Την προτελευταία του παράσταση στο Κύτταρο έδωσε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης την Παρασκευή. Σε ένα χώρο με ηλεκτρισμένο παρελθόν και κατάμεστο από φίλους της καλής, ποιοτικής μουσικής, ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους της ελληνικής έντεχνης σκηνής έδωσε τον καλύτερό του εαυτό, όπως πάντα επιτυχημένα, και ικανοποίησε μέχρι και τον πιο απαιτητικό ακροατή.
Το πρόγραμμα ξεκίνησε με την «Παράκληση» και άλλα αγαπημένα κομμάτια όπως ο «Προσκυνητής», ο «Καθρέφτης» αλλά και το τραγούδι «Του έρωτα σημάδι» σε στίχους και μουσική του Αλκίνοου Ιωαννίδη και σε πρώτη εκτέλεση της Ελένης Τσαλιγοπούλου. Μεσολάβησαν κομμάτια πιο ατμοσφαιρικά και λυρικά τα οποία ο λατρεμένος Αλκίνοος έντυσε με την κρυστάλλινη φωνή του, μέχρι να ακολουθήσουν τα κομμάτια «Ζήνωνος» και «Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ» στα οποία κάθε ακροατής δε σταμάτησε να τραγουδάει και φυσικά τα καταχειροκρότησε.
Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, το οποίο όμως φάνηκε τεράστιο εξαιτίας της απουσίας του εξαιρετικού αυτού συνόλου, το live συνεχίστηκε στο ίδιο ταξιδιάρικο στυλ με το πρώτο μέρος. Εκστατικές ενορχηστρώσεις , πολυφωνικά μέρη, παραδοσιακά και ροκ στοιχεία αποδοσμένα με μοντέρνο τρόπο συντέλεσαν στη δημιουργία ενός κόσμου διαφορετικού, πιο ονειρικού, στον οποίο μεταναστεύσαμε όλοι για αυτές τις ώρες που θα θέλαμε να μην έχουν τελειώσει.
Το τέλος του προγράμματος ήρθε αρκετή ώρα αργότερα από το «καληνύχτα σας», καθώς το ασταμάτητο και δυνατό χειροκρότημα του κοινού έφερε πάλι στη σκηνή τον Αλκίνοο, αυτή τη φορά μόνο του με την κιθάρα του, για να ικανοποιήσει κάθε παραγγελιά του ακροατηρίου του που ζητούσε αγαπημένα κομμάτια που δεν είχαν ακόμα ακουστεί και που έχουν στιγματίσει τη μέχρι στιγμής πορεία του. «Όνειρο ήτανε», «Δε μπορώ», « Βυθός» αλλά και το «Θεέ μου μεγαλοδύναμε» και το «Νεοέλληνας» μας άφησαν μια γλυκιά γεύση για το τέλος το οποίο ήρθε με το «Θα’ μαι κοντά σου όταν με θες» στο οποίο έπαιξε όλη η ορχήστρα που είχε ανέβει στη σκηνή λίγο πιο πριν.
Δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε πως ανάμεσα στο κοινό της Παρασκευής βρέθηκε και η Μαρία Φαραντούρη, με την οποία συνεργάστηκε πρόσφατα ο Αλκίνοος για τη δημιουργία του δίσκου «Φύλαξα τα’ όνειρο», και στην οποία αφιέρωσε τον αγαπημένο «Κεμάλ» του Θεοδωράκη.
Το σύνολο του προγράμματος αποδόθηκε από έγχορδα όργανα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν και ως κρουστά κάτι που σε συνδυασμό με το άρτιο παίξιμο των κομματιών απέδειξε τη μαεστρία των μουσικών που συνόδευσαν τον Αλκίνοο Ιωαννίδη και την κιθάρα του επί σκηνής. Αυτοί ήταν ο Γιώργος Καλούδης στο τσέλο και την κρητική λύρα, ο Δημήτρης Τσεκούρας στο κοντραμπάσο, ο Μανόλης Πάππος στο μπουζούκι και το λαούτο και ο Φώτης Σιόλας στο βιολί.
Σ’ αυτή την υπέροχη βραδιά στο Κύτταρο live κάθε κύτταρό μας πήρε ξανά ζωή από τις ανατριχιαστικές ερμηνείες και τις ατμοσφαιρικές διασκευές κομματιών γνωστών και άλλων λιγότερο γνωστών. Ένας σπουδαίος καλλιτέχνης που υπηρετεί πιστά τη μουσική και απέχει πολύ από το οτιδήποτε ονομάζουμε «εμπορικό» και που ανυπομονούμε να ακούσουμε πάλι.
Κείμενο / Φωτογραφίες: Τζωρτζίνα Γεωργακοπούλου
Την προτελευταία του παράσταση στο Κύτταρο έδωσε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης την Παρασκευή. Σε ένα χώρο με ηλεκτρισμένο παρελθόν και κατάμεστο από φίλους της καλής, ποιοτικής μουσικής, ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους της ελληνικής έντεχνης σκηνής έδωσε τον καλύτερό του εαυτό, όπως πάντα επιτυχημένα, και ικανοποίησε μέχρι και τον πιο απαιτητικό ακροατή.
Το πρόγραμμα ξεκίνησε με την «Παράκληση» και άλλα αγαπημένα κομμάτια όπως ο «Προσκυνητής», ο «Καθρέφτης» αλλά και το τραγούδι «Του έρωτα σημάδι» σε στίχους και μουσική του Αλκίνοου Ιωαννίδη και σε πρώτη εκτέλεση της Ελένης Τσαλιγοπούλου. Μεσολάβησαν κομμάτια πιο ατμοσφαιρικά και λυρικά τα οποία ο λατρεμένος Αλκίνοος έντυσε με την κρυστάλλινη φωνή του, μέχρι να ακολουθήσουν τα κομμάτια «Ζήνωνος» και «Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ» στα οποία κάθε ακροατής δε σταμάτησε να τραγουδάει και φυσικά τα καταχειροκρότησε.
Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, το οποίο όμως φάνηκε τεράστιο εξαιτίας της απουσίας του εξαιρετικού αυτού συνόλου, το live συνεχίστηκε στο ίδιο ταξιδιάρικο στυλ με το πρώτο μέρος. Εκστατικές ενορχηστρώσεις , πολυφωνικά μέρη, παραδοσιακά και ροκ στοιχεία αποδοσμένα με μοντέρνο τρόπο συντέλεσαν στη δημιουργία ενός κόσμου διαφορετικού, πιο ονειρικού, στον οποίο μεταναστεύσαμε όλοι για αυτές τις ώρες που θα θέλαμε να μην έχουν τελειώσει.
Το τέλος του προγράμματος ήρθε αρκετή ώρα αργότερα από το «καληνύχτα σας», καθώς το ασταμάτητο και δυνατό χειροκρότημα του κοινού έφερε πάλι στη σκηνή τον Αλκίνοο, αυτή τη φορά μόνο του με την κιθάρα του, για να ικανοποιήσει κάθε παραγγελιά του ακροατηρίου του που ζητούσε αγαπημένα κομμάτια που δεν είχαν ακόμα ακουστεί και που έχουν στιγματίσει τη μέχρι στιγμής πορεία του. «Όνειρο ήτανε», «Δε μπορώ», « Βυθός» αλλά και το «Θεέ μου μεγαλοδύναμε» και το «Νεοέλληνας» μας άφησαν μια γλυκιά γεύση για το τέλος το οποίο ήρθε με το «Θα’ μαι κοντά σου όταν με θες» στο οποίο έπαιξε όλη η ορχήστρα που είχε ανέβει στη σκηνή λίγο πιο πριν.
Δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε πως ανάμεσα στο κοινό της Παρασκευής βρέθηκε και η Μαρία Φαραντούρη, με την οποία συνεργάστηκε πρόσφατα ο Αλκίνοος για τη δημιουργία του δίσκου «Φύλαξα τα’ όνειρο», και στην οποία αφιέρωσε τον αγαπημένο «Κεμάλ» του Θεοδωράκη.
Το σύνολο του προγράμματος αποδόθηκε από έγχορδα όργανα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν και ως κρουστά κάτι που σε συνδυασμό με το άρτιο παίξιμο των κομματιών απέδειξε τη μαεστρία των μουσικών που συνόδευσαν τον Αλκίνοο Ιωαννίδη και την κιθάρα του επί σκηνής. Αυτοί ήταν ο Γιώργος Καλούδης στο τσέλο και την κρητική λύρα, ο Δημήτρης Τσεκούρας στο κοντραμπάσο, ο Μανόλης Πάππος στο μπουζούκι και το λαούτο και ο Φώτης Σιόλας στο βιολί.
Σ’ αυτή την υπέροχη βραδιά στο Κύτταρο live κάθε κύτταρό μας πήρε ξανά ζωή από τις ανατριχιαστικές ερμηνείες και τις ατμοσφαιρικές διασκευές κομματιών γνωστών και άλλων λιγότερο γνωστών. Ένας σπουδαίος καλλιτέχνης που υπηρετεί πιστά τη μουσική και απέχει πολύ από το οτιδήποτε ονομάζουμε «εμπορικό» και που ανυπομονούμε να ακούσουμε πάλι.
Κείμενο / Φωτογραφίες: Τζωρτζίνα Γεωργακοπούλου
