Η Μαρία Πανταζή, γνωστή στο κοινό και ως «Iron Barbie», είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια kick boxing, καθώς έχει κερδίσει χρυσά μετάλλια σε παγκόσμια και διεθνή τουρνουά Κ-1. Το 2015 αγωνίστηκε και κατέκτησε την ζώνη του MmaChallengePro, ενώ τα τελευταία χρόνια ασχολείται με το mountain bike και το μανατζάρισμα αθλητών. Το χειμώνα του 2018 την γνωρίσαμε καλύτερα μέσα από την συμμετοχή της στο ριάλιτι επιβίωσης του ΣΚΑΙ «Survivor 2».
Η Μαρία Πανταζή μίλησε αποκλειστικά στο Μικρόφωνο.gr και στην συντάκτρια Γιώτα Μπαντέ.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ που βρίσκεσαι μαζί μας. Θα ήθελα, πριν σε καλωσορίσω στο Μικρόφωνο.gr και σε ανακρίνω, να μου πεις εσύ δύο λόγια την Μαρία, να συστηθείς στο κοινό σου.
Αρχικά εγώ ευχαριστώ πάρα πολύ, είναι τιμή μου που με καλέσατε. Θα συστηθώ στο κοινό ως iron barbie. Ο κόσμος αυτό που πρέπει να ξέρει και αυτό που ξέρει είναι ότι η ψυχή δεν έχει φύλο και ηλικία και πάντα προσπαθούμε. Είμαστε και iron κάποιες περιόδους της ζωής μας και barbie. Πρέπει να τα συνδυάζουμε όλα στην ζωή μας. Είτε είσαι άντρας είτε είσαι γυναίκα, αυτό δεν έχει καμία σημασία, είσαι κάθε μέρα αθλητής της ζωής. Αυτό είναι το βασικότερο απ΄όλα. Τώρα αν είσαι και αθλητής μέσα στο ring είτε στο βουνό είτε σε ένα tennis square ή οπουδήποτε, αυτό έρχεται δεύτερο. Σημασία έχει να είσαι αθλητής της ζωής.
Πες μου λίγο για το kick boxing. Πως μπήκε στην ζωή σου; Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά;
Εντελώς ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Απλά δεν συμφωνούσαν οι γονείς μου, εννοείται, και για αυτό ξεκίνησα λίγο μεγάλη. Ήταν αυτό που σου προανέφερα. Ζοριζόμουν πάρα πολύ στην δουλειά μου, ήμουν υπεύθυνη περιοδικού και είχα ένα πάρα πολύ καλό πόστο σε μια πολύ μεγάλη εταιρεία, και επειδή εκεί ήταν ένα «ring», μετά χρειαζόμουν κάτι με το οποίο να απασχολώ το μυαλό μου. Το kick boxing είναι το άθλημα που θεωρώ εγώ ότι απασχολεί πάρα πολύ το μυαλό σε σχέση με τα άλλα αθλήματα. Είναι σαν το σκάκι γιατί σε περίπτωση που πέσεις κάτω κα δεν συγκεντρωθείς, δεν προσέξεις, μπορεί ένα χτύπημα να σε τραυματίσει και να είναι μοιραίο. Άρα αναγκάζεσαι να είσαι συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνεις και έτσι αποσπάς το μυαλό σου απ΄όλα τ΄άλλα προβλήματα της ζωής σου. Το kick boxing επίσης λόγω του ότι είναι μαχητικό άθλημα, σε βοηθάει να πειθαρχείσαι, να επιμένεις, να υπομένεις, να παίρνεις περισσότερο αυτοπεποίθηση για τον εαυτό σου, περισσότερο αυτοεκτίμηση, πράγματα τα οποία εγώ δεν τα είχα σαν χαρακτήρας, και αυτά με βοήθησαν πολύ περισσότερο μετά ώστε να δυναμώσω και στην δουλειά μου και στην ζωή μου.
Πώς πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με το συγκεκριμένο άθλημα; Ποια ήταν η πρώτη κίνηση που έκανες;
Από μικρή το ήθελα. Από μικρή έβλεπα ταινίες με τον Bruce Lee και έπαιρνα κάτι βιβλιαράκια kung fu και προσπαθούσα να κάνω τις κινήσεις. Έψαξα αρκετά για σχολή γιατί δεν υπήρχαν τότε σχολές, μιλάμε για περίπου 10 χρόνια πριν. Το 2007 – 2008 ήταν που ξεκίνησα κανονικά γιατί πριν τα απογεύματα δούλευα σε γυμναστήριο (είχα τελειώσει ιδιωτική σχολή aerobic). Μέσα στο γυμναστήριο που δούλευα, υπήρχε κάποιος και δίδασκε kick boxing. Όταν μου έγινε μια επίθεση από κάποιον άνθρωπο σε ένα μπαρ και είχα τρομοκρατηθεί πολύ, είπα ότι θα ξεκινήσω πολεμικές τέχνες. Αλλά το ήθελα κιόλας. Είπα ότι αφού μου έγινε τώρα η «επίθεση», είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να ξεκινήσω. Έτσι καθόμουν μια ώρα παραπάνω απ΄την δουλειά μου και μάθαινα kick boxing. Μετά έπρεπε να κάνω laser στα μάτια γιατί είχα μυωπία και έτσι έμεινα πάλι έξω για αρκετό καιρό. Έπειτα επειδή μου άρεσε πάρα πολύ σαν άθλημα, το έψαξα λιγάκι, βρήκα μια σχολή πολύ κοντά στο σπίτι μου και έτσι είπα να ξεκινήσω. Μέχρι που μου είπαν ότι υπάρχουν κάποιοι αγώνες κι εγώ απόρησα γιατί νόμιζα ότι μόνο ο Ζαμπίδης έπαιζε σε αγώνες γενικά, δεν γνώριζα τότε, δεν είχα γνώση του θέματος.
Πως το kick boxing μπορεί να σταθεί ένα άθλημα το οποίο να σε προστατέψει τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά σε μια «επίθεση» ;
Θα σου πω κάτι άλλο. Δεν θεωρώ ότι εγώ μπορώ να αφοπλίσω έναν άνθρωπο με όπλο στο χέρι. Θα είμαι όμως πιο προετοιμασμένη από κάποιους άλλους ανθρώπους, θα είμαι πιο ψύχραιμη, αλλά το βασικότερο απ΄όλα είναι ότι δεν θα τον προκαλέσω. Θα αποφύγω τους κινδύνους, θα αποφύγω να κυκλοφορήσω μόνη μου νύχτα, θα αποφύγω να περπατήσω σε δρόμους σκοτεινούς, θα αποφύγω να περπατήσω σε δρόμους περίεργους, θα αποφύγω πάρα πολλά τέτοια πράγματα ώστε να είμαι μακριά απ΄τον κίνδυνο. Αν μου τύχει ο κίνδυνος, επειδή έχω δεχτεί χτυπήματα, η πρώτη μου σκέψη θα είναι να ανταποδώσω. Το βασικότερο απ΄όλα είναι να σηκωθείς και να φύγεις τρέχοντας. Όχι να κάτσεις να πλακωθείς και να δείξεις ότι ξέρεις να χρησιμοποιείς κι εσύ μαχαίρι. Σηκώνεσαι και φεύγεις. Από κει και πέρα αν δεις ότι δεν μπορείς να τον αποφύγεις, κάνεις εσύ την μάχη σου. Σίγουρα οποιοδήποτε άθλημα αυτοάμυνας και να κάνεις, αυτό θα σε βοηθήσει. Πχ το kung fu και το karate είναι απ΄τα σημαντικότερα.
Το kick boxing είναι ένα άθλημα που θέλει πολλές θυσίες. Εσύ σαν Μαρία και σαν παγκόσμια πρωταθλήτρια, θέλω να μου πεις ποια ήταν η πιο δύσκολη θυσία που έχεις κάνει και ποια αυτή που σε έφτασε τα όριά σου;
Έχω θυσιάσει και όλη μου την ζωή. Δεν έχω κάνει μια θυσία κι αυτή είναι η διαφορά. Από το να μην έχω καν σχέσεις μέχρι να μην έχω φίλους, γιατί δεν προλάβαινα να βαίνω έξω μαζί τους, έπρεπε να δουλεύω και να προπονούμε, και άρα αυτά είναι πολύ χειρότερα από το να πεινάσεις λίγο ή να διψάσεις. Σίγουρα όμως και με το κόψιμο του βάρους εγώ έχω ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ γιατί όταν με καλούσαν σε αγώνες του εξωτερικού, ήθελαν κοπέλες με συγκεκριμένα κιλά. Επομένως επειδή έχω παίξει σε μεγάλο εύρος κιλών, έχω περάσει πολλές λιποθυμίες, ταλαιπωρία και φυσικά εκνευρισμούς.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που βρέθηκες πάνω σε ring; Ποιο ήταν εκείνη τη στιγμή το πρώτο σου συναίσθημα;
Ήταν κάτι τόσο πολύ έντονο που δεν μπορώ να εξηγήσω και το κατάλαβα όταν το συνειδητοποίησα. Σε όλα τα αθλήματα πάντα η πρώτη φορά είναι δύσκολη, αλλά σε αυτό κάθε φορά είναι δύσκολη γιατί κάθε φορά βάζεις σε κίνδυνο την υγεία σου και δεν ξέρεις αν θα βγεις ζωντανός. Πρέπει να είσαι πολύ πορωμένος με αυτό για να το κάνεις.
Γυναίκα και kick boxing. Πως αυτά τα δύο μπορούν να συνδυαστούν και να έχουν και διάρκεια;
Εγώ μπορώ να πω ότι δεν χρειάζεται όλες οι κοπέλες να κάνουν πρωταθλητισμό. Γενικά στην ζωή ο πρωταθλητισμός δεν είναι και το καλύτερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί. Ο αθλητισμός όμως είναι ένα από τα ωραιότερα πράγματα που μπορούν να σου συμβούν. Αυτό πρεσβεύω εγώ τόσα χρόνια. Πρεσβεύω οι γυναίκες να παίζουν kick boxing, να προσπαθούν να αθλούνται και να προπονούνται γιατί όπως ανέφερα και πιο πριν, με αυτό τον τρόπο οι γυναίκες αποκτούν αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, πειθαρχία, πιστεύουν πιο πολύ στον εαυτό τους, στις δυνάμεις τους και έτσι δυναμώνουν πάρα πολύ σαν χαρακτήρες. Είναι πολύ όμορφο μια γυναίκα να τα αισθάνεται όλα αυτά και ειδικά στις μέρες μας.
Το kick bxing και γενικότερα τα μαχητικά αθλήματα δεν προβάλλονται αρκετά προς τα έξω. Ποια είναι η γνώμη σου πάνω σε αυτό;
Για αυτό είμαι κι εγώ στην εκπομπή που είμαι εδώ και τέσσερα χρόνια και θέλω να το τονίσω αυτό και να πω ένα τεράστιο μπράβο στον Αλέξανδρο Πετρίδη που φιλοξενεί τη μαχητική στήλη. Πριν από εμένα ήταν ο Δημήτρης Γουσόπουλος και φιλοξενούσε τα μαχητικά αθλήματα. Τώρα το συνεχίζω εγώ γιατί θέλω να διαφημίζουμε τους νέους αθλητές κυρίως, είτε απ΄τα μαχητικά αθλήματα είτε κι από άλλα αθλήματα. Όλα τα αθλήματα όταν κάνεις πρωταθλητισμό, για μένα θεωρούνται μαχητικά.
Το kick boxing και όλα τα μαχητικά αθλήματα πιστεύεις ότι είναι αδικημένα από τα social media; Θεωρείς ότι φταίνε και οι ίδιοι άνθρωποι του χώρου;
Κοίταξε… Στην Ελλάδα προβάλλεται πολύ το ποδόσφαιρο, μετά το μπάσκετ, λιγότερο το βόλεϊ και από κει και πέρα είμαστε όλοι ίσοι κι όμοιοι. Αυτό είναι το κακό. Το καλό όμως είναι ότι στο kick boxing υπάρχει θέαμα, είσαι από κάτω και παρακολουθείς. Επειδή στις μέρες που ζούμε ο κόσμος περνάει δύσκολα, θέλει ακόμα περισσότερο βία, ακόμα περισσότερο ξύλο. Έτσι μαζεύεται (ο κόσμος) και το βλέπει. Θα ήταν όμορφο να ήταν λιγάκι περισσότερο προβεβλημένο, βοήθησε και ο Ζαμπίδης σε αυτό με τους αγώνες που είχαν προβληθεί στην τηλεόραση και είχε παίξει κι εγώ 2 – 3 φορές στις διοργανώσεις και αυτό με βοήθησε πάρα πολύ γιατί έγινα πιο γνωστή.
Έγινες η αφορμή πολλές γυναίκες να μπουν στα γυμναστήρια. Πως αισθάνεσαι για αυτό;
Αυτό ήθελα κι εγώ και γενικά προσέχω πολύ τι ανεβάζω στα socialmedia. Ακόμα και τρία παιδάκια να επηρεάσω θετικά με την στάση μου και τον τρόπο μου, θα το κάνω. Ας είναι τρεις, δεν με πειράζει. Για αυτά τα τρία άτομα που με παρακολουθούν εγώ θέλω να είμαι υπεύθυνη, να πω ότι εγώ προσπάθησα.
Θα περάσω λίγο στο πιο κοινωνικό κομμάτι. Τη Μαρία σαν Μαρία αλλά και την Μαρία σαν επαγγελματία πως την έχει επηρεάσει η οικονομική, πολιτική και ηθική κρίση που περνάμε σήμερα;
Δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση. Είναι όλα μαζί. Δυστυχώς στις μέρες μας δεν εκτιμούνται κάποια πράγματα όπως οι ηθικές αξίες και η προσπάθεια των ανθρώπων. Οι άνθρωποι πάνε με τον σταυρό στο χέρι και κάνουν πολλά επαγγέλματα για να ζήσουν, κάτι το οποίο εμένα δεν είναι της ιδιοσυγκρασίας μου, δεν είναι το στυλ μου. Άρα εμένα προσωπικά όλα αυτά με έχουν επηρεάσει πάρα πολύ. Εγώ όμως συνεχίζω και είμαι η ίδια, πορεύομαι με τους ίδιους τρόπους, τους ίδιους ρυθμούς, κι ας είμαι λιγότερο οικονομικά ευκατάστατη. Η πολιτική φυσικά και μας έχει επηρεάσει όλους. Δυστυχώς ζούμε στην Ελλάδα και η Ελλάδα τον αθλητισμό τον έχει ισοπεδώσει τελείως. Δεν δίνονται ευκαιρίες σε ανθρώπους, δεν δίνονται ευκαιρίες στους αθλητές. Άρα γιατί κάποιος να διαλέξει τον αθλητισμό σαν επαγγελματική αποκατάσταση;
Η Μαρία σαν Μαρία τι άνθρωπος είναι; Χαρακτήρισέ μου 3 θετικά και 3 αρνητικά που έχεις.
Τα θετικά είναι ότι έχω επιμονή, υπομονή και πειθαρχία. Στα αρνητικά θα έλεγα ότι πλέον κουράζομαι πολύ εύκολα επειδή έχω ταλαιπωρηθεί πολύ και άρα με κουράζει το παραμικρό, δεν εμπιστεύομαι και το θεωρώ αρνητικό γιατί πλέον δεν εμπιστεύομαι εύκολα τους ανθρώπους και επίσης είμαι τελειομανής.
Η Μαρία έχει πάθη; Κι αν ναι, ποια είναι αυτά;
Εννοείται! Ποιος δεν έχει; Να πιω μια μπύρα, να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου λίγο παραπάνω, ενώ δεν το είχα τόσα χρόνια, γιατί πλέον έχω ανάγκη από ξεκούραση και να φάω λίγο παραπάνω.
Σε γνωρίσαμε τηλεοπτικά από διοργανώσεις που έγιναν ως πρωταθλήτρια του kick boxing. Όμως εκεί που σε γνωρίσαμε ακόμα περισσότερο και καλύτερα ήταν στο Survivor 2 όπου πήρες μέρος. Θέλω να μου μιλήσεις λίγο για αυτή την εμπειρία σου.
Τόσα χρόνια, όπως ανέφερα και πιο πριν, προσπαθώ να εμπνέω τον κόσμο. Έτσι είπα μια φορά να εμπνεύσω κι εγώ η ίδια τον εαυτό μου. Ήμουν μετά από μια πάρα πολύ δύσκολη επέμβαση στο μάτι μου και ήμουν για ένα μήνα στο κρεβάτι. Προηγουμένως από αυτό είχα πάθει και διάφορα διαστρέμματα και έτσι ήμουν στο κρεβάτι πάρα πολύ καιρό. Γενικά είχα απογοητευτεί και με την δουλειά, παίζει να ήμουν στην μεγαλύτερη κατάθλιψη της ζωής μου. Στην αρχή που μου έκαναν την πρόταση, είπα όχι. Έπειτα μου το ξανά είπαν το Φλεβάρη, και επειδή περνούσα αυτή την πολύ δύσκολη περίοδο, είπα «τι άλλο έχω να χάσω απ΄την ζωή μου» και έτσι είπα το «ναι». Όταν πήγα εκεί, δεν έπρεπε να πιεστώ γιατί δεν έπρεπε να ανεβάσω πίεση στο μάτι, δεν έπρεπε να μπει νερό στο μάτι, όπου όλα τα αγωνίσματα είχαν νερά και γι΄αυτό ουσιαστικά δεν ήμουν η Μαρία που ξέρουμε όλοι μας. Δεν με ένοιαξε όμως, δεν ήταν εκεί το θέμα μου. Εγώ είδα ότι δεν πρέπει να τα παρατάς ποτέ και ότι ακόμα κι από εκεί πέρα πήρα δύναμη για τον εαυτό μου. Έτσι η iron barbie μέσα από το Survivor ήταν ένα πρότυπο που βοήθησε εμένα σαν Μαρία. Εμένα αυτό μου πρόσφερε πάρα πολλά. Δεν με ενδιέφερε η δημοσιότητα ή όχι. Εννοείται ότι έγινα πιο γνωστή και βοηθήθηκα και στην δουλειά μου, αλλά από κει και πέρα κέρδισα άλλα πολύ σημαντικότερα πράγματα, όπως ότι εμπιστεύτηκα τον εαυτό μου και αυτό νομίζω ότι είναι το βασικότερο απ΄όλα.
Σου έγινε μετά το Survivor κάποια πρόταση τηλεοπτική;
Ξέρεις τι γίνεται; Εγώ έχω ένα θέμα. Μας καλούν σε πάρα πολλά events αλλά εγώ δεν είμαι από αυτούς που πηγαίνουν σαν πρόβατα επειδή μας είπαν να πάμε εκεί. Είμαι πολύ επιλεκτική. Έχω και τις δικές μου δουλειές, πάω και σε δικά μου πράγματα, αλλά είμαι λίγο πιο αποκομμένη από τα άλλα παιδιά που πηγαίνουν. Τα άλλα παιδιά είναι μικρότερα σε ηλικία και έχουν πολύ λιγότερες υποχρεώσεις. Άρα τους είναι πολύ πιο εύκολο να το κάνουν αυτό. Κι εγώ στην ηλικία τους θα έκανα το ίδιο ακριβώς. Δεν τα κατηγορώ, εννοείται ότι συμφωνώ, απλά για την δική μου ηλικία, την ιδιοσυγκρασία, το δικό μου backround, κοιτάω λίγο περισσότερο τις δουλειές μου παρά το να εμφανιστώ πέντε φορές παραπάνω σαν μαϊντανός. Βέβαια αν εμφανιστείς πέντε φορές κάπου, μπορεί να σε δουν και πέντε βλέμματα παραπάνω. Εμένα με είδε κάποιος ο οποίος είχε κάνει το «iron challenge 1», όπου είχα παίξει εκεί. Με είχε δει από τότε και με θυμόταν. Γι΄αυτό πιστεύω ότι αν είναι κάποιος να σε δει, θα ψάξει και θα σε βρει.
Θα ξανά πήγαινες στο Survivor;
Κοίτα να δεις… Ούτε αυτό έλεγα ότι θα το κάνω γιατί έχω πάει σε άλλα δύο ριάλιτι show. Γενικά μου έχουν γίνει πολλές προτάσεις για να συμμετέχω σε πάρα πολλά ριάλιτι, αλλά τις πιο πολλές φορές είπα όχι. Δεν είχα παρακολουθήσει ποτέ το Survivor, δεν έχω καν τηλεόραση, οπότε πήγα εκεί για πλάκα.
Ήθελες κάποια στιγμή να αποχωρήσεις οικειοθελώς;
Όχι. Επειδή έχω περάσει πολλές ταλαιπωρίες στην ζωή μου, για μένα δεν ήταν δύσκολο. Δύσκολο για εμένα ήταν να αντιμετωπίσω τις συμπεριφορές των ανθρώπων που πίσω απ΄τις κάμερες ήταν αλλιώς ενώ μπροστά απ΄τις κάμερες ήταν διαφορετικοί. Αυτό εμένα με ενόχλησε πάρα πολύ.
Θέλω να μου μιλήσεις λίγο για την συνεργασία σου με τον Αλέξανδρο Πετρίδη. Πως προέκυψε αυτή η πρόταση;
Αρχικά με είχαν καλέσει στην εκπομπή για συνέντευξη. Έπειτα το παιδί που εργαζόταν εκεί, με σταμάτησε και μου έκανε πρόταση αν θέλω να πάρω την θέση του. Ο Αλέξανδρος γενικά είναι ένα πάρα πολύ καλό παιδί, πολύ σκυλί στην δουλειά του, πολύ έξυπνος και είναι πολύ σωστός απέναντί μου. Αυτά για εμένα είναι τα βασικότερα και γι΄αυτό είναι και η τέταρτη συνεχόμενη χρονιά που είμαι σ΄αυτή την εκπομπή.
Θα ήσουν θετική σε κάποια μεγάλη πρόταση για παρουσίαση αθλητικής εκπομπής σε μεγάλο κανάλι;
Αν έχει καλά λεφτά κι αν είναι ενδιαφέρον, εννοείται!
Θέλω να μου πεις από τους τίτλους που έχεις, ποιος είναι ο πιο σημαντικός για σένα και ποιος ήταν ο πιο δύσκολος στο να τον κατακτήσεις;
Όλοι οι τίτλοι που έχω κρύβουν από πίσω την δική τους ιστορία γιατί έχω περάσει δύσκολη ζωή. Για μένα ένας απ΄τους σημαντικότερους τίτλους είναι το πρώτο χρυσό μετάλλιο που πήρα το 2008 γιατί ήταν ένας στόχος και γενικά μου αρέσει να βάζω στόχους και να τους κατακτώ. Ο στόχος είναι ευθεία. Δεν κοιτάω ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Ο πιο δύσκολος τίτλος ήταν ο πρώτος μου επαγγελματικός τίτλος, που ήταν και Ευρωπαϊκός τίτλος. Ήταν WKU και ήταν να παίξω με μια πρωταθλήτρια βατή. Μια μέρα πριν μουδιάζει το χέρι της και το πόδι της και το ακυρώνει λίγα λεπτά πριν το ταξίδι. Έτσι έστειλαν μια «δολοφόνο» και καλά. Ήταν πέντε τρίλεπτα και εγώ έπαιζα πρώτη φορά. Δεν ήμουν καθόλου προετοιμασμένη γιατί δεν είχα προπονηθεί ποτέ. Στον δεύτερο γύρω μου έριξε ένα χτύπημα στο οποίο ζαλίστηκα αλλά ευτυχώς δεν με μετρήσανε γιατί δεν το είδε ο διαιτητής. Μετά, απ΄τις φωνές του κόσμου πήρα τόση πολύ δύναμη που το γύρισα το παιχνίδι και την αντίπαλό μου την κέρδισα πολύ καθαρά.
Ποιος ήταν ο μέντοράς σου;
(Αχ!) Ο Ernesto Hoost. Εγώ τον Hoost είχα την τιμή και την ευκαιρία να τον γνωρίσω το 2010 όταν είχα πάει στην Αγγλία για να παίξω σε έναν αγώνα και είχα πάει με ένα συναθλητή μου γιατί δεν είχα προπονητή. Ο Hoost με είδε στο ζέσταμα και του «γυάλισα», του έκανε εντύπωση ότι ξέρω kick boxing. Έπειτα με βοήθησε και στο ζέσταμά μου και στον αγώνα και από κει και πέρα είχαμε συχνή επικοινωνία γιατί είτε πήγαινα εγώ για αγώνες στην Ολλανδία είτε ερχόταν αυτός στην Ελλάδα. Φυσικά με συνόδευε στους περισσότερους αγώνες μου για τα 7 – 8 χρόνια που έπαιζα.
Έχεις τώρα μπροστά σου την Μαρία μικρή. Έχοντας ζήσει την πορεία της ζωής σου μέχρι σήμερα, τι θα τη συμβούλευες να κάνει καλύτερα;
Θα της έλεγα να ξεκινήσει το kick boxing νωρίτερα και να μην έχει τόσο άγχος, δεν υπήρχε λόγος. Αν ξεκίναγα όμως μικρότερη, ίσως να μην ήμουν τόσο σίγουρη ότι είμαι έτοιμη. Όταν είσαι συνειδητοποιημένος για κάτι, είσαι έτοιμος να θυσιάσεις και τα πάντα για να το κάνεις. Εγώ θυσίασα και την ζωή μου. Έφυγα απ΄την δουλειά μου και δούλευα μόνο ως γυμνάστρια. Θα μπορούσα να είχα παντρευτεί και να έχω κάνει παιδιά, αλλά εγώ ήθελα να γίνω παγκόσμια πρωταθλήτρια. Και όχι μια φορά. Οι περισσότεροι αθλητές κάνουν κάτι και μετά τέλος. Το θέμα είναι να δείξεις ότι είσαι εκεί, είσαι σταθερός, έχεις διάρκεια.
To mountain bike πως μπήκε στην ζωή σου;
Θα σου πω κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Έχεις δει φαντάζομαι αρκετές αμερικάνικες ταινίες όπου είναι διάφοροι πυγμάχοι ή διάφοροι kick boxers που τελειώνουν από έναν αγώνα, αρχικά καταρρέουν, μετά το ρίχνουν στα ναρκωτικά και στο τζόγο και τελικά αναζητούν κάτι για το οποίο να χτυπάει η καρδιά τους. Αυτό είναι το άγχος «των αποδυτηρίων» όπως λέμε κι εμείς οι boxers. Για να το αποκτήσεις αυτό το κάτι όταν η ζωή σου είναι αυτή, έχεις ανάγκη από κάτι πολύ έντονο. Αυτό το πολύ έντονο όντως θα είναι ο τζόγος, το καζίνο, τα ναρκωτικά, κάποιο κυνηγητό, κάτι παράνομο. Το χεις πάρα πολύ ανάγκη. Εγώ για ένα χρόνο ήμουν πάρα πολύ χάλια, έκανα πολλές επεμβάσεις, πήγαινα σε ψυχολόγο και τελικά έπρεπε να σταματήσω το kick boxing για λόγους υγείας και να βρω άλλη δουλειά για βιοποριστικούς λόγους. Μετά μου είπε η ψυχολόγος ότι έπρεπε να βρω κάτι εξίσου δυνατό. Άρχισα να ψάχνω άλλα αθλήματα, έβγαινα έξω με τους φίλους μου, ξενυχτούσα, έκανα μια ζωή που δεν είχα μάθει να κάνω. Από αυτό είτε κουράζεσαι και καταλήγεις κι εσύ στον αλκοολισμό, ή στα ναρκωτικά, ή σε κάποια κατάντια, είτε ξεκινάς κάτι άλλο. Εγώ κατά λάθος μπήκα στους αγώνες στο ποδήλατο,γιατί δεν είμαι σε κάποια ομάδα, είμαι αυτόνομη, και πήγα καλά. Αυτό μετά μου έδωσε λίγη όρεξη γιατί αυτό το άθλημα είναι επικίνδυνο αρκετά και έχει αδρεναλίνη και τελικά δεν το ξεκίνησα για τους άλλους αλλά για τον εαυτό μου. Άνθρωποι που σταματάνε τον πρωταθλητισμό, ψάχνουν τρόπους να είναι ζωντανοί, αλλά πρέπει να βρίσκουν υγιείς τρόπους. Σε εμένα έτυχε το mountain bike και το enduro. Με αυτόν τον τρόπο ζεις (δυστυχώς).
Πέρα από την υποστήριξη του προπονητή και της ομάδας, η φιλία, η οικογένεια, οι σχέσεις, αυτά πρέπει να υπάρχουν; Κι αν ναι, πόσο βασικά είναι στην ζωή ενός πρωταθλητή;
Όσο πιο πολύ σε στηρίζουν, τόσο το καλύτερο. Αλλά θα σου πω και την αντίθετη πλευρά. Εγώ επειδή δεν είχα την στήριξη, ίσως είχα περισσότερο τύχη με αυτό το άθλημα. Βλέπω τώρα παιδιά που τα πάνε οι γονείς τους σε σχολές επειδή οι ίδιοι δεν έγιναν κάτι και θέλουν με το ζόρι το παιδί τους να γίνει κάτι. Το παιδί μπορεί να μην θέλει να γίνει αθλητής, μπορεί να θέλει να γίνει καλλιτέχνης, κάτι τελείως διαφορετικό. Εγώ δεν είχα στήριξη και έτσι μου βγήκε παραπάνω το πείσμα. Βέβαια κάποιες φορές στεναχωριόμουν πάρα πολύ που δεν είχα την στήριξη, όμως δείχνοντας το πόσο το θέλω, την κέρδισα. Απλά δεν μου άρεσε να με κράζουν οι γονείς μου για το άθλημα που κάνω.
Η δική σου επαφή με τα social media ποια είναι;
Δυστυχώς ή ευτυχώς τα social media είναι μέρος της δουλείας μας. Λέω δυστυχώς γιατί βλέπω ότι τα νέα παιδιά τα απασχολεί μόνο το πόσους followers έχουν και τίποτα άλλο. Δεν τους νοιάζει η ποιότητα των follower αλλά η ποσότητα, και οι περισσότεροι followers είναι κούφιοι, αέρας. Κι εγώ αν πάω τώρα και ανεβάσω φωτογραφία με ένα μαγιό, θα έχω 2.000 like. Αν πάω και βάλω μια φωτογραφία ότι κέρδισα σε έναν αγώνα, θα έχω 50 like. Προτιμώ αυτά τα 50 like να είναι άνθρωποι που με ξέρουν και με εκτιμούν, παρά τα άλλα. Κάποια στιγμή ελπίζω η νέα γενιά να ξυπνήσει και να καταλάβει ότι υπάρχει και η πραγματική ζωή. Αλλά δυστυχώς είναι πολύ αργά. Εμένα πάντα μου άρεσε η αυτοπεποίθηση, δεν σου λέω ψέματα. Το έκανα από μικρή, το έκανα πάντα. Και πολλά άτομα έπαιρναν παράδειγμα από εμένα το πόσο σημαντικό είναι να ασχολείσαι με τα media. Μ΄αρέσει αυτό. Μ΄αρέσει η προώθηση, μ΄αρέσει το marketing, έκανα και promotion σε εταιρεία παλιά, αλλά μέχρι ένα σημείο. Δεν μου αρέσει να σε καλούνε κάπου μόνο και μόνο για να ανεβάσεις μια φωτογραφία. Δεν σε καλούν γιατί χαίρονται που θα σε δουν. Τα νέα παιδιά είναι σημαντικό να καταλάβουν ότι υπάρχει και ζωή εκτός από το Instagram και το Facebook.
Αν σου έκαναν πρόταση να κατέβεις στην πολιτική;
(Αχ!) Νομίζω όχι! Το συζητούσα με ένα φίλο μου που του έγινε μια πρόταση κι αυτός είναι νέο παιδί και έχει όρεξη. Και μου λέει «Ρε συ Μαρία, το ήθελα για τους νέους να το κάνω, να αλλάξω εκείνο, αλλάξω το άλλο…». Δεν νομίζω ότι μπαίνοντας μέσα σε κάτι τέτοιο, περνάς κάποιο μήνυμα. Σε παίρνουν απλά για ψήφους. Νομίζω ότι είναι μάταιο και στο τέλος δεν θα κερδίσεις τίποτα. Πας με τα νερά τους. Είναι όπως με το δημόσιο. Επίσης νομίζω ότι δεν είναι καθαρά τα πράγματα. Αν ήταν καθαρά και όντως μπορούσα να βοηθήσω, μπορεί και να το έκανα. Αλλά νομίζω ότι το μόνο που μπορώ να βοηθήσω, είναι να πάρει περισσότερους ψήφους το κόμμα στο οποίο θα ήμουν.
Ποια είναι η γνώμη σου γενικά για τα τηλεοπτικά δρώμενα;
Ωραία είναι και τα ριάλιτι, ωραία και τα talent shows. Οπουδήποτε πας, είναι ένα καλό βοήθημα και για αυτό επιλέγεις να πας εκεί, για κάποιο λόγο θες να σε σπρώξουν, όπως κι εγώ πήγα στο Survivor για να με μάθουν περισσότεροι άνθρωποι. Όπως και ο Ζαμπίδης. Δεν θα τον ήξερε κανένας αν δεν είχε πάει τότε στο «Dancing with the Stars». Εκείνη την χρονιά τον έμαθε όλο το Πανελλήνιο. Αυτό είναι το βασικό και μπράβο του που το έκανε και ανέδειξε το kick boxing με αυτό τον τρόπο. Έτσι ο κάθε άνθρωπος νοιάστηκε να δει τι είναι αυτό που κάνει ο Ζαμπίδης από πίσω. Έτσι άνοιξε και το δρόμο σε πολλά παιδιά. Το θέμα είναι πως θα το χρησιμοποιήσεις μετά. Κι εγώ πήγα στο Survivor. Κι άλλα παιδιά πήγαν στο Survivor που μπορεί να μην είχαν ξανά βγει ποτέ στην τηλεόραση. Το θέμα είναι πως θα το χρησιμοποιήσουν μετά. Σαν μανταρίνια να τρέχουν από μαγαζί σε μαγαζί; Σαν να κάνουν κάτι δικό τους; Σαν να κάνουν κάτι για να βοηθήσουν κάποιους ανθρώπους; Σαν κάπως για να βοηθήσουν την δουλειά τους; Εκεί είναι το θέμα. Πόσο έξυπνος είσαι, τι ευκαιρίες θα σου δοθούν και πως θα τις χρησιμοποιήσεις.
Θα πήγαινες ως παρουσιάστρια στο Survivor;
Survivor δεν θα ξανά έκανα. Έτσι πιστεύω τουλάχιστον. Μπορεί να γίνει έξαθλο.. Γενικά όμως θα μου άρεσε να το παρουσιάζω λόγω του ότι παρουσιάζω και αγώνες εδώ και πολλά χρόνια και live και στο εξωτερικό. Ναι, δεν θα με χαλούσε κάτι τέτοιο γιατί μου αρέσει ο ρόλος του παρουσιαστή και έχω και πολύ αυθορμητισμό.
Θα έπαιρνες απ΄το χέρι ένα κοριτσάκι που έχει ταλέντο για να την κάνεις την επόμενη πρωταθλήτρια;
Το έχω προσπαθήσει πάρα πολύ και για πάρα πολλά παιδιά. Δεν είναι ότι φρενάρει εμένα. Τα παιδιά δεν έχουν αυτό το πάθος μετά. Πάνε, παίζουν 1 – 2 αγώνες, κερδίζουν, παντού φωτογραφίες, και όταν χάσουν μετά απογοητεύονται και τα παρατάνε. Δεν είναι όμως έτσι. Αποφασίζω να παίξω και θα παίξω. Χάνω και αποδέχομαι ότι έχασα. Έχω κάποια παιδιά που τα μανατζάρω, αλλά απλά τα μανατζάρω, δεν τα προπονώ εγώ. Όταν χρειάζονται στρατηγική και τεχνική αγώνων είμαι εδώ και βοηθάω πάρα πολλά παιδιά έτσι, αλλά μέχρι εκεί. Δεν έχω κι εγώ πια τόσο πάθος ώστε να κάνω κάποιον πρωταθλητή γιατί έχω απογοητευτεί από πάρα πολύ κόσμο. Εγώ πόνεσα πάρα πολύ για να φτάσω εδώ που έφτασα. Κάποιος που φτάνει πάρα πολύ γρήγορα κάπου, πολύ γρήγορα πέφτει κιόλας.
Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να κάνεις μέχρι σήμερα και δεν το έχεις κάνει;
Δεν ξέρω τι θα ήταν αυτό. Γενικά όλα τα φτάνω στα άκρα, αλλά επειδή δεν μου αρέσει να έχω πολλά απωθημένα και μετά να τα σκέφτομαι, προσπαθώ ότι θέλω να το κάνω, να το βάζω στόχο και να το καταφέρνω. Άρα δεν έχω σκεφτεί κάτι καινούργιο που θα ήθελα να κάνω τώρα. Μπορεί να έκανα downhill. Αυτό είναι κάτι εντελώς ακραίο, το οποίο θα είναι δύσκολο να το κάνω, επειδή το endurο που κάνω είναι ένα βήμα πριν το downhill, πολλά βήματα μάλλον, αλλά είναι ακραίο. Μια τούμπα να φας και μετά έχεις καταστραφεί, έχεις πέσει απ΄τον γκρεμό και μετά πεθαίνεις.
Ο γάμος και η οικογένεια είναι στα σχέδιά σου; Είναι κάτι που πλέον το σκέφτεσαι πιο σοβαρά;
Αν βρεθεί κάποιο καλό παιδί, ναι. Τίποτα δεν μπορείς να το σχεδιάσεις. Ευχαρίστως αν ήμουν με έναν άνθρωπο που είναι σωστός απέναντί μου, μου φέρεται σωστά και με σέβεται, θα συνέχιζα τη ζωή μου μαζί του. Ο σεβασμός είναι κάτι πάρα πολύ σπάνιο και δύσκολο στις μέρες μας, αλλά ταυτόχρονα είναι και πολύ βασικό. Αν βρω κάποιον να με σεβαστεί, ναι.
Κλείνοντας κάπου εδώ αυτή την πολύ όμορφη συζήτηση που κάναμε, θα ήθελα να μου πεις ευχές για τους νέους αθλητές αλλά και για τους αναγνώστες του Μικρόφωνο.gr.
Αυτό που θέλω να πω εγώ είναι ότι δεν χρειάζεται να γίνουν όλοι πρωταθλητές. Και στο Survivor για να πω την αλήθεια για αυτό πήγα. Αν μπορούσα με κάποιο τρόπο να εμπνεύσω ανθρώπους, θα ήθελα να πιστεύει ο κόσμος στον εαυτό του περισσότερο και θα ήθελα να προσπαθήσω να βοηθήσω τους ανθρώπους να πιστεύουν στον εαυτό τους, να δυναμώσουν τον χαρακτήρα τους και να έχουν πολύ υψηλούς στόχους, πολύ ψηλά όνειρα και να κυνηγάνε τα όνειρά τους. Να μην είναι πρόβατα, να μην κάνουν κάτι επειδή το κάνουν όλοι οι υπόλοιποι. Ας είναι αετοί που πετάνε μόνοι τους. Εγώ αυτό ήθελα να είμαι πάντα. Ο αετός που πετάει μόνος του ψηλά. Βέβαια όταν είσαι σε μια αγέλη, είσαι προστατευμένος. Όταν είσαι μόνος σου, υπάρχει μεγαλύτερο ρίσκο και μεγαλύτερος κίνδυνος. Εγώ δεν ήμουν κάποιος χαρακτήρας δυνατός, αλλά το πήρα απόφαση κι έγινε. Άρα όλοι μπορούμε να γίνουμε κάτι. Δεν ήμουν εγώ η ατρόμητη iron barbie. Καμία σχέση. Ήμουν ένας άνθρωπος που βοήθησα τον εαυτό μου με σκοπό να βοηθήσω και πολύ κόσμο. Θέλω να έχουν όμορφα κίνητρα οι νέοι.
Θέλω τώρα να μου πεις που μπορεί να σε βρει κάποιος.
Μπορεί να με βρει στο προσωπικό μου προφίλ στο Facebook Maria Pantazi (Iron Barbie), στην σελίδα μου Maria “Iron Barbie” Pantazi και φυσικά στο Instagram ironbarbie_. Θέλω επίσης να αναφέρω και να ευχαριστήσω τους χορηγούς μου Seven Hellas, QNT, Loukas Bikes, herosporto, paintless, trionzellas, sports-physio, magdalened και powersports.
Συνέντευξη : Γιώτα Μπαντέ
Δημοσιογραφική επιμέλεια : Βασίλης Κοντζεδάκης
Φωτογραφίες : Γιώργος Κοντζεδάκης
Ευχαριστούμε πολύ το Easy All Day Bar για την φιλοξενία.
Η Μαρία Πανταζή, γνωστή στο κοινό και ως «Iron Barbie», είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια kick boxing, καθώς έχει κερδίσει χρυσά μετάλλια σε παγκόσμια και διεθνή τουρνουά Κ-1. Το 2015 αγωνίστηκε και κατέκτησε την ζώνη του MmaChallengePro, ενώ τα τελευταία χρόνια ασχολείται με το mountain bike και το μανατζάρισμα αθλητών. Το χειμώνα του 2018 την γνωρίσαμε καλύτερα μέσα από την συμμετοχή της στο ριάλιτι επιβίωσης του ΣΚΑΙ «Survivor 2».
Η Μαρία Πανταζή μίλησε αποκλειστικά στο Μικρόφωνο.gr και στην συντάκτρια Γιώτα Μπαντέ.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ που βρίσκεσαι μαζί μας. Θα ήθελα, πριν σε καλωσορίσω στο Μικρόφωνο.gr και σε ανακρίνω, να μου πεις εσύ δύο λόγια την Μαρία, να συστηθείς στο κοινό σου.
Αρχικά εγώ ευχαριστώ πάρα πολύ, είναι τιμή μου που με καλέσατε. Θα συστηθώ στο κοινό ως iron barbie. Ο κόσμος αυτό που πρέπει να ξέρει και αυτό που ξέρει είναι ότι η ψυχή δεν έχει φύλο και ηλικία και πάντα προσπαθούμε. Είμαστε και iron κάποιες περιόδους της ζωής μας και barbie. Πρέπει να τα συνδυάζουμε όλα στην ζωή μας. Είτε είσαι άντρας είτε είσαι γυναίκα, αυτό δεν έχει καμία σημασία, είσαι κάθε μέρα αθλητής της ζωής. Αυτό είναι το βασικότερο απ΄όλα. Τώρα αν είσαι και αθλητής μέσα στο ring είτε στο βουνό είτε σε ένα tennis square ή οπουδήποτε, αυτό έρχεται δεύτερο. Σημασία έχει να είσαι αθλητής της ζωής.
Πες μου λίγο για το kick boxing. Πως μπήκε στην ζωή σου; Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά;
Εντελώς ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Απλά δεν συμφωνούσαν οι γονείς μου, εννοείται, και για αυτό ξεκίνησα λίγο μεγάλη. Ήταν αυτό που σου προανέφερα. Ζοριζόμουν πάρα πολύ στην δουλειά μου, ήμουν υπεύθυνη περιοδικού και είχα ένα πάρα πολύ καλό πόστο σε μια πολύ μεγάλη εταιρεία, και επειδή εκεί ήταν ένα «ring», μετά χρειαζόμουν κάτι με το οποίο να απασχολώ το μυαλό μου. Το kick boxing είναι το άθλημα που θεωρώ εγώ ότι απασχολεί πάρα πολύ το μυαλό σε σχέση με τα άλλα αθλήματα. Είναι σαν το σκάκι γιατί σε περίπτωση που πέσεις κάτω κα δεν συγκεντρωθείς, δεν προσέξεις, μπορεί ένα χτύπημα να σε τραυματίσει και να είναι μοιραίο. Άρα αναγκάζεσαι να είσαι συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνεις και έτσι αποσπάς το μυαλό σου απ΄όλα τ΄άλλα προβλήματα της ζωής σου. Το kick boxing επίσης λόγω του ότι είναι μαχητικό άθλημα, σε βοηθάει να πειθαρχείσαι, να επιμένεις, να υπομένεις, να παίρνεις περισσότερο αυτοπεποίθηση για τον εαυτό σου, περισσότερο αυτοεκτίμηση, πράγματα τα οποία εγώ δεν τα είχα σαν χαρακτήρας, και αυτά με βοήθησαν πολύ περισσότερο μετά ώστε να δυναμώσω και στην δουλειά μου και στην ζωή μου.
Πώς πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με το συγκεκριμένο άθλημα; Ποια ήταν η πρώτη κίνηση που έκανες;
Από μικρή το ήθελα. Από μικρή έβλεπα ταινίες με τον Bruce Lee και έπαιρνα κάτι βιβλιαράκια kung fu και προσπαθούσα να κάνω τις κινήσεις. Έψαξα αρκετά για σχολή γιατί δεν υπήρχαν τότε σχολές, μιλάμε για περίπου 10 χρόνια πριν. Το 2007 – 2008 ήταν που ξεκίνησα κανονικά γιατί πριν τα απογεύματα δούλευα σε γυμναστήριο (είχα τελειώσει ιδιωτική σχολή aerobic). Μέσα στο γυμναστήριο που δούλευα, υπήρχε κάποιος και δίδασκε kick boxing. Όταν μου έγινε μια επίθεση από κάποιον άνθρωπο σε ένα μπαρ και είχα τρομοκρατηθεί πολύ, είπα ότι θα ξεκινήσω πολεμικές τέχνες. Αλλά το ήθελα κιόλας. Είπα ότι αφού μου έγινε τώρα η «επίθεση», είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να ξεκινήσω. Έτσι καθόμουν μια ώρα παραπάνω απ΄την δουλειά μου και μάθαινα kick boxing. Μετά έπρεπε να κάνω laser στα μάτια γιατί είχα μυωπία και έτσι έμεινα πάλι έξω για αρκετό καιρό. Έπειτα επειδή μου άρεσε πάρα πολύ σαν άθλημα, το έψαξα λιγάκι, βρήκα μια σχολή πολύ κοντά στο σπίτι μου και έτσι είπα να ξεκινήσω. Μέχρι που μου είπαν ότι υπάρχουν κάποιοι αγώνες κι εγώ απόρησα γιατί νόμιζα ότι μόνο ο Ζαμπίδης έπαιζε σε αγώνες γενικά, δεν γνώριζα τότε, δεν είχα γνώση του θέματος.
Πως το kick boxing μπορεί να σταθεί ένα άθλημα το οποίο να σε προστατέψει τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά σε μια «επίθεση» ;
Θα σου πω κάτι άλλο. Δεν θεωρώ ότι εγώ μπορώ να αφοπλίσω έναν άνθρωπο με όπλο στο χέρι. Θα είμαι όμως πιο προετοιμασμένη από κάποιους άλλους ανθρώπους, θα είμαι πιο ψύχραιμη, αλλά το βασικότερο απ΄όλα είναι ότι δεν θα τον προκαλέσω. Θα αποφύγω τους κινδύνους, θα αποφύγω να κυκλοφορήσω μόνη μου νύχτα, θα αποφύγω να περπατήσω σε δρόμους σκοτεινούς, θα αποφύγω να περπατήσω σε δρόμους περίεργους, θα αποφύγω πάρα πολλά τέτοια πράγματα ώστε να είμαι μακριά απ΄τον κίνδυνο. Αν μου τύχει ο κίνδυνος, επειδή έχω δεχτεί χτυπήματα, η πρώτη μου σκέψη θα είναι να ανταποδώσω. Το βασικότερο απ΄όλα είναι να σηκωθείς και να φύγεις τρέχοντας. Όχι να κάτσεις να πλακωθείς και να δείξεις ότι ξέρεις να χρησιμοποιείς κι εσύ μαχαίρι. Σηκώνεσαι και φεύγεις. Από κει και πέρα αν δεις ότι δεν μπορείς να τον αποφύγεις, κάνεις εσύ την μάχη σου. Σίγουρα οποιοδήποτε άθλημα αυτοάμυνας και να κάνεις, αυτό θα σε βοηθήσει. Πχ το kung fu και το karate είναι απ΄τα σημαντικότερα.
Το kick boxing είναι ένα άθλημα που θέλει πολλές θυσίες. Εσύ σαν Μαρία και σαν παγκόσμια πρωταθλήτρια, θέλω να μου πεις ποια ήταν η πιο δύσκολη θυσία που έχεις κάνει και ποια αυτή που σε έφτασε τα όριά σου;
Έχω θυσιάσει και όλη μου την ζωή. Δεν έχω κάνει μια θυσία κι αυτή είναι η διαφορά. Από το να μην έχω καν σχέσεις μέχρι να μην έχω φίλους, γιατί δεν προλάβαινα να βαίνω έξω μαζί τους, έπρεπε να δουλεύω και να προπονούμε, και άρα αυτά είναι πολύ χειρότερα από το να πεινάσεις λίγο ή να διψάσεις. Σίγουρα όμως και με το κόψιμο του βάρους εγώ έχω ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ γιατί όταν με καλούσαν σε αγώνες του εξωτερικού, ήθελαν κοπέλες με συγκεκριμένα κιλά. Επομένως επειδή έχω παίξει σε μεγάλο εύρος κιλών, έχω περάσει πολλές λιποθυμίες, ταλαιπωρία και φυσικά εκνευρισμούς.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που βρέθηκες πάνω σε ring; Ποιο ήταν εκείνη τη στιγμή το πρώτο σου συναίσθημα;
Ήταν κάτι τόσο πολύ έντονο που δεν μπορώ να εξηγήσω και το κατάλαβα όταν το συνειδητοποίησα. Σε όλα τα αθλήματα πάντα η πρώτη φορά είναι δύσκολη, αλλά σε αυτό κάθε φορά είναι δύσκολη γιατί κάθε φορά βάζεις σε κίνδυνο την υγεία σου και δεν ξέρεις αν θα βγεις ζωντανός. Πρέπει να είσαι πολύ πορωμένος με αυτό για να το κάνεις.
Γυναίκα και kick boxing. Πως αυτά τα δύο μπορούν να συνδυαστούν και να έχουν και διάρκεια;
Εγώ μπορώ να πω ότι δεν χρειάζεται όλες οι κοπέλες να κάνουν πρωταθλητισμό. Γενικά στην ζωή ο πρωταθλητισμός δεν είναι και το καλύτερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί. Ο αθλητισμός όμως είναι ένα από τα ωραιότερα πράγματα που μπορούν να σου συμβούν. Αυτό πρεσβεύω εγώ τόσα χρόνια. Πρεσβεύω οι γυναίκες να παίζουν kick boxing, να προσπαθούν να αθλούνται και να προπονούνται γιατί όπως ανέφερα και πιο πριν, με αυτό τον τρόπο οι γυναίκες αποκτούν αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, πειθαρχία, πιστεύουν πιο πολύ στον εαυτό τους, στις δυνάμεις τους και έτσι δυναμώνουν πάρα πολύ σαν χαρακτήρες. Είναι πολύ όμορφο μια γυναίκα να τα αισθάνεται όλα αυτά και ειδικά στις μέρες μας.
Το kick bxing και γενικότερα τα μαχητικά αθλήματα δεν προβάλλονται αρκετά προς τα έξω. Ποια είναι η γνώμη σου πάνω σε αυτό;
Για αυτό είμαι κι εγώ στην εκπομπή που είμαι εδώ και τέσσερα χρόνια και θέλω να το τονίσω αυτό και να πω ένα τεράστιο μπράβο στον Αλέξανδρο Πετρίδη που φιλοξενεί τη μαχητική στήλη. Πριν από εμένα ήταν ο Δημήτρης Γουσόπουλος και φιλοξενούσε τα μαχητικά αθλήματα. Τώρα το συνεχίζω εγώ γιατί θέλω να διαφημίζουμε τους νέους αθλητές κυρίως, είτε απ΄τα μαχητικά αθλήματα είτε κι από άλλα αθλήματα. Όλα τα αθλήματα όταν κάνεις πρωταθλητισμό, για μένα θεωρούνται μαχητικά.
Το kick boxing και όλα τα μαχητικά αθλήματα πιστεύεις ότι είναι αδικημένα από τα social media; Θεωρείς ότι φταίνε και οι ίδιοι άνθρωποι του χώρου;
Κοίταξε… Στην Ελλάδα προβάλλεται πολύ το ποδόσφαιρο, μετά το μπάσκετ, λιγότερο το βόλεϊ και από κει και πέρα είμαστε όλοι ίσοι κι όμοιοι. Αυτό είναι το κακό. Το καλό όμως είναι ότι στο kick boxing υπάρχει θέαμα, είσαι από κάτω και παρακολουθείς. Επειδή στις μέρες που ζούμε ο κόσμος περνάει δύσκολα, θέλει ακόμα περισσότερο βία, ακόμα περισσότερο ξύλο. Έτσι μαζεύεται (ο κόσμος) και το βλέπει. Θα ήταν όμορφο να ήταν λιγάκι περισσότερο προβεβλημένο, βοήθησε και ο Ζαμπίδης σε αυτό με τους αγώνες που είχαν προβληθεί στην τηλεόραση και είχε παίξει κι εγώ 2 – 3 φορές στις διοργανώσεις και αυτό με βοήθησε πάρα πολύ γιατί έγινα πιο γνωστή.
Έγινες η αφορμή πολλές γυναίκες να μπουν στα γυμναστήρια. Πως αισθάνεσαι για αυτό;
Αυτό ήθελα κι εγώ και γενικά προσέχω πολύ τι ανεβάζω στα socialmedia. Ακόμα και τρία παιδάκια να επηρεάσω θετικά με την στάση μου και τον τρόπο μου, θα το κάνω. Ας είναι τρεις, δεν με πειράζει. Για αυτά τα τρία άτομα που με παρακολουθούν εγώ θέλω να είμαι υπεύθυνη, να πω ότι εγώ προσπάθησα.
Θα περάσω λίγο στο πιο κοινωνικό κομμάτι. Τη Μαρία σαν Μαρία αλλά και την Μαρία σαν επαγγελματία πως την έχει επηρεάσει η οικονομική, πολιτική και ηθική κρίση που περνάμε σήμερα;
Δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση. Είναι όλα μαζί. Δυστυχώς στις μέρες μας δεν εκτιμούνται κάποια πράγματα όπως οι ηθικές αξίες και η προσπάθεια των ανθρώπων. Οι άνθρωποι πάνε με τον σταυρό στο χέρι και κάνουν πολλά επαγγέλματα για να ζήσουν, κάτι το οποίο εμένα δεν είναι της ιδιοσυγκρασίας μου, δεν είναι το στυλ μου. Άρα εμένα προσωπικά όλα αυτά με έχουν επηρεάσει πάρα πολύ. Εγώ όμως συνεχίζω και είμαι η ίδια, πορεύομαι με τους ίδιους τρόπους, τους ίδιους ρυθμούς, κι ας είμαι λιγότερο οικονομικά ευκατάστατη. Η πολιτική φυσικά και μας έχει επηρεάσει όλους. Δυστυχώς ζούμε στην Ελλάδα και η Ελλάδα τον αθλητισμό τον έχει ισοπεδώσει τελείως. Δεν δίνονται ευκαιρίες σε ανθρώπους, δεν δίνονται ευκαιρίες στους αθλητές. Άρα γιατί κάποιος να διαλέξει τον αθλητισμό σαν επαγγελματική αποκατάσταση;
Η Μαρία σαν Μαρία τι άνθρωπος είναι; Χαρακτήρισέ μου 3 θετικά και 3 αρνητικά που έχεις.
Τα θετικά είναι ότι έχω επιμονή, υπομονή και πειθαρχία. Στα αρνητικά θα έλεγα ότι πλέον κουράζομαι πολύ εύκολα επειδή έχω ταλαιπωρηθεί πολύ και άρα με κουράζει το παραμικρό, δεν εμπιστεύομαι και το θεωρώ αρνητικό γιατί πλέον δεν εμπιστεύομαι εύκολα τους ανθρώπους και επίσης είμαι τελειομανής.
Η Μαρία έχει πάθη; Κι αν ναι, ποια είναι αυτά;
Εννοείται! Ποιος δεν έχει; Να πιω μια μπύρα, να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου λίγο παραπάνω, ενώ δεν το είχα τόσα χρόνια, γιατί πλέον έχω ανάγκη από ξεκούραση και να φάω λίγο παραπάνω.
Σε γνωρίσαμε τηλεοπτικά από διοργανώσεις που έγιναν ως πρωταθλήτρια του kick boxing. Όμως εκεί που σε γνωρίσαμε ακόμα περισσότερο και καλύτερα ήταν στο Survivor 2 όπου πήρες μέρος. Θέλω να μου μιλήσεις λίγο για αυτή την εμπειρία σου.
Τόσα χρόνια, όπως ανέφερα και πιο πριν, προσπαθώ να εμπνέω τον κόσμο. Έτσι είπα μια φορά να εμπνεύσω κι εγώ η ίδια τον εαυτό μου. Ήμουν μετά από μια πάρα πολύ δύσκολη επέμβαση στο μάτι μου και ήμουν για ένα μήνα στο κρεβάτι. Προηγουμένως από αυτό είχα πάθει και διάφορα διαστρέμματα και έτσι ήμουν στο κρεβάτι πάρα πολύ καιρό. Γενικά είχα απογοητευτεί και με την δουλειά, παίζει να ήμουν στην μεγαλύτερη κατάθλιψη της ζωής μου. Στην αρχή που μου έκαναν την πρόταση, είπα όχι. Έπειτα μου το ξανά είπαν το Φλεβάρη, και επειδή περνούσα αυτή την πολύ δύσκολη περίοδο, είπα «τι άλλο έχω να χάσω απ΄την ζωή μου» και έτσι είπα το «ναι». Όταν πήγα εκεί, δεν έπρεπε να πιεστώ γιατί δεν έπρεπε να ανεβάσω πίεση στο μάτι, δεν έπρεπε να μπει νερό στο μάτι, όπου όλα τα αγωνίσματα είχαν νερά και γι΄αυτό ουσιαστικά δεν ήμουν η Μαρία που ξέρουμε όλοι μας. Δεν με ένοιαξε όμως, δεν ήταν εκεί το θέμα μου. Εγώ είδα ότι δεν πρέπει να τα παρατάς ποτέ και ότι ακόμα κι από εκεί πέρα πήρα δύναμη για τον εαυτό μου. Έτσι η iron barbie μέσα από το Survivor ήταν ένα πρότυπο που βοήθησε εμένα σαν Μαρία. Εμένα αυτό μου πρόσφερε πάρα πολλά. Δεν με ενδιέφερε η δημοσιότητα ή όχι. Εννοείται ότι έγινα πιο γνωστή και βοηθήθηκα και στην δουλειά μου, αλλά από κει και πέρα κέρδισα άλλα πολύ σημαντικότερα πράγματα, όπως ότι εμπιστεύτηκα τον εαυτό μου και αυτό νομίζω ότι είναι το βασικότερο απ΄όλα.
Σου έγινε μετά το Survivor κάποια πρόταση τηλεοπτική;
Ξέρεις τι γίνεται; Εγώ έχω ένα θέμα. Μας καλούν σε πάρα πολλά events αλλά εγώ δεν είμαι από αυτούς που πηγαίνουν σαν πρόβατα επειδή μας είπαν να πάμε εκεί. Είμαι πολύ επιλεκτική. Έχω και τις δικές μου δουλειές, πάω και σε δικά μου πράγματα, αλλά είμαι λίγο πιο αποκομμένη από τα άλλα παιδιά που πηγαίνουν. Τα άλλα παιδιά είναι μικρότερα σε ηλικία και έχουν πολύ λιγότερες υποχρεώσεις. Άρα τους είναι πολύ πιο εύκολο να το κάνουν αυτό. Κι εγώ στην ηλικία τους θα έκανα το ίδιο ακριβώς. Δεν τα κατηγορώ, εννοείται ότι συμφωνώ, απλά για την δική μου ηλικία, την ιδιοσυγκρασία, το δικό μου backround, κοιτάω λίγο περισσότερο τις δουλειές μου παρά το να εμφανιστώ πέντε φορές παραπάνω σαν μαϊντανός. Βέβαια αν εμφανιστείς πέντε φορές κάπου, μπορεί να σε δουν και πέντε βλέμματα παραπάνω. Εμένα με είδε κάποιος ο οποίος είχε κάνει το «iron challenge 1», όπου είχα παίξει εκεί. Με είχε δει από τότε και με θυμόταν. Γι΄αυτό πιστεύω ότι αν είναι κάποιος να σε δει, θα ψάξει και θα σε βρει.
Θα ξανά πήγαινες στο Survivor;
Κοίτα να δεις… Ούτε αυτό έλεγα ότι θα το κάνω γιατί έχω πάει σε άλλα δύο ριάλιτι show. Γενικά μου έχουν γίνει πολλές προτάσεις για να συμμετέχω σε πάρα πολλά ριάλιτι, αλλά τις πιο πολλές φορές είπα όχι. Δεν είχα παρακολουθήσει ποτέ το Survivor, δεν έχω καν τηλεόραση, οπότε πήγα εκεί για πλάκα.
Ήθελες κάποια στιγμή να αποχωρήσεις οικειοθελώς;
Όχι. Επειδή έχω περάσει πολλές ταλαιπωρίες στην ζωή μου, για μένα δεν ήταν δύσκολο. Δύσκολο για εμένα ήταν να αντιμετωπίσω τις συμπεριφορές των ανθρώπων που πίσω απ΄τις κάμερες ήταν αλλιώς ενώ μπροστά απ΄τις κάμερες ήταν διαφορετικοί. Αυτό εμένα με ενόχλησε πάρα πολύ.
Θέλω να μου μιλήσεις λίγο για την συνεργασία σου με τον Αλέξανδρο Πετρίδη. Πως προέκυψε αυτή η πρόταση;
Αρχικά με είχαν καλέσει στην εκπομπή για συνέντευξη. Έπειτα το παιδί που εργαζόταν εκεί, με σταμάτησε και μου έκανε πρόταση αν θέλω να πάρω την θέση του. Ο Αλέξανδρος γενικά είναι ένα πάρα πολύ καλό παιδί, πολύ σκυλί στην δουλειά του, πολύ έξυπνος και είναι πολύ σωστός απέναντί μου. Αυτά για εμένα είναι τα βασικότερα και γι΄αυτό είναι και η τέταρτη συνεχόμενη χρονιά που είμαι σ΄αυτή την εκπομπή.
Θα ήσουν θετική σε κάποια μεγάλη πρόταση για παρουσίαση αθλητικής εκπομπής σε μεγάλο κανάλι;
Αν έχει καλά λεφτά κι αν είναι ενδιαφέρον, εννοείται!
Θέλω να μου πεις από τους τίτλους που έχεις, ποιος είναι ο πιο σημαντικός για σένα και ποιος ήταν ο πιο δύσκολος στο να τον κατακτήσεις;
Όλοι οι τίτλοι που έχω κρύβουν από πίσω την δική τους ιστορία γιατί έχω περάσει δύσκολη ζωή. Για μένα ένας απ΄τους σημαντικότερους τίτλους είναι το πρώτο χρυσό μετάλλιο που πήρα το 2008 γιατί ήταν ένας στόχος και γενικά μου αρέσει να βάζω στόχους και να τους κατακτώ. Ο στόχος είναι ευθεία. Δεν κοιτάω ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Ο πιο δύσκολος τίτλος ήταν ο πρώτος μου επαγγελματικός τίτλος, που ήταν και Ευρωπαϊκός τίτλος. Ήταν WKU και ήταν να παίξω με μια πρωταθλήτρια βατή. Μια μέρα πριν μουδιάζει το χέρι της και το πόδι της και το ακυρώνει λίγα λεπτά πριν το ταξίδι. Έτσι έστειλαν μια «δολοφόνο» και καλά. Ήταν πέντε τρίλεπτα και εγώ έπαιζα πρώτη φορά. Δεν ήμουν καθόλου προετοιμασμένη γιατί δεν είχα προπονηθεί ποτέ. Στον δεύτερο γύρω μου έριξε ένα χτύπημα στο οποίο ζαλίστηκα αλλά ευτυχώς δεν με μετρήσανε γιατί δεν το είδε ο διαιτητής. Μετά, απ΄τις φωνές του κόσμου πήρα τόση πολύ δύναμη που το γύρισα το παιχνίδι και την αντίπαλό μου την κέρδισα πολύ καθαρά.
Ποιος ήταν ο μέντοράς σου;
(Αχ!) Ο Ernesto Hoost. Εγώ τον Hoost είχα την τιμή και την ευκαιρία να τον γνωρίσω το 2010 όταν είχα πάει στην Αγγλία για να παίξω σε έναν αγώνα και είχα πάει με ένα συναθλητή μου γιατί δεν είχα προπονητή. Ο Hoost με είδε στο ζέσταμα και του «γυάλισα», του έκανε εντύπωση ότι ξέρω kick boxing. Έπειτα με βοήθησε και στο ζέσταμά μου και στον αγώνα και από κει και πέρα είχαμε συχνή επικοινωνία γιατί είτε πήγαινα εγώ για αγώνες στην Ολλανδία είτε ερχόταν αυτός στην Ελλάδα. Φυσικά με συνόδευε στους περισσότερους αγώνες μου για τα 7 – 8 χρόνια που έπαιζα.
Έχεις τώρα μπροστά σου την Μαρία μικρή. Έχοντας ζήσει την πορεία της ζωής σου μέχρι σήμερα, τι θα τη συμβούλευες να κάνει καλύτερα;
Θα της έλεγα να ξεκινήσει το kick boxing νωρίτερα και να μην έχει τόσο άγχος, δεν υπήρχε λόγος. Αν ξεκίναγα όμως μικρότερη, ίσως να μην ήμουν τόσο σίγουρη ότι είμαι έτοιμη. Όταν είσαι συνειδητοποιημένος για κάτι, είσαι έτοιμος να θυσιάσεις και τα πάντα για να το κάνεις. Εγώ θυσίασα και την ζωή μου. Έφυγα απ΄την δουλειά μου και δούλευα μόνο ως γυμνάστρια. Θα μπορούσα να είχα παντρευτεί και να έχω κάνει παιδιά, αλλά εγώ ήθελα να γίνω παγκόσμια πρωταθλήτρια. Και όχι μια φορά. Οι περισσότεροι αθλητές κάνουν κάτι και μετά τέλος. Το θέμα είναι να δείξεις ότι είσαι εκεί, είσαι σταθερός, έχεις διάρκεια.
To mountain bike πως μπήκε στην ζωή σου;
Θα σου πω κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Έχεις δει φαντάζομαι αρκετές αμερικάνικες ταινίες όπου είναι διάφοροι πυγμάχοι ή διάφοροι kick boxers που τελειώνουν από έναν αγώνα, αρχικά καταρρέουν, μετά το ρίχνουν στα ναρκωτικά και στο τζόγο και τελικά αναζητούν κάτι για το οποίο να χτυπάει η καρδιά τους. Αυτό είναι το άγχος «των αποδυτηρίων» όπως λέμε κι εμείς οι boxers. Για να το αποκτήσεις αυτό το κάτι όταν η ζωή σου είναι αυτή, έχεις ανάγκη από κάτι πολύ έντονο. Αυτό το πολύ έντονο όντως θα είναι ο τζόγος, το καζίνο, τα ναρκωτικά, κάποιο κυνηγητό, κάτι παράνομο. Το χεις πάρα πολύ ανάγκη. Εγώ για ένα χρόνο ήμουν πάρα πολύ χάλια, έκανα πολλές επεμβάσεις, πήγαινα σε ψυχολόγο και τελικά έπρεπε να σταματήσω το kick boxing για λόγους υγείας και να βρω άλλη δουλειά για βιοποριστικούς λόγους. Μετά μου είπε η ψυχολόγος ότι έπρεπε να βρω κάτι εξίσου δυνατό. Άρχισα να ψάχνω άλλα αθλήματα, έβγαινα έξω με τους φίλους μου, ξενυχτούσα, έκανα μια ζωή που δεν είχα μάθει να κάνω. Από αυτό είτε κουράζεσαι και καταλήγεις κι εσύ στον αλκοολισμό, ή στα ναρκωτικά, ή σε κάποια κατάντια, είτε ξεκινάς κάτι άλλο. Εγώ κατά λάθος μπήκα στους αγώνες στο ποδήλατο,γιατί δεν είμαι σε κάποια ομάδα, είμαι αυτόνομη, και πήγα καλά. Αυτό μετά μου έδωσε λίγη όρεξη γιατί αυτό το άθλημα είναι επικίνδυνο αρκετά και έχει αδρεναλίνη και τελικά δεν το ξεκίνησα για τους άλλους αλλά για τον εαυτό μου. Άνθρωποι που σταματάνε τον πρωταθλητισμό, ψάχνουν τρόπους να είναι ζωντανοί, αλλά πρέπει να βρίσκουν υγιείς τρόπους. Σε εμένα έτυχε το mountain bike και το enduro. Με αυτόν τον τρόπο ζεις (δυστυχώς).
Πέρα από την υποστήριξη του προπονητή και της ομάδας, η φιλία, η οικογένεια, οι σχέσεις, αυτά πρέπει να υπάρχουν; Κι αν ναι, πόσο βασικά είναι στην ζωή ενός πρωταθλητή;
Όσο πιο πολύ σε στηρίζουν, τόσο το καλύτερο. Αλλά θα σου πω και την αντίθετη πλευρά. Εγώ επειδή δεν είχα την στήριξη, ίσως είχα περισσότερο τύχη με αυτό το άθλημα. Βλέπω τώρα παιδιά που τα πάνε οι γονείς τους σε σχολές επειδή οι ίδιοι δεν έγιναν κάτι και θέλουν με το ζόρι το παιδί τους να γίνει κάτι. Το παιδί μπορεί να μην θέλει να γίνει αθλητής, μπορεί να θέλει να γίνει καλλιτέχνης, κάτι τελείως διαφορετικό. Εγώ δεν είχα στήριξη και έτσι μου βγήκε παραπάνω το πείσμα. Βέβαια κάποιες φορές στεναχωριόμουν πάρα πολύ που δεν είχα την στήριξη, όμως δείχνοντας το πόσο το θέλω, την κέρδισα. Απλά δεν μου άρεσε να με κράζουν οι γονείς μου για το άθλημα που κάνω.
Η δική σου επαφή με τα social media ποια είναι;
Δυστυχώς ή ευτυχώς τα social media είναι μέρος της δουλείας μας. Λέω δυστυχώς γιατί βλέπω ότι τα νέα παιδιά τα απασχολεί μόνο το πόσους followers έχουν και τίποτα άλλο. Δεν τους νοιάζει η ποιότητα των follower αλλά η ποσότητα, και οι περισσότεροι followers είναι κούφιοι, αέρας. Κι εγώ αν πάω τώρα και ανεβάσω φωτογραφία με ένα μαγιό, θα έχω 2.000 like. Αν πάω και βάλω μια φωτογραφία ότι κέρδισα σε έναν αγώνα, θα έχω 50 like. Προτιμώ αυτά τα 50 like να είναι άνθρωποι που με ξέρουν και με εκτιμούν, παρά τα άλλα. Κάποια στιγμή ελπίζω η νέα γενιά να ξυπνήσει και να καταλάβει ότι υπάρχει και η πραγματική ζωή. Αλλά δυστυχώς είναι πολύ αργά. Εμένα πάντα μου άρεσε η αυτοπεποίθηση, δεν σου λέω ψέματα. Το έκανα από μικρή, το έκανα πάντα. Και πολλά άτομα έπαιρναν παράδειγμα από εμένα το πόσο σημαντικό είναι να ασχολείσαι με τα media. Μ΄αρέσει αυτό. Μ΄αρέσει η προώθηση, μ΄αρέσει το marketing, έκανα και promotion σε εταιρεία παλιά, αλλά μέχρι ένα σημείο. Δεν μου αρέσει να σε καλούνε κάπου μόνο και μόνο για να ανεβάσεις μια φωτογραφία. Δεν σε καλούν γιατί χαίρονται που θα σε δουν. Τα νέα παιδιά είναι σημαντικό να καταλάβουν ότι υπάρχει και ζωή εκτός από το Instagram και το Facebook.
Αν σου έκαναν πρόταση να κατέβεις στην πολιτική;
(Αχ!) Νομίζω όχι! Το συζητούσα με ένα φίλο μου που του έγινε μια πρόταση κι αυτός είναι νέο παιδί και έχει όρεξη. Και μου λέει «Ρε συ Μαρία, το ήθελα για τους νέους να το κάνω, να αλλάξω εκείνο, αλλάξω το άλλο…». Δεν νομίζω ότι μπαίνοντας μέσα σε κάτι τέτοιο, περνάς κάποιο μήνυμα. Σε παίρνουν απλά για ψήφους. Νομίζω ότι είναι μάταιο και στο τέλος δεν θα κερδίσεις τίποτα. Πας με τα νερά τους. Είναι όπως με το δημόσιο. Επίσης νομίζω ότι δεν είναι καθαρά τα πράγματα. Αν ήταν καθαρά και όντως μπορούσα να βοηθήσω, μπορεί και να το έκανα. Αλλά νομίζω ότι το μόνο που μπορώ να βοηθήσω, είναι να πάρει περισσότερους ψήφους το κόμμα στο οποίο θα ήμουν.
Ποια είναι η γνώμη σου γενικά για τα τηλεοπτικά δρώμενα;
Ωραία είναι και τα ριάλιτι, ωραία και τα talent shows. Οπουδήποτε πας, είναι ένα καλό βοήθημα και για αυτό επιλέγεις να πας εκεί, για κάποιο λόγο θες να σε σπρώξουν, όπως κι εγώ πήγα στο Survivor για να με μάθουν περισσότεροι άνθρωποι. Όπως και ο Ζαμπίδης. Δεν θα τον ήξερε κανένας αν δεν είχε πάει τότε στο «Dancing with the Stars». Εκείνη την χρονιά τον έμαθε όλο το Πανελλήνιο. Αυτό είναι το βασικό και μπράβο του που το έκανε και ανέδειξε το kick boxing με αυτό τον τρόπο. Έτσι ο κάθε άνθρωπος νοιάστηκε να δει τι είναι αυτό που κάνει ο Ζαμπίδης από πίσω. Έτσι άνοιξε και το δρόμο σε πολλά παιδιά. Το θέμα είναι πως θα το χρησιμοποιήσεις μετά. Κι εγώ πήγα στο Survivor. Κι άλλα παιδιά πήγαν στο Survivor που μπορεί να μην είχαν ξανά βγει ποτέ στην τηλεόραση. Το θέμα είναι πως θα το χρησιμοποιήσουν μετά. Σαν μανταρίνια να τρέχουν από μαγαζί σε μαγαζί; Σαν να κάνουν κάτι δικό τους; Σαν να κάνουν κάτι για να βοηθήσουν κάποιους ανθρώπους; Σαν κάπως για να βοηθήσουν την δουλειά τους; Εκεί είναι το θέμα. Πόσο έξυπνος είσαι, τι ευκαιρίες θα σου δοθούν και πως θα τις χρησιμοποιήσεις.
Θα πήγαινες ως παρουσιάστρια στο Survivor;
Survivor δεν θα ξανά έκανα. Έτσι πιστεύω τουλάχιστον. Μπορεί να γίνει έξαθλο.. Γενικά όμως θα μου άρεσε να το παρουσιάζω λόγω του ότι παρουσιάζω και αγώνες εδώ και πολλά χρόνια και live και στο εξωτερικό. Ναι, δεν θα με χαλούσε κάτι τέτοιο γιατί μου αρέσει ο ρόλος του παρουσιαστή και έχω και πολύ αυθορμητισμό.
Θα έπαιρνες απ΄το χέρι ένα κοριτσάκι που έχει ταλέντο για να την κάνεις την επόμενη πρωταθλήτρια;
Το έχω προσπαθήσει πάρα πολύ και για πάρα πολλά παιδιά. Δεν είναι ότι φρενάρει εμένα. Τα παιδιά δεν έχουν αυτό το πάθος μετά. Πάνε, παίζουν 1 – 2 αγώνες, κερδίζουν, παντού φωτογραφίες, και όταν χάσουν μετά απογοητεύονται και τα παρατάνε. Δεν είναι όμως έτσι. Αποφασίζω να παίξω και θα παίξω. Χάνω και αποδέχομαι ότι έχασα. Έχω κάποια παιδιά που τα μανατζάρω, αλλά απλά τα μανατζάρω, δεν τα προπονώ εγώ. Όταν χρειάζονται στρατηγική και τεχνική αγώνων είμαι εδώ και βοηθάω πάρα πολλά παιδιά έτσι, αλλά μέχρι εκεί. Δεν έχω κι εγώ πια τόσο πάθος ώστε να κάνω κάποιον πρωταθλητή γιατί έχω απογοητευτεί από πάρα πολύ κόσμο. Εγώ πόνεσα πάρα πολύ για να φτάσω εδώ που έφτασα. Κάποιος που φτάνει πάρα πολύ γρήγορα κάπου, πολύ γρήγορα πέφτει κιόλας.
Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να κάνεις μέχρι σήμερα και δεν το έχεις κάνει;
Δεν ξέρω τι θα ήταν αυτό. Γενικά όλα τα φτάνω στα άκρα, αλλά επειδή δεν μου αρέσει να έχω πολλά απωθημένα και μετά να τα σκέφτομαι, προσπαθώ ότι θέλω να το κάνω, να το βάζω στόχο και να το καταφέρνω. Άρα δεν έχω σκεφτεί κάτι καινούργιο που θα ήθελα να κάνω τώρα. Μπορεί να έκανα downhill. Αυτό είναι κάτι εντελώς ακραίο, το οποίο θα είναι δύσκολο να το κάνω, επειδή το endurο που κάνω είναι ένα βήμα πριν το downhill, πολλά βήματα μάλλον, αλλά είναι ακραίο. Μια τούμπα να φας και μετά έχεις καταστραφεί, έχεις πέσει απ΄τον γκρεμό και μετά πεθαίνεις.
Ο γάμος και η οικογένεια είναι στα σχέδιά σου; Είναι κάτι που πλέον το σκέφτεσαι πιο σοβαρά;
Αν βρεθεί κάποιο καλό παιδί, ναι. Τίποτα δεν μπορείς να το σχεδιάσεις. Ευχαρίστως αν ήμουν με έναν άνθρωπο που είναι σωστός απέναντί μου, μου φέρεται σωστά και με σέβεται, θα συνέχιζα τη ζωή μου μαζί του. Ο σεβασμός είναι κάτι πάρα πολύ σπάνιο και δύσκολο στις μέρες μας, αλλά ταυτόχρονα είναι και πολύ βασικό. Αν βρω κάποιον να με σεβαστεί, ναι.
Κλείνοντας κάπου εδώ αυτή την πολύ όμορφη συζήτηση που κάναμε, θα ήθελα να μου πεις ευχές για τους νέους αθλητές αλλά και για τους αναγνώστες του Μικρόφωνο.gr.
Αυτό που θέλω να πω εγώ είναι ότι δεν χρειάζεται να γίνουν όλοι πρωταθλητές. Και στο Survivor για να πω την αλήθεια για αυτό πήγα. Αν μπορούσα με κάποιο τρόπο να εμπνεύσω ανθρώπους, θα ήθελα να πιστεύει ο κόσμος στον εαυτό του περισσότερο και θα ήθελα να προσπαθήσω να βοηθήσω τους ανθρώπους να πιστεύουν στον εαυτό τους, να δυναμώσουν τον χαρακτήρα τους και να έχουν πολύ υψηλούς στόχους, πολύ ψηλά όνειρα και να κυνηγάνε τα όνειρά τους. Να μην είναι πρόβατα, να μην κάνουν κάτι επειδή το κάνουν όλοι οι υπόλοιποι. Ας είναι αετοί που πετάνε μόνοι τους. Εγώ αυτό ήθελα να είμαι πάντα. Ο αετός που πετάει μόνος του ψηλά. Βέβαια όταν είσαι σε μια αγέλη, είσαι προστατευμένος. Όταν είσαι μόνος σου, υπάρχει μεγαλύτερο ρίσκο και μεγαλύτερος κίνδυνος. Εγώ δεν ήμουν κάποιος χαρακτήρας δυνατός, αλλά το πήρα απόφαση κι έγινε. Άρα όλοι μπορούμε να γίνουμε κάτι. Δεν ήμουν εγώ η ατρόμητη iron barbie. Καμία σχέση. Ήμουν ένας άνθρωπος που βοήθησα τον εαυτό μου με σκοπό να βοηθήσω και πολύ κόσμο. Θέλω να έχουν όμορφα κίνητρα οι νέοι.
Θέλω τώρα να μου πεις που μπορεί να σε βρει κάποιος.
Μπορεί να με βρει στο προσωπικό μου προφίλ στο Facebook Maria Pantazi (Iron Barbie), στην σελίδα μου Maria “Iron Barbie” Pantazi και φυσικά στο Instagram ironbarbie_. Θέλω επίσης να αναφέρω και να ευχαριστήσω τους χορηγούς μου Seven Hellas, QNT, Loukas Bikes, herosporto, paintless, trionzellas, sports-physio, magdalened και powersports.
Συνέντευξη : Γιώτα Μπαντέ
Δημοσιογραφική επιμέλεια : Βασίλης Κοντζεδάκης
Φωτογραφίες : Γιώργος Κοντζεδάκης
Ευχαριστούμε πολύ το Easy All Day Bar για την φιλοξενία.
