Δύο σπουδαίες φωνές με μεγάλο εύρος, δύο καταξιωμένοι ερμηνευτές και μια αναπάντεχη μουσική συνάντηση που μας εκπλήσσει ευχάριστα! Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και ο Θέμης Αδαμαντίδης είναι δύο καλλιτέχνες με μεγάλη πορεία στην ελληνική δισκογραφία και σκηνή. Δοξασμένοι και οι δύο, με εντελώς διαφορετική καριέρα όμως, καθώς ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου αποτελεί τον έλληνα βασιλιά του ροκ και ο Θέμης Αδαμαντίδης έναν λαϊκό τραγουδιστή παλαιάς κοπής με απίστευτες δυνατότητες. Αυτοί οι διαφορετικοί κόσμοι, λοιπόν, αποφασίζουν να ενωθούν και να μας παρουσιάσουν από κοινού ένα τραγούδι με περιεχόμενο που σπανίζει στη σημερινή εποχή. Τραγουδούν και μας διαμηνύουν «Τέρμα τα παιχνίδια». Τίτλος που κεντρίζει το ενδιαφέρον και σε κάνει να διψάς για το περιεχόμενο. Το νεό αυτό ντουέτο, αποτελεί μία σύνθεση πολιτικού περιεχομένου που καυτηριάζει την επικαιρότητα και την δεινή κατάσταση στην οποία έχει φτάσει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Με στίχους που αφοπλίζουν και την κατάλληλη μουσική, επιδιώκουν να μας περάσουν μια κραυγή αγωνίας για το μέλλον μας και συνάμα ένα ελπιδοφόρο μήνυμα. Τη μουσική για το κομμάτι έχει γράψει ο Χρήστος Παπαδόπουλος και τους στίχους ο Βασίλης Γιαννόπουλος. Πασίγνωστοι για τις συνθέσεις και τις επιτυχίες τους, γεννούν από κοινού ένα τραγούδι που πήρε σάρκα και οστά από δύο διαχρονικές φωνές. Το «Τέρμα τα παιχνίδια» μας κάνει να νοσταλγούμε τραγούδια της παλιάς εποχής που είχαν κάτι να πουν αλλά και συνεργασίες καλλιτεχνών από διαφορετικούς χώρους, αδιαφορώντας για την «ταμπέλα» του καθενός ως έντεχνου ή μη έντεχνου. Άλλωστε αυτό είναι που ξυπνά το ενδιαφέρον και έχει οδηγήσει ουκ ολίγες φορές στη δημιουργία μουσικών επιτευγμάτων, η διαφορετικότητα…
Ενορχήστρωση-Προγραμματισμός: Παναγιώτης Ραφαήλ Τζουρά-Μπαγλαμά-Λαούτο: Χρήστος Παπαδόπουλος Ακουστικές-Ηλεκτρικές κιθάρες: Σταμάτης Κοντογιάννης-Χρήστος Παπαδόπουλος Μπάσο: Ανέστης Ντάνης Φωνητικά: Έφη Γιαννακοπούλου
Στίχοι του τραγουδιού:
Πες μου ρε Θέμη τελικά
Μ’ αντρίκια λόγια λαϊκά
Τι έχεις και δακρύζεις
Την ώρα αυτή του δειλινού
Τι σου χαράκωσε το νου
Και πίνεις και καπνίζεις
Αυτή η φωνή σου η μαγική
Σαν ουρλιαχτό σε φυλακή
Βασίλη με σκορπάει
Χρόνια σ’ ακούω να μιλάς
Φωνάζεις μέσα μου Ελλάς
Και η καρδιά μου σπάει
Πες μου ρε φίλε αν μπορείς
Τι λάθος κάναμε εμείς
Και βούλιαξε μια χώρα
Ήρθαν παράξενοι καιροί
Να σταματήσει ποιος μπορεί
Αυτή την κατηφόρα
Τέρμα τα παιχνίδια στις δικές μου πλάτες
Έσπασα ρε φίλε δεν αντέχω άλλο πια
Δε γουστάρω πλέον λόγια κι αυταπάτες
Ούτε να πληρώνω για τον κάθε κερατά
Δεν ξέρω πια τι να σου πω
Με πνίγει μα τον αγαπώ
Αυτό τον άγιο τόπο
Με βαρεμένες μουσικές
Κάτι βραδιές ερωτικές
Ν΄ αντέχω βρίσκω τρόπο
Χάρηκα φίλε που είσαι εδώ
Ελπίζω μέσα μου κι εγώ
Πως κάτι θα αλλάξει
Έχε το νου σου στα παιδιά
Γιατί μονάχα απ’ αυτά
Ελπίδα θα χαράξει.
Ακούστε το!
