Μάριος-Κυπαρίσσης Μώρος: γεννήθηκε στην Αθήνα το 1993 αλλά μεγάλωσε στην Κοζάνη. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ (2015). Στο ίδιο Τμήμα εκπόνησε τη μεταπτυχιακή του εργασία σχετικά με τις αναφορές πεζογράφων της Θεσσαλονίκης στη Γερμανική Κατοχή και εκπονεί διδακτορική διατριβή με θέμα την παρουσία του θρησκευτικού στοιχείου στην ελληνική μεταπολεμική ποίηση. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε πρακτικά συνεδρίων καθώς και σε φιλολογικά και λογοτεχνικά περιοδικά. Με αφορμή το βιβλίο του “Πέρα από τις ισχνές αγελάδες – Μελετήματα για την ποίηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου” από τις εκδόσεις ΙΑΝΟΣ που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό μας μιλά στο “MIKROFWNO.GR”.
Καλησπέρα. Κάνουμε αυτή την συνέντευξη με αφορμή το δικό σας βιβλίο με τίτλο “Πέρα από τις ισχνές αγελάδες” και υπότιτλο “Μελετήματα για την ποίηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου”. Πώς σας ήρθε η ιδέα αυτού του βιβλίου; Δεν έχουν άλλες δουλειές οι νέοι γεννημένοι μόλις το 1993;
Το βιβλίο αυτό γεννιέται στα πρώτα μαθήματα που παρακολούθησα στο Τμήμα Φιλολογίας του ΑΠΘ, όταν η Μαρία Ιατρού μας διδάσκει την Εποχή των ισχνών αγελάδων του Χριστιανόπουλου. Λίγο αργότερα, η Σωτηρία Σταυρακοπούλου μας μιλά για τη λογοτεχνία της Θεσσαλονίκης. Ερωτήσεις που (ίσως) έγιναν απαντήσεις, λοιπόν. Πάντως, για να απαντήσω και στο δεύτερο ερώτημα, μόνο από το Τμήμα μας μπορώ να αναφέρω πολλούς καλούς φίλους και συναδέλφους που επιδίδονται με επιτυχία τόσο στο φιλολογικό, όσο και στο λογοτεχνικό σπορ!
Οι σπουδές σας είναι στην Θεσσαλονίκη. Πώς σας κέρδισε αυτή η πόλη;
Εδώ μου έλαχε, κατά κάποιον τρόπο, ή όπως το λέει ο Χριστιανόπουλος, Θεσσαλονίκη ν ου μ’ εθέσπισεν! Κοζανίτης που είχε πλάσει τη Θεσσαλονίκη ως τον ιδανικό τόπο σπουδών (και είναι) χάρηκα πολύ όταν είδα τα αποτελέσματα των Πανελληνίων και πέρασα εδώ!
Από τις τρεις εκδοχές του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου που θέλετε να συστήσετε στον αναγνώστη στο βιβλίο σας, ποιά σας ενδιαφέρει, ποιά σας ιντριγκάρει πιο πολύ εσάς;
Σίγουρα το πιο γοητευτικό είναι να λοξοκοιτάς στο εργαστήρι του συγγραφέα και να βλέπεις πώς ένας εικοσάχρονος νεαρός στήνει τα πρώτα του ποιήματα. Άρα, θα ήθελα τόσο πολύ να απαντήσω ότι για μένα η γνωριμία με τον Χριστιανόπουλο των πρώτων του βημάτων ήταν η πιο γοητευτική διαδικασία!
Ποιές είναι οι προσδοκίες σας από το ερευνητικό σας έργο, πώς θα θέλατε αναφερθούμε σε σας;
Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να απαντήσω κάπως σε αυτό… Αυτό που θέλω είναι να πατάνε οι έντεκα μελέτες σταθερά επάνω στη θεωρητική αλλά και τη ειδικότερη για τον ποιητή βιβλιογραφία.
Η μεταπτυχιακή σας εργασία σχετιζόμενη με τις αναφορές πεζογράφων της Θεσσαλονίκης στη Γερμανική Κατοχή σίγουρα σας ανακάλυψε πολλά. Μοιραστείτε με μας κάποια από αυτά τα στοιχεία. Τί δεν ξέρουμε και θα έπρεπε;
Δεν ξέρουμε, ούτε κι εγώ το ήξερα μέχρι τότε, ότι η Θεσσαλονίκη έχει μια σπουδαία λογοτεχνική παράδοση και ότι υπήρξαν και υπάρχουν λογοτέχνες που γράψανε τα βιώματά τους. Δεν γνωρίζουμε δηλαδή την τοπική λογοτεχνική παραγωγή και κάποτε ίσως την απαξιώνουμε! Νομίζω ότι πρέπει οπωσδήποτε να (ξανα)δούμε τα κείμενα αυτά! Και μάλιστα, σύντομα!
Το θρησκευτικό στοιχείο το αναζητάτε στην ποίηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου, αλλά και γενικότερα στην διδακτορική διατριβή σας που μελετά την ελληνική μεταπολεμική ποίηση. Θέλετε να μας μιλήσετε λίγο για τα συμπεράσματα;
Το θρησκευτικό στοιχείο, από αυτά που μέχρι τώρα έχω δει, κυριαρχεί σε ένα πολύ μεγάλο μέρος της μεταπολεμικής μας ποίησης. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πώς η Βίβλος γίνεται ένα διαρκές όχημα διαλόγου των ποιητών με την εποχή τους. Για παράδειγμα, πώς εμφανίζεται ο Χριστός στην ποίηση των αριστερών ποιητών (Αναγνωστάκης, Ρίτσος, Λειβαδίτης κ.ά.); Πρέπει να καταλάβουμε ότι η Βίβλος γι’ αυτούς τους ανθρώπους ήταν όχι μόνο ένα καθημερινό ανάγνωσμα, αλλά ήταν διαρκώς παρούσα στην καθημερινότητά τους.
Πριν κλείσουμε , θα ήθελα να μας πείτε από ένα λογοτεχνικό έργο που αντιπροσωπεύει
• την σημερινή Ελλάδα
• την λογοτεχνία στην Ελλάδα του σήμερα
• την πολιτική του τόπου
• την θρησκεία , έτσι πως την τηρούμε και την διαχειριζόμαστε στην Ελλάδα.
Θα προσπαθήσω, εντελώς υποκειμενικά, να απαντήσω:
– Μήτσος Παπανικολάου, «Κάτι τρέχει με την οικογένεια»
– Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, «Η κίνηση του εκκρεμούς»
– Γιώργος Δερτιλής, «Ιστορία της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας 1750-2000»
– Εδώ, τα πράγματα δυσκολεύουν. Πολλά και καλά τα σχετικά έργα, αλλά αφού μπορώ να επιλέξω μόνο ένα, θα μείνω στην ελληνόγλωσση βιβλιογραφία: Κάλλιστος Ware, «Πώς να εισέλθω στην καρδιά;»
Ευχαριστώ πολύ !
