Ο διάσημος Ισπανός ζωγράφος Pablo Picasso είχε πει ότι «Το νόημα της ζωής είναι να βρεις το χάρισμά σου. Ο σκοπός της ζωής είναι να το χαρίσεις.»!
Ο Στέφανος Κορκολής είναι από εκείνες τις μοναδικές περιπτώσεις ανθρώπων που εκμεταλλεύτηκαν το χάρισμά τους από πολύ νωρίς κάνοντάς το σκοπό της ζωής τους. «Παιδί θαύμα», από τα τέσσερά του είχε την ικανότητα και δεξιότητα να απομνημονεύει με απίστευτη ευκολία κομμάτια κλασικής μουσικής και να τα αναπαράγει στο πιάνο σχεδόν αυτούσια. Μια σπουδαία μουσική καριέρα ως πιανίστας – συνθέτης – ενορχηστρωτής αλλά και ερμηνευτής την αυτοχαρακτηριζόμενη ως περιόδο της «μουσικής εφηβείας» του. Συνεργασίες με παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες και μαέστρους με αποκορύφωμα τη μουσική «Συνάντηση» τελευταία με τον Μίκη Θεοδώρακη αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.
Μια συνέντευξη γεμάτη μουσική και συγκίνηση αποκλειστικά για το ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ!
Χαρά και τιμή να φιλοξενούμε στο Μικρόφωνο έναν καλλιτέχνη του δικού σου βεληνεκούς Στέφανε Κορκολή. Ως συνθέτης και πιανίστας, ιδιαίτερα μετά τη μουσική «Συνάντηση» με τον Μίκη Θεοδωράκη και τα επαινετικά λόγια του για σένα, αισθάνεσαι εντονότερα τη σημαντικότητα της καλλιτεχνικής σου φύσης;
Σ.Κ.: Καταρχάς θα ήθελα εγώ να σας ευχαριστήσω, που μου δίνετε την ευκαιρία να μιλήσω στο μικρόφωνο σας. Ως πρώτη απάντηση θα ήθελα να σας πω πως δεν νιώθω σημαντικότητα ή κάτι άλλο παρεμφερές αλλά νιώθω μεγάλη ευθύνη, ώστε να φανώ αντάξιος στο μεγαλειώδες έργο του Μίκη Θεοδωράκη και να μπορέσω να επικοινωνήσω κυρίως το συμφωνικό του έργο, σε όσο πιο πολύ κόσμο μπορώ.
Πώς σου γεννήθηκε η ιδέα-επιθυμία να ηχογραφήσεις έργα του Μίκη Θεοδωράκη; Τον γνώριζες προσωπικά;
Σ.Κ.: Η σχέση μου με τον Μίκη Θεοδωράκη έχει ξεκινήσει εδώ και τέσσερα χρόνια, με έναν θα έλεγα μαγικό τρόπο. Είναι πραγματικά μία μεγάλη ιστορία, η οποία ξεκίνησε όταν μου ζητήθηκε από τον σκηνοθέτη Αστέρη Κούτουλα να προλογίσω μουσικά την ταινία του “Ανακυκλώνοντας την Μήδεια”. Μία ταινία που είναι όλη βασισμένη στη μουσική και τη ζωή, θα έλεγα, του Μίκη Θεοδωράκη. Πριν, όμως, από αυτήν την πρόταση, τυχαία είχα ακούσει ένα συμφωνικό έργο του Μίκη και συγκεκριμένα την σουίτα για πιάνο και ορχήστρα και δε σας κρύβω ότι ένιωσα δέος αλλά παράλληλα ένιωσα αμήχανα, διότι δεν γνώριζα πως ο Θεοδωράκης είναι ένας τόσο σπουδαίος μουσουργός. Για να γίνω κατανοητός εννοώ καθαρά το συμφωνικό του “κομμάτι” για το οποίο μάλιστα βραβεύτηκε, όταν ήταν νέος, με το χρυσό μετάλλιο μουσικής ιδιοφυΐας από τον ίδιο τον Σοστακόβιτς, στα πλαίσια ενός παγκόσμιου διαγωνισμού σύνθεσης.
Όπως, λοιπόν, σας είπα ένιωσα αμήχανα, διότι είχα την ευκαιρία, έχοντας παίξει με τόσες ορχήστρες και τόσο μεγάλους μαέστρους, να ερμηνεύω Θεοδωράκη και δεν γνώριζα αυτήν την τόσο μα τόσο σημαντική πτυχή του έργου του. Έτσι, λοιπόν, όταν δέχτηκα αυτό το τηλεφώνημα στην αρχή εξήγησα στον κύριο Κούτουλα πως δεν θεωρώ τον εαυτό μου έτοιμο για να ερμηνεύσει με την σοβαρότητα που αρμόζει κάποια έργα του μεγάλου μας συνθέτη. Εκείνος, όμως, μου είπε πως αυτό δεν ήτανε μόνο δική του ιδέα αλλά και πρόσκληση του ίδιου του Μίκη ο οποίος ήθελε να με ακούσει να ερμηνεύω έργα του, μέσα από τη δική μου ψυχή και τα δικά μου δάχτυλα. Καταλαβαίνεις πόσο μεγάλη τιμή ήταν αυτό για μένα.
Ειδικά, όταν τελείωσα αυτό το μίνι ρεσιτάλ, παίζοντας τον Ζορμπά με τον δικό μου τρόπο και άκουσα ένα μπράβο ηχηρό, που προερχόταν από τον Μίκη, σίγουρα ήταν και είναι το πιο όμορφο μπράβο που έχω ακούσει στην καριέρα μου. Την επόμενη μέρα βρέθηκα στο σπίτι του και από τότε ξεκίνησε μία υπέροχη σχέση – μαθητεία – αγάπη μαζί του.
Το cd «Συνάντηση» θα έλεγα πως έγινε εντελώς τυχαία. Ήθελα να δοκιμάσω την Σοφία Μανουσάκη σε δύσκολα και μεγάλα έργα και παρακάλεσα τον φίλο μου ηχολήπτη Ηλία Λάκκα να μας “δώσει “κάποιες ώρες στο στούντιο, ώστε να μπορώ να έχω κάποια αποτελέσματα άρτια ηχητικά, όσον αφορά το τεχνικό μέρος. Έτσι, λοιπόν, αρχίσαμε να ηχογραφούμε κάποια από τα λυρικά του τραγούδια.
Ακούγοντας κάποιες από αυτές τις ηχογραφήσεις, ένας κοινός φίλος του Μίκη και δικός μου, μου είπε επί λέξη: «Γιατί δεν τις στέλνεις στον Μίκη; Θα του δώσεις μεγάλη χαρά.» Εγώ λοιπόν με τη σειρά μου, του έστειλα 3-4 κομμάτια και την επόμενη μέρα έλαβα ένα mail – επιστολή (το οποίο και επισυνάπτω), όπου λίγο-πολύ μας παρότρυνε να ολοκληρώσουμε αυτό το cd, που τελικά έγινε διπλό. Από τις πρώτες μέρες της κυκλοφορίας του το cd αυτό αγαπήθηκε πάρα πολύ, με αποτέλεσμα να γίνει και χρυσό! Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να τονίσω, πως το όλο εγχείρημα δεν είχε να κάνει με τους εορτασμούς για τα 90 του χρόνια. Συγκεκριμένα, αναφέρω μέσα στο cd ότι μεγαλοφυΐες, σαν αυτήν του Μίκη, πρέπει να τις γιορτάζουμε κάθε στιγμή που αναπνέουμε και ακούμε και όχι να περιμένουμε επετειακές συγκυρίες
Αυτή η περίοδος σε βρίσκει σε κλοιό συναυλιακό, όπου παρουσιάζονται με εσένα στο πιάνο και τη Σοφία Μανουσάκη στη φωνή έργα του παγκοσμίου φήμης Έλληνα συνθέτη. Θα ήθελα να μας πεις λίγα λόγια σχετικά με το τι περιλαμβάνει η «Συνάντηση» αυτή, που ήδη από τον χειμώνα έχει κερδίσει κοινό και κριτικούς.
Σ.Κ.: Οι συναυλίες ήρθαν αμέσως μετά το cd και σημείωσαν τεράστια επιτυχία, σε όλη την περιφέρεια αλλά και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών & Θεσσαλονίκης. Τώρα συνεχίζουμε σε πολύ σπουδαίους χώρους, όπως στο μικρό θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου (εγκαινιάζοντας το φεστιβάλ) με 2 συναυλίες την πρώτη και δεύτερη Ιουλίου, μετά στο ρωμαϊκό ωδείο στην Πάτρα, στις 8 Ιουλίου και στο Βεάκειο θέατρο, στον Πειραιά, στις 11 Ιουλίου. Αυτά που θα ακούσουμε ή μάλλον αυτά που θα ακούσετε, θα είναι εκτός από τα γνωστά και υπέροχα λυρικά τραγούδια του, η μικρή σουίτα για πιάνο, κάποια από τα προδομένα του έργα (σ’ αυτό το σημείο, θα ήθελα να παραπέμψω τους αναγνώστες μας στο επίσημο blog Θεοδωράκισμος, όπου εκεί μπορεί κάποιος να καταλάβει τι σημαίνουν τα προδομένα έργα, διαβάζοντας την επιστολή του ίδιου του συνθέτη) και βέβαια τη μεταγραφή για πιάνο και φωνή του αριστουργηματικού Μαουτχάουζεν, την οποίαν κάναμε μαζί με τον συνθέτη! Επίσης, σε κάθε μας συναυλία, η χαρά μας είναι τεράστια, όταν συμπράττουμε με χορωδίες ή μουσικά σχολεία. Στην Πάτρα και στο Βεάκειο θα έχουμε την ευκαιρία να συμπράξουμε με υπέροχες χορωδίες και φωνητικά σύνολα. Στο μέλλον σχεδιάζουμε, πάντα μαζί με την Σοφία, να ταξιδέψουμε στο εξωτερικό ξεκινώντας από το Παρίσι όπου και ο Μίκης αλλά και εγώ έχουμε ζήσει.
Πόσο εύκολο είναι αλήθεια να αποδώσουν οι νότες τα διάφορα συναισθήματα; Είναι αποκλειστικά θέμα ταλέντου να αφουγκραστείς την χαρά, τον πόνο, την οργή και να τα ντύσεις με τις κατάλληλες μουσικές;
Σ.Κ.: Όσον αφορά εμένα οι νότες, τα πλήκτρα, οι ήχοι είναι προέκταση των συναισθημάτων μου. Η μουσική είναι το πεδίο που αντιδρώ και που εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα.
Οι επιρροές σου από παιδί ποιες ήταν Στέφανε; Ήταν στόχος ζωής όλη αυτή η «πλούσια» μουσική διαδρομή;
Σ.Κ.: Γεννήθηκα σε ένα σπίτι όπου άκουγαν πάρα πολύ όμορφη μουσική. Άρχισα να παίζω πιάνο από τεσσάρων χρονών αυτοδίδακτος, ξέροντας ότι αυτό θα είναι η ζωή μου. Άρα δεν υπήρχε στόχος, μόνο χαρά, η οποία παραμένει έως και σήμερα.
Ο διεθνής ύμνος των Special Olympics, «When a dream comes true», φέρει τη μουσική υπογραφή σου. Πώς επελέγη το συγκεκριμένο κομμάτι να γίνει ο ύμνος των αγώνων αυτών διεθνώς;
Σ.Κ.: Στην οικογένεια των special Olympics μπήκα το 1998 με προτροπή της τότε πρόεδρου κυρίας Γιάννας Δεσποτοπούλου. Ο ύμνος γράφτηκε εντελώς αυθόρμητα έχοντας πρώτα ζήσει πολύ δίπλα σε αυτούς τους υπεραθλητές και έχοντας μάθει πολλά από αυτούς. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό, που η μουσική μου επιλέχθηκε διεθνώς να γίνει ο ύμνος αυτών των αγώνων. Των αγώνων του πραγματικού αθλητισμού και της πραγματικής άμιλλας.
Αν έρχοταν κάποιος και σου πρότεινε να γράψει τη βιογραφία σου, τι τίτλο θα ήθελες να βάλει;
Σ.Κ.: Δεν θα δεχόμουν ποτέ κάποιος να μου κάνει τη βιογραφία. Αν ποτέ θελήσω να πω κάποια πράγματα, που θεωρώ σημαντικά, θα το κάνω μόνος μου. Αν τώρα κάποιος θελήσει να το κάνει, όταν εγώ θα έχω “φύγει”, ας βρει αυτός τον τίτλο.
Ήσουν από τους πιο αντιπροσωπευτικούς καλλιτέχνες της χρυσής δεκαετίας του ’90. Μια εποχή που η pop στην Ελλάδα έχει να θυμάται πέρα από καλές φωνές και πολύ καλά τραγούδια. Τι γνώμη έχεις για τους σημερινούς εκπροσώπους του είδους και τα τραγούδα τους; Ξεχωρίζεις κάποιους/ες;
Σ.Κ.: Η περίοδος των 90’s ήταν μία περίοδος, όπου εγώ έκανα ένα μουσικό διάλειμμα από την κλασσική μουσική, βιώνοντας καταστάσεις, που ούτε στον ύπνο μου φανταζόμουν.
Γεμάτα στάδια, αγάπη, υστερίες πολλές φορές ενοχλητικές και όλα αυτά, που συμβαδίζουν με αυτό το μουσικό είδος. Σήμερα νομίζω πως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά και αυτό διότι ο κάθε άνθρωπος θέλει να ξεχωρίζει και όχι τόσο να έχει ινδάλματα. Άλλωστε, βλέπουμε και παραδείγματα στο facebook, με την έννοια πόσο πολύ ο καθένας θέλει να βλέπει τα likes του να ανεβαίνουν, σε κάθε ανάρτηση που κάνει. Από την άλλη, υπάρχουν νέοι άνθρωποι με πολύ ταλέντο αλλά αυτό που χρειάζεται είναι η σωστή διαχείριση και του ταλέντου αλλά και του χαρακτήρα. Σαφώς και ξεχωρίζω κάποιους αλλά δεν είναι ευρέως γνωστοί, διότι αυτό, που τους κάνει ξεχωριστούς, για μένα, είναι το ότι αντιμετωπίζουν με πολύ βάθος και γνώση τη μουσική και είναι πολύ δύσκολο να “περάσουν” στο ευρύ κοινό.
Ένιωσες ποτέ να φτάνεις στα όρια σου, ίσως, και να τα ξεπερνάς εξαιτίας της δημοσιότητας;
Σ.Κ.: Πολλές φορές κυρίως τη δεκαετία του 90. Άλλωστε ήταν και ένας λόγος, που όλο αυτό με κούρασε και στράφηκα πάλι σε αυτό, που πραγματικά αγαπώ, δηλαδή τη σύνθεση, το πιάνο και την ορχηστρική μουσική.
Τι είναι εκείνο που σε έχει διδάξει η μέχρι τώρα πορεία και εμπειρία σου επαγγελματικά αλλά και προσωπικά;
Σ.Κ.: Το να είσαι ταπεινός και να υπηρετείς τη μουσική και όχι να την χρησιμοποιείς, για την αυτοπροβολή σου.
Με τα κοινά ασχολείσαι; Θα σε ενδιέφερε η ενασχόληση με την πολιτική μελλοντικά; Ποια η άποψή σου για συναδέλφους σου που ασχολούνται ενεργά ή καταθέτουν δημόσια τη γνώμη τους για όσα συμβαίνουν στη χώρα;
Σ.Κ.: Φυσικά και ασχολούμαι και ειδικότερα, όταν μπορώ να προσφέρω βοήθεια στους συνανθρώπους μου. Ούτε γι’ αστείο δεν θα μ’ ενδιέφερε, όμως, ν’ ασχοληθώ με την πολιτική. Εκφράζοντας καθαρά την άποψή μου, θεωρώ πως αν υποθετικά κάποιος, λόγω του ότι είμαι γνωστός, μπορεί να επηρεάσει έστω και λίγο την κρίση κάποιου άλλου και ειδικά σε τόσο σοβαρά θέματα και αυτό, επειδή ο θαυμασμός καμιά φορά στο πρόσωπο κάποιου δημόσιου προσώπου, μπορεί να είναι καταλυτικός, επαναλαμβάνω, η δική μου γνώμη είναι ότι καλό είναι να μην υπάρχουν δημόσιες τοποθετήσεις. Από εκεί και πέρα, όμως, δεν παύει να είναι και δικαίωμα του καθενός να εκφράζει τη γνώμη του δημόσια κι ελεύθερα. Εγώ πάντως ποτέ δεν θα το έκανα, όπως άλλωστε δεν το έχω κάνει.
Δεδομένης της κρισιμότητας της κατάστασης στην Ελλάδα και του φόβου συχνά για το άγνωστο, φοβάσαι το αύριο;
Σ.Κ.: Δυστυχώς εδώ που φθάσαμε φοβάμαι όχι το αύριο αλλά την επόμενη ώρα. Εύχομαι κι ελπίζω γρήγορα να βγούμε από αυτόν τον εφιάλτη. Θεωρώ ότι ο μόνος τρόπος είναι να γίνουμε όλοι μια γροθιά και να σταματήσουμε να βγάζουμε ο ένας το μάτι του άλλου. (Δυστυχώς πανάρχαιο χόμπι).
Ποιο είναι εκείνο που σου δίνει δύναμη να προχωράς και να κάνεις θετικές σκέψεις;
Σ.Κ.: Θα φανεί κοινότυπο, αλλά είναι η μουσική και η τέχνη γενικότερα. Άλλωστε μη ξεχνάμε ότι το μόνο, που μας έχει απομείνει, είναι ο πολιτισμός, τον οποίον και οφείλουμε να διαφυλάξουμε με νύχια και με δόντια.
Τι θα ήθελες να πεις στους αναγνώστες του Μικροφώνου για να κλείσουμε αυτήν την κουβέντα μας;
Σ.Κ.: Να έχετε την υγειά σας και ψηλά το κεφάλι.
Θέλω να σε ευχαριστήσω, που μου έδωσες την ευκαιρία να πω κάποια πράγματα στο “μικρόφωνο”. Καλό καλοκαίρι! Στέφανος Κορκολής
ΥΓ. Για οτιδήποτε άλλο χρειαστεί, μπορείς να επικοινωνήσεις, όποια στιγμή θέλεις μαζί μου.
Η δισκογραφική “Συνάντηση” του Στέφανου Κορκολή με τον Μίκη Θεοδωράκη κυκλοφορεί από την Panik Platinum
