Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Λέων Τολστόι, μια από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες της Ρώσικης και παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Γεννήθηκε στη Γιάσναγια Πολιάνα το 1828 και σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Καζάν. Στον πόλεμο της Κριμαίας πήρε μέρος ως αξιωματικός του πυροβολικού και ο αποτροπιασμός για τις φρικαλεότητες του πολέμου αυτού καθρεφτίστηκε στα «Διηγήματα της Σεβαστούπολης (1855-1859)».
Ακολουθεί το 1863 το διήγημά του «Οι Κοζάκοι», στο οποίο απεικόνισε τους ανθρώπους και τη φύση του Καυκάσου. Το μυθιστορήμα «Πόλεμος και Ειρήνη» παραμένει ένα πραγματικό αριστούργημα όχι μόνο για την απεικόνιση της ζωής και των συνθηκών της Ρωσίας στην περίοδο των ναπολεόντειων πολέμων, αλλά και για την διείσδυση στο ψυχολογικό βάθος των ανθρώπων, την παρουσίαση ανθρώπινων μορφών και τοπίων και ο πλούτος της γλώσσας.
Το μυθιστόρημα «Άννα Καρένινα» (1873) καθρεφτίζει την τραγωδία μιας γυναίκας που έπεσε θύμα της ψεύτικης και απάνθρωπης ηθικής της κοινωνίας. Το έργο αυτό παραμένει σημείο αναφοράς της παγκόσμιας λογοτεχνίας ως αριστούργημα ρεαλιστικής πεζογραφίας.
Το μυθιστόρημα «Ανάσταση» καταγράφει την κριτική ικανότητα του συγγραφέα ο οποίος δεν αποφεύγει την τολμηρή παρουσίαση της κοινωνίας, απευθύνεται στην έλλειψη ήθους, κάνοντας τον έλεγχο και την καταγγελία των αρχόντων και του εαυτού του για όλα τα κακά της ρωσικής ζωής.
Για όποιον γνωρίζει τον Τολστόι μόνο από τα έργα «Πόλεμος και Ειρήνη» και «Άννα Καρένινα» σίγουρα χάνει τις χροιές μίας πολυσύνθετης προσωπικότητας του, η οποία ταλαντεύτηκε στο μακρύ δρόμο της αναζήτησης του νοήματός της ζωής, την ενασχόληση με την ψυχολογία του ανθρώπου και την έντονη περιέργιά του για θέματα ήθους , πίστης, θρησκείας.
Λίγο μετά τα πενήντα του, ο Λέων Τολστόι συνάντησε μια βαθιά πνευματική κρίση. Με τα μεγαλύτερα έργα του πίσω του, βρήκε την αίσθηση του σκοπού του να εξασθενίζει καθώς η διασημότητα και η δημόσια αναγνώρισή του έπεσε, βυθίζοντας σε κατάσταση βαθιάς κατάθλιψης και μελαγχολίας παρά το γεγονός ότι είχε μεγάλη περιουσία, καλή υγεία για την ηλικία του, σύζυγο που του είχε γεννήσε δεκατέσσερα παιδιά και την υπόσχεση της αιώνιας λογοτεχνικής φήμης. Στο χείλος της αυτοκτονίας, έκανε ένα τελευταίο κράτημα στο φως μέσα στο σκοτάδι της ύπαρξής του.
Ας κρατήσουμε όμως τις τελευταίες του απομνημονεύσεις:
«Δεν υπάρχει κακό. Η ζωή είναι μια ευλογία. Εάν δεν είναι, τότε να ξέρετε ότι είσαστε λάθος. Και σας δόθηκε χρόνος να διορθώσετε το λάθος σας, να έχετε τη χαρά (την υψηλότερη ευλογία) να διορθώσετε το λάθος σας. Αυτός είναι ο μόνος λόγος για το χρόνο. Εάν δεν διορθώσετε το λάθος σας, θα διορθωθεί από τη βούλησή σας – με θάνατο. Ναι, η ζωή είναι μια ευλογία. Δεν υπάρχει κακό. Υπάρχουν μόνο τα ελαττώματα, τα ελαττώματά μας γενικά και τα προσωπικά μας και μας δόθηκε η χαρά μέσα στο χρόνο της διόρθωσής τους. Και υπάρχει η μεγαλύτερη χαρά στη διόρθωσή τους»
.
Εκτός απο τα δικά του έργα, μετά από μια ζωή αναζήτησης, ο Τολστόι θα αφήσει για τις επόμενες γενίες και μία λίστα βιβλίων τα οποία «κάναν εντύπωση» και η κατηγοριοποιήση τους γίνεται σύμφωνα με την αξία τους, αλλά και σύμφωνα με τις ηλικίες στις οποίες χρίζουν ανάγνωση (η λίστα βρίσκεται εύκολα στο Google)
Με τα θρησκευτικά κείμενά του ήρθε όμως σε αντιδικία με την εκκλησία της Ρωσίας, η οποία τον απέβαλε από τις τάξεις της το 1901, εννιά χρόνια πριν αφήσει την τελευτάια του πνοή στην περιοχή Αστάποβο, σε ηλικία 82 ετών. Παραμένει ομως στην αιωνιότητα ως συγγραφέας, θεατρικός συγγραφέας, φιλόσοφος, μυθιστοριογράφος, παιδαγωγός, δοκιμιογράφος, συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας και ημερολογιογράφος.
