Το «Άλλαξαν Πολλά» είναι πολλά παραπάνω από το νέο album του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Είναι μια περίληψη του τι είναι ο Λαυρέντης σχεδόν σαράντα χρόνια τώρα, με κάποια καινούργια στοιχεία από αυτά που σκέφτεται για τη συνέχεια.
Πρώτο δείγμα αυτής της δουλειάς που θα κυκλοφορήσει σύντομα με γενικό τίτλο “ΑΛΛΑΞΑΝ ΠΟΛΛΑ”, το τραγούδι «Υπνοβάτης» σε μουσική του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και στίχους της Λίνας Δημοπούλου.
Ένα υπέροχο τραγούδι, από αυτά που έχουμε λατρέψει πολλές φορές από τον Λαυρέντη, που περιμένουμε
και θα αγαπήσουμε έντονα και πάλι!
Κυκλοφορεί από τη MINOS EMI
Πάρτε μια γεύση από ΕΔΩ:
Σ’ ένα κόσμο δικό μου
σκαλωμένος και μόνος
σαν το στρείδι κλεισμένος
με ξεχνούσε κι ο χρόνος.
Κουρασμένες παρέες – βιαστικές καληνύχτες
αγκαλιές φευγαλέες – πήγαινε έλα κομήτες.
Μα το πρώτο σου βλέμμα
ένας γυάλινος θόλος
με τυλίγει σα δέρμα
και συντρίβομαι όλος.
Δυο που έγιναν ένα – αδιαίρετο σώμα
ίδια σάρκα και αίμα – ίδια ανάσα στο στόμα.
Πήγαινε με όπου θες
μακριά απ’ το σκοτάδι
άναψε μου φωτιές κάνε στάχτη τον Άδη.
Πήγαινε με όπου θες
σα χαμένο υπνοβάτη
ξέγραψε μου το χθες
μάθε μου την αγάπη.
Δε σου λέω παραμύθια
κάποια μέρα τυχαία
θα σου κάψει τα στήθια
μια στιγμούλα μοιραία.
Μια στιγμή που θα διώξει – τη μεγάλη σου θλίψη
κι η καρδιά σου θα νιώσει – όσα της έχουν λείψει.
Το «Άλλαξαν Πολλά» είναι πολλά παραπάνω από το νέο album του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Είναι μια περίληψη του τι είναι ο Λαυρέντης σχεδόν σαράντα χρόνια τώρα, με κάποια καινούργια στοιχεία από αυτά που σκέφτεται για τη συνέχεια.
Πρώτο δείγμα αυτής της δουλειάς που θα κυκλοφορήσει σύντομα με γενικό τίτλο “ΑΛΛΑΞΑΝ ΠΟΛΛΑ”, το τραγούδι «Υπνοβάτης» σε μουσική του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και στίχους της Λίνας Δημοπούλου.
Ένα υπέροχο τραγούδι, από αυτά που έχουμε λατρέψει πολλές φορές από τον Λαυρέντη, που περιμένουμε
και θα αγαπήσουμε έντονα και πάλι!
Κυκλοφορεί από τη MINOS EMI
Πάρτε μια γεύση από ΕΔΩ:
Σ’ ένα κόσμο δικό μου
σκαλωμένος και μόνος
σαν το στρείδι κλεισμένος
με ξεχνούσε κι ο χρόνος.
Κουρασμένες παρέες – βιαστικές καληνύχτες
αγκαλιές φευγαλέες – πήγαινε έλα κομήτες.
Μα το πρώτο σου βλέμμα
ένας γυάλινος θόλος
με τυλίγει σα δέρμα
και συντρίβομαι όλος.
Δυο που έγιναν ένα – αδιαίρετο σώμα
ίδια σάρκα και αίμα – ίδια ανάσα στο στόμα.
Πήγαινε με όπου θες
μακριά απ’ το σκοτάδι
άναψε μου φωτιές κάνε στάχτη τον Άδη.
Πήγαινε με όπου θες
σα χαμένο υπνοβάτη
ξέγραψε μου το χθες
μάθε μου την αγάπη.
Δε σου λέω παραμύθια
κάποια μέρα τυχαία
θα σου κάψει τα στήθια
μια στιγμούλα μοιραία.
Μια στιγμή που θα διώξει – τη μεγάλη σου θλίψη
κι η καρδιά σου θα νιώσει – όσα της έχουν λείψει.
