Στην χώρα μας σε καθημερινές κουβέντες ακούς διάφορες συζητήσεις για της Ελληνικές ταινίες που κυκλοφορούν κατά καιρούς στις αίθουσες. Αρκετός κόσμος θεωρεί πως δημιουργούμε πολλές ωραίες ταινίες, ενώ κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως οι ταινίες που βγάζουν είναι κακές. Η αλήθεια είναι πως οι ελληνικές παραγωγές των τελευταίων ετών δυστυχώς τείνουν προς αρνητική κατεύθυνση, καθώς επιλέγουν στο να επικεντρωθούν περισσότερο στο εμπορικό κομμάτι γράφοντας ένα μέτριο και απλό σενάριο με στόχο να μαζέψουν λεφτά. Πλέον είναι λίγες οι παραγωγές που έχουν ως στόχο την τέχνη.
Στο πλαίσιο λοιπόν της πρεμιέρας του Αιγαίο SOS, και καθώς όσο περνάνε τα χρόνια πλέον δεν βλέπουμε αρκετές παραγωγές (φέτος είδαμε μόνο Οίκτο και Αιγαίο SOS ενώ σε λίγο καιρό θα δούμε και το Bachelor 3) είπαμε να δούμε που βρισκόμαστε σαν χώρα στον τομέα της τέχνης σε σύγκριση με άλλες χώρες.
Βρήκαμε λοιπόν ότι σαν χώρα καταφέραμε και στείλαμε 39 ταινίες ελληνικής παραγωγής για να μπορέσουν να διαγωνιστούν με αντίστοιχες των άλλων χωρών και μόνο 5 από αυτές κατάφεραν να ταξιδέψουν στην μεγάλη βραδιά απονομής των Όσκαρ, χωρίς δυστυχώς να μπορέσουν να κερδίσουν το χρυσό αγαλματίδιο.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η λίστα με το ποιες ταινίες κατάφεραν να περάσουν στην τελική ευθεία μας εκπλήσσει καθώς βλέπουμε εκτός κάποιες ταινίες που θα περιμέναμε σίγουρα να τα είχαν καταφέρει όπως αυτή του Θεόδωρου Αγγελόπουλου που ενώ βραβεύτηκε με Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες δεν κατάφερε να περάσει στην τελική ευθεία (να θυμίσουμε ότι εκείνη την χρονιά το Βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας το κέρδισε η καταπληκτική ταινία του Μπενίνι, η Ζωή είναι Ωραία).
Ποιες είναι λοιπόν αυτές οι πέντε ταινίες;
1. Ηλέκτρα, 1962 (Έχασε από την γαλλική ταινία Les Dimanches de ville d’Avray)
Ο Αγαμέμνων επιστρέφει θριαμβευτής απ’ τον πόλεμο της Τροίας, αλλά δολοφονείται από την άπιστη και δόλια γυναίκα του Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο. Ο γιος του Ορέστης φυγαδεύεται από τον παιδαγωγό του, αλλά η κόρη του Ηλέκτρα παραμένει στις Μυκήνες και βλέπει τον Αίγισθο να παντρεύεται τη μητέρα της. Με τον καιρό φουντώνει μέσα της το μίσος και ζητά εκδίκηση. Αναγκάζεται όμως να παντρευτεί, με λευκό γάμο, έναν απλό χωρικό και πηγαίνει να ζήσει στο καλύβι του, μέχρι που επιστρέφει ο Ορέστης μαζί με τον φίλο του Πυλάδη. Τα δύο αδέλφια σχεδιάζουν μαζί τη δολοφονία του Αίγισθου, κι ο Ορέστης τον σκοτώνει κατά τη διάρκεια μιας γιορτής. Η Ηλέκτρα του υπενθυμίζει ότι πρέπει να τιμωρηθεί και η Κλυταιμνήστρα και ο Ορέστης, αν και απρόθυμος, την σκοτώνει. Οι Μυκηναίοι, τρομοκρατημένοι από το άγριο έγκλημα, εξορίζουν απ’ το Άργος τα δύο αδέλφια. Πρόκειται για την πιο άρτια και υποδειγματική μεταφορά αρχαίας ελληνικής τραγωδίας στον κινηματογράφο.
2. Τα Κόκκινα Φανάρια, 1963 (Έχασε από την ιταλική ταινία 8½ του Φεντερίκο Φελίνι)
Το σπίτι με τα κόκκινα φανάρια βρίσκεται στην Τρούμπα του Πειραιά και ονομάζεται Phryne’s Bar. Σ’ αυτό ζουν κι εργάζονται πέντε γυναίκες: η Ελένη, μια κοπέλα που μεγάλωσε στις όχθες του Δούναβη και σπούδασε γλυπτική στο Βουκουρέστι, αλλά η λαίλαπα του πολέμου την έφερε στην Ελλάδα, η Μαίρη που ερωτεύεται παράφορα ένα ξανθό αγόρι το οποίο μαζί της γνώρισε για πρώτη φορά τον έρωτα, η Μαρίνα, η αποκαλούμενη «πριγκίπισσα», που συναντά κρυφά ένα νεαρό φοιτητή και είναι παντελώς άβουλη στα χέρια του αδυσώπητου πατρώνου της Μιχαλιού, η Άννα η οποία κρατά καλά φυλαγμένο το μεγάλο μυστικό της, την ύπαρξη ενός παιδιού, το οποίο εκείνη σπουδάζει κρυφά, τέλος η Μυρσίνη, μια νεοφώτιστη πόρνη, η μόνη που οσφραίνεται τις επερχόμενες αλλαγές. Σε λίγο θα κλείσουν όλα τα σπίτια της Τρούμπας προς μεγάλη απογοήτευση των πατρώνων τους.
3. Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο (Έχασε από την τσεχοσλοβακική ταινία Obchod na korze)
Στη Θεσσαλία του 1907, ένας άνδρας ξεσηκώνει τους φτωχούς αγρότες προκειμένου να κάνουν δική τους τη γη στην οποία δουλεύουν για χάρη των τσιφλικάδων. Ο Οδυσσέας (Νίκος Κούρκουλος), γιος ενός τέτοιου τσιφλικά (Μάνος Κατράκης), αρνείται να συγκρουστεί με τους αγρότες. Αντίθετα, συγκρούεται με τον αδερφό του (Γιάννης Βόγλης) ο οποίος έχει απαγάγει την αγαπημένη του (Μαίρη Χρονοπούλου). Ο Οδυσσέας θα συγκρουστεί με τον αδερφό του και θα τον σκοτώσει. Μετά το θάνατο του πατέρα του, θα μοιραστεί την περιουσία του με τους φτωχούς αγρότες.
4. Ιφιγένεια, 1977 (Έχασε από την γαλλική ταινία La vie devant soi)
Μετά την από τον Πάρι απαγωγή της βασίλισσας της Σπάρτης, της ωραίας Ελένης, οι έλληνες βασιλείς αποφασίζουν να εκδικηθούν την προσβολή που έγινε στον σύζυγό της Μενέλαο (Κώστας Καρράς), και υπό την αρχιστρατηγία του βασιλιά των Μυκηνών, του Αγαμέμνονα (Κώστας Καζάκος), συγκεντρώνονται με χίλια πλοία στην Αυλίδα κι ετοιμάζονται να απο-πλεύσουν για την Τροία. Όμως ο απόπλους είναι αδύνατος διότι δεν φυσάει ούριος άνεμος. Ο Αγαμέμνων, αντιμέτωπος με τον κίνδυνο της πείνας και της ανταρσίας, επιχειρεί να καταστείλει τις ηγετικές φιλοδοξίες του μάντη Κάλχα, σκοτώνοντας τα ιερά ζώα του, σε μια απέλπιδα προσπάθεια επίδειξης δύναμης. Ο Κάλχας αντεπιτίθεται με τη μοναδική δύναμη που κατέχει, το λόγο των θεών, και χρησμοδοτεί ότι οι άνεμοι θα φυσήξουν μόνον αν ο αρχιστράτηγος θυσιάσει την κόρη του. Παγιδευμένος από τη φιλοδοξία του κι ελπίζοντας να κερδίσει χρόνο, ο Αγαμέμνων καλεί την Ιφιγένεια (Τατιάνα Παπαμόσχου) στην Αυλίδα, με πρόσχημα ότι θα την παντρέψει με τον Αχιλλέα. Η Κλυταιμνήστρα (Ειρήνη Παπά), παρά την προσταγή του άντρα της, συνοδεύει την κόρη και βρίσκεται αντιμέτωπη με το τρομερό γεγονός. Οι παρακλήσεις μητέρας και κόρης δεν μεταπείθουν τον Αγαμέμνονα, η Ιφιγένεια αφήνεται στο μοιραίο, και οδηγείται με τη θέλησή της στο βωμό. Καθώς, όμως, χάνεται στο μούχρωμα, αρχίζει να φυσά ούριος άνεμος, και τα πλοία μπορούν τώρα να αποπλεύσουν
5. Κυνόδοντας, 2009 ( Έχασε από την δανέζικη ταινία Hævnen)
Σε μια απομονωμένη μονοκατοικία έξω από την Αθήνα ζει μια πενταμελής οικογένεια. Τα τρία παιδιά δεν έχουν βγει ποτέ από το σπίτι και μεγαλώνουν χωρίς κανένα εξωτερικό ερέθισμα. Ο μόνος άνθρωπος που τους επισκέπτεται είναι η Χριστίνα, υπάλληλος στο εργοστάσιο του πατέρα, με σκοπό να κατευνάζει τις σεξουαλικές ορμές του μεγάλου γιου.
Στην χώρα μας σε καθημερινές κουβέντες ακούς διάφορες συζητήσεις για της Ελληνικές ταινίες που κυκλοφορούν κατά καιρούς στις αίθουσες. Αρκετός κόσμος θεωρεί πως δημιουργούμε πολλές ωραίες ταινίες, ενώ κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως οι ταινίες που βγάζουν είναι κακές. Η αλήθεια είναι πως οι ελληνικές παραγωγές των τελευταίων ετών δυστυχώς τείνουν προς αρνητική κατεύθυνση, καθώς επιλέγουν στο να επικεντρωθούν περισσότερο στο εμπορικό κομμάτι γράφοντας ένα μέτριο και απλό σενάριο με στόχο να μαζέψουν λεφτά. Πλέον είναι λίγες οι παραγωγές που έχουν ως στόχο την τέχνη.
Στο πλαίσιο λοιπόν της πρεμιέρας του Αιγαίο SOS, και καθώς όσο περνάνε τα χρόνια πλέον δεν βλέπουμε αρκετές παραγωγές (φέτος είδαμε μόνο Οίκτο και Αιγαίο SOS ενώ σε λίγο καιρό θα δούμε και το Bachelor 3) είπαμε να δούμε που βρισκόμαστε σαν χώρα στον τομέα της τέχνης σε σύγκριση με άλλες χώρες.
Βρήκαμε λοιπόν ότι σαν χώρα καταφέραμε και στείλαμε 39 ταινίες ελληνικής παραγωγής για να μπορέσουν να διαγωνιστούν με αντίστοιχες των άλλων χωρών και μόνο 5 από αυτές κατάφεραν να ταξιδέψουν στην μεγάλη βραδιά απονομής των Όσκαρ, χωρίς δυστυχώς να μπορέσουν να κερδίσουν το χρυσό αγαλματίδιο.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η λίστα με το ποιες ταινίες κατάφεραν να περάσουν στην τελική ευθεία μας εκπλήσσει καθώς βλέπουμε εκτός κάποιες ταινίες που θα περιμέναμε σίγουρα να τα είχαν καταφέρει όπως αυτή του Θεόδωρου Αγγελόπουλου που ενώ βραβεύτηκε με Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες δεν κατάφερε να περάσει στην τελική ευθεία (να θυμίσουμε ότι εκείνη την χρονιά το Βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας το κέρδισε η καταπληκτική ταινία του Μπενίνι, η Ζωή είναι Ωραία).
Ποιες είναι λοιπόν αυτές οι πέντε ταινίες;
1. Ηλέκτρα, 1962 (Έχασε από την γαλλική ταινία Les Dimanches de ville d’Avray)
Ο Αγαμέμνων επιστρέφει θριαμβευτής απ’ τον πόλεμο της Τροίας, αλλά δολοφονείται από την άπιστη και δόλια γυναίκα του Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο. Ο γιος του Ορέστης φυγαδεύεται από τον παιδαγωγό του, αλλά η κόρη του Ηλέκτρα παραμένει στις Μυκήνες και βλέπει τον Αίγισθο να παντρεύεται τη μητέρα της. Με τον καιρό φουντώνει μέσα της το μίσος και ζητά εκδίκηση. Αναγκάζεται όμως να παντρευτεί, με λευκό γάμο, έναν απλό χωρικό και πηγαίνει να ζήσει στο καλύβι του, μέχρι που επιστρέφει ο Ορέστης μαζί με τον φίλο του Πυλάδη. Τα δύο αδέλφια σχεδιάζουν μαζί τη δολοφονία του Αίγισθου, κι ο Ορέστης τον σκοτώνει κατά τη διάρκεια μιας γιορτής. Η Ηλέκτρα του υπενθυμίζει ότι πρέπει να τιμωρηθεί και η Κλυταιμνήστρα και ο Ορέστης, αν και απρόθυμος, την σκοτώνει. Οι Μυκηναίοι, τρομοκρατημένοι από το άγριο έγκλημα, εξορίζουν απ’ το Άργος τα δύο αδέλφια. Πρόκειται για την πιο άρτια και υποδειγματική μεταφορά αρχαίας ελληνικής τραγωδίας στον κινηματογράφο.
2. Τα Κόκκινα Φανάρια, 1963 (Έχασε από την ιταλική ταινία 8½ του Φεντερίκο Φελίνι)
Το σπίτι με τα κόκκινα φανάρια βρίσκεται στην Τρούμπα του Πειραιά και ονομάζεται Phryne’s Bar. Σ’ αυτό ζουν κι εργάζονται πέντε γυναίκες: η Ελένη, μια κοπέλα που μεγάλωσε στις όχθες του Δούναβη και σπούδασε γλυπτική στο Βουκουρέστι, αλλά η λαίλαπα του πολέμου την έφερε στην Ελλάδα, η Μαίρη που ερωτεύεται παράφορα ένα ξανθό αγόρι το οποίο μαζί της γνώρισε για πρώτη φορά τον έρωτα, η Μαρίνα, η αποκαλούμενη «πριγκίπισσα», που συναντά κρυφά ένα νεαρό φοιτητή και είναι παντελώς άβουλη στα χέρια του αδυσώπητου πατρώνου της Μιχαλιού, η Άννα η οποία κρατά καλά φυλαγμένο το μεγάλο μυστικό της, την ύπαρξη ενός παιδιού, το οποίο εκείνη σπουδάζει κρυφά, τέλος η Μυρσίνη, μια νεοφώτιστη πόρνη, η μόνη που οσφραίνεται τις επερχόμενες αλλαγές. Σε λίγο θα κλείσουν όλα τα σπίτια της Τρούμπας προς μεγάλη απογοήτευση των πατρώνων τους.
3. Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο (Έχασε από την τσεχοσλοβακική ταινία Obchod na korze)
Στη Θεσσαλία του 1907, ένας άνδρας ξεσηκώνει τους φτωχούς αγρότες προκειμένου να κάνουν δική τους τη γη στην οποία δουλεύουν για χάρη των τσιφλικάδων. Ο Οδυσσέας (Νίκος Κούρκουλος), γιος ενός τέτοιου τσιφλικά (Μάνος Κατράκης), αρνείται να συγκρουστεί με τους αγρότες. Αντίθετα, συγκρούεται με τον αδερφό του (Γιάννης Βόγλης) ο οποίος έχει απαγάγει την αγαπημένη του (Μαίρη Χρονοπούλου). Ο Οδυσσέας θα συγκρουστεί με τον αδερφό του και θα τον σκοτώσει. Μετά το θάνατο του πατέρα του, θα μοιραστεί την περιουσία του με τους φτωχούς αγρότες.
4. Ιφιγένεια, 1977 (Έχασε από την γαλλική ταινία La vie devant soi)
Μετά την από τον Πάρι απαγωγή της βασίλισσας της Σπάρτης, της ωραίας Ελένης, οι έλληνες βασιλείς αποφασίζουν να εκδικηθούν την προσβολή που έγινε στον σύζυγό της Μενέλαο (Κώστας Καρράς), και υπό την αρχιστρατηγία του βασιλιά των Μυκηνών, του Αγαμέμνονα (Κώστας Καζάκος), συγκεντρώνονται με χίλια πλοία στην Αυλίδα κι ετοιμάζονται να απο-πλεύσουν για την Τροία. Όμως ο απόπλους είναι αδύνατος διότι δεν φυσάει ούριος άνεμος. Ο Αγαμέμνων, αντιμέτωπος με τον κίνδυνο της πείνας και της ανταρσίας, επιχειρεί να καταστείλει τις ηγετικές φιλοδοξίες του μάντη Κάλχα, σκοτώνοντας τα ιερά ζώα του, σε μια απέλπιδα προσπάθεια επίδειξης δύναμης. Ο Κάλχας αντεπιτίθεται με τη μοναδική δύναμη που κατέχει, το λόγο των θεών, και χρησμοδοτεί ότι οι άνεμοι θα φυσήξουν μόνον αν ο αρχιστράτηγος θυσιάσει την κόρη του. Παγιδευμένος από τη φιλοδοξία του κι ελπίζοντας να κερδίσει χρόνο, ο Αγαμέμνων καλεί την Ιφιγένεια (Τατιάνα Παπαμόσχου) στην Αυλίδα, με πρόσχημα ότι θα την παντρέψει με τον Αχιλλέα. Η Κλυταιμνήστρα (Ειρήνη Παπά), παρά την προσταγή του άντρα της, συνοδεύει την κόρη και βρίσκεται αντιμέτωπη με το τρομερό γεγονός. Οι παρακλήσεις μητέρας και κόρης δεν μεταπείθουν τον Αγαμέμνονα, η Ιφιγένεια αφήνεται στο μοιραίο, και οδηγείται με τη θέλησή της στο βωμό. Καθώς, όμως, χάνεται στο μούχρωμα, αρχίζει να φυσά ούριος άνεμος, και τα πλοία μπορούν τώρα να αποπλεύσουν
5. Κυνόδοντας, 2009 ( Έχασε από την δανέζικη ταινία Hævnen)
Σε μια απομονωμένη μονοκατοικία έξω από την Αθήνα ζει μια πενταμελής οικογένεια. Τα τρία παιδιά δεν έχουν βγει ποτέ από το σπίτι και μεγαλώνουν χωρίς κανένα εξωτερικό ερέθισμα. Ο μόνος άνθρωπος που τους επισκέπτεται είναι η Χριστίνα, υπάλληλος στο εργοστάσιο του πατέρα, με σκοπό να κατευνάζει τις σεξουαλικές ορμές του μεγάλου γιου.
