Το πολυβραβευμένο έργο «Φεγγίτης» (Skylight) του Βρετανού θεατρικού συγγραφέα, σεναριογράφου και σκηνοθέτη Sir David Hare, συνεχίζεται λόγω της μεγάλης επιτυχίας του, στο θέατρο Εμπορικόν από τον Οκτώβριο για 2η χρονιά, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, μετάφραση Μιρέλλας Παπαοικονόμου και με πρωταγωνιστές τον Δημήτρη Καταλειφό και τη Λουκία Μιχαλοπούλου.
Η ιστορία
Ένα χειμωνιάτικο βράδυ στο Λονδίνο, ο επιτυχημένος επιχειρηματίας, Τομ Σάρτζεντ (Δημήτρης Καταλειφός) εμφανίζεται απρόσμενα στο διαμέρισμα της Κίρα Χόλις (Λουκία Μιχαλοπούλου), τρία χρόνια μετά το τέλος της ερωτικής σχέσης τους.
Ο Τομ είναι ένας εύπορος ιδιοκτήτης χώρων εστίασης που έχει χάσει πρόσφατα τη γυναίκα του και επιδιώκει την επανασύνδεση με την πρώην σύντροφό του Κίρα, η οποία έχει γυρίσει σελίδα στη ζωή της και πλέον εργάζεται ως δασκάλα σε ένα σχολείο στην πιο υποβαθμισμένη περιοχή του Λονδίνου.
Οι δυο τους, κατά τη διάρκεια της βραδιάς, παρά τις διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες τους, την αντίληψή τους για τη ζωή και τα προβλήματα του παρελθόντος, θα επιχειρήσουν να επανεξετάσουν τη σχέση τους – για να διαπιστώσουν, αν η παλιά φλόγα ανάμεσά τους, μπορεί να αναζωπυρωθεί. Θα μπορέσει όμως ο Τομ να αποδεχθεί την «καινούρια» Κίρα και θα ενδώσει τελικά εκείνη σε ένα τρόπο ζωής και σε μια κοσμοθεωρία που μέχρι πρότινος είχε απορρίψει;
Ο «Φεγγίτης» διερευνά και διαπραγματεύεται εύστοχα αλλά και με χιούμορ, το κατά πόσο μία σχέση αγάπης θα μπορούσε να υφίσταται ανάμεσα σε δύο ανθρώπους με διαφορετικές κοινωνικές και πολιτικές κοσμοθεωρίες και συμπεριφορές. Τόσο η ιδεαλίστρια Κίρα, όσο και ο πραγματιστής Τομ είναι εμφανές ότι χρειάζονται ο ένας τον άλλον, κάτι που πρώτος απ’ όλους διακρίνει ο νεαρός Έντουαρντ (Μιχάλης Πανάδης) -ο γιός του Τομ- που επισκέπτεται την Κίρα προσπαθώντας να την πείσει να γυρίσει κοντά στον πατέρα του.
Ο «Φεγγίτης» (Skylight) έχει ανέβει πρώτη φορά στο Λονδίνο από το Εθνικό Θέατρο (1995) και αργότερα παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο West End και στο Broadway, ενώ έχει κερδίσει τα βραβεία Tony «Καλύτερης Παράστασης» (2015) και Olivier «Καλύτερου Έργου» (1996). Την παράσταση “Skylight” στο Λονδίνο το 2014, σκηνοθέτησε ο Stephen Daldry με πρωταγωνιστές τους Bill Nighy και Carey Mulligan.
Το «Skylight» παρουσιάστηκε πρώτη φορά στην Ελλάδα στο Θέατρο Εξαρχείων, σε σκηνοθεσία Τάκη Βουτέρη, με τον τίτλο «Γυάλινος ουρανός» (1996-1997).
Ο Τύπος έγραψε για τον “Φεγγίτη”
“Στο θέατρο Εμπορικόν η Μιρέλλα Παπαοικονόμου μετέφρασε το κείμενο αριστουργηματικά και ως νόημα και ως ρυθμό, αγχώδες, επιθετικό και ενοχικό….. Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης συνεχώς επιβεβαιώνει τη διαπίστωση πως σκηνοθετεί ανθρώπους, αισθήματα, ψυχισμό, ρυθμούς και όχι σαλτιμπάγκους και ζογκλέρ. Δάσκαλος βάθους χαρακτήρων και ιδεών. Ο Καταλειφός έξοχος κυρίως όταν προσπαθεί να καμουφλάρει την έπαρση του κυνηγού. Η Λουκία Μιχαλοπούλου κάθε φορά μάς εκπλήσσει ξεπερνώντας τον πήχη “. Κώστας Γεωργουσόπουλος –Τα Νέα 19/03/2018
” Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης κατάφερε να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού, σε μια ιστορία που αφορά κυρίως δύο πρόσωπα…, να μεταδώσει τον ρυθμό και το νεύρο του κειμένου. Κι αυτό χάρη στους δύο βασικούς πρωταγωνιστές, πρωτίστως. Τη Λουκία Μιχαλοπούλου, που πάντα, με απόλυτη φυσικότητα ενδύεται την ηρωίδα που ερμηνεύει και μεταφέρει στο κοινό, χάρη στη βαθύτητα του ταλέντου της. Και τον Δημήτρη Καταλειφό, που ήταν η ιδιαίτερη έκπληξη της παράστασης, όχι γιατί δεν γνωρίζουμε τις ερμηνείες που μας έχει χαρίσει μέχρι σήμερα, αλλά κυρίως γιατί αυτή τη φορά επέλεξε να αναμετρηθεί με έναν σχεδόν κόντρα ρόλο, που του πήγαινε πάρα πολύ.”ΟΛΓΑ ΣΕΛΛΑ artplay.gr, 14/3/2018
Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης καταθέτει μια ιδιοφυή σκηνοθετική προσέγγιση. Μελετώντας ενδελεχώς το έργο, δεν μένει στο προφανές, στην ερωτική ιστορία. Αντίθετα, χτίζοντας πίσω από αυτή, επιλέγοντας τον δρόμο του ρεαλισμού, όπως προτάσσει και ο συγγραφέας, δουλεύει εξονυχιστικά τις λεπτομέρειες με τους σπουδαίους πρωταγωνιστές, αφήνοντας να φανερωθούν στη σκηνή οι ουσιαστικές σχέσεις, τα βαθύτερα «θέλω» των χαρακτήρων και μέσω των λεκτικών διαξιφισμών τους όλα τα πολιτικοκοινωνικά μηνύματα του Hear, που, αν και έχουν περάσει είκοσι τρία χρόνια από τότε που γράφτηκε το έργο, τολμώ να πω ότι η καθολικότητά τους το κάνει –ή θα το κάνει– κλασικό. ΓΙΩΤΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ texnes-plus.gr, 14/2/2018
Ωραία ακροβασία ανάμεσα στο πολιτικό και το ρομαντικό δράμα που φωτίζεται χάρη στις θαυμάσιες ερμηνείες. ΣΤΕΛΛΑ ΧΑΡΑΜΗtospirto.net, 13/4/2018