Το να μπορείς να βρεις καλλιτέχνες στις μέρες μας, πολλές φορές μοιάζει να είναι δύσκολο Κακά τα ψέματα, ζούμε σε εποχές που το κάθε επάγγελμα περνάει την φάση της εμπορευματοποίησης. Υπάρχουν όμως και καλλιτέχνες που μένουν πιστοί σε αυτό που κάνουν και κάνουν ακόμα και σήμερα ταινίες τις όποιες ο κόσμος αγαπάει, θαυμάζει και βραβεύει, κάνοντάς να παίρνουν μια θέση ανάμεσα σε ταινίες που λατρεύουμε και αγαπάμε. Ένας τέτοιος είναι και ο Michael Haneke.
Ο Αυστριακός σκηνοθέτης – σεναριογράφος αποτελεί έναν δημιουργό που καταφέρνει με κάθε του ταινία να εξελίσσει τον κινηματογράφο και να τον πηγαίνει πολλά βήματα μπροστά. Έτσι λοιπόν το ταξίδι ξεκίνησε το 1974 όπου έκανε ντεμπούτο μέσω μιας ταινίας που λεγόταν After Liverpool. Η ταινία δεν έκανε ιδιαίτερη αίσθηση, όμως ο γνωστός σκηνοθέτης δεν το έβαλε κάτω και συνέχισε. Ακολούθησαν πολλές ταινίες τέτοιου είδους μέχρι το 1992 όπου κάνε ντεμπούτο στον κινηματογράφο με την ταινία Benny’s Video, όπου ξεκίνησε και το ταξίδι προς την κορυφή.
Ακολούθησαν πολλές ταινίες που έκαναν τον σκηνοθέτη σε κάθε του ταινία να ανεβαίνει όλο και πιο πολύ. Δημιούργησε μια φιλμογραφία όπου αποτελούνταν από διάφορα κινηματογραφικά διαμάντια οπως οι ταινίες “Παραξενα Παινχίδια”, “Η Δασκάλα Πιάνου”, “Άγνωστος Κώδικας” κ.α.
Η μεγαλύτερη όμως στιγμή του σκηνοθέτη ήταν το 2009. Ήταν η χρόνια που κερδίζει τον Χρυσό Φοίνικα και 3 χρυσές σφαίρες για την ταινία η Λευκή Κορδέλα όπου αποτελεί την μέχρι τότε μεγαλύτερη επιτυχία του και ένα παγκόσμιο αριστούργημα. Η επιτυχία όμως αυτή δεν τον έκανε να χάσει το ταλέντο του και επέστρεψε μετά από 3 χρόνια με την ταινία Amour, όπου πιστεύω ότι είναι η καλύτερη ταινία που έχει κάνει. Η ταινία έδωσε το πρώτο Όσκαρ στον Αυστριακό δημιουργό. Και όχι άδικα αν σκεφτείς ότι σε κερδίζει από την στιγμή που διαβάζεις την υπόθεση μέχρι το τέλος.
Ύστερα από ένα διάλειμμα 5 χρόνων ο Haneke επέστρεψε φέτος με την ταινία Happy End όπου ήταν μια από τις προτεινόμενες ταινίες για βραβείο όμως δεν κατάφερε να κερδίσει κανένα.
Φιλμογραφία
