Η ενσάρκωση του είναι δύσκολο και επίφοβο εγχείρημα, αλλά και ένα μεγάλο ρίσκο για τους ηθοποιούς που προσπάθησαν να τον υποδυθούν. Πολλές καριέρες καταστράφηκαν, άλλες πάλι έφτασαν στα ύψη ακολουθώντας όμως μια απότομη προσγείωση. Ύστερα από τόσα χρόνια κανείς από τους ηθοποιούς που ενσάρκωσαν τον Θεάνθρωπο δεν γνωρίζουν αν ήταν τελικά σωστή επιλογή. Μήπως κάποιες μορφές δεν αγγίζονται; Το σίγουρο είναι ότι κάποιες από τις μεταμφιέσεις αυτές γνωρίζουν τεράστια επιτυχία μέχρι και σήμερα. Δεν μπορώ να φανταστώ Μεγάλη Βδομάδα χωρίς να δω έστω και δυο λεπτά το διεισδυτικό και πράο βλέμμα του Ρόμπερτ Πάουελ, που φυσικά βρίσκεται εκτός συναγωνισμού, αφού για εμένα όπως και για πολλούς αποτελεί μικράν την πιο επιτυχημένη ενσάρκωση του Ιησού. Ας δούμε όμως ποιες ήταν οι δημοφιλέστερες ενσαρκώσεις του Ιησού Χριστού.
«Ο Βασιλιάς των Βασιλέων (King of Kings)» – Τζέφρι Χαντερ – 1961
Ξεκινώ με την πρώτη πιο δημοφιλή μεταφορά του Θεανθρώπου στον κινηματογράφο το 1961 και τον Jeffrey Hunter στον ρόλο του Ιησού, μια ερμηνεία που προκάλεσε αμφίσημες κριτικές για το νεανικό στυλ του Χάντερ με αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί ως «Τeenage Jesus». Ο Χάντερ ήταν μάλιστα η αρχή για την φήμη περί «κατάρας» που κυνηγά τους ηθοποιούς, που υποδύθηκαν τον Ιησού. Ο ίδιος ωστόσο αποτελεί ένα τραγικό παράδειγμα, αφού εννιά χρόνια μετά το φιλμ, ο Χάντερ παντρεύεται την αγαπημένη του, Έμιλι Μακ Λάφιν αλλά τρεις μήνες μετά ο γάμος, όπως και η ζωή του τελειώνει άδοξα σε ηλικία 42 ετών ύστερα από εσωτερική αιμορραγία στον εγκέφαλο.
«H ωραιότερη ιστορία του κόσμου (The greatest story ever told)» – Μαξ Φον Σίντοφ – 1965
Συνεχίζω με τον Σουηδό ηθοποιό Μαξ Φον Σίντοφ στην ταινία «The greatest story ever told» του 1965 σε σκηνοθεσία Τζωρτζ Στίβενς. Αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές υπερπαραγωγές για τον βίο του Ιησού με διάρκεια άνω των 3 ωρών, ενώ τα γαλανά και εκφραστικά μάτια του Σιντόφ αποτέλεσαν έμπνευση για τους μετέπειτα σκηνοθέτες και βασικό στοιχείο για την επιλογή των πρωταγωνιστών τους. Ο ίδιος σίγουρα συγκαταλέγεται στο top 5 των πιο επιτυχημένων «Ιησού».
Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ (Jesus of Nazareth) – Ρόμπερτ Πάουελ- 1977
Είναι σίγουρα μια τηλεοπτική παράδοση που μετρά τουλάχιστον τριάντα χρόνια, αφού τους προηγούμενους και τους επόμενους στην λίστα μας «Ιησούς» μπορεί να κάνουμε και δυο και τρία χρόνια να τους δούμε, κάποιους και ποτέ. Ο συγκεκριμένος όμως αποτελεί σύμβολο της Μεγάλης Εβδομάδας, αφού αν δεν τον δούμε έστω και δυο λεπτά κάθε χρόνο μέσα από την συχνότητα του Αντένα, δεν μπορούμε να μπούμε σε Easter mood. Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για ένα διαχρονικό αριστούργημα του Φράνκο Τζεφιρέλι, ένα καταπληκτικό καστ ηθοποιών και έναν Robert Powell να καταφέρνει να σε ξεγελά, ότι μπορεί να είναι Εκείνος.
https://www.youtube.com/watch?v=MPACpr6fGAE
«Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» – Αλέξης Γκόλφης – 1975-1976
Το διάστημα 1975-1976 προβάλλεται από το κανάλι της ΕΡΤ το αριστούργημα του Νίκου Καζαντζάκη «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται», με τον ανερχόμενο και αγαπητό στο νεανικό κοινό Αλέξη Γκόλφη στο ρόλο του Μανωλιού-Ιησού. Η τηλεθέαση του σήριαλ έφτασε στα ύψη, η αγάπη που γνώρισε ο Γκόλφης τεράστια, κανείς όμως δεν γνωρίζει που οφείλεται η απότομη πτώση ενός τόσο πολλά υποσχόμενου ηθοποιού, καθώς και ο ξαφνικός θάνατος του. Μήπως η φημολογούμενη «κατάρα» που προαναφέραμε;
https://www.youtube.com/watch?v=gQ45wvxsz_s
Ο τελευταίος πειρασμός – Ουιλιαμ Ντοφοε – 1988
Ίσως να μην ήταν από τις πιο επιτυχημένες ενσαρκώσεις του Ιησού, αλλά ούτε και από τις πιο επιτυχημένες ταινίες του Martin Scorsese, ωστόσο η ταινία παραμένει δημοφιλής και διαφέρει κατά πολύ από τις συνήθεις προσεγγίσεις του Θεανθρώπου. Ο Σκορτσέζε μεταφέρει το 1988 το ομώνυμο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη στην μεγάλη οθόνη και προσεγγίζει την ανθρώπινη φύση του Ιησού, ο οποίος μπαίνει στον τελευταίο πειρασμό να απαρνηθεί την θεϊκή του υπόσταση και να γλυτώσει από την Σταύρωση. Σίγουρα από τις πιο χαρακτηριστικές ταινίες του Σκορτσέζε, αλλά και από τις πιο διφορούμενες. Ο Νταφόε ύστερα από τόσα χρόνια συνεχίζει να αναρωτιέται πως πίστεψε τότε ότι μπορεί να ενσαρκώσει τον Ιησού, όπως δηλώνει ο ίδιος.
Τα Πάθη του Χριστού (The Passion of Christ) – Τζιμ Καβίζελ – 2004
Και κλείνουμε το αφιέρωμα μας με την ταινία του Mel Gibson, «Τα Πάθη του Χριστού (“The Passion of the Christ”)», μια ταινία που επίσης προκάλεσε ανάμεικτες κριτικές, λόγω της ακραίας βίας της, η οποία γινόταν σε πολλά σημεία υπερβολική. Χαρακτηριστικό της ταινίας οι διάλογοι, που ήταν αποκλειστικά στην αραμαική γλωσσα, στην δημώδη εβραϊκή και την λατινική. Επρόκειτο για τεράστια εμπορική επιτυχία, ενώ η βιβλική μορφή του Jim Caviezel, τον βοήθησε να ενταχθεί πλήρως στον ρόλο και να κερδίσει θετικές κριτικές.
Καλό Πάσχα
