Ο Δημήτρης Βουτσάς γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη. Απόφοιτος του του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, αλλά και με σπουδές στο κλασικό τραγούδι και μετέπειτα στο σύγχρονο και jazz, πηγαίνει στην Αθήνα, όπου και διακρίνεται ως ερμηνευτής στην 4η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου, του Παρασκευά Καρασούλου το 2013.
Η Πολυξένη Καράκογλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νίκαια. Είναι τελειόφοιτη του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ως απόφοιτη του Μουσικού Σχολείου Πειραιά, έχει σπουδάσει θεωρητικά της μουσικής, κλασικό πιάνο και σύγχρονο τραγούδι, ενώ αυτήν την περίοδο ολοκληρώνει τις σπουδές της στο κλασικό τραγούδι. Το 2013, διακρίθηκε επίσης ως ερμηνεύτρια στην 4η η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου κι εκεί γνώρισε για πρώτη φορά τον Δημήτρη Βουτσά.
Αυτή η συνάντηση οδήγησε σε μία ωραία συνεργασία κι έπειτα στην κυκλοφορία των πρώτων τους τραγουδιών και την νέα διασκευή «Καινούργιος χειμώνας» των Σταμάτη Κραουνάκη και Μάνου Τσιλιμίδη.
Τον τελευταίο καιρό παρουσιάζουν το πρόγραμμά τους με τίτλο «Παράθυρο στο Φως» που περιλαμβάνει στιγμές από την προσωπική δισκογραφία των ερμηνευτών και του στιχουργού – επιμελητή του προγράμματος, Λάζαρου Αντωνιάδη πλαισιωμένα σε τραγούδια μεγάλων δημιουργών που επισφράγισαν την ελληνική μουσική σκηνή.
Με αφορμή τις κοινές τους εμφανίσεις, μας μιλούν για τη μουσική τους πορεία, τα ακούσματα τους, τα επαγγελματικά τους σχέδια και κυρίως για την αγάπη τους για τη μουσική!
Δημήτρη και Πολυξένη, είστε και οι δύο νέοι και ταλαντούχοι καλλιτέχνες! Αρχικά, θα ήθελα νας σας ρωτήσω ποιος ήταν ο λόγος που σας ώθησε στην ενασχόλησή σας με τη μουσική; Ήταν κάτι με το οποίο ονειρευόσασταν να ασχοληθείτε από μικρή ηλικία;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Μικρός σίγουρα ήθελα να γίνω πιλότος! (γέλια) Δε θυμάμαι να θέλω να γίνω τραγουδιστής (θα ντρεπόμουν και να το σκεφτώ, νομίζω) αλλά δεν το εξέφρασα ούτε μεγαλύτερος. Πολύ αργότερα συνειδητοποίησα την ανάγκη, αυτή, να εκφραστώ μέσα από τη μουσική και το τραγούδι, κι έτσι όταν βρέθηκα σε άλλη πόλη για σπουδές, ξεκίνησα παράλληλα και στο ωδείο κλασικό τραγούδι και θεωρητικά. Κρυφά από όλους, φυσικά!
ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Από όταν με θυμάμαι τραγουδούσα και έλεγα: «Εγώ ή ηθοποιός ή τραγουδίστρια θα γίνω». Οι γονείς μου είδαν την κλίση μου στη μουσική από πολύ μικρή ηλικία, και έτσι ξεκίνησε το ταξίδι!
Ως παιδιά τι μουσικά ακούσματα είχατε; Ποιοι καλλιτέχνες σας επηρέασαν;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Προσωπικά, άκουγα -και ακούω- τα πάντα. Θυμάμαι το πικάπ στο πατρικό σπίτι, σε περίοπτη θέση στο σαλόνι με τους πάρα πολλούς δίσκους της μητέρας μου που υπήρχαν στο πλάι. Σαν παιχνίδι, λοιπόν, στην αρχή έβαζα κι έβγαζα τους δίσκους να παίζουν μουσική, έπειτα το παιχνίδι έγινε απόλαυση και η μουσική ανάγκη. Έτσι, ήρθα σε επαφή με το ελληνικό τραγούδι και από πολύ μικρός ήμουν σε θέση να γνωρίζω τραγούδια των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκου, να μαγεύομαι από τη φωνή της Χαρούλας και να θαυμάζω τραγουδιστές όπως ο Νταλάρας, ο Πάριος και η Γλυκερία. Αλλά όχι μόνο αυτά. Και το πιο ελαφρύ ρεπερτόριο και εξίσου όμορφο και αναγκαίο, όπως τραγούδια του Πασχάλη, Μπέσυς Αργυράκη, Μαρινέλλας. Τα πάντα υπήρχαν στο σπίτι την εποχή που δεν υπήρχε το youtube. Αναγκαστικά αγόραζες δίσκους! Μετά ήρθε και η ποπ, αργότερα τα ξένα και όλο αυτό μέχρι σήμερα δεν έχει τέλος. Από όλα κάτι πήρα και παίρνω. Η μουσική και τα τραγούδια μόνο σου δίνουν. Έπειτα εσύ επιλέγεις ποια θα μπουν σε ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου και για ποιο λόγο.
ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Ο πατέρας μου δούλευε σχεδόν 15 χρόνια σε ταβέρνα οπότε τα ακούσματα μου εστίασαν σε λαϊκό και ρεμπέτικο. Βέβαια, σπίτι είχαμε μεγάλη αδυναμία στον Θεοδωράκη, στον Λεοντή και στον Λάγιο, οπότε δεν έλειπε και αυτή η πλευρά από το σπίτι.
Πώς αποφασίσατε να πάρετε μέρος στην 4η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου και τι σας προσέφερε αυτή η εμπειρία;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Τυχαία, είδα μια μέρα την ανακοίνωση της ακρόασης κι έστειλα τη συμμετοχή μου. Χωρίς ιδιαίτερες προσδοκίες, να πω την αλήθεια, καθώς δεν εκτιμώ ιδιαίτερα το θεσμό των ”ακροάσεων”, έχοντας πολλούς φίλους ηθοποιούς γνωρίζω κι έχω μάθει πολλά από τις εμπειρίες τους.
ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Προσωπικά είχα μόλις τελειώσει τις πανελλήνιες και δεν είχα ιδέα για την ακρόαση. Για καλή μου τύχη ήρθε στο δρόμο μου ο καθηγητής μου στο τραγούδι και στο πρώτο μας μάθημα με παρότρυνε να στείλω συμμετοχή. Ακόμα και όταν πήγα να με ακούσουν την πρώτη φορά δεν είχα ιδέα τι δώρο μου είχε κάνει.
Δήμητρη, μίλησέ μας για το πώς προέκυψε η συνεργασία σου με την Πολυξένη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Την Πολυξένη αν και τη γνώρισα μέσα από την 4η ακρόαση, χρειάστηκε να περάσουν αρκετοί μήνες για να γνωριστούμε καλύτερα. Αφορμή πάντως για τη σημερινή (και παντοτινή, χαχα) συνεργασία μας στάθηκε μια πρόβα που κάναμε για ένα project της Μικρής Άρκτου -που τελικά δεν βγήκε ποτέ!- όπου χρειάστηκε να κάνει ο ένας στον άλλον φωνητικά και συνειδητοποιήσαμε πόσο πολύ ταιριάζουν μαζί οι φωνές μας.
Πολυξένη, το νέο σου single «Πολύχρωμες ζακέτες» που κυκλοφόρησε πριν από μερικούς μήνες ήταν η αρχή μιας δισκογραφικής δουλειάς. Μίλησέ μας για αυτήν τη νέα μουσική πρόταση και για την πορεία δημιουργίας του δίσκου.
ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Είναι η αρχή της πρώτης μου ολοκληρωμένης δισκογραφικής δουλειάς και έχω την τιμή να συνεργάζομαι με δύο ταλαντούχους ανθρώπους. Την Αθηνά Σπανού στους στίχους και τον Γρηγόρη Πολύζο στη μουσική και τις ενορχηστρώσεις του δίσκου μας.
Σκοπός των τριών μας αλλά και της Μικρής Άρκτου είναι πρώτα απ’ όλα να μην κάνουμε εκπτώσεις. Ούτε στο ποιοι είμαστε, ούτε στο τι οφείλουμε να πούμε μέσω αυτής της δισκογραφικής δουλειάς.
Συγκεκριμένα με τον Παρασκευά Καρασούλο, τον παραγωγό μας, έχουμε περάσει ώρες συζητήσεων για το κάθε ένα τραγούδι ξεχωριστά! Είναι μια δουλειά που θέλουμε να έχει αρχή μέση και τέλος, συνάφεια, και φτιάχνεται με πολύ μεράκι και ιδρώτα..
Λαμβάνοντας υπόψη τη δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας και ειδικότερα την κρίση τα τελευταία χρόνια στον επαγγελματικό χώρο όπου δραστηριοποιείστε, το εξωτερικό σας πέρασε από το μυαλό σαν σκέψη, δηλαδή να μείνετε και να κάνετε καριέρα εκεί;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Μας πέρασε και μας περνάει πάντα αυτό από το μυαλό, κάθε φορά που απογοητευόμαστε με ό,τι συμβαίνει εδώ. Και εννοώ σε κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο. Προσωπικά, θα το έκανα πιο εύκολα αν ήμουν στη φάση που θα τελείωνα τις σπουδές μου και με αφορμή τις μεταπτυχιακές μου, να έφευγα, για να το ψάξω και γενικότερα. Από την άλλη, δε θα πήγαινα σε μια άλλη χώρα αν πρώτα δεν ήμουν βέβαιος ό,τι έχω εξαντλήσει κάθε περιθώριο στη δική μου. Γιατί όσα αφήνεις πίσω δεν είναι ούτε λίγα ούτε μικρά. Τα βάζεις, λοιπόν, σε μια ζυγαριά και βλέπεις πόσο και αν σε παίρνει να κάνεις οτιδήποτε. Κι αν το θέλεις, φυσικά. Όσο για τις καριέρες είτε εντός είτε εκτός Ελλάδας, απλά καγχάζω! (ελπίζω να με ακούς).
ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Έχει περάσει αλλά μόνο για μουσικές σπουδές. Όσο δύσκολο κι αν είναι, και όσες θυσίες και αν χρειάζονται δεν θα παρατούσα τόσο εύκολα την Ελλάδα, τον κόσμο της και το σημαντικότερο να τραγουδώ και να γράφω σε ελληνικό στίχο. Στα μάτια μου είναι ανεκτίμητο…
Κατά τη γνώμη σας, τι είναι αυτό που κάνει έναν τραγουδιστή ή μια τραγουδίστρια να ξεχωρίζει;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Το ρεπερτόριό του και η ειλικρίνειά του στη σκηνή (και στο παρασκήνιο).
ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Η ματιά προς τα έξω. Ο τραγουδιστής παρότι είναι ένα μέλος της ομάδας, είτε αυτή η ομάδα είναι ένα σχήμα είτε μια μπάντα, έχει το προτέρημα να «ξεχωρίζει» και να παίρνει τα εύσημα.
Αν ο εκάστοτε τραγουδιστής δεν μπορεί να μηδενίσει το κοντέρ και να δει έξω από αυτό τα στραβά και τα λάθη του αλλά και να κατανοήσει πόσο σημαντικοί είναι οι συνεργάτες του, θα φτάσει σε ένα ναρκισσιστικό τέλμα και θα αποκοπεί από την επικοινωνία του με τον κόσμο και το κοινό. Ο τραγουδιστής είναι τραγουδιστής εάν νοιώθει, νοιάζεται, και μοιράζεται.
Όταν δεν τραγουδάτε, πώς περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Δεν το έθεσες σωστά! Κανονικά το ερώτημα θα έπρεπε να είναι.. ”και πότε προλαβαίνετε και τραγουδάτε”; (γέλια) Και το λέω αυτό γιατί τόσο εγώ και η Πολυξένη όσο και πολλοί νέοι σήμερα που αγαπούν και θέλουν να ασχοληθούν με την τέχνη είτε αυτό λέγεται μουσική, είτε χορός είτε θέατρο, δυστυχώς, εργάζονται και κάνουν κάθε άλλη δουλειά για να βιοποριστούν και στον υπόλοιπο, ελάχιστο, χρόνο που τους απομένει ασχολούνται και με την τέχνη τους. Οπότε κι εμείς, καθημερινά, μεταξύ άλλων, στριμώχνουμε πολλά για να βρούμε χρόνο να τραγουδήσουμε, να γράψουμε, να διαβάσουμε, να συγκινηθούμε και να δημιουργήσουμε.
ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Στη δουλειά… Δε μένει και πολύς χρόνος αν το καλοσκεφτείς.
Στις 25/05 είναι το τελευταίο σας live στη Σφίγγα. Ποια θα είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας βήματα;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Προσωπικά, αυτό το διάστημα ακούω και συγκεντρώνω υλικό πολύ αξιόλογων νέων δημιουργών για τον πρώτο μου προσωπικό δίσκο. Στόχος είναι να κυκλοφορήσει ένα πρώτο δείγμα μέσα στο φθινόπωρο.
ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Αφού κυκλοφορήσει ο δίσκος με τα παιδιά, θα κάνουμε τα πάντα για να αγαπηθεί όσο τον αγαπάμε εμείς. Και ποιος ξέρει μπορεί να ξαναβρεθούμε του χρόνου με τον Δημήτρη… Περάσαμε τόσο ωραία φέτος που ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει ότι είναι το τελευταίο μας.
Κλείνοντας τη συνέντευξη θα ήθελα να σας ρωτήσω, τι σημαίνει για εσάς το τραγούδι και η μουσική;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Η μουσική και το τραγούδι είναι το ”οξυγόνο” της ψυχής. Η Μουσική είναι το χρώμα που θα βάλεις στη χαρά, στη λύπη, σε κάθε συναίσθημα που θέλεις να μεταφέρεις! Το τραγούδι ο τρόπος με τον οποίο θα το κάνεις. Δηλάδη, ο ”στίχος”! Στο τραγούδι κυρίαρχος είναι ο λόγος. Και αυτός με αφορά πιο πολύ από όλα! Δίνω πολύ σημασία στο λόγο. Θέλω να αισθάνομαι καλά με αυτό που λέω στο τραγούδι μου.
ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Είναι ο λόγος που βρίσκω λόγο να ξυπνάω το πρωί και να χαμογελώ. Όταν κάτι το αγαπάς, ακόμα και αν προκύπτουν δυσκολίες και κακοτοπιές στο δρόμο, ξέρεις πως οφείλεις να το κυνηγάς πάση θυσία.
