Και όμως καλά διαβάσατε . Δύο ερευνητές του Columbia University και του New York Genome Center κατάφεραν να εγγράψουν ένα ολόκληρο λογισμικό υπολογιστή , μια γαλλική ταινία και πολλά ακόμα αρχεία σε μια έλικα DNA και να τα ανακτήσουν χωρίς κανένα λάθος . Αυτό σημαίνει ότι στο μέλλον το μέρος που θα αποθηκεύουμε τα δεδομένα μας υπάρχει περίπτωση να είναι κατασκευασμένη με το ίδιο τρόπο που είναι και ο ίδιος ο άνθρωπος . Η μέλετη τους δημοσιεύτηκε στο Science .
Όπως αναφέρει το The Atlantic σε ένα μόλις γραμμάριο γενετικού υλικού χωράνε 215.000 φορές περισσότερα δεδομένα από ότι σε ένα terabyte σκληρού δίσκου . Σημαντικό στοιχείο επίσης αποτελεί και η ανθεκτικότητα των δεδομένων , αν σκεφτεί κανείς ότι είμαστε ικανοί να βρούμε ακόμα και σήμερα DNA οργανισμών που έζησαν στη γη εκατομμύρια χρόνια πριν και να το ανακτήσουμε .
Η θεωρητική μέγιστη χωρητικότητα πληροφορίας ανά νουκλεοτίδιο επιτεύχθηκε με μια μέθοδο παρόμοια αυτής του streaming . ‘Όταν ένα διαδικτυακό περιβάλλον όπως το Netflix στέλνει πληροφορίες στους χρήστες χρησιμοποιεί έναν πηγαίο κώδικα , χωρίζοντας έτσι τα δεδομένα σε μικρότερα πακέτα . Με αυτή τη μέθοδο ακόμα και αν πακέτα χαθούν , μπορούμε να ανακτήσουμε ολόκληρα τα δεδομένα με τα υπόλοιπα που έχουμε στη διάθεσή μας . Εκτιμάται πως θα χρειαστούμε βέβαια ακόμα πάνω από μια δεκαετία για να γίνει το DNA μέσο αποθήκευσης σε καθημερινή βάση .
