Χρήστος Σεβαστός: «Είμαι ευγνώμων και τυχερός που ανήκω στη Heaven»

Κάντε share!

Ξεκινώντας το 2004 να παίζει μπουζούκι σε διάφορα ρεμπετάδικα και, παράλληλα, να κάνει μαθήματα φωνητικής, τώρα ασχολείται αποκλειστικά με τη τραγούδι, που ήταν εξαρχής και το μεγάλο του όνειρο. Ο Χρήστος Σεβαστός κατάγεται από την Καρδίτσα και, παρά το νεαρό της ηλικίας του, έχει εμφανιστεί πλάι σε γνωστούς και καταξιωμένους μουσικοσυνθέτες, όπως Μ. Πλέσσας, Γ. Χατζηνάσιος.. Ως νεοαποκτηθέν μέλος της δυναμικής ομάδας της Heaven Music, ο Χρήστος Σεβαστός φαίνεται πως ξεκίνησε τη δισκογραφική του διαδρομή με τους καλύτερους οιωνούς. Τι καλύτερο, άλλωστε, για έναν νέο, γεμάτο όνειρα τραγουδιστή να «αγκαλιάζεται» από ικανούς «επαγγελματίες» του χώρου, που πιστεύουν σε αυτόν και το ταλέντο του.

Συνέντευξη για mikrofwno.gr & Events Promotion For You

Χρήστο μου, σ’ ευχαριστούμε που δέχτηκες την πρόσκλησή μας για μια χαλαρή συνέντευξη εδώ στο Steak-i.

Χαρά μου μεγάλη που σας γνωρίζω!

Ελπίδα, πίστη, θάρρος! Πόσο σημαντικά είναι Χρήστο για να συμβούν αυτά που θέλει κι επιθυμεί ένας νέος τραγουδιστής;

Πάντα ελπίζεις για κάτι καλύτερο και ας έχεις φτάσει τους στόχους σου, πάντα θέλεις κάτι καλύτερο, μεγαλύτερο ίσως… Η πίστη στην αγάπη που έχεις για το τραγούδι και όπου βγάλει… Θάρρος θέλει γενικά η ζωή όχι μόνο ένας καλλιτέχνης…

«Παιδί» της Heaven! Ένα δισκογραφικό όνειρο που ξεκίνησε πέρυσι με το single «Στα δικά σου τα χέρια», σωστά;

Ακριβώς έτσι… Το όνειρό μου από μικρό παιδί ήταν να μπω στη μεγαλύτερη δισκογραφική εταιρία. Το κατάφερα, είμαι εδώ και έχω να δώσω στο τραγούδι. Είμαι ευγνώμων και τυχερός που ανήκω στην εταιρία της Heaven.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο σου τραγούδι και video clip «Άσε με», γυρισμένο στη Μυτιλήνη με την οποία σε συνδέουν παιδικές μνήμες… Πώς ένιωσες, αλήθεια, μέχρι να δεις το τελικό αποτέλεσμα;

Ναι, πάντα θέλω να συνδυάζω την ζωή μου με την καριέρα μου, πόσο μάλλον όταν η εταιρία σού σου δίνει τη δυνατότητα για βίντεο κλιπ… Δεν ήθελε και πολύ σ’ αυτό το υπέροχο τραγούδι να κάνουμε γυρίσματα στα μέρη που έχω περάσει τα καλύτερα μου παιδικά καλοκαίρια… Γεμάτο αναμνήσεις όλο το σόι εκεί, οικογένεια, φίλοι στη Μυτιλήνη … Πραγματικά, συγκινούμαι για κάθε μου σχέση που έχω σ’ αυτό το νησί.. Πόσο μάλλον τώρα με το τραγούδι.. Και αν το θες… Προβάλλουμε αυτό το ωραίο νησί, έτσι όπως του αξίζει

Η επαφή με το κοινό πότε πήρε το βάπτισμα του πυρός;

Κανονικά και με το νόμο, που λέμε. 16 ξεκίνησα και 19 ετών ο μαγαζάτορας με ενημερώσε ότι:«το μισό μαγαζί είναι ρεζερβέ εξαιτίας σου…». Οπότε λέω, μελέτη, δουλειά και αφοσίωση για την καλύτερη διασκέδαση ανθρώπων που με αγαπάνε και έρχονται να με ακούσουν.

Πώς αντέδρασες όταν, για πρώτη φορά, άκουσες τραγούδι σου στο ραδιόφωνο;

Τώρα συμβαίνει λίγο λίγο αυτό, να ακούγομαι στο ράδιο … Ίσως επειδή τώρα όντως έχουμε να δώσουμε τίτλους ωραίους, πόσο μάλλον με το καινούριο τραγούδι που είναι δυνατό. Ναι, όταν με άκουσα στο ράδιο ένιωσα ακόμα πιο υπεύθυνος για τον κόσμο που θα με ακούσει το βράδυ. Λέω, πρέπει να ‘ναι όλα τέλεια, ο κόσμος λίγο λίγο μας μαθαίνει. Αυτό είπα ε και οκ .. πήρα τηλέφωνο στο σπίτι μου, λέω με ακούτε; Χαχα

Ξεχωριστή στιγμή ήταν η συνεργασία σου με τους κορυφαίους μουσικοσυνθέτες Μίμη Πλέσσα και Γιώργο Χατζηνάσιο. Πες μας λίγα λόγια…

18 χρονών επί πέντε μήνες σε μαγαζί 1200αρι, δεξιά στο πιάνο ο Μίμης Πλέσσας και αριστερά στο πιάνο ο Γιώργος Χατζηνάσιος κι εγώ στη μέση με φως κανόνι να πέφτει επάνω μου και να πρέπει να ερμηνεύσω το «Ποιος να συγκριθεί μαζί σου» και το «Άγαλμα»… Δέος… Μέχρι τον οργανισμό μου να φτάνει στα κόκκινα και να λέω: «Απλά απόλαυσέ το», τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο. Η καλύτερη στιγμή για έναν Έλληνα τραγουδιστή ήρθε στα 18 μου. Σχολείο και πειθαρχία. Όσο ανήσυχος και ατίθασος ήμουν στα μαθητικά μου χρόνια τόσο έκατσα και δεν μίλησα. Άκουσα τα πάντα, τα πάντα όμως.. Απλώς τραγούδησα… Όσο για τη φωνή… Λάθη δεν επιτρέπονταν. Κάτι που τηρώ και τώρα. Και για να το μαλακώσουμε για λίγο χιούμορ… Είχαμε εντάσεις με τον Μίμη Πλέσσα σ’ έναν διάλογο του τύπου:

-Μίμης: Χρήστο, θα πας ψηλά, η φωνή σου αγγίζει τον κόσμο σε τίτλους τραγουδιών δύσκολους αλλά έχω ένα παράπονο.
-Εγώ (Σοκαρισμένος την πρώτη φορά): Τι μαέστρο μου;
-Μίμης: Βγάλε το σκουλαρίκι.
-Εγώ: Μαέστρο μου! Μου είπες να είμαι ακριβώς όπως είμαι, μην αλλάξει τίποτα για να βγει αληθινό και αυθεντικό. Ναι, είναι μια τρέλα της ηλικίας μου, αρέσει στον κόσμο, πρέπει να διαπεράσουμε και σε νέες γενιές αυτά τα τραγούδια αλλά, έτσι, όπως είμαστε τώρα, με αυτό που είμαστε τώρα.
-Μίμης (Κοιτάζει έκπληκτος ): Σαν να έχεις δίκιο μικρέ μου. Τραγούδα με την ψυχή σου και μείνε όπως είσαι.

Ακολούθησε μια ζεστή αγκαλιά και βγήκαμε στο Stage. Ο Χατζηνάσιος, γνήσιο πειραχτήρι, κάθε μέρα μου έλεγε: «Κάνε του πλάκα ότι θα φορέσεις μεγαλύτερο σκουλαρίκι, αχαχα..»

Γράφεις και συνθέτεις και ο ίδιος! Νιώθεις περισσότερο «εσύ» όταν δημιουργείς ή όταν ερμηνεύεις;

Τα τραγούδια είτε είμαι εγώ ο συνθέτης, είτε ο άνθρωπος που μου έχει δώσει το τραγούδι του για πρώτη εκτέλεση, είμαι εγώ. Γίνομαι ένα, ταυτίζομαι και, σίγουρα, είναι κάτι το οποίο έχω βιώσει.

Πώς θα περιέγραφες τη σχέση σου με τον κόσμο;

Τους δίνω τη φωνή και την ψυχή μου. Άκρως επικοινωνιακή και καθόλου στημένη σε καμία περίπτωση, αυτό το στημένο που βλέπω μεταξύ τραγουδιστή και πελάτη. Ξέρω μέχρι και στο τελευταίο τραπέζι ποιος γνωστός μου είναι. Είμαστε μια παρέα, περνάμε καλά.