Μετά από αρκετούς μήνες προπόνησης έφτασε η μεγάλη ώρα,ένας αγώνας που κυριολεκτικά αφήνεις τα κόκαλα σου.
Πρόγραμμα προπόνησης έχει ο καθένας το δικό του,χωρίς όμως να διαφέρει απ αυτό των υπόλοιπων.Απλά μαθηματικά είναι,για μεγάλο χρονικό διάστημα τρέχεις αρκετά χιλιόμετρα.
Πως νιώθεις όμως στη διάρκεια του αγώνα;
Η μεγάλη απόσταση είναι μια απόλυτη πρόκληση για το σώμα.Ξεκινάς με… τουαλέτα λίγο πριν την έναρξη για να μην τη χρειαστείς στη διάρκεια του αγώνα. 42 χιλιόμετρα μεταξύ του μαρτύριου και της ευτυχίας.
Ήδη στα πρώτα πέντε χιλιόμετρα συνήθως παρασύρεσαι απ την ταχύτητα των υπολοίπων, η αρχική ορμή δεν πρέπει να είναι υπερβολική. Ένα χαλαρό ξεκίνημα είναι επίσης υγιέστερο για την ψυχή του δρομέα. Αρχικά θα πρέπει να απολαμβάνετε το κομμάτι και ελέγχετε διαρκώς το καρδιακό ρυθμό, ώστε να τα βγάλετε πέρα.
Μετά από 20 χιλιόμετρα, ο μεταβολισμός του ερασιτέχνη αρχίζει να καίει περισσότερο λίπος.
Συνήθως αντέχεις ακόμα σ αυτό το σημείο οπότε συνεχίζεις με τον ίδιο ρυθμό και βλέπεις..τι θα γίνει.
Το σκληρότερο μέρος ενός μαραθωνίου αρχίζει στο 30ό χιλιόμετρο,οι ερασιτέχνες τα έχουν ήδη φτύσει και αρχίζουν περπάτημα-τρέξιμο εναλλάξ.
Αντίθετα για τους έμπειρους τότε ξεκινάει ο αγώνας και ανεβάζουν ταχύτητα.
Η ψυχική κατάσταση είναι σημαντική εκτός από την επαρκή εκπαίδευση και σωστή κατανάλωση ενέργειας από ροφήματα. Δηλαδή μετά από κάποιο σημείο πρέπει να ακούς το σώμα σου και να έχεις μια στρατηγική.
Όπως και να χει μόνο και μόνο που σηκώνεσαι απ το καναπέ για να κουνηθείς έχεις κάνει την αρχή.Εγώ προσωπικά πάντα αναρωτιέμαι γιατί άραγε το κάνω αυτό στον εαυτό μου; Η απάντηση έρχεται στον τερματισμό, επειδή η ευτυχία που νιώθεις δεν περιγράφεται!
Τα λέμε στον τερματισμό!
