Αν μη τι άλλο η Ariana Grande αποτελεί μια από τις πιο ταλαντούχες νεαρές τραγουδίστριες, η οποία έχει όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω της, τόσο για τις φωνητικές της ικανότητες, όσο και για την σκηνική της παρουσία, αλλά και την γενική της εμφάνιση, η οποία τείνει όχι μόνο να ακολουθεί την μόδα, αλλά και να την δημιουργεί – μια πραγματική Millenial!
Για να είμαι ειλικρινής, στα πρώτα της βήματα μου ήταν παντελώς αδιάφορη, καθώς την θεωρούσα μια από τις κλασικές σταρλετίτσες που βγαίνουν από την βιομηχανία της τηλεόρασης, μεταπηδούν στο τραγούδι και χάνονται ύστερα από λίγο.
Έχοντας από τότε κυκλοφορήσει 3 επιτυχημένες δισκογραφικές δουλειές, την μια καλύτερη από την άλλη, μπορώ πλέον να πω ότι έχει αποδείξει την αρχική μου εντύπωση ως λανθασμένη, και μάλιστα με το παραπάνω, κι εκτός αυτού κατάφερε να με κερδίσει ως θαυμαστή – πράγμα διόλου εύκολο, αν σκεφτείς την προκατάληψη που είχα απέναντι της.
Με τα νέα της κυκλοφορίας της τέταρτης δισκογραφικής της δουλειάς με τίτλο „Sweetener“, ομολογώ πως χάρηκα, αλλά ταυτόχρονα οι προσδοκίες μου είχαν φτάσει στα ουράνια, ύστερα από το προηγούμενο album της „Dangerous Woman“, το οποίο είναι εξαιρετικό από την αρχή μέχρι το τέλος.
Αρχικά οι «απαιτήσεις» μου ανταμείφθηκαν με την κυκλοφορία του πρώτου επίσημου single „No Tears Left To Cry“, το οποίο, όπως ήταν αναμενόμενο κατέκτησε τα παγκόσμια chart, ενώ το video clip του απέκτησε πάνω από 490 εκατομμύρια views στο YouTube, αλλά και στην συνέχεια με το promo single „The Light Is Coming“ και με το δεύτερο επίσημο „God Is A Woman“ – όλα κομμάτια που σε προϊδεάζουν ότι το επερχόμενο album θα είναι το λιγότερο εξαιρετικό.
Δυστυχώς, τα φαινόμενα απατούν, καθώς το νέο album της, που κυκλοφόρησε στις 17 Αυγούστου μέσω της Republic Records, δεν καταφέρνει να φτάσει ή να ξεπεράσει τον προκάτοχό του. Με εξαίρεση τα τραγούδια που προηγήθηκαν της κυκλοφορίας του δίσκου και μερικά ακόμα, τα περισσότερα θα μπορούσε κανείς να τα χαρακτηρίσει ως μέτρια και υποτονικά.
Μη με παρεξηγείτε, οι προθέσεις μου είναι κάθε άλλο παρά κακές απέναντι στην ίδια, και το „Sweetener“ σίγουρα είναι ένας ευχάριστος δίσκος για να ακούσεις, ωστόσο δεν σου δημιουργεί τον ίδιο ή μεγαλύτερο ενθουσιασμό από τον προηγούμενο και δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που μπορεί να έχεις από μια τραγουδίστρια με τέτοια επιτυχία. Θα έλεγα μάλιστα πως ο τίτλος του είναι αντιφατικός, καθώς η γεύση που αφήνει είναι περισσότερο γλυκόπικρη.
Έχοντας στο πλευρό της τον Pharrell Williams, ο οποίος υπογράφει 7 από τα 15 κομμάτια του δίσκου, αλλά και άλλα μεγάλα ονόματα, όπως ο Max Martin, ο οποίος έχει δουλέψει με τα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής βιομηχανίας και έχει γράψει τεράστιες επιτυχίες, μας προσφέρει μια αναμφισβήτητα καλή προσπάθεια, ωστόσο αδικεί την ίδια και το ταλέντο της.
Η συνεργασία της με τον Pharrell αποτελεί ως επί το πλείστον το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του album, καθώς αποτελεί το πιο «ζωντανό» και φρέσκο. Συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες κάνουν επίσης την εμφάνισή τους στον δίσκο κι έτσι πέραν της Nicki Minaj και του ίδιου του Pharrell, συμμετέχει και η Missy Elliott, ενώ δεν λείπουν και οι διασκευές, αλλά και τραγούδια που αρχικά είχαν ηχογραφηθεί από άλλους καλλιτέχνες, όπως το εισαγωγικό “Raindrops (An Angel Cried)”, το οποίο είναι διασκευή του αυθεντικού ομότιτλου από την δεκαετία του ’70 από τους The Four Seasons ή το „R.E.M“, το οποίο αρχικά ηχογραφήθηκε ως demo από την Beyoncé με τον τίτλο „Wake Up“, το „God Is A Woman“, το οποίο πρώτη ηχογράφησε η Camila Cabello, αλλά και το “Goodnight n Go”, το οποίο περιλαμβάνει ένα δείγμα από το ομότιτλο κομμάτι της εξαιρετικής Imogen Heap.
Με σιγουριά το album δεν θα τα πάει άσχημα εμπορικά και κάποια ακόμη single θα βγουν μέσα από αυτόν και θα πάνε καλά, όμως με ένα παράπονο με έχει αφήσει, και σίγουρα όχι μόνο εμένα. Σύμφωνα με άλλους, ο δίσκος αυτός παρουσιάζει μια πιο ώριμη, μουσικά, πλευρά της Ariana και ίσως να έχουν δίκιο, ωστόσο αυτό είναι που περιμένει να ακούσει κανείς από μια 25χρονη pop star, η οποία αυτή την στιγμή βρίσκεται στο αποκορύφωμα της καριέρας της;
Must hear: breathin‘, blazed, R.E.M, God is a woman, no tears, left to cry, everytime, goodnight n‘ go
Βαθμολογία: ⭐⭐⭐ 3/5
Αν μη τι άλλο η Ariana Grande αποτελεί μια από τις πιο ταλαντούχες νεαρές τραγουδίστριες, η οποία έχει όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω της, τόσο για τις φωνητικές της ικανότητες, όσο και για την σκηνική της παρουσία, αλλά και την γενική της εμφάνιση, η οποία τείνει όχι μόνο να ακολουθεί την μόδα, αλλά και να την δημιουργεί – μια πραγματική Millenial!
Για να είμαι ειλικρινής, στα πρώτα της βήματα μου ήταν παντελώς αδιάφορη, καθώς την θεωρούσα μια από τις κλασικές σταρλετίτσες που βγαίνουν από την βιομηχανία της τηλεόρασης, μεταπηδούν στο τραγούδι και χάνονται ύστερα από λίγο.
Έχοντας από τότε κυκλοφορήσει 3 επιτυχημένες δισκογραφικές δουλειές, την μια καλύτερη από την άλλη, μπορώ πλέον να πω ότι έχει αποδείξει την αρχική μου εντύπωση ως λανθασμένη, και μάλιστα με το παραπάνω, κι εκτός αυτού κατάφερε να με κερδίσει ως θαυμαστή – πράγμα διόλου εύκολο, αν σκεφτείς την προκατάληψη που είχα απέναντι της.
Με τα νέα της κυκλοφορίας της τέταρτης δισκογραφικής της δουλειάς με τίτλο „Sweetener“, ομολογώ πως χάρηκα, αλλά ταυτόχρονα οι προσδοκίες μου είχαν φτάσει στα ουράνια, ύστερα από το προηγούμενο album της „Dangerous Woman“, το οποίο είναι εξαιρετικό από την αρχή μέχρι το τέλος.
Αρχικά οι «απαιτήσεις» μου ανταμείφθηκαν με την κυκλοφορία του πρώτου επίσημου single „No Tears Left To Cry“, το οποίο, όπως ήταν αναμενόμενο κατέκτησε τα παγκόσμια chart, ενώ το video clip του απέκτησε πάνω από 490 εκατομμύρια views στο YouTube, αλλά και στην συνέχεια με το promo single „The Light Is Coming“ και με το δεύτερο επίσημο „God Is A Woman“ – όλα κομμάτια που σε προϊδεάζουν ότι το επερχόμενο album θα είναι το λιγότερο εξαιρετικό.
Δυστυχώς, τα φαινόμενα απατούν, καθώς το νέο album της, που κυκλοφόρησε στις 17 Αυγούστου μέσω της Republic Records, δεν καταφέρνει να φτάσει ή να ξεπεράσει τον προκάτοχό του. Με εξαίρεση τα τραγούδια που προηγήθηκαν της κυκλοφορίας του δίσκου και μερικά ακόμα, τα περισσότερα θα μπορούσε κανείς να τα χαρακτηρίσει ως μέτρια και υποτονικά.
Μη με παρεξηγείτε, οι προθέσεις μου είναι κάθε άλλο παρά κακές απέναντι στην ίδια, και το „Sweetener“ σίγουρα είναι ένας ευχάριστος δίσκος για να ακούσεις, ωστόσο δεν σου δημιουργεί τον ίδιο ή μεγαλύτερο ενθουσιασμό από τον προηγούμενο και δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που μπορεί να έχεις από μια τραγουδίστρια με τέτοια επιτυχία. Θα έλεγα μάλιστα πως ο τίτλος του είναι αντιφατικός, καθώς η γεύση που αφήνει είναι περισσότερο γλυκόπικρη.
Έχοντας στο πλευρό της τον Pharrell Williams, ο οποίος υπογράφει 7 από τα 15 κομμάτια του δίσκου, αλλά και άλλα μεγάλα ονόματα, όπως ο Max Martin, ο οποίος έχει δουλέψει με τα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής βιομηχανίας και έχει γράψει τεράστιες επιτυχίες, μας προσφέρει μια αναμφισβήτητα καλή προσπάθεια, ωστόσο αδικεί την ίδια και το ταλέντο της.
Η συνεργασία της με τον Pharrell αποτελεί ως επί το πλείστον το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του album, καθώς αποτελεί το πιο «ζωντανό» και φρέσκο. Συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες κάνουν επίσης την εμφάνισή τους στον δίσκο κι έτσι πέραν της Nicki Minaj και του ίδιου του Pharrell, συμμετέχει και η Missy Elliott, ενώ δεν λείπουν και οι διασκευές, αλλά και τραγούδια που αρχικά είχαν ηχογραφηθεί από άλλους καλλιτέχνες, όπως το εισαγωγικό “Raindrops (An Angel Cried)”, το οποίο είναι διασκευή του αυθεντικού ομότιτλου από την δεκαετία του ’70 από τους The Four Seasons ή το „R.E.M“, το οποίο αρχικά ηχογραφήθηκε ως demo από την Beyoncé με τον τίτλο „Wake Up“, το „God Is A Woman“, το οποίο πρώτη ηχογράφησε η Camila Cabello, αλλά και το “Goodnight n Go”, το οποίο περιλαμβάνει ένα δείγμα από το ομότιτλο κομμάτι της εξαιρετικής Imogen Heap.
Με σιγουριά το album δεν θα τα πάει άσχημα εμπορικά και κάποια ακόμη single θα βγουν μέσα από αυτόν και θα πάνε καλά, όμως με ένα παράπονο με έχει αφήσει, και σίγουρα όχι μόνο εμένα. Σύμφωνα με άλλους, ο δίσκος αυτός παρουσιάζει μια πιο ώριμη, μουσικά, πλευρά της Ariana και ίσως να έχουν δίκιο, ωστόσο αυτό είναι που περιμένει να ακούσει κανείς από μια 25χρονη pop star, η οποία αυτή την στιγμή βρίσκεται στο αποκορύφωμα της καριέρας της;
Must hear: breathin‘, blazed, R.E.M, God is a woman, no tears, left to cry, everytime, goodnight n‘ go
Βαθμολογία: ⭐⭐⭐ 3/5
