Ο Δημήτρης “Πάπιας” Σκούρτης συστήθηκε στο ευρύ κοινό με την παρουσία του στο φετινό x-factor όπου εντυπωσίασε με την φωνή και την γενικότερη “τρέλα” που κουβαλάει και αποτέλεσε μία από τις πολύ ευχάριστες νότες του φετινού τάλεντ σόου. Πέτυχα τον άνθρωπο-πάρτι σε ένα “τελειωμένο” καφέ στα Εξάρχεια κι αυτός μου μίλησε για την εμπειρία του x-factor, την μπάντα του, τους Sbaraquack, και τα σχέδια του για το μέλλον.
Πώς θες να ξεκινήσουμε;
Δ.Σ.: Λέω να πατήσουμε τη μίζα. Πατάμε αμπραγιάζ, βάζουμε πρώτη, πατημένο λίγο το φρένο για να μην μας πάρει (από) πίσω, πατάμε λίγο γκάζι, αφήνουμε αμπραγιάζ και φύγαμε!
Πώς ξεκινάς με την μουσική εννοώ…
Δ.Σ.: Α, καλά. ξεκινάω με την μουσική από πέντε χρονών. Τότε στο χωριό μου, την πανέμορφη και τιμημένη Ερμιόνη Αργολίδος, στον πολιτιστικό σύλλογο που λεγότανε ΛΑΣΟΣ και ήμουνα στην Μαντολινάτα του. Είχα μία προϋπηρεσία με ένα αρμόνιο που είχα.
Στα πέντε σου χρόνια είχες ήδη προϋπηρεσία;
Δ.Σ.: Ναι. Στα τρία μου είχα ένα αρμονιάκι κι έβγαζα με το αφτί τα κάλαντα, τον μικρό τυμπανιστή κ.τ.λ. Μετά από την μαντολινάτα έπεσε μια παύση εκεί κοντά στην Δευτέρα δημοτικού.
Καταλαβαίνω. Ήθελες να ηρεμήσεις λίγο από την επιτυχία. Να αφοσιωθείς στην αλφαβήτα και στην προπαίδεια.
Δ.Σ.: Όχι μωρέ, απλά γινότανε μαζικό μάθημα στην Μαντολινάτα για δεξιόχειρες κι εγώ ήμουν αριστερόχειρας. Νταξ το κατάφερα. Μετά, πρώτη-δευτέρα Γυμνασίου ξεκίνησα να ακούω την ροκ, αυτήν την μουσική του διαβόλου, επηρεασμένος από έναν ξάδερφό μου και ένα συμμαθητή μου, τον Διομήδη, που με “σύστησε” στους Led Zeppelin και στους AC/DC. Το πρώτο cd που μου έδωσε ο Διομήδης Led Zeppelin, το σιχάθηκα. Όπως καταλαβαίνεις σε τρεις μήνες ήταν το αγαπημένο μου συγκρότημα.
Άρχισα λοιπόν να ασχολούμαι με την μουσική όλο και πιο εντατικά. Αρχικά με την ηλεκτρική κιθάρα και μετά, που βρέθηκα στην Κρήτη ως φοιτητής τραγούδι, τύμπανα, μπάσο, ξεκίνησα να παίζω και σε ρεμπετάδικα όπου έμαθα και το ρεμπέτικο. Μία ιδιαίτερη μουσική που την έχω μέσα στην καρδιά μου.
Αν σε ρώταγα ποια είναι η βασική σου ιδιότητα τι θα μου έλεγες; Τραγουδιστής; Κιθαρίστας (ή ντράμερ;);
Δ.Σ.: Είμαι μουσικός. Παίζω ό,τι χρειαστεί, τραγουδάω, γράφω μουσική, στίχο και ελληνικό τελευταία (το επόμενο τραγούδι Sbaraquack που θα ακούσετε θα σας αρέσει πολύ).
Κεφάλαιο Sbaraquack. Πώς προκύπτει η μπάντα;
Δ.Σ.: Ήτανε μια φορά ένας φίλος από το χωριό, ο Χρήστος ο Δρούζας, ένας άνθρωπος που από τότε ασχολούνταν μανιωδώς με την μουσική και “τρελός” συλλέκτης πτυχίων. Αυτός έφυγε από το χωριό και ήρθε στην Αθήνα την ίδια εποχή που έφυγα κι εγώ από το Ηράκλειο και αποφασίσαμε να παίξουμε μαζί, μετά από 5 χρόνια. Ήταν ένα εκπληκτικό ταίριασμα. Μια πραγματικά οικογενειακή υπόθεση.
Όπου παίζετε τι περίπου μουσική;
Δ.Σ.: Παίζουμε “παλαβωμένες”, κεφάτες και λίγο παρανοϊκές διασκευές, Medleys και Mashups. Μέχρι να σταντάρουμε το φετινό καλοκαίρι τις πρώτες δικές μας δουλειές.
Οι οποίες θα είναι σε τι στυλ;
Δ.Σ.: Ό,τι έχω γράψει εγώ μέχρι τώρα, είναι είτε ένα ολόκληρο μιούζικαλ μέσα σε πέντε λεπτά με “όμορφη” ροή, -δεν είναι όλα εντελώς “καράτε”-, είτε είναι κάτι ποπ γκρουβάτο που έχει όμως δυό τρεις εναλλαγές, γιατί…. Δεν μπορώ να κρατάω για πάνω από τρία λεπτά το ίδιο ύφος, δεν μου αρέσει, δεν γίνεται!
Το όνομα “Sbaraquack” πώς προέκυψε;
Δ.Σ.: Είχαμε κλείσει Live και δεν είχαμε όνομα. Τότε συγκατοικούσα με τον Χρήστο (τον Δρούζα). Σε μιά φάση λοιπόν που ήτανε αυτός και ξυριζότανε, του λέω “Sbaraquack“. Την είχα στο μυαλό μου αυτήν την λέξη από τα κόμιξ και λόγω και της παραπομπής στο παρατσούκλι μου (Πάπιας) μου κάθισε ωραία. Και νταξ, κόπηκε λίγο στο ξύρισμα, με διάθεση να “κόψει” και το όνομα στην αρχή. Αλλά όσο ξυριζότανε, όπως μειωνότανε η τρίχα στο πρόσωπό του, μειώνονταν και οι αντιστάσεις του και τελικά το κρατήσαμε.
Και με τι “διάθεση” ξεκινήσατε τα live; Υπήρχε κάποια έστω χαλαρή θεματική;
Δ.Σ.: Η θεματική ήταν και παραμένει η εξής: Ό,τι και να γίνει, Θα χορέψετε! Θα νιώσετε το δικό μας vibe και θα χορέψετε! Γιατί πρώτος από όλους εγώ ξεπατώνουμε στον χορό με αυτά που παίζουμε. Δεν θα σε αφήσω εσένα έτσι. Οφείλω να σε κάνω να περάσεις καλά μαζί μου. Και -το λέω με αγάπη- δεν σεβόμαστε κανένα είδος μουσικής. Τα αλλάζουμε όλα! Στο live παίζουμε από Τομ Τζόουνς μέχρι Μπονάτσο, Αλέξια, OASIS, αναφορές στα 90ς, αναφορές στα λάτιν, Γωγώ Τσαμπά…
Πάμε λίγο στο Show. Πώς παίρνεις την απόφαση να πας στο X-factor;
Δ.Σ.: Το είχα στο μυαλό μου νομίζω τα τελευταία δύο χρόνια. Πήρα την απόφαση μετά από συνεννόηση φυσικά και με την μπάντα και πήγα. Πήγα για να έχουμε μία παραπάνω προβολή κι εγώ και η μπάντα. Η τηλεόραση είναι ένας γρήγορος τρόπος να προβληθείς. Βέβαια όσο γρήγορα σε μαθαίνουν τόσο γρήγορα μπορεί να σε ξεχάσουν κιόλας. Δεν το φοβήθηκα και πήγα. Και θεωρώ ότι πήγε καλά.
Άγχος στις οντισιόν, αγωνία;
Δ.Σ.: Άγχος πολύ, πολύ κόλα, πολλές πίτσες, πολύ νερό (πολλές πίτσες). Πολλές ώρες αναμονής κτλ. Το άγχος μου όμως κράτησε μέχρι την δεύτερη οντισιόν. Από εκεί και πέρα δεν είχα καθόλου. Είχα μπει στις “ράγες”. Κάναμε και το συγκρότημα εκεί, τους “Αυτοί κι Αυτή”, περάσαμε πολύ ωραία, γελάσαμε πολύ και θεωρώ ότι έγινε και πολύ ωραία δουλειά. Θα μπορούσα να έχω πάει και καλύτερα νομίζω αλλά οκ. Με τους “Αυτοί κι Αυτή” έχουμε μείνει ως φίλοι κι έχουμε και σχέδια να συνεχίσουμε και καλλιτεχνικά.
Ευχαριστημένος από την εμπειρία;
Δ.Σ.: Ναι. Έφυγα πολύ γεμάτος. Πήρα εφόδια που χρειαζόμουν για να βγάλω τα συμπεράσματά μου και αυτή τη στιγμή νιώθω και πιο δημιουργικός. Μπορώ να παίξω “μπάλα” σε περισσότερα επίπεδα.
Ποιος πιστεύεις ότι θα κερδίσει φέτος;
Δ.Σ.: Δύσκολη η πρόβλεψη αυτή! Όλοι από εδώ και πέρα είναι τρελά φαβορί! Οι αγαπημένοι μου πάντως, οι Stereo Soul!
Σχέδια για το μέλλον;
Δ.Σ.: Από εδώ και πέρα εστιάζουμε στο καλοκαίρι. Θα κάνουμε με τους Sbaraquack κάποια τουρ στην Κρήτη, 23 με 26 Ιουνίου, 23 στον Άγιο Νικόλαο, 24 στην Σούγια στα νότια Χανιά και 26 στο Αντιρατσιστικό πάλι στα Χανιά, καθώς και 5 Ιουλίου στο Ρέθυμνο.
Δισκογραφία;
Δ.Σ.: Θα δείτε… Έχουμε πολύ ψωμί ακόμα. Έχουμε ήδη αργήσει έναν χρόνο λόγω της “τελειομανίας” μου. Τώρα έχω αλλάξει μυαλά και πιστεύω ότι το αποτέλεσμα θα βγει καλύτερο από ότι το φανταζόμουν.
Πες μου ένα τραγούδι που ακούς πολύ τον τελευταίο μήνα.
Δ.Σ.: Το “Άγγελος Ξένος” των ”Εκμέκ” κομματάρα. “Λατινιά”, πολύ ωραία παρουσίαση ελληνικού ερωτικού στίχου. Κάτι που νομίζω ότι λείπει.
Πες μου κάποιον που τον έχεις σαν πρότυπο.
Δ.Σ.: Ένας που η δόση της παλαβομάρας που έχει και σαν άνθρωπος και σαν καλλιτέχνης μου αρέσει είναι ο Τζακ Μπλακ. Ένας πολυδιάσταστος άνθρωπος. Κάνει θέατρο, κάνει μουσική, ταινίες. Αυτό είναι που μου αρέσει κι εμένα. Θέλω να τα μπλέκω. Δεν μπορώ απλά να κάθομαι με μία κιθάρα μπροστά σε ένα μικρόφωνο και να λέω κάποιους στίχους όσο σημαντικοί κι αν είναι αυτοί οι στίχοι. Θέλω αυτό που δίνω στον κόσμο να είναι μία παράσταση.
Σημαντικότερος συνεργάτης;
Δ.Σ.: Ο Χρήστος Δρούζας. Είτε είναι εδώ είτε λείπει. Και σίγουρα όλους τους Sbaraquack. Έχουμε κάνει πολλά πράγματα μαζί και καλλιτεχνικά αλλά και άσχετα από την μουσική και η συνεργασία μας ήταν ζωτικής σημασίας συνολικά για το σχήμα αλλά και για τον κάθε ένα μας ξεχωριστά.
Η σημαντικότερη στιγμή της μουσικής σου πορείας;
Δ.Σ.: Η συνέντευξή μου μαζί σου….. ;)
Πες και κάτι στον κόσμο που μας διαβάζει για να κλείσουμε.
Δ.Σ.: Κόσμε. Συνεχίστε να ψάχνετε ωραία πράγματα. Καινούρια, δημιουργικά. Κι αν θέλετε βάλτε εμένα και τους Sbaraquack στο πρόγραμμά σας γιατί είμαστε πάρα πολύ δραστήριοι κι έχουμε πάρα πολλά να κάνουμε ακόμα.
Στείλε και χαιρετίσματα στην μανούλα σου που σε αγαπάει και σε στηρίζει
Δ.Σ.: ΜΑΝΟΥΛΑ! Ευχαριστώ πάρα πολύ που με γέννησες και με έχεις στηρίξει μέχρι τώρα με κάθε τρόπο (πολύ ξύλο φίλε) ΜΑΝΟΥΛΑ!
Συνέντευξη – Απομαγνητοφώνηση: Σωτήρης Γεωργίου
