Μέχρι το 2000 η κατάσταση στα γυμναστήρια ήταν διαφορετική, σχεδόν όλοι πήγαιναν για να…γυμναστούν.Τώρα στην εποχή του instagram αρκετοί είναι αυτοί που πάνε για τη selfie ή για να βρούνε γκόμενα.
Παλιά μία απ τις αρχές ήταν να αφήνεις τον άλλο να γυμναστεί κανονικά και να βγάλει τα σετ του. Επίσης δεν καθόταν κανένας στον πάγκο για ξεκούραση ή στο διάδρομο παραπάνω απ το κανονικό χρόνο(όλα αυτά σε ώρα αιχμής)
Επίσης έβλεπες τους αλτήρες στη θέση τους και όχι χύμα όπως τώρα.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ενοχλητικό από το να πρέπει να βγάλεις τις πλάκες του προηγούμενου από την μπάρα για να κάνεις την άσκησή σου ή να αναπτύξεις τις ικανότητες του Sherlock στην επίλυση μυστηρίων για να βρεις τον δεύτερο αλτήρα στον πανικό που επικρατεί στο πάτωμα. Ο εγωκεντρισμός μερικών και η επίδειξη δύναμης εξάλλου μοιάζει γελοία παρά εκφοβιστική. Άρα το τελευταίο πράγμα που θέλει κάποιος είναι τον οποιοδήποτε άσχετο, να του κάνει υποδείξεις, να τον κοροϊδεύει ή να εκνευρίζεται όταν υπάρχει μία απορία. Κανείς δεν γεννήθηκε με ..αθλητικές γνώσεις. Ηρεμία.
Με λίγα λόγια θεωρώ ότι η χρήση αναβολικών έχει τρελάνει τον κόσμο, για παράδειγμα στα αποδυτήρια που πίνουν οι περισσότεροι το..δυναμωτικό τους είμαι ίσως και ο μοναδικός που δεν ξέρω καν τι είναι αυτά ή μάλλον θα ανήκω στο 10% που δεν ασχολείται με κάτι περισσότερο από τα απαραίτητα.
Αυτά που πρέπει να θυμάσαι όταν πας είναι: Λουκέτο, γάντια, πετσέτα και νερό.
Για να βρεθεί ένας τόπος με ομοϊδεάτες πρέπει ως το μεσημέρι να έχεις πάει, αν στο επιτρέπει η δουλειά σου. Από το απόγευμα και μετά σκάνε μύτη όλοι αυτοί που προείπα και είναι δύσκολο να συνυπάρξεις. Ακόμα στα ομαδικά προγράμματα αυτοί δεν πάνε ποτέ οπότε αν τη δεις σοβαρά τη γυμναστική καλό θα ήταν να τα επισκεφτείς και σιγά σιγά θα βρεις το δρόμο σου.
