Η Ευτυχία Μητρίτσα ανήκει στις τραγουδίστριες – τραγουδοποιούς που ενώνουν μουσικά το παλιό με το νέο. Με τη ζεστή, μελωδική της φωνή ερμηνεύει και συγκινεί όλους όσους την ακούν. Δισκογραφικά μετρά τρία προσωπικά άλμπουμ και πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο της single με τίτλο «Τα Αφρικάνικα». Με αφορμή τις καλοκαιρινές της εμφανίσεις, μιλά για το νέο της τραγούδι, την καλλιτεχνική της διαδρομή, την αξία της μουσικής αλλά και για το κλειδί μιας επιτυχημένης συνεργασίας.
Έχοντας μία επιτυχημένη πορεία στο χώρο της μουσικής, πρόσφατα επιστρέψατε με ένα νέο καλοκαιρινό single με τίτλο “Τα αφρικάνικα” που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μετρονόμος. Μιλήστε μας γι’αυτή τη νέα μουσική δημιουργία.
“Τα αφρικάνικα” πιστεύω πως φανερώνουν μια πλευρά μου πιο ρυθμική, εξωστρεφή και ταξιδιάρικη, απ᾽ό,τι έχω ηχογραφήσει έως τώρα. Ήθελα να γράψω από καιρό ένα τραγούδι που να περιέχει τη βιωματική μου σχέση με το έντεχνο-λαϊκό τραγούδι, ιδωμένο με μια πιο σημερινή και ασφαλώς προσωπική αισθητική. Οι στίχοι της Ουρανίας Πατέλλη με βοήθησαν να ανακαλέσω αυτή τη μνήμη και η ενορχήστρωση του Βασίλη Κετεντζόγλου, έδωσε έναν ιδιαίτερο ήχο στο τραγούδι μας, που είναι αυτός ακριβώς που φανταζόμουν.
Εσείς πώς θα χαρακτηρίζατε την πορεία σας στο χώρο της μουσικής μέχρι τώρα; Ποια μηνύματα προσπαθείτε να μεταδώσετε στο κοινό;
Νομίζω πως διανύω μια δημιουργική περίοδο, με αρκετές ζωντανές εμφανίσεις και νέα τραγούδια που κυκλοφόρησαν μέσα στο 2018, με πιο πρόσφατα “Τα Αφρικάνικα” (όπως και το album “Αιώνια μέθη” των Γιώργου Καγιαλίκου & Δημήτρη Λέντζου) και άλλα που ετοιμάζομαι να ηχογραφήσω το φθινόπωρο που μας έρχεται. Ως τώρα έχω κάνει σταθερά και προοδευτικά βήματα στο χώρο που κινούμαι. Η ενασχόλησή μου με το τραγούδι είναι μια διαδικασία συνεχής, που αισθάνομαι πως και σε μένα αποκαλύπτει στοιχεία του εαυτού μου και με οδηγεί όλο και πιο στοχευμένα στον πυρήνα μου. Αυτό προσπαθώ να μοιράζομαι και με τον κόσμο.
Όσον αφορά στο ρεπερτόριό σας, διακρίνουμε ποικίλα μουσικά είδη, για παράδειγμα στοιχεία από το έντεχνο, λαϊκό, παραδοσιακό τραγούδι αναμειγμένα με σύγχρονους ήχους. Σε ποιους μουσικούς χώρους επιλέγετε να κινείστε;
Όλα αυτά που αναφέρετε ανήκουν στη σφαίρα των επιρροών μου και αναπόφευκτα μου δείχνουν ένα δρόμο, γιατί είναι τα ακούσματα που αγαπώ περισσότερο. Σίγουρα είμαι μια τραγουδίστρια με “τρόπο ελληνικό” και αυτό νομίζω πως φαίνεται σε ό,τι επιλέγω να ερμηνεύσω. Αν και έχω γράψει και τραγουδήσει τραγούδια που κινούνται και στο χώρο της pop, στο μουσικό μου DNA είναι πιο έντονα αποτυπωμένη η γλώσσα της παράδοσης και του έντεχνου-λαϊκού τραγουδιού.
Πιστεύετε ότι πρέπει ν’ αποδίδεται σε έναν ερμηνευτή ένα συγκεκριμένο στίγμα σχετικά με το είδος μουσικής με το οποίο ασχολείται; Υπάρχει τέτοιος περιορισμός στη μουσική που να υποδηλώνει συγκεκριμένη ταυτότητα;
Οι όροι της αγοράς συνήθως επιβάλλουν μια τέτοια κατηγοριοποίηση, αλλά γίνεται καθαρά για λόγους μάρκετινγκ. Δεν πιστεύω πως οι ταμπέλες αρέσουν σε κανέναν καλλιτέχνη, γιατί τα όρια στην τέχνη είναι από τη φύση τους ρευστά και κάθε προσωπικότητα οφείλει να λειτουργεί ελεύθερα μέσα στον προσωπικό της χώρο έκφρασης. Αυτή είναι και η μαγεία. Προσωπικά θαυμάζω τους ανθρώπους που αφήνουν τον εαυτό τους έκθετο στην έκπληξη και ως καλλιτέχνες και ως ακροατές.
Από τα τραγούδια σας που έχετε τραγουδήσει ως τώρα ξεχωρίζετε κάποιο περισσότερο;
Ξεχωρίζω πάντα κάθε καινούριο μου τραγούδι, όταν επιτέλους βγαίνει προς τα έξω, γιατί η αληθινή διαδρομή του και η προοπτική της σχέσης που διαμορφώνουμε αυτό φανερώνεται στην πραγματικότητα μετά το στούντιο, μπροστά στον κόσμο. Η δυναμική ενός τραγουδιού πάντα διαμορφώνεται αμφίδρομα. Γι᾽ αυτό κάθε φορά έχω μεγάλη λαχτάρα να τραγουδήσω τα καινούρια μου τραγούδια, ώστε να βρουν τους αληθινούς τους αποδέκτες.Υπάρχουν βέβαια και κάποια τραγούδια που τα έχω γράψει εγώ και ξέρω πως έχουν γεννηθεί από μια πολύ ιδιαίτερη βιωματική κατάσταση, γι᾽αυτό και τους έχω μια επιπλέον αδυναμία, όπως για παράδειγμα το “Βγάλτο από μέσα σου” και η “Ηλέκτρα” (σε στίχους Νάντιας Δουλαβέρα).
Έχετε συνεργαστεί με πολλούς εξαιρετικούς καλλιτέχνες. Κατά τη γνώμη σας, ποιοι παράγοντες οδηγούν σε μία πετυχημένη συνεργασία και τι κρατάτε από την καθεμία;
Η αμοιβαία εκτίμηση είναι η αφετηρία μιας επιτυχημένης συνεργασίας για μένα. Όχι πάντοτε η συνάφεια και η κοινή πορεία, γιατί ακόμα και πιο ετερόκλιτοι καλλιτέχνες μπορούν, μέσα από την αγάπη που τρέφουν ο ένας για τον άλλον καλλιτεχνικά, να δημιουργήσουν ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Αρκεί να έχουν τη διάθεση να “μετακινηθούν” ο ένας προς τον άλλον. Έχω βρεθεί σε παραστάσεις ως θεατής που η συνύπαρξη να δικαιώνεται από το αποτέλεσμα και σε άλλες όχι. Αυτό πάντα είναι στο τέλος της μέρας διάφανο γιατί κανείς δε μπορεί να κρυφτεί από τον κόσμο. Τις περισσότερες φορές πάντως προσωπικά έχω απολαύσει τις συνεργασίες που έχω κάνει και έχω βγει κερδισμένη σε εμπειρία και ωριμότητα, ακόμα κι μέσα από τυχόν ατέλειες. Μέσα από τη συνύπαρξη στη σκηνή νιώθω πως μαθαίνω από την πείρα, την ετοιμότητα ή τις ευκολίες των πιο καταξιωμένων καλλιτεχνών και ταυτόχρονα χτίζω σιγά σιγά τον δικό μου τρόπο να σκέφτομαι και να οραματίζομαι τη σχέση μου με τη μουσική.
Εσείς τι μουσική ακούτε;
Ακούω ό,τι νέο κυκλοφορεί και δεν εννοώ ό,τι παίζει το ραδιόφωνο ως νέο, γιατί είναι ένα περιβάλλον αρκετά κλειστό σε σχέση με τη μουσική που υπάρχει εκεί έξω από καλλιτέχνες παλιούς και νέους. Ψάχνω αρκετά στο διαδίκτυο κι επιμένω να βάζω ακόμα cd στο αυτοκίνητο, ιδιαίτερα όταν ταξιδεύω. Είναι η πιο ωραία συνθήκη ακρόασης για μένα. Τα ακούσματα μου είναι περισσότερο ελληνικά στο στίχο, αλλά περνάω και φάσεις που κολλάω με καλλιτέχνες από την αγγλική και την αμερικάνικη σκηνή, με μουσικές τζαζ, κλασικές, ξανακούω πολύ ρεμπέτικο. Αναλόγως τη διάθεση.
Μιλώντας για τη σημασία της τέχνης και ιδιαίτερα της μουσικής, πόσο εξελικτικός παράγοντας μπορεί να θεωρηθεί η μουσική σε όλες τις συνιστώσες της ζωής; (σε προσωπικό, επαγγελματικό, κοινωνικό επίπεδο)
Νομίζω πως έχει διαφορά για τους ανθρώπους που είναι συνειδητοί ακροατές και γι᾽ αυτούς που βρίσκουν απλά ένα χρηστικό ρόλο στη μουσική. Για τους πρώτους σίγουρα η μουσική είναι μέρος του τρόπου που σκέφτονται, εκφράζονται και αισθάνονται και συνδέεται άμεσα με τις εμπειρίες της ζωής τους. Για τους άλλους η μουσική μπορεί να είναι αφορμή για κάτι άλλο. Πιστεύω πως από πολύ μικρή ηλικία βιώνεται η σχέση καθενός με την τέχνη. Είναι σπουδαίο να νιώσεις από παιδί ότι η τέχνη μπορεί να σου δώσει διεξόδους, να μιλήσει για σένα, να σε ελευθερώσει και ακόμα να σε κάνει να επικοινωνήσεις με τους άλλους ανθρώπους, να σε βοηθήσει να εκφραστείς. Τότε μπορεί να γίνει ένα εργαλείο αυτοεξέλιξης σε όλα τα επίπεδα. Είναι κι αυτή ένα είδος γλώσσας. Όσο πλουσιότερο λεξιλόγιο έχουμε τόσο πιο ανεπτυγμένο είναι το λογικό και συναισθηματικό μας κέντρο.
Παράλληλα με τις εμφανίσεις σας διδάσκετε και σε μουσικό σχολείο. Θα μπορούσατε ποτέ να επιλέξετε ανάμεσα στη διδασκαλία και την ερμηνεία μπροστά σε κοινό;
Είμαι ευτυχισμένη που βιοπορίζομαι μέσα από τη μουσική και δεν έχω αναγκαστεί να κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό. Αν μπορούσα να αφοσιωθώ αποκλειστικά στο τραγούδι, χωρίς να χρειάζεται να κάνω εκπτώσεις προκειμένου να βγάζω τα προς το ζην, θα το έκανα. Αλλά δε θέλω να είμαι αχάριστη. Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί πια η κατάσταση στη χώρα μας πολύ λίγοι είναι οι νέοι καλλιτέχνες που μπορούν να ζουν μόνο μέσα από τις εμφανίσεις τους ή ακόμα πιο δύσκολα από την πνευματική τους δημιουργία.
Τι άλλο ετοιμάζετε αυτή την περίοδο και ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;
Ακόμα είμαστε στα μέσα του καλοκαιριού, οπότε οι συναυλίες μου κυρίως εκτός Αθήνας είναι σε εξέλιξη. Πέρα από κάποιες προσωπικές εμφανίσεις, με αποκορύφωμα την συμμετοχή μου στο 7ο Μουσικό Φεστιβάλ Δάσους Αρβανίτσας, όπου παίξαμε μπροστά σε 10.000 κόσμου και ήταν μια μοναδική εμπειρία, θα έχω τη χαρά να κάνω κάποιες συναυλίες με τον Σταύρο Σιόλα και κάποιες με τον Παντελή Θαλασσινό μέσα στον Αύγουστο. Από το φθινόπωρο θα ξαναμπώ στο στούντιο για μια πολύ ιδιαίτερη δουλειά που ετοιμάζω. Προς το παρόν απολαμβάνω πάρα πολύ τα live παιξίματα που μου δίνουν απίστευτη χαρά κι ενέργεια. Εύχομαι σε κάποιο από αυτά να συναντηθούμε.
