Ραδιόφωνο, μια μαγεία με χιλιάδες συναισθήματα.
Και ποιος δεν έχει χαλαρώσει ή ηρεμήσει από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Ανοίγοντας λίγο το ραδιόφωνο, πέφτεις επάνω σε μια εκπομπή η οποία σε ταξιδεύει στον δικό σου κόσμο.
Σε κάνει να ανακαλύψεις καλύτερα τον εαυτό σου, σιγοτραγουδάς από μέσα σου το αγαπημένο σου τραγούδι που έχει μπει εκείνη την ώρα γιατί φοβάσαι ότι από το πάθος που έχεις εκείνη την στιγμή θα αρχίσεις να τραγουδάς δυνατά και θα σε κοιτάνε όλοι περίεργα. Μην το σκέφτεσαι, αν είναι να νιώσεις καλύτερα προσπάθησε και μην σκεφτείς κανέναν.
Όλοι γνωρίζουμε ότι το ραδιόφωνο αποτελεί συντροφιά για τους οδηγούς, τους ταξιδιώτες, τους ασθενείς, τον παππού και την γιαγιά. Αυτούς τους μοναχικούς ανθρώπους που έχουν για συντροφιά τον κύριο Γιώργο που κάνει ψυχαγωγία και την κυρία Αλεξάνδρα που κάνει ενημέρωση. Μπορεί να μιλάς μόνος σου μερικές φορές και να λες τι λένε τώρα αυτοί εκεί πέρα και εκείνη την ώρα να σηκώσεις το τηλέφωνό σου και να πεις την δική σου γνώμη για το θέμα που συζητούν.
Εκείνη την στιγμή όσοι ήταν μόνοι βρήκαν παρέα, τους παραγωγούς του ραδιοφώνου, εκείνου του κουτιού που έχει η γιαγιά ακόμη με σεμεδάκι επάνω, εκείνη την συσκευή που όταν δεν μπορείς να κοιμηθείς την ανοίγεις για να ακούς ομιλίες, να αισθάνεσαι ότι είναι κάποιος δίπλα σου.
Πάντα ο άνθρωπος ήθελε να επικοινωνεί με τους συνανθρώπους του, να πληροφορείται και παράλληλα να πληροφορεί, να επηρεάζει και να επηρεάζεται από τις σκέψεις των άλλων. Σκέψου ότι 24 ώρες το 24ωρο έχεις παρέα, την παρέα του ραδιοφώνου, μερικές φορές καλή αλλά μερικές φορές ανυπόφορη.
Το ραδιόφωνο σχηματίζει τη σκέψη των ανθρώπων και διαμορφώνει την κοινή γνώμη μεταδίδοντας πληροφορίες, ιδέες, απόψεις και ασκώντας κριτική επί παντός επιστητού.
Ήταν παραμονές των Χριστουγέννων του 1906 όταν στην Νέα Υόρκη ο Φέσεντεν έκανε κάτι πολύ σπουδαίο. Μετέδωσε για πρώτη φορά φωνή και μουσική μέσω ραδιοκυμάτων. Αργότερα ήρθε ο Λη ντε Φορέ και εφηύρε την ηλεκτρονική λυχνία, η οποία ήταν η μόνη “μορφή” ραδιοφώνου για τα επόμενα 50-60 χρόνια.
Φανταστείτε τι είχε γίνει εκείνη την περίοδο μέχρι τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο που το ραδιόφωνο ήταν ένα μέσο που χρησιμοποιούσαν πάρα πολύ και ήταν ακόμη σε ερασιτεχνική βάση, δεν ήταν καθόλου ανεπτυγμένο ούτε διαδεδομένο για την εποχή.
Στην Ελλάδα ο πρώτος ραδιοφωνικός πομπός εγκαταστάθηκε το 1923, πριν από 95 ολόκληρα χρόνια.
Ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός εξέπεμψε στη Θεσσαλονίκη με ιδιωτική πρωτοβουλία από το ραδιοηλεκτρολόγο Χρήστο Τσιγγιρίδη στις 25 Μαρτίου 1928 και για 20 ολόκληρα χρόνια λειτούργησε στην πόλη, μεταδίδοντας συχνά εκπομπές.
Φαντάσου να μην είχες αυτή την παρέα, που στις δύσκολες καταστάσεις σου κρατάει συντροφιά, που δεν θέλει απολύτως τίποτα και θα δεις ότι με ένα μαγικό τρόπο θα σε συνεπάρει.
Αυτό είναι το ραδιόφωνο, κακά τα ψέματα!
ΛΕΟΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΑΣ.
Ραδιόφωνο, μια μαγεία με χιλιάδες συναισθήματα.
Και ποιος δεν έχει χαλαρώσει ή ηρεμήσει από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Ανοίγοντας λίγο το ραδιόφωνο, πέφτεις επάνω σε μια εκπομπή η οποία σε ταξιδεύει στον δικό σου κόσμο.
Σε κάνει να ανακαλύψεις καλύτερα τον εαυτό σου, σιγοτραγουδάς από μέσα σου το αγαπημένο σου τραγούδι που έχει μπει εκείνη την ώρα γιατί φοβάσαι ότι από το πάθος που έχεις εκείνη την στιγμή θα αρχίσεις να τραγουδάς δυνατά και θα σε κοιτάνε όλοι περίεργα. Μην το σκέφτεσαι, αν είναι να νιώσεις καλύτερα προσπάθησε και μην σκεφτείς κανέναν.
Όλοι γνωρίζουμε ότι το ραδιόφωνο αποτελεί συντροφιά για τους οδηγούς, τους ταξιδιώτες, τους ασθενείς, τον παππού και την γιαγιά. Αυτούς τους μοναχικούς ανθρώπους που έχουν για συντροφιά τον κύριο Γιώργο που κάνει ψυχαγωγία και την κυρία Αλεξάνδρα που κάνει ενημέρωση. Μπορεί να μιλάς μόνος σου μερικές φορές και να λες τι λένε τώρα αυτοί εκεί πέρα και εκείνη την ώρα να σηκώσεις το τηλέφωνό σου και να πεις την δική σου γνώμη για το θέμα που συζητούν.
Εκείνη την στιγμή όσοι ήταν μόνοι βρήκαν παρέα, τους παραγωγούς του ραδιοφώνου, εκείνου του κουτιού που έχει η γιαγιά ακόμη με σεμεδάκι επάνω, εκείνη την συσκευή που όταν δεν μπορείς να κοιμηθείς την ανοίγεις για να ακούς ομιλίες, να αισθάνεσαι ότι είναι κάποιος δίπλα σου.
Πάντα ο άνθρωπος ήθελε να επικοινωνεί με τους συνανθρώπους του, να πληροφορείται και παράλληλα να πληροφορεί, να επηρεάζει και να επηρεάζεται από τις σκέψεις των άλλων. Σκέψου ότι 24 ώρες το 24ωρο έχεις παρέα, την παρέα του ραδιοφώνου, μερικές φορές καλή αλλά μερικές φορές ανυπόφορη.
Το ραδιόφωνο σχηματίζει τη σκέψη των ανθρώπων και διαμορφώνει την κοινή γνώμη μεταδίδοντας πληροφορίες, ιδέες, απόψεις και ασκώντας κριτική επί παντός επιστητού.
Ήταν παραμονές των Χριστουγέννων του 1906 όταν στην Νέα Υόρκη ο Φέσεντεν έκανε κάτι πολύ σπουδαίο. Μετέδωσε για πρώτη φορά φωνή και μουσική μέσω ραδιοκυμάτων. Αργότερα ήρθε ο Λη ντε Φορέ και εφηύρε την ηλεκτρονική λυχνία, η οποία ήταν η μόνη “μορφή” ραδιοφώνου για τα επόμενα 50-60 χρόνια.
Φανταστείτε τι είχε γίνει εκείνη την περίοδο μέχρι τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο που το ραδιόφωνο ήταν ένα μέσο που χρησιμοποιούσαν πάρα πολύ και ήταν ακόμη σε ερασιτεχνική βάση, δεν ήταν καθόλου ανεπτυγμένο ούτε διαδεδομένο για την εποχή.
Στην Ελλάδα ο πρώτος ραδιοφωνικός πομπός εγκαταστάθηκε το 1923, πριν από 95 ολόκληρα χρόνια.
Ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός εξέπεμψε στη Θεσσαλονίκη με ιδιωτική πρωτοβουλία από το ραδιοηλεκτρολόγο Χρήστο Τσιγγιρίδη στις 25 Μαρτίου 1928 και για 20 ολόκληρα χρόνια λειτούργησε στην πόλη, μεταδίδοντας συχνά εκπομπές.
Φαντάσου να μην είχες αυτή την παρέα, που στις δύσκολες καταστάσεις σου κρατάει συντροφιά, που δεν θέλει απολύτως τίποτα και θα δεις ότι με ένα μαγικό τρόπο θα σε συνεπάρει.
Αυτό είναι το ραδιόφωνο, κακά τα ψέματα!
ΛΕΟΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΑΣ.
