Ο Βυσσινόκηπος του Άντον Τσέχωφ από τον Οκτώβριο στο θέατρο Δημήτρης Χoρν!

Αντόν Τσέχωφ
Ο ΒΥΣΣΙΝΟΚΗΠΟΣ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ : ΜΑΡΙΣΣΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗΣ

Από τον Οκτώβριο στο θέατρο Δημήτρης Χoρν

Τον Οκτώβριο στο θέατρο Χορν τα Αθηναϊκά θέατρα παρουσιάζουν τον «Βυσσινόκηπο», το εμβληματικό αριστούργημα του Άντον Τσέχωφ, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη,μ’έναν εξαιρετικό θίασο πρωταγωνιστών.

Ο Βυσσινόκηπος αφηγείται την ιστορία ενός κόσμου που χάνεται ανεπιστρεπτί. Είναι ένας αποχαιρετισμός σε μια εποχή που τελειώνει και δίνει τη θέση της σε μια καινούργια. Η ζωή αλλάζει, χωρίς να υπολογίζει τους ανθρώπους που βιώνουν την απώλεια. Κι εκείνοι με τη σειρά τους, αρνούνται να αποδεχτούν την αλλαγή, ζούνε με τις μνήμες του παρελθόντος, κλείνοντας τα μάτια στο μέλλον που έρχεται ταχύτατα κατά πάνω τους.

Κι έτσι, ο Βυσσινόκηπος παραμένει ένα έργο σύγχρονο και απολύτως σημερινό. Γιατί είναι γνώρισμα των ανθρώπων σε κάθε εποχή -το ζούμε και στη δική μας- να θέλουμε να μείνουν όλα όπως τα μάθαμε και τα αγαπήσαμε, δεδομένα κι οριστικά. Κι εκείνα να αλλάζουν γύρω μας και να μας παρασέρνουν σ’ ένα μέλλον για το οποίο θα είμαστε πάντα απροετοίμαστοι κι ανέτοιμοι.

Ο συγγραφέας θεωρούσε τον Βυσσινόκηπο κωμωδία. Γιατί είναι πράγματι κωμικό το πόσο μικροί αποδεικνύονται οι άνθρωποι αυτοί, με τα πάθη, τις ανασφάλειες, τα συμπλέγματά τους, απέναντι στη ζωή που τους οδηγεί σ’ ένα μέλλον που δεν μπορούν ούτε να φανταστούν, ούτε να αποφύγουν.

Λίγα λόγια για την υπόθεση:
Η Λιουμπόβ Ρανιέφσκι επιστρέφει στο σπίτι της από το Παρίσι μετά από απουσία 5 ετών, συντετριμένη από έναν έρωτα και καταχρεωμένη. Το σπίτι της με τον τεράστιο Βυσσινόκηπό του είναι υποθηκευμένα κι εκείνη μοιάζει ανίκανη να τα σώσει από το ξεπούλημα. Αντιδρά πολύ ανθρώπινα: με δράμα, αναμνήσεις, απάθεια, αφέλεια, άρνηση και υπερβολές. Στην ουσία απλώς παρακολουθεί τον κόσμο της να χάνεται. Έχει φέρει μαζί της την κόρη της την Άνια και τη Σαρλότα την ιδιόρρυθμη γκουβερνάντα. Στο σπίτι θα συναντήσει τον Γκάγεφ, τον φλύαρο και φιλάρεσκο αδελφό της. Τον Λοπάχιν, τον γιό του κολίγου που είναι πλέον έμπορος με πολλά λεφτά, ο μόνος που αντιλαμβάνεται την εποχή που αλλάζει και της δίνει συμβουλές σωτηρίας που εκείνη δεν ακούει. Τη Βάρια την ψυχοκόρη της, τον Τροφίμωφ, τον αιώνιο φοιτητή, ίνδαλμα της μικρής Άνια, γεμάτον επαναστατικές ιδέες. Τον Επιχόντωφ τον λογιστή που θέλει τόσο πολύ να παντρευτεί την υπηρέτρια Ντουνιάσα που αγαπάει τον Γιάσα τον υπερόπτη υπηρέτη, τον Πίστσικ τον κτηματία που αναζητεί διαρκώς λίγα δανεικά, και τον αιωνόβιο Φιρς που απομένει με τη μοναξιά του. Αυτό το πλήθος, αφέντες και υπηρέτες, περιφέρεται μέσα και γύρω από το σπίτι για έξη μήνες. Από τον Μάιο ως τον Οκτώβριο. Όλοι θέλουν κάτι ή κάποιον που δεν έχουν, όλοι ανίκανοι να κάνουν κάτι δραστικό για να σωθούν.
Στο τέλος όλα και όλοι θα έχουν αλλάξει, και το μόνο που θα ακούγεται, ο χτύπος από ένα τσεκούρι πάνω σε δέντρο.

Ο «Βυσσινόκηπος» παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο θέατρο Τέχνης της Μόσχας, το 1904, σε σκηνοθεσία Στανισλάβσκι και μέχρι σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή και αγαπημένα έργα παγκοσμίως.