Δείτε και αυτό
Μία ανάσα πριν το τέλος των συναυλιών του φετινού καλοκαιριού ο Σταμάτης Κραουνάκης μιλάει στο Μικρόφωνο.gr για το ταξίδι που πλημμύρισε την ελλάδα με συναισθήματα ενώνοντας τις ψυχές χιλιάδων θεατών σε μία.
Πάντα παρέα με ένα σύνολο εξαιρετικών καλλιτεχνών, με την αστείρευτη ενέργειά του και το “πιστό” του πιάνο είναι πανέτοιμος να φωνάξει “ΟΛΟΙ ΕΝΑ”/Φίλα με… ένα σύνθημα που χαρακτηρίζει απόλυτα την ατμόσφαιρα των συναυλιών του.
Λίγο καιρό πριν τη συνέντευξη, σε μία από τις συναυλίες του, ένας ροκάς καθόταν δίπλα σε μία γιαγιά που είχε έρθει μαζί με το εγγόνι της. Κάπου ανάμεσα στη μουσική και σε αυτό το παράξενο «πάντρεμα» όλων των ηλικιών άκουσα τη φράση «ο Σταμάτης είναι συγγενής πια». Αυτή η εικόνα, λοιπόν, νομίζω ότι είναι ο καλύτερος τρόπος για να περιγράψεις το πως ακουμπάει η μουσική του μέσα μας.
Αν έπρεπε να συστηθείτε με λέξεις, περικλείοντας φυσικά την προσωπικότητα αλλά και την πορεία σας σε ανθρώπους που δεν σας γνωρίζουν, τι θα τους λέγατε;
Σ.Κ.: Καλλιτέχνης!
Ποια στιγμή της ημέρας απολαμβάνετε περισσότερο και για ποιους λόγους;
Σ.Κ.: Το πρωί που ξυπνάω, μυαλό καθαρό άγραφο χαρτί.
Αφήνω για λίγο να αρθρωθούν οι προτεραιότητες της ημέρας, αλλά αυτή η πρώτη άδεια ώρα, είναι μια μικρή ευτυχία.
Ξαναβλέπω τον ήλιο , άρα υπάρχω.
Ποια είναι η σύνδεση μεταξύ δουλειάς και προσωπικής ζωής; Ταυτόσημες έννοιες; Υπάρχει κάποιος διαχωρισμός;
Σ.Κ.: Θα σας έλεγα οτι η προσωπική ζωή είναι αυτό που ονομάζω δουλειά. H δημιουργία δεν ειναι δουλειά, είναι τρόπος που ζει ένας καλλιτέχνης. Κρατάω κάποιες ώρες τη μέρα για ξεκούραση από τον κόπο. Με ρωτάνε κάποιες φορές πως τα προλαβαίνεις. Τα προλαβαίνω. Με προλαβαίνουν. Συνεχής άσκηση. Μελέτη. Διάβασμα. Σκέψη. Δημιουργία.
Ποιο είναι το υλικό, οι «αναφορές» σας, που αντλείτε όταν γράφετε μουσική;
Σ.Κ.: Εκείνη τη στιγμή..τίποτα. Ότι είναι να γίνει έχει γίνει πριν . Το υποσυνείδητο καταγράφει ,την καθημερινότητα. Το συνειδητό υποσημειώνει. Η ώρα της δημιουργίας είναι απελευθέρωση.
Ποιους ανθρώπους ξεχωρίζετε από τις νέες γενιές μουσικών;
Σ.Κ.: Τον Αλέξανδρο Βούλγαρη.(the boy)
Ποια είναι η διαδικασία στησίματος μιας παράστασης σας; Ποια τα σημεία που σας επηρεάζουν και σας εμπνέουν;
Σ.Κ.: Η ώρα που μπαίνει η πρόβα από την εκμάθηση στην έξοδο. Όλοι συγκεντρωμένοι. Μπαίνουν ιδέες. Κρατιώνται οι ουσιαστικές. Ελευθερώνεται μια συνολική ενέργεια που γεννάει. Εμείς δεν κάνουμε αυτό που λέμε ´´περασμα ´´. Παίζουμε κανονικά σαν παράσταση και δοκιμάζουμε με απόλυτη ελευθερία. Αυτή είναι μια πολύ ωραία στιγμή.
Τι σας ενέπνευσε και σας παρότρυνε να δημιουργήσετε την φετινή σας παράσταση; Ποιες οι αναφορές της;
Σ.Κ.: Είχα καιρό να το κάνω ή μάλλον δεν το ‘χα κάνει ποτέ τόσο συνοπτικά. Καταλάβαινα ότι έπρεπε να δώσω στέγη στα αισθήματα. Ήταν δικιά μου ανάγκη πρώτα απ΄ όλα. Φάνηκε ότι ήταν και των ανθρώπων .
Ο λόγος που ξεκινήσατε να δημιουργείτε και να πορεύεστε μέσα στην τέχνη έχει μεταβληθεί – αναπροσδιοριστεί με τα χρόνια;
Σ.Κ.: Όχι ήταν και είναι πάντα ένας. Η μουσική. Μια γλώσσα που μας ενώνει με το σύμπαν.
Αν βλέπατε τον εαυτό σας στην αρχή της πορείας σας και μπορούσατε να του πείτε μια λέξη-φράση που θα άκουγε και θα ακολουθούσε, ποια θα ήταν;
Σ.Κ.: Τραγούδα τη ζωή
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
Σ.Κ.: Τραγούδια…μάζεψα ενέργεια από την περιοδεία, πρέπει να ξαναδώσω κάτι πίσω στους ανθρώπους που συνάντησα , τα βλέμματα, τις ψυχές, τις χειραψίες, τα φιλιά, η Ελλάδα μας έχει ψυχή ζωντανή…μουσική για μια ταινία που έκανα με σκηνοθέτη τον εξαιρετικό Κάρολο Ζωναρά… και κάτι για το θέατρο..
Όλοι ζητάνε και επαναληπτικές παραστάσεις του ΟΛΟΙ ΕΝΑ. θα το δούμε.
Ποιο τραγούδι σας θα χαρακτηρίζατε ένα όμορφο φινάλε;
Σ.Κ.: Ούτε ξέρω..διαλέχτε το εσείς.
Πάντα στο αντίο κλαίμε λίγο.
Σας ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας!
Σ.Κ.: Εγώ για την όμορφη επικοινωνία.
Συνέντευξη – Επιμέλεια: Άγγελος Κουρέπης
Δήμητρα Συγγελάκη
