Πριν από 23 χρόνια η Ελλάδα έστειλε το δικό της “πολιτικό” μήνυμα στη Eurovision με την Ελίνα Κωνσταντοπούλου και το τραγούδι “Ποιά Προσευχή” των Νίκου Τερζή και Αντώνη Παππά.
Με αφορμή την “συμφωνία” που φαίνεται να έχει υπάρξει μεταξύ των κυβερνήσεων των δύο γειτονικών χωρών (Ελλάδας-F.Y.R.OM) και με αφορμή την λύση η οποία διαφαίνεται παρ όλες τις αντιδράσεις και από τις δυο πλευρές ,οι Eurovisionistas πηγαίνουν πίσω στο παρελθόν και θυμούνται.
Tο 1995 ήταν η δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν το 1992 με την Κλεοπάτρα και το “Ολου του κόσμου η Ελπίδα” του Χρ.Λαγού) που η χώρα μας θέλησε να ταρακουνήσει την Ευρώπη και να στείλει ένα δικό της μήνυμα προς πολλούς αποδέκτες όσον αφορά τους γειτόνους μας. Ήταν η εποχή που το ονοματολογικό ζήτημα της γείτονος χώρας ήταν στην επικαιρότητα και οι συντελεστές της τότε εκπροσώπησης μας προσπάθησαν να κάνουν γνωστό ακόμα μια φορά στην Ευρώπη το θέμα του σφετερισμού και της κλοπής του ονόματος αλλά και των συμβόλων μας από την πλευρά των Σκοπίων.
Στο τραγούδι, γίνονται έμμεσες αναφορές στο “Μακεδονικό ζήτημα”, ειδικά στα δύο του κουπλέ, περνώντας τα δικά του πολιτικά μηνύματα για όσους τα κατάλαβαν.
«και γαρ εβούλοντο μιάναι την γην ταύτην, μη γιγνώσκοντες την ύβριν ην εποίουν» ( γιατί μάλιστα θέλησαν να μιάνουν/μολύνουν αυτήν εδώ τη γη/τη χώρα, μη γνωρίζοντας την ύβρη, την οποία έπρατταν)
Στη χώρα μας και όπως συνηθίζεται οι γνωστοί-άγνωστοι “πολέμησαν” το τραγούδι πριν το ταξίδι του στο εξωτερικό.όμως κατά τη δική μας γνώμη και πάλι έπεσαν έξω μιας που στη πορεία των ετών έχει αγαπηθεί από τους eufofans εξίσου ίσως και λίγο περισσότερο από όλες τις Ελληνικές συμμετοχές σε αυτό το διαγωνισμό.
Το video clip μας,γυρίστηκε στα Μετέωρα, τη Μονή Καισαριανής και την Πύλη Τρικάλων από την σκηνοθέτιδα της ΕΡΤ Δάφνη Τζαφέρη και η εκπρόσωπος μας ξυπόλητη προσπάθησε να κάνει την Ευρώπη να ακούσει την “προσευχή” της.
Κατά γενική ομολογία είχαμε μια εξαιρετική ερμηνεία από την Ελίνα Κωνσταντοπούλου που τη δεκαετία του 90 ήταν στη κορυφή της καριέρας της,και σε συνδυασμό με την επιβλητική μελωδία και τους υποβλητικούς αρχαϊκούς στίχους στην αρχή του τραγουδιού που απήγγειλε ο στιχουργός του δημιούργησαν προσδοκίες για ένα καλό “πλασάρισμα” της χώρας μας.
Μαζί με την ερμηνεύτρια στη σκηνή στο Δουβλίνο ο Παναγιώτης Τερζής -αδερφός του συνθέτη- (αυλός του Πανός) ο Στέλιος Ζαχαρίου (κρουστά) ο Τάκης Αργυρίου (keybords) και στα φωνητικά η Μαριάντα Πιερίδη. Διευθυντής ορχήστρας ο Χάρης Ανδρεάδης. Όλοι ντυμένοι στα λευκά έκαναν μια από τις πιο αξιοπρεπείς εμφανίσεις για την Ελλάδα σε αυτό το διαγωνισμό.
Τελικώς η συμμετοχή μας βρέθηκε στην 12η θέση της τελικής κατάταξης , με συνολικά 68 βαθμούς. Συγκεκριμένα από την “φίλη” Κύπρο 12 βαθμοί, τη Μάλτα 10,Ισπανία και Ισραήλ από 8, την Κροατία 7 , Πολωνία 6, Αυστρία και Γαλλία από 5 βαθμούς, η Πορτογαλία 3, ενώ Βέλγιο και Σλοβενία μας χάρισαν από 2 βαθμούς.
Πριν από 23 χρόνια η Ελλάδα έστειλε το δικό της “πολιτικό” μήνυμα στη Eurovision με την Ελίνα Κωνσταντοπούλου και το τραγούδι “Ποιά Προσευχή” των Νίκου Τερζή και Αντώνη Παππά.
Με αφορμή την “συμφωνία” που φαίνεται να έχει υπάρξει μεταξύ των κυβερνήσεων των δύο γειτονικών χωρών (Ελλάδας-F.Y.R.OM) και με αφορμή την λύση η οποία διαφαίνεται παρ όλες τις αντιδράσεις και από τις δυο πλευρές ,οι Eurovisionistas πηγαίνουν πίσω στο παρελθόν και θυμούνται.
Tο 1995 ήταν η δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν το 1992 με την Κλεοπάτρα και το “Ολου του κόσμου η Ελπίδα” του Χρ.Λαγού) που η χώρα μας θέλησε να ταρακουνήσει την Ευρώπη και να στείλει ένα δικό της μήνυμα προς πολλούς αποδέκτες όσον αφορά τους γειτόνους μας. Ήταν η εποχή που το ονοματολογικό ζήτημα της γείτονος χώρας ήταν στην επικαιρότητα και οι συντελεστές της τότε εκπροσώπησης μας προσπάθησαν να κάνουν γνωστό ακόμα μια φορά στην Ευρώπη το θέμα του σφετερισμού και της κλοπής του ονόματος αλλά και των συμβόλων μας από την πλευρά των Σκοπίων.
Στο τραγούδι, γίνονται έμμεσες αναφορές στο “Μακεδονικό ζήτημα”, ειδικά στα δύο του κουπλέ, περνώντας τα δικά του πολιτικά μηνύματα για όσους τα κατάλαβαν.
«και γαρ εβούλοντο μιάναι την γην ταύτην, μη γιγνώσκοντες την ύβριν ην εποίουν» ( γιατί μάλιστα θέλησαν να μιάνουν/μολύνουν αυτήν εδώ τη γη/τη χώρα, μη γνωρίζοντας την ύβρη, την οποία έπρατταν)
Στη χώρα μας και όπως συνηθίζεται οι γνωστοί-άγνωστοι “πολέμησαν” το τραγούδι πριν το ταξίδι του στο εξωτερικό.όμως κατά τη δική μας γνώμη και πάλι έπεσαν έξω μιας που στη πορεία των ετών έχει αγαπηθεί από τους eufofans εξίσου ίσως και λίγο περισσότερο από όλες τις Ελληνικές συμμετοχές σε αυτό το διαγωνισμό.
Το video clip μας,γυρίστηκε στα Μετέωρα, τη Μονή Καισαριανής και την Πύλη Τρικάλων από την σκηνοθέτιδα της ΕΡΤ Δάφνη Τζαφέρη και η εκπρόσωπος μας ξυπόλητη προσπάθησε να κάνει την Ευρώπη να ακούσει την “προσευχή” της.
Κατά γενική ομολογία είχαμε μια εξαιρετική ερμηνεία από την Ελίνα Κωνσταντοπούλου που τη δεκαετία του 90 ήταν στη κορυφή της καριέρας της,και σε συνδυασμό με την επιβλητική μελωδία και τους υποβλητικούς αρχαϊκούς στίχους στην αρχή του τραγουδιού που απήγγειλε ο στιχουργός του δημιούργησαν προσδοκίες για ένα καλό “πλασάρισμα” της χώρας μας.
Μαζί με την ερμηνεύτρια στη σκηνή στο Δουβλίνο ο Παναγιώτης Τερζής -αδερφός του συνθέτη- (αυλός του Πανός) ο Στέλιος Ζαχαρίου (κρουστά) ο Τάκης Αργυρίου (keybords) και στα φωνητικά η Μαριάντα Πιερίδη. Διευθυντής ορχήστρας ο Χάρης Ανδρεάδης. Όλοι ντυμένοι στα λευκά έκαναν μια από τις πιο αξιοπρεπείς εμφανίσεις για την Ελλάδα σε αυτό το διαγωνισμό.
Τελικώς η συμμετοχή μας βρέθηκε στην 12η θέση της τελικής κατάταξης , με συνολικά 68 βαθμούς. Συγκεκριμένα από την “φίλη” Κύπρο 12 βαθμοί, τη Μάλτα 10,Ισπανία και Ισραήλ από 8, την Κροατία 7 , Πολωνία 6, Αυστρία και Γαλλία από 5 βαθμούς, η Πορτογαλία 3, ενώ Βέλγιο και Σλοβενία μας χάρισαν από 2 βαθμούς.
