Ο Παράδεισος δεν μπορεί να περιμένει!
PARADISE
Το νέο supergroup του Sivert Hoyem
Αθήνα | Σάββατο 25 Νοεμβρίου | Gagarin 205
Ο Sivert Hoyem έφτιαξε καινούργια μπάντα και έρχεται να «κάψει» τα ηχεία.
Γέννημα του ακαριαίου ενθουσιασμού που ένιωσαν μεταξύ τους ο κιθαρίστας της Marianne Faithfull και των Longview, Robert McVey και ο frontman των Madrugada, Sivert Høyem σε μια τυχαία συνάντηση τους στο Όσλο. Σχεδόν καρμικά, συνέλαβαν την ιδέα της δημιουργίας ενός γκρουπ και άφησαν ένα πέπλο μυστηρίου να καλύπτει εκείνη τη βραδιά…
Όταν στη συντροφιά προστέθηκαν η έμπειρη μπασίστρια, Simone Marie Butler, που έχει να επιδείξει συνεργασίες με τους Primal Scream και τον James Williamson, και ο θρυλικός Rob Ellis, ο ντράμερ της PJ Harvey με τις μαγικές μπαγκέτες, Οι Paradise είχαν δημιουργηθεί!
Σκοτεινοί, αινιγματικοί αλλά και τόσο οικείοι μόλις κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP με τίτλο «Yellow» και μας παίρνουν μαζί τους σε μια μεταμεσονύκτια βόλτα και έναν τελευταίο χορό…
A last dance at the end of days …
Paradise: Σαν ένας νουάρ, τετραμελής θίασος αλλά με κιθάρες, που τρεμοσβήνουν και σιγοπαίζουν τους ήχους της δεκαετίας του 1950 και στίχους άλλοτε ιερούς και άλλοτε βλάσφημους. Επηρεασμένοι από τους Bad Seeds, τον Roy Orbison, τους Suicide και τη δικιά τους απόκοσμη τελειομανία.
Καθώς ο κόσμος μας καταρρέει, οι Paradise τραγουδώντας ηλεκτρισμένα και συναισθηματικά φορτισμένα, όπως ο Lee Marvin, μας παίρνουν μαζί τους σε μια μεταμεσονύκτια βόλτα, μαεστρικά φτιαγμένη, εκεί που το σύγχρονο ενώνεται με το κλασσικό, εκεί που το παρελθόν γίνεται ένα με το παρόν.
Καταραμένα μπλουζ για ραγισμένες καρδιές, σκληρό στακάτο καθαρόαιμο rock ‘n’ roll, στίχοι με νόημα, φωνές με δόνηση, μια ματιά από την κλειδαρότρυπα σε ό,τι μισούμε να αγαπάμε.
Πίσω από την παραγωγή του 4 – track EP τους βρίσκεται ο John Agnello, που με 25 χρόνια ιστορίας και συνεργασίες με καλλιτέχνες όπως οι Kurt Vile, Sonic Youth και Dinosaur Jr., μας παραδίδει μια σαγηνευτική εισαγωγή στον κόσμο τους. Όλα τα κομμάτια στο debut EP των Paradise ηχογραφήθηκαν στα διάσημα στούντιο, Monnow Valley στο Monmouthshire του Rockfield της Ουαλίας.
Στην Αθήνα θα εμφανιστούν στο Gagarin205 το Σάββατο 25 Νοεμβρίου, στο πλαίσιο της επετείου των 15 χρόνων από την ίδρυσή του. Μια μέρα πριν, την Παρασκευή 24 Νοεμβρίου θα εμφανιστούν στην Πάτρα στην Αίθουσα Αίγλη και την Κυριακή 26 Νοεμβρίου στη Θεσσαλονίκη στο Principal Club Theater.
Βάλτε τις ημερομηνίες στο μυαλό σας και αφήστε την προσμονή να δυναμώνει!
Βάλτε τις ημερομηνίες στο μυαλό σας και αφήστε την προσμονή να δυναμώνει!
Οι φωτογραφίες του δελτίου τύπου είναι των: Rob Lewis, Maria Mochnacz, Dieter Wuschanski, Morten Andersen- George Stavrou.
A last dance at the end of days …
Το EP δεν είναι παρά ένα κυνικό, γεμάτο ωμό ρεαλισμό, «κέρας της Αμάλθειας», που κινείται από τα επώδυνα, επικών διαστάσεων beat, στις γεμάτες αυτοπεποίθηση μα και αυθάδεια κιθάρες, που μας γυρνάνε πίσω στις ρίζες του ροκ εντ ρολλ, ενώ η Simone Marie (Butler) με τα στοιχειωτικά φωνητικά της ακολουθεί τον Sivert, αναδεικνύοντας τον σαν ένα μοναδικό crooner.
Ατμοσφαιρικό, λιτό, σχεδόν δωρικό μα και θριαμβευτικό, με τους Paradise να κάνουν την παρουσία τους αισθητή σε κάθε τραγούδι. Καταφέρνουν κάθε ένα να είναι τόσο διαφορετικό από το προηγούμενο, όσο και οι εποχές του χρόνου που θα περάσουν με το άκουσμα του.
Ξεκινώντας από το Crying, αυτό το πανέμορφα ανατριχιαστικό τραγούδι που θρηνεί για το τέλος τους κόσμου, μεταφερόμαστε στον φόβο που καραδοκεί στο Headwound και στον ζυγό που κουβαλά κάθε άνθρωπος πάνω στη γη.
Σειρά έχει το Goodbye 21st Century, μια γοητευτική ονειροπόληση του κόσμου που φυσικά αντηχεί ότι «αυτός δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι» ενώ το εθιστικό Humiliation εναποθέτει την καρδιά του στο βωμό της ίδιας της ζωής.
Τραγούδια για αμαρτωλούς, περιθωριακούς εραστές και όλους τους φαύλους της ζωής, το Yellow πλέκει το μύθο του, κρούει τον κώδωνα και αφυπνίζει. Άλλωστε οι Paradise δεν κάθονται ήσυχοι.
Λίγα λόγια για τους Paradise – ως βιογραφικό
Οι Paradise δημιουργήθηκαν από την επιθυμία να επαναφέρουν, στον κορεσμένο και ψηφιακά εμμονικό με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σύγχρονο κόσμο, την αμεσότητα μιας εκρηκτικής live εμφάνισης.
Sivert Høyem: «Θέλουμε η μπάντα μας να είναι ξεδιάντροπη μα συγχρόνως μεγαλειώδης»
Rob Ellis: «Ένας μηχανισμός επιβίωσης που με βοηθά να αντιμετωπίσω όλα τα σκατά της πολιτικής»
Simone Marie Butler: «Εξερευνώντας το σκοτάδι, την ομορφιά, την προστυχιά και τις χυδαιότητες της ζωής, βγάζοντας επιδεικτικά τη γλώσσα στην παρακμή που μας περιβάλλει. Ο Παράδεισος είναι ένας τόπος όπου όλα μπορούν να συμβούν»
Rob McVey: «Μια πλουμιστή βρώμικη, φανταχτερή και ταυτόχρονα ενστικτώδης διαφυγή»
Οι Paradise είναι μια νέα σκοτεινή, αινιγματική πρόταση, που βρίσκει ζωή μέσα από την ύπαρξή της επί σκηνής και στόχος της είναι η φυγή από τις παγίδες της εποχής του διαδικτύου. Στηρίζονται στην απλότητα, στο παρόν, στο «τώρα», φέρνουν τη λύτρωση που μπορεί να βρεθεί μόνο μέσα από την πραγματικότητα του «είναι», τόσο εκρηκτικοί όσο και λυρικοί, αλχημιστές ήχων κι αισθημάτων, με ένα δικό τους, μοναδικό τρόπο.
Οι Paradise υπάρχουν και δεν υπάρχουν, βρίσκονται «εδώ» και αντικατοπτρίζουν το «τώρα» όσο ετοιμάζονται για τη μεγάλη απόδραση. Το μέσο είναι ο μεστός rock ήχος τους με όλες τις καταραμένες χάρες του, που πηγαία αναβλύζουν από την ψυχή τους… Το μήνυμα είναι η αντίσταση και ο θυμός «τόσο – όσο», η αποδοχή και η παρηγοριά. Πάντα κάτω από την επιφάνεια του Παράδεισου καραδοκεί η αποσύνθεση … ας μην ανησυχούμε όμως! Η πιο μεγαλειώδης ζούγκλα γεννιέται μέσα από την ίδια της τη σήψη.
Ο Παράδεισος δεν μπορεί να περιμένει!
PARADISE
Το νέο supergroup του Sivert Hoyem
Αθήνα | Σάββατο 25 Νοεμβρίου | Gagarin 205
Ο Sivert Hoyem έφτιαξε καινούργια μπάντα και έρχεται να «κάψει» τα ηχεία.
Γέννημα του ακαριαίου ενθουσιασμού που ένιωσαν μεταξύ τους ο κιθαρίστας της Marianne Faithfull και των Longview, Robert McVey και ο frontman των Madrugada, Sivert Høyem σε μια τυχαία συνάντηση τους στο Όσλο. Σχεδόν καρμικά, συνέλαβαν την ιδέα της δημιουργίας ενός γκρουπ και άφησαν ένα πέπλο μυστηρίου να καλύπτει εκείνη τη βραδιά…
Όταν στη συντροφιά προστέθηκαν η έμπειρη μπασίστρια, Simone Marie Butler, που έχει να επιδείξει συνεργασίες με τους Primal Scream και τον James Williamson, και ο θρυλικός Rob Ellis, ο ντράμερ της PJ Harvey με τις μαγικές μπαγκέτες, Οι Paradise είχαν δημιουργηθεί!
Σκοτεινοί, αινιγματικοί αλλά και τόσο οικείοι μόλις κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP με τίτλο «Yellow» και μας παίρνουν μαζί τους σε μια μεταμεσονύκτια βόλτα και έναν τελευταίο χορό…
A last dance at the end of days …
Paradise: Σαν ένας νουάρ, τετραμελής θίασος αλλά με κιθάρες, που τρεμοσβήνουν και σιγοπαίζουν τους ήχους της δεκαετίας του 1950 και στίχους άλλοτε ιερούς και άλλοτε βλάσφημους. Επηρεασμένοι από τους Bad Seeds, τον Roy Orbison, τους Suicide και τη δικιά τους απόκοσμη τελειομανία.
Καθώς ο κόσμος μας καταρρέει, οι Paradise τραγουδώντας ηλεκτρισμένα και συναισθηματικά φορτισμένα, όπως ο Lee Marvin, μας παίρνουν μαζί τους σε μια μεταμεσονύκτια βόλτα, μαεστρικά φτιαγμένη, εκεί που το σύγχρονο ενώνεται με το κλασσικό, εκεί που το παρελθόν γίνεται ένα με το παρόν.
Καταραμένα μπλουζ για ραγισμένες καρδιές, σκληρό στακάτο καθαρόαιμο rock ‘n’ roll, στίχοι με νόημα, φωνές με δόνηση, μια ματιά από την κλειδαρότρυπα σε ό,τι μισούμε να αγαπάμε.
Πίσω από την παραγωγή του 4 – track EP τους βρίσκεται ο John Agnello, που με 25 χρόνια ιστορίας και συνεργασίες με καλλιτέχνες όπως οι Kurt Vile, Sonic Youth και Dinosaur Jr., μας παραδίδει μια σαγηνευτική εισαγωγή στον κόσμο τους. Όλα τα κομμάτια στο debut EP των Paradise ηχογραφήθηκαν στα διάσημα στούντιο, Monnow Valley στο Monmouthshire του Rockfield της Ουαλίας.
Στην Αθήνα θα εμφανιστούν στο Gagarin205 το Σάββατο 25 Νοεμβρίου, στο πλαίσιο της επετείου των 15 χρόνων από την ίδρυσή του. Μια μέρα πριν, την Παρασκευή 24 Νοεμβρίου θα εμφανιστούν στην Πάτρα στην Αίθουσα Αίγλη και την Κυριακή 26 Νοεμβρίου στη Θεσσαλονίκη στο Principal Club Theater.
Βάλτε τις ημερομηνίες στο μυαλό σας και αφήστε την προσμονή να δυναμώνει!
Βάλτε τις ημερομηνίες στο μυαλό σας και αφήστε την προσμονή να δυναμώνει!
Οι φωτογραφίες του δελτίου τύπου είναι των: Rob Lewis, Maria Mochnacz, Dieter Wuschanski, Morten Andersen- George Stavrou.
A last dance at the end of days …
Το EP δεν είναι παρά ένα κυνικό, γεμάτο ωμό ρεαλισμό, «κέρας της Αμάλθειας», που κινείται από τα επώδυνα, επικών διαστάσεων beat, στις γεμάτες αυτοπεποίθηση μα και αυθάδεια κιθάρες, που μας γυρνάνε πίσω στις ρίζες του ροκ εντ ρολλ, ενώ η Simone Marie (Butler) με τα στοιχειωτικά φωνητικά της ακολουθεί τον Sivert, αναδεικνύοντας τον σαν ένα μοναδικό crooner.
Ατμοσφαιρικό, λιτό, σχεδόν δωρικό μα και θριαμβευτικό, με τους Paradise να κάνουν την παρουσία τους αισθητή σε κάθε τραγούδι. Καταφέρνουν κάθε ένα να είναι τόσο διαφορετικό από το προηγούμενο, όσο και οι εποχές του χρόνου που θα περάσουν με το άκουσμα του.
Ξεκινώντας από το Crying, αυτό το πανέμορφα ανατριχιαστικό τραγούδι που θρηνεί για το τέλος τους κόσμου, μεταφερόμαστε στον φόβο που καραδοκεί στο Headwound και στον ζυγό που κουβαλά κάθε άνθρωπος πάνω στη γη.
Σειρά έχει το Goodbye 21st Century, μια γοητευτική ονειροπόληση του κόσμου που φυσικά αντηχεί ότι «αυτός δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι» ενώ το εθιστικό Humiliation εναποθέτει την καρδιά του στο βωμό της ίδιας της ζωής.
Τραγούδια για αμαρτωλούς, περιθωριακούς εραστές και όλους τους φαύλους της ζωής, το Yellow πλέκει το μύθο του, κρούει τον κώδωνα και αφυπνίζει. Άλλωστε οι Paradise δεν κάθονται ήσυχοι.
Λίγα λόγια για τους Paradise – ως βιογραφικό
Οι Paradise δημιουργήθηκαν από την επιθυμία να επαναφέρουν, στον κορεσμένο και ψηφιακά εμμονικό με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σύγχρονο κόσμο, την αμεσότητα μιας εκρηκτικής live εμφάνισης.
Sivert Høyem: «Θέλουμε η μπάντα μας να είναι ξεδιάντροπη μα συγχρόνως μεγαλειώδης»
Rob Ellis: «Ένας μηχανισμός επιβίωσης που με βοηθά να αντιμετωπίσω όλα τα σκατά της πολιτικής»
Simone Marie Butler: «Εξερευνώντας το σκοτάδι, την ομορφιά, την προστυχιά και τις χυδαιότητες της ζωής, βγάζοντας επιδεικτικά τη γλώσσα στην παρακμή που μας περιβάλλει. Ο Παράδεισος είναι ένας τόπος όπου όλα μπορούν να συμβούν»
Rob McVey: «Μια πλουμιστή βρώμικη, φανταχτερή και ταυτόχρονα ενστικτώδης διαφυγή»
Οι Paradise είναι μια νέα σκοτεινή, αινιγματική πρόταση, που βρίσκει ζωή μέσα από την ύπαρξή της επί σκηνής και στόχος της είναι η φυγή από τις παγίδες της εποχής του διαδικτύου. Στηρίζονται στην απλότητα, στο παρόν, στο «τώρα», φέρνουν τη λύτρωση που μπορεί να βρεθεί μόνο μέσα από την πραγματικότητα του «είναι», τόσο εκρηκτικοί όσο και λυρικοί, αλχημιστές ήχων κι αισθημάτων, με ένα δικό τους, μοναδικό τρόπο.
Οι Paradise υπάρχουν και δεν υπάρχουν, βρίσκονται «εδώ» και αντικατοπτρίζουν το «τώρα» όσο ετοιμάζονται για τη μεγάλη απόδραση. Το μέσο είναι ο μεστός rock ήχος τους με όλες τις καταραμένες χάρες του, που πηγαία αναβλύζουν από την ψυχή τους… Το μήνυμα είναι η αντίσταση και ο θυμός «τόσο – όσο», η αποδοχή και η παρηγοριά. Πάντα κάτω από την επιφάνεια του Παράδεισου καραδοκεί η αποσύνθεση … ας μην ανησυχούμε όμως! Η πιο μεγαλειώδης ζούγκλα γεννιέται μέσα από την ίδια της τη σήψη.
