣΥΡΙΖΑ και τη διαπραγμάτευση και όρμησα σε αυτό το βιβλίο με όλη μου τη φόρα θεωρώντας αφού κοινωνικά και πολιτικά δεν ικανοποιούνται οι επιθυμίες μας, ας ικανοποιηθούμε ερωτικά.
Ο τίτλος θεωρείται αρκετά προκλητικός και ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος μας εξιστορεί την πορεία που διένυσε μέχρι να καταλήξει σε αυτόν:
Όταν πρωτοέγραψα το βιβλίο από την πρώτη στιγμή σκεφτόμουν αυτόν τον τίτλο. Όταν το τελείωσα και είπα στη γυναίκα μου, στους φίλους μου ότι θα λέγεται έτσι, αντιμετώπισα μία τερατώδη αντίδραση. Ότι έχεις τρελλάθεί, ότι δεν είναι δυνατόν να βάλεις αυτόν τον τίτλο, θα φας ξύλο και τέτοια και κάποια στιγμή με τουμπάρανε. Όταν λοιπόν συνάντησα αυτήν την κάθετη αποδοκιμασία για τον τίτλο έκανα στροφή 180 μοιρών και διάλεξα ως τίτλο Το τριανταφυλλάκι διότι το τριανταφυλλάκι είναι μία έκφραση που λέει η ερωμένη της πρωταγωνίστριας.
Εγώ σαν Τριανταφυλλάκι δε θα το έψαχνα, λέει ο Σταμάτης Κραουνάκης και όλοι ξεσπούν σε γέλια.
Αλλά τι έπαθα με το τριανταφυλλάκι. Ανακάλυψα μετά από λίγες μέρες ότι ήταν ένα πολύ γνωστό βιβλίο. Γυρίζω σπίτι μου, μπαίνω στο google και κατάπληκτος βλέπω χιλιάδες blog για το τριανταφυλλάκι. Λέω πάει αυτός ο τίτλος, κάηκε. Και γύρισα πάλι στη Λεσβία. Μία άλλη σκέψη που είχα κάνει ήταν Η Μαγεμένη.
Ο Σταμάτης Κραουνάκης δηλώνει:
Είναι ένα βιβλίο που λατρεύει τη γυναίκα. Αυτό είναι το μεγάλο του ατού. Ο τίτλος είναι παραπλανητικός. Είναι ένα βαθύτατα τρυφερό και ερωτικό βιβλίο.
Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος θεωρεί ότι είναι 3 βιβλία σε 1 και εξηγεί:
Για μένα είναι 3 βιβλία μαζί αυτό το βιβλίο. Το πρώτο βιβλίο είναι ένα πολιτικό που έχει να κάνει και με αυτό που έγινε πρόσφατα και με το σύμφωνο συμβίωσης, δηλαδή ένα είδος μιλάει για την απελευθέρωση αυτής της ερωτικής μειονότητας και της κάνει κι ένα χώρο και γενικά για τους ομοφυλόφιλους όχι μόνο για τις λεσβίες. Γι’ αυτό το πρώτο βιβλίο χρησιμοποίησα ασυνείδητα μία τεχνική που την έχω δει στον Τσέχωφ. Ο Τσέχωφ είναι ο απόλυτος ρεαλιστής, νατουραλιστής της καθημερινότητας που δε γίνεται τίποτα τρομακτικό, που είναι όλα καθημερινά, χαμηλών τόνων κλπ. Ο Τσέχωφ με αυτόν τον αποστασιομένο τρόπο αντιμετωπίζει τις δραματικές καταστάσεις ως κωμικές όχι με την έννοια να βγάλουμε γέλιο αλλά τους στερεί τη δραματικότητα.
Ένα δεύτερο βιβλίο που είναι νουάρ ή θρίλερ είναι η περίπτωση του βιαστή που εκεί θυμίζει τον Πόε. Αυτό έχει μία πλευρά μεσογειακού μαγικού ρεαλισμού, παγανιστικού θρίλερ.
Και τέλος υπάρχει κι ένα τρίτο. Υπάρχει και μία πλευρά μεταφυσικής. Υπάρχουν προφητικά όνειρα. Υπάρχει αυτή η μαγεία του έρωτα που ζουν οι κοπέλες και γι’ αυτό ένας από τους τίτλους που είχα σκεφτεί ήταν Μαγεμένη για την ηρωίδα που νιώθω ότι είναι μαγεμένη.
Η βραδιά φτάνει γλυκά στο τέλος της με το Σταμάτη Κραουνάκη να διαβάζει απόσπασμα από τη Λεσβία και το Βαγγέλη Ραπτόπουλο να μη σταματά να υπογράφει βιβλία.
Επιμέλεια ρεπορτάζ: Μαρίνα Πολίτου
Φωτογραφίες: Πρανβέρα Νταουτλάρι
Τρίτη 19 Απρίλη γύρω στις 8 το βράδυ, σε ένα κέντρο αποκλεισμένο για μία ακόμη φορά από πορείες και συλλαλητήρια, το ζεστό και φιλόξενο βιβλιοπωλείο Επί Λέξει φαντάζει ως μικρή όαση μέσα στην κόλαση του δρόμου. Μέσα μας περιμένουν χαρούμενοι οικοδεσπότες ο Βαγγέλης, ο Σταμάτης και μία λεσβία. Δεν είναι άλλοι από τον εξαίρετο Σταμάτη Κραουνάκη, τον πολυγραφότατο Βαγγέλη Ραπτόπουλο και το νέο του βιβλίο, Λεσβία.
Πολύς κόσμος έχει ανταποκριθεί στο κάλεσμα των εκδόσεων ΚΕΔΡΟΣ και του ραδιοφωνικού σταθμού 105,5 στο κόκκινο για την παρουσίαση του βιβλίου ανάμεσά τους και αξιολογότατοι συγγραφείς όπως η Μάρω Δούκα, ο Δημήτρης Νόλλας και ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης.
Σε μία παρουσίαση που περισσότερο ως χαλαρή και απολαυστικότατη κουβέντα μοιάζει, κουβέντας που φεύγει από τα όρια του βιβλίου αλλά είναι και στενά συνδεδεμένη με αυτό και περιπλανιέται σε κοινωνικά ζητήματα όπως ο πουριτανισμός που ακόμα υπάρχει στην κοινωνία αλλά και στην πολιτική κατάσταση του σήμερα πάντα δοσμένης με το χιούμορ που χαρακτηρίζει και τους δύο δημιουργούς.
Πώς ξεκίνησε όμως ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος να καταπιάνεται με αυτό το θέμα; Ο ίδιος μας είπε:
Άρχισα να γράφω το βιβλίο το ‘14. Έγραψα 2-3 κεφάλαια και σταμάτησα και τη μεγάλη φόρα την πήρα το ‘15 απογοητευμένος από το ΣΥΡΙΖΑ και τη διαπραγμάτευση και όρμησα σε αυτό το βιβλίο με όλη μου τη φόρα θεωρώντας αφού κοινωνικά και πολιτικά δεν ικανοποιούνται οι επιθυμίες μας, ας ικανοποιηθούμε ερωτικά.
Ο τίτλος θεωρείται αρκετά προκλητικός και ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος μας εξιστορεί την πορεία που διένυσε μέχρι να καταλήξει σε αυτόν:
Όταν πρωτοέγραψα το βιβλίο από την πρώτη στιγμή σκεφτόμουν αυτόν τον τίτλο. Όταν το τελείωσα και είπα στη γυναίκα μου, στους φίλους μου ότι θα λέγεται έτσι, αντιμετώπισα μία τερατώδη αντίδραση. Ότι έχεις τρελλάθεί, ότι δεν είναι δυνατόν να βάλεις αυτόν τον τίτλο, θα φας ξύλο και τέτοια και κάποια στιγμή με τουμπάρανε. Όταν λοιπόν συνάντησα αυτήν την κάθετη αποδοκιμασία για τον τίτλο έκανα στροφή 180 μοιρών και διάλεξα ως τίτλο Το τριανταφυλλάκι διότι το τριανταφυλλάκι είναι μία έκφραση που λέει η ερωμένη της πρωταγωνίστριας.
Εγώ σαν Τριανταφυλλάκι δε θα το έψαχνα, λέει ο Σταμάτης Κραουνάκης και όλοι ξεσπούν σε γέλια.
Αλλά τι έπαθα με το τριανταφυλλάκι. Ανακάλυψα μετά από λίγες μέρες ότι ήταν ένα πολύ γνωστό βιβλίο. Γυρίζω σπίτι μου, μπαίνω στο google και κατάπληκτος βλέπω χιλιάδες blog για το τριανταφυλλάκι. Λέω πάει αυτός ο τίτλος, κάηκε. Και γύρισα πάλι στη Λεσβία. Μία άλλη σκέψη που είχα κάνει ήταν Η Μαγεμένη.
Ο Σταμάτης Κραουνάκης δηλώνει:
Είναι ένα βιβλίο που λατρεύει τη γυναίκα. Αυτό είναι το μεγάλο του ατού. Ο τίτλος είναι παραπλανητικός. Είναι ένα βαθύτατα τρυφερό και ερωτικό βιβλίο.
Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος θεωρεί ότι είναι 3 βιβλία σε 1 και εξηγεί:
Για μένα είναι 3 βιβλία μαζί αυτό το βιβλίο. Το πρώτο βιβλίο είναι ένα πολιτικό που έχει να κάνει και με αυτό που έγινε πρόσφατα και με το σύμφωνο συμβίωσης, δηλαδή ένα είδος μιλάει για την απελευθέρωση αυτής της ερωτικής μειονότητας και της κάνει κι ένα χώρο και γενικά για τους ομοφυλόφιλους όχι μόνο για τις λεσβίες. Γι’ αυτό το πρώτο βιβλίο χρησιμοποίησα ασυνείδητα μία τεχνική που την έχω δει στον Τσέχωφ. Ο Τσέχωφ είναι ο απόλυτος ρεαλιστής, νατουραλιστής της καθημερινότητας που δε γίνεται τίποτα τρομακτικό, που είναι όλα καθημερινά, χαμηλών τόνων κλπ. Ο Τσέχωφ με αυτόν τον αποστασιομένο τρόπο αντιμετωπίζει τις δραματικές καταστάσεις ως κωμικές όχι με την έννοια να βγάλουμε γέλιο αλλά τους στερεί τη δραματικότητα.
Ένα δεύτερο βιβλίο που είναι νουάρ ή θρίλερ είναι η περίπτωση του βιαστή που εκεί θυμίζει τον Πόε. Αυτό έχει μία πλευρά μεσογειακού μαγικού ρεαλισμού, παγανιστικού θρίλερ.
Και τέλος υπάρχει κι ένα τρίτο. Υπάρχει και μία πλευρά μεταφυσικής. Υπάρχουν προφητικά όνειρα. Υπάρχει αυτή η μαγεία του έρωτα που ζουν οι κοπέλες και γι’ αυτό ένας από τους τίτλους που είχα σκεφτεί ήταν Μαγεμένη για την ηρωίδα που νιώθω ότι είναι μαγεμένη.
Η βραδιά φτάνει γλυκά στο τέλος της με το Σταμάτη Κραουνάκη να διαβάζει απόσπασμα από τη Λεσβία και το Βαγγέλη Ραπτόπουλο να μη σταματά να υπογράφει βιβλία.
Επιμέλεια ρεπορτάζ: Μαρίνα Πολίτου
Φωτογραφίες: Πρανβέρα Νταουτλάρι
