Η κερένια κούκλα του Τάσου Ρωσόπουλου στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ.

«Θα σας πω μιαν ιστορία απλή και λυπητερή γιατί απλή και λυπητερή είναι η ζωή…»

Η Κερένια κούκλα είναι το δεύτερο βιβλίο του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου (1867-1911), το οποίο πρωτοδημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα Πατρίς το 1908 και εκδόθηκε ως αυτοτελές βιβλίο το 1911, τη χρονιά του πρώιμου θανάτου του συγγραφέα. Στις σκονισμένες φτωχογειτονιές μιας παραπλανητικά ειδυλλιακής Αθήνας, «στη σκιά της Ακρόπολης και παρά τον βράχον του Φιλοπάππου», ο λυρικός, συγκινησιακά παρεμβατικός λόγος του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου ξετυλίγει με πεσιμιστική διάθεση ένα κοινότοπο αστικό δράμα ταπεινών και καταφρονεμένων, σαν να ήταν οι τραγικοί ήρωες ενός αρχαίου δράματος: καθένας τους έχει το δίκιο με το μέρος του και κανείς τους δεν έκανε κάτι για το οποίο πρέπει να πληρώσει ή να τιμωρηθεί. H Μοίρα όμως εκτελεί τα προγραμμένα, που φαντάζουν αναίτια και παράδοξα. Αντιστικτικά σε αυτή την άλογη και ανεξήγητη Μοίρα, ο συγγραφέας υμνεί τη Φύση, τη Ζωή και τον Έρωτα.

Κορυφαίο συμβολιστικό έργο της ελληνικής πεζογραφίας, η Κερένια κούκλα προκάλεσε σάλο στην εποχή της, τόσο για τη δημοτική γλώσσα της, που στοίχισε στο έργο πολλές εκδοτικές περιπέτειες, όσο και για την τολμηρότητα του θέματος, που πήγαινε κόντρα στον καθωσπρεπισμό.
Το μυθιστόρημα αυτό, που αγαπήθηκε και επανεκδόθηκε πολλές φορές, έγινε το πρώτο ελληνικό λογοτεχνικό έργο που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1916 από τον Μιχάλη Γλητσό, θεατρικό έργο, τηλεοπτική σειρά και graphic novel. Έναν αιώνα μετά την πρώτη έκδοσή του, «εντάσσεται» για πρώτη φορά στο λυρικό ρεπερτόριο. Πρόκειται για τη δεύτερη παραγγελία νέας όπερας πάνω σε έργα της νεοελληνικής λογοτεχνίας από την Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ μετά το Ζ.

Εμπνεόμενος από τη γραφή του Χρηστομάνου, ο Τάσος Ρωσόπουλος, ένας συνθέτης με σημαντική πορεία σε διαφορετικά μουσικά ιδιώματα, μετουσιώνει την Κερένια κούκλα σε μουσική γεμάτη σύμβολα, λυρισμό και παθιασμένη αγάπη για τη ζωή. Ο ήλιος, η θάλασσα, το φεγγάρι και τα λουλούδια είναι πηγή μιας μουσικής που ενοποιεί τον ρεαλισμό και το φαντασιώδες του κειμένου υμνώντας την κυρίαρχη φύση και τη συνύπαρξη θανάτου και αναγέννησης. «Το μουσικό υλικό αναπτύσσεται ταυτόχρονα γύρω από το δίπολο Θάνατος και Ζωή», σημειώνει ο συνθέτης. «Η Κερένια κούκλα γράφτηκε σε μια δύσκολη εποχή για την ελληνική γλώσσα. Λίγο μετά τα Ευαγγελικά και τα Ορεστειακά, η θαρραλέα δημοτική του κειμένου δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Όπως ήταν φυσικό, δημιούργησε μεγάλες αντιδράσεις, καθώς, την ίδια στιγμή, έβαζε την ελληνική λογοτεχνία σε νέους δρόμους. Αυτή ακριβώς η γλώσσα αποτέλεσε τη βάση του λιμπρέτου και τον καμβά της μελοποιίας, δίνοντας στη μουσική την ευκαιρία να ακροβατήσει μεταξύ λυρισμού και γλωσσικού ρυθμού, ψηλαφώντας την κρυφή μελωδία που η γλώσσα μας αιώνες τώρα μεταφέρει. Το έργο φιλοδοξεί να είναι καθημερινό αλλά και υπερβατικό. Ρεαλιστικό αλλά και συμβολιστικό, βαθύ και ανάλαφρο συνάμα. Συνδυασμοί ακριβοί σαν την εναλλαγή Θανάτου και Ζωής».

Για τη διασκευή της Κερένιας κούκλας σε λιμπρέτο για όπερα, ο Γιάννης Σβώλος στο δεύτερό του λιμπρέτο μετά την επιτυχημένη Φόνισσα του Γιώργου Κουμεντάκη, χρησιμοποίησε ως βάση το ίδιο το κείμενο, συντομεύοντας ή αναδιατάσσοντάς το. Κινούμενος με μεταμοντέρνα, εκλεκτικιστική ελευθερία, άφησε να λειτουργήσουν μέσα του ως φίλτρο ποικίλες μουσικές αναφορές.

Ο Σβώλος σημειώνει: «Η Κερένια κούκλα του Χρηστομάνου διαθέτει ιδιαίτερο χαρακτήρα, που προβάλλει ισχυρές αντιστάσεις κατά τη μετατροπή σε λιμπρέτο. Μακράν του να αρθρώνεται απρόσκοπτα και αβίαστα μέσα από σαφείς, αντικειμενικές περιγραφές και διαλόγους, η ιδιωματική λογοτεχνική δραματουργία της λειτουργεί μέσα από δύο πεδία επενέργειας. Αφενός υπάρχουν πραγματολογικές περιγραφές και πολλές στιχομυθίες που, όμως, δεν αποτυπώνουν πάντα τις πιο κομβικές στιγμές της δράσης? αφετέρου, δίκην ενός ιδιότυπου, αόρατου «παρουσιαστή», ο συγγραφέας παρεμβαίνει συστηματικά στη φυσική δράση είτε υπαγορεύοντας είτε προοικονομώντας, έμμεσα ή άμεσα, τις εξελίξεις, επιβάλλοντας στον αναγνώστη δικές του συναισθηματικές αντιδράσεις και αξιολογήσεις γεγονότων και καταστάσεων. Στα εκτενή διαλογικά μέρη αναπαράγεται αυτούσια η ομιλία αμόρφωτων, λαϊκών ανθρώπων και ο λόγος προσλαμβάνει επιτηδευμένα ρεαλιστική τραχύτητα. Αντίθετα οι εμβόλιμοι μονόλογοι του Χρηστομάνου είναι ποιητικού χαρακτήρα, γεμάτοι λυρικές εικόνες και συμβολιστικές αναγωγές. Έτσι, το έργο μοιάζει σαν να συνδυάζει -καθ’ υπερβολή- τις ατμόσφαιρες ενός συμβολιστικού Πελλέα και την τραχύτητα μιας βεριστικής Καβαλλερίας. Πώς μεταφράζεται αυτή η δραματουργική ιδιοτυπία σε λιμπρέτο; Λαμβάνοντας υπόψη την εποχή και το ευρύτερο πεδίο λογοτεχνικών αναφορών της γραφής και, ταυτόχρονα, αφουγκραζόμενος και θερμομετρώντας συγκινησιακά το κείμενο, ο λιμπρετίστας οδηγήθηκε σε μια ανοικτή πρόταση στιλιζαρισμένης θεατρικότητας. 

Κινήθηκε με μεταμοντέρνα, εκλεκτικιστική ελευθερία, ενώ χρησιμοποίησε ως κριτήριο διάπλασης του λιμπρέτου ποικίλα μουσικά πρότυπα: λυρικά ακούσματα του ρομαντισμού και του ρομαντικού 20ού αιώνα, κωμικές σκηνές σε ύφος Ροσσίνι, αιχμηρές αντιπαραθέσεις, στρατηγικές αποσπασματικής συμπίεσης ή στάσης της δράσης κλπ.».

Ο διακεκριμένος αρχιμουσικός Νίκος Βασιλείου έχει την ευθύνη της μουσικής διεύθυνσης του εξαιρετικού συνόλου σύγχρονης μουσικής Ergon Ensemble.

Η σκηνοθεσία της όπερας Η κερένια κούκλα φέρει την υπογραφή του Σίμου Κακάλα, ενός από τους πιο αναγνωρισμένους σκηνοθέτες της γενιάς του, ο οποίος σημειώνει: «Μια οντότητα όπως ο Χρηστομάνος δεν ήταν δυνατόν να μην αποκτήσει σκηνική υπόσταση. Η γοητεία που ασκεί είναι μάλλον ακατανίκητη, αυτός ο ασθενικός δύσμορφος δάσκαλος ελληνικών της πριγκίπισσας Ελισάβετ της Αυστρίας, ο πρώτος ίσως σκηνοθέτης στο ελληνικό θέατρο, κινεί τα πάντα μέσα στο σύμπαν που έχει χτίσει στην Κερένια κούκλα. Η συμμετοχή του στην ιστορία που ο ίδιος κατασκεύασε είναι απόλυτα προσωπική και γι’ αυτό κατέχει και μια σημαντική θέση τόσο δραματουργικά όσο και σκηνοθετικά. Ακολουθώντας την ατμόσφαιρα που θέτει ο ίδιος, με τις γοτθικές αναφορές να αναμειγνύονται με το αττικό τοπίο, μοιάζει η ιστορία αυτή να αναδύεται από τον κάτω κόσμο στο σήμερα, «θυμίζοντας» μια Αθήνα που υπάρχει ή που υπήρξε μόνο σε ένα φαντασιακό επίπεδο. Μια σπουδή πάνω σε έναν μπρεχτικό τρόπο αφήγησης κρίθηκε ως το κατάλληλο πλαίσιο για να ενισχυθεί η αφηγηματική διάθεση του έργου και η ιδιαίτερη λογοτεχνική ταυτότητά του».

Ο Κέννυ ΜακΛέλλαν υπογράφει τα σκηνικά, η Κλαιρ Μπρέισγουελ τα κοστούμια, η Μάρθα Φωκά τις μάσκες και ο Παναγιώτης Λαμπής τους φωτισμούς.
Τον ρόλο του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου ερμηνεύει ο Αρκάδιος Ρακόπουλος, της Βεργινίας η Θεοδώρα Μπάκα, του Νίκου ο Γιάννης Καλύβας και της Λιόλιας η Στελίνα Αποστολοπούλου. Μαζί τους, οι καταξιωμένοι πρωταγωνιστές Τζούλια Σουγλάκου, Σοφία Κυανίδου, Λυδία Αγγελοπούλου, Μαργαρίτα Συγγενιώτου, Λυδία Ζερβάνου, Διονύσης Τσαντίνης, Γιάννης Φίλιας, Δημήτρης Ναλμπάντης και Κωστής Μαυρογένης.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ

Τάσος Ρωσόπουλος Μουσική

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Παράλληλα με τις σπουδές του στο ΕΜΠ ως τοπογράφος μηχανικός, σπούδασε κλασική κιθάρα, ανώτερα θεωρητικά, μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο, τζαζ θεωρία και αυτοσχεδιασμό. Έχει εργαστεί ως ενορχηστρωτής, διορθωτής και επιμελητής μουσικού υλικού σε πολλές εκδόσεις, ηχογραφήσεις, συναυλίες, θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές. Έχει συνθέσει ορχηστρική μουσική, μουσική δωματίου, τραγούδια καθώς και μουσική για το θέατρο, τον κινηματογράφο και τη διαφήμιση. Από το 2003 έως και σήμερα είναι, για μεγάλα χρονικά διαστήματα, συνεργάτης του Τρίτου Προγράμματος, της Ραδιοφωνίας και των Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ. Μεταξύ άλλων έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: Μέθοδος τωντριών (εκδόσεις Ύψιλον, σε κείμενα-μεταφράσεις του Γ. Κοροπούλη), Να υποθέτω τη ματιά και Laceworks(μεταγραφές για κιθάρα, Κορίνα Βουγιούκα). Από τις πιο πρόσφατες παρουσιάσεις έργων του είναι τα μουσικά παραμύθια για ορχήστρα και αφηγητή Το βασιλόπουλο και ο δράκος, Το νερολούλουδο, Το θαρραλέο αγόρι και ο δράκος του πηγαδιού (σε κείμενα του Γ. Κοροπούλη) και Όνειρο με κόκκινο σκουφί (σε κείμενο της Κ. Σχινά), το έργο για ορχήστρα και μεσόφωνο Η επίσκεψη (βασισμένο στον ομώνυμο πίνακα του Γ. Ρόρρη), οι κύκλοι τραγουδιών Ψεύτες ήλιοι, Το αγνό και το ένα (ποίηση Β. Μίλλερ, Χ. Χάινε σε απόδοση Δ. Καψάλη) – όλα τα παραπάνω από ανάθεση του Ελληνικού Σχεδίου. Έγραψε επίσης μουσική για τον θεατρικό μονόλογο Η ριμάδα η ζωή (Φεστιβάλ Αθηνών 2016 – Μ. Μαυροματάκης, Γ. Κοροπούλης).

Γιάννης Σβώλος Ποιητικό κείμενο

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ (1973/78) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην αρχιτεκτονική τοπίου (ΗΠΑ, 1978/79). Την οκταετία 1986/92 εργάστηκε ως αρχιτέκτων αναστηλώσεων στο Υπουργείο Πολιτισμού στην Ομάδα Εργασίας για τη Συντήρηση των Μνημείων του Ασκληπιείου Επιδαύρου με αντικείμενο τη Θόλο του Πολύκλειτου. Την πενταετία 1995/2000 εργάστηκε στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού (ΙΜΕ) ως επιστημονικός σύμβουλος στο Αρχείο Δομημένου Περιβάλλοντος της Μικράς Ασίας, στο Τμήμα Τρισδιάστατων Γραφικών, όπου παράγονταν ψηφιακά μοντέλα αρχαίων κτιρίων, στην παραγωγή μονογραφίας για την αρχαία Πριήνη (ΙΜΕ, 2000? Harvard University Press, 2006) και στην έκδοση τόμου για την αρχαία Έφεσο (ΙΜΕ, 2005). Το 2000 συνέπραξε στην παραγωγή πενταμερούς ντοκιμαντέρ με θέμα τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από το 2012 συμπράττει με διεθνή κύκλο αρχαιολόγων και ‘Aγγλο 3D artist στη δημιουργία ψηφιακών τρισδιάστατων αναπαραστάσεων μειζόνων ελληνικών αρχαιολογικών χώρων. Προϊόν της συνεργασίας αυτής υπήρξε η εικονογράφηση επιστημονικής έκδοσης με θέμα τη χρήση της Θόλου της Επιδαύρου (ΗΠΑ, 2018). Συμμετείχε ως επιστημονικός σύμβουλος στο πρόγραμμα «Παροχή ηλεκτρονικών υπηρεσιών ανάδειξης και προβολής του Κάστρου της Μυτιλήνης, των Βυζαντινών και Οθωμανικών μνημείων και της καθημερινής ζωής της ευρύτερης περιοχής» (ΕΣΠΑ 2007/2013, ΥΠΠΟΤ, 14η ΕΒΑ). Από το 1993 ασχολείται με τη μουσικοκριτική δημοσιεύοντας κείμενα σε διάφορα έντυπα (Ελευθεροτυπία, Εφημερίδα των Συντακτών, Η Καθημερινή, Πολυφωνία κ.ά.). Συνεργάστηκε με το Γ’ Πρόγραμμα της ΕΡA (1994/2014) και μείζονες μουσικούς θεσμούς (ΜΜΑ, ΜΜΘ, Φεστιβάλ Αθηνών κ.ά.). Δίδαξε σε σεμινάρια σκηνογραφίας της όπερας (2001/19). Συμμετείχε ως σύμβουλος στη δισκογραφική έκδοση έργων Ελλήνων συνθετών από την Ανώνυμη Εταιρεία Προβολής του Ελληνικού Πολιτισμού (Πολιτιστική Ολυμπιάδα 2001/04, «Αντίς για όνειρο», 12 cd). Διασκεύασε σε λιμπρέτο τη Φόνισσα του Παπαδιαμάντη για την ομώνυμη όπερα του Γιώργου Κουμεντάκη (ΕΛΣ, 2014). Συνεργάστηκε στην υλοποίηση προγράμματος ΕΣΠΑ με αντικείμενο το αρχείο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και την ιστορία της όπερας στην Ελλάδα (2013/15, Post Scriptum, ΕΛΣ / Εικονικό Μουσείο Όπερας). Συνεργάστηκε στην υλοποίηση παραγωγής τεσσάρων τηλεοπτικών παραγωγών για την ιστορία της όπερας στην Ελλάδα και την 80χρονη πορεία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (2016/18, Frog on the road / ελculture, Cosmote / History Channel).

Νίκος Βασιλείου Μουσική διεύθυνση

Πιανίστας, αρχιμουσικός και συνθέτης, γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε πιάνο και θεωρητικά σε Αθήνα και Νέα Υόρκη, καθώς και διεύθυνση ορχήστρας στη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής και Θεάτρου Σκοτίας (υπότροφος Ακαδημίας Αθηνών). Δίδαξε μουσική στη μέση εκπαίδευση, καθώς και πιάνο και διεύθυνση χορωδίας στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Διευθυντής της Παιδικής Χορωδίας «Μανώλης Καλομοίρης» (1992-2000), έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με Εθνική Λυρική Σκηνή, Φεστιβάλ Αθηνών, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Από το 1994 ως κορεπετίτορας έχει συμμετάσχει στη μουσική προετοιμασία τουλάχιστον εξήντα παραγωγών της ΕΛΣ. Υπήρξε διευθυντής της Χορωδίας της ΕΛΣ (2005/11), υπεύθυνος του Στούντιο Όπερας της ΕΛΣ (2012/15) και αρχιμουσικός της Σύγχρονης Όπερας από το 2010, με πάμπολλες πανελλήνιες πρώτες παρουσιάσεις στο ενεργητικό του. Μουσικός σύμβουλος του Φεστιβάλ Αθηνών (2017/18). Ως αρχιμουσικός έχει συμπράξει με Ορχήστρα ΕΛΣ, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Ορχήστρα ΕΡΤ, Δήμου Αθηναίων κ.ά.

Σίμος Κακάλας Σκηνοθεσία

Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του ΚΘΒΕ, πέρασε τα πρώτα του επαγγελματικά χρόνια ως ηθοποιός και μέλος του θεατρικού οργανισμού Νέες Μορφές. Η ερευνητική φύση της εργασίας με τη συγκεκριμένη ομάδα και η physical κατεύθυνση επηρέασαν τη μετέπειτα πορεία του. Το 2000 προσελήφθη ως ηθοποιός στο ΚΘΒΕ, πρωταγωνιστώντας σε αρκετές παραστάσεις, ενώ παράλληλα άρχισε να εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη. Το 2003 σχημάτισε την ομάδα που αργότερα έγινε γνωστή με την ονομασία Εταιρεία Θεάτρου Χώρος, με στόχο ένα μοντέλο θιάσου που συνδυάζει την έρευνα με την επαγγελματική επιβίωση. Η πολύπτυχη εργασία του με το The Goλfω! Project αποτέλεσε και τη σκηνική κατάθεση μιας ερευνητικής πορείας 15 χρόνων. Το 2007 ξεκίνησε την εργασία του με τον κρητικό δεκαπεντασύλλαβο, που ολοκληρώνεται σκηνικά με το επίσης πολύπτυχο Erofili Project. Παρουσίασε στην Επίδαυρο το ποίημα Σύσσημον του Ν. Παναγιωτόπουλου (2013). Το 2018 ολοκλήρωσε έναν κύκλο σκέψης με την παράσταση Ανεμοδαρμένα ύψη και την Εταιρεία Θεάτρου Χώρος.

Κέννυ ΜακΛέλλαν Σκηνικά

Αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών Γλασκώβης. Σπούδασε σκηνογραφία στη Σχολή Θεατρικού Σχεδίου Μότλεϋ Λονδίνου. Έχει συνεργαστεί με μεγάλα φεστιβάλ (Αθηνών, Εδιμβούργου, Βρυξελλών, Βιέννης, Βαρσοβίας, Κολωνίας, Παρισιού) και θέατρα (Βασιλική Εταιρεία Σαίξπηρ, Όπερα Μομπελλιέ, Νέα Ισραηλιτική Όπερα, Εθνικό Θέατρο, ΚΘΒΕ, ΕΛΣ, ΜΜΑ, ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, Theseum Ensemble, χοροθέατρα Οκτάνα, Sine Qua Non κ.ά.), ενώ έχει συμπράξει με σημαντικούς σκηνοθέτες. Έχει φιλοτεχνήσει σκηνικά και κοστούμια για θεατρικές παραστάσεις όπως: Ηρακλής μαινόμενος (σκην. Μ. Μαρμαρινός, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, 2011), Η μητέρα του σκύλου του Π. Μάτεσι (σκην. N. Μιλιβόγεβιτς, Εθνικό Θέατρο, 2011), Λιωμένο βούτυρο (σκην. Σ. Κακάλας, Εθνικό Θέατρο, 2008), Πεθαίνω σα χώρα του Δ. Δημητριάδη (σκην. Μ. Μαρμαρινός, Φεστιβάλ Αθηνών, 2007), H.I.D. του Χ. Μπρέντον (Βασιλική Εταιρεία Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία του γνωστού από τις ταινίες Trainspotting και Slumdog Millionaire Ντάννυ Μπόυλ). Έχει διδάξει σκηνογραφία-ενδυματολογία σε διάφορα μέρη του κόσμου.

Κλαιρ Μπρέισγουελ Κοστούμια

Γεννήθηκε στο Λονδίνο. Απόφοιτη του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ και της Σχολής Θεάτρου του Ολντ Βικ (Μπρίστολ), εργάστηκε στη Μεγάλη Βρετανία ως σκηνογράφος-ενδυματολόγος στο Θέατρο Στήβεν Τζόζεφ (Timeand Time Again, Ο χορός του λοχία Μασγκρέιβ). Από το 1989 ζει και εργάζεται στην Ελλάδα. Ως ενδυματολόγος έχει εργαστεί, μεταξύ άλλων, σε σκηνές όπως Θέατρο του Νότου (Μπελβεντέρε, Ιβάνοφ, Τερέζ Ρακέν), Θέατρο Πόρτα (Ελίζα, Ένας μήνας στην εξοχή, Η πεντάμορφη και το τέρας), Αμφι-Θέατρο Σπύρου Ευαγγελάτου (Μαρία Στιούαρτ), Θέατρο Τζένη Καρέζη (Ιβάνοφ), Θέατρο Αθηνών (Καλοκαίρι και καταχνιά), Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας (Εβριάνα), Θέατρο Εμπρός (Ο Δον Ζουάν γύρισε από τον πόλεμο), ΚΘΒΕ (Φυγή), ΜΜΑ (Το στρίψιμο της βίδας). Συνεργάστηκε σε πολυάριθμες παραγωγές των ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, Λαμίας, Πάτρας, Ιωαννίνων, Κρήτης, Ρόδου, Βόλου. Tιμήθηκε με το βραβείο ενδυματολογίας του περιοδικού Αθηνόραμα (2000). Με την Εθνική Λυρική Σκηνή έχει συνεργαστεί σε πολυάριθμες παραγωγές.

Παναγιώτης Λαμπής Φωτισμοί

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1985. Αποφοίτησε από το Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών (2011) και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο τμήμα Ανώτερης Θεατρικής Πρακτικής της Βασιλικής Κεντρικής Σχολής Ομιλίας και Δράματος στο Λονδίνο (2012). Έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως Π. Αδάμ, Γ. Ανδρέου, Δ. Γεωργαλά, Δ. Λάλο, Α. Μιχελή, Ρ. Μοσχοχωρίτη, Κ. Ντέλλα, Ε. Παπακωσταντίνου, Κ. Σπανού. Παράλληλα ασχολείται επαγγελματικά με το βίντεο και τη φωτογραφία.

Λυδία Αγγελοπούλου Κυρα-Δημήτραινα

Μεσόφωνος, γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Χημεία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, μονωδία στο Εθνικό Ωδείο και στη Μουσική Ακαδημία Βιέννης, υποκριτική στη Δραματική Σχολή Ωδείου Αθηνών και σκηνοθεσία στο Θέατρο των Αλλαγών. Από το 1995 είναι μόνιμη μονωδός της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Έχει εμφανιστεί σε τουλάχιστον 25 πρωταγωνιστικούς ρόλους σε όπερες και οπερέτες (Ο τροβαδούρος, Κάρμεν, Καβαλλερία ρουστικάνα, Αδριανή Λεκουβρέρ, Ο βαφτιστικός, Η νυχτερίδα, Οι απάχηδες των Αθηνών, Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας του Περικλή Κούκου, Ριγολέττος, Αΐντα, Ζορμπάς κ.ά.) στην Ελλάδα (Εθνική Λυρική Σκηνή, Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης) και στο εξωτερικό (Βιέννη, Βαλένθια, Ζάλτσμπουργκ, Τορίνο, Σόφια κ.α.). Επιπλέον, εμφανίζεται συχνά σε συναυλίες. Έχει συνεργαστεί με την Όπερα Δωματίου Αθηνών και την ΕΡΤ. Είναι Υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων της Εναλλακτικής Σκηνής και των Εκπαιδευτικών και Κοινωνικών Δράσεων της ΕΛΣ. Διδάσκει στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας και στο Εθνικό Ωδείο.

Στελίνα Αποστολοπούλου Λιόλια

Γεννήθηκε στον Βόλο. Το 2008 πήρε δίπλωμα λυρικού τραγουδιού από το Ελληνικό Ωδείο Πειραιά. Υπήρξε μέλος του Στούντιο Όπερας της ΕΛΣ (2011-2013). Έχει συμμετάσχει στις παραγωγές: Ο παπουτσωμένος γάτος(Παιδική Σκηνή ΕΛΣ), Η άνοδος και η πτώση της πόλης Μαχαγκόννυ (ΜΜΑ, σε συνεργασία με την ομάδα La Fura dels Baus), Ένας άντρας για όλες (Στούντιο Όπερας ΕΛΣ) και στο Ταξίδι στη Ρεμς (Πανεπιστήμιο Τεχνών Βερολίνου). Έχει τραγουδήσει σε πληθώρα φεστιβάλ σε Ελλάδα και εξωτερικό. Τις σπουδές της στο κλασικό τραγούδι συνεχίζει από το 2014 στο Πανεπιστήμιο των Τεχνών του Βερολίνου με την Τζούλι Κάουφμαν. Είναι υπότροφος της Εταιρείας Πάουλ Χίντεμιτ και του Ιδρύματος Υποτροφιών Γερμανίας, ενώ το 2015 τιμήθηκε με το βραβείο της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών. Απόφοιτη του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, στο οποίο και υπήρξε συνιδρύτρια της Ομάδας Ερευνητικού Θεάτρου του ΕΚΠΑ. Το 2011 έγραφε κριτικές θεάτρου για το διαδικτυακό περιοδικό Camera-Stylo και το 2012 υπήρξε μέλος του κινήματος 100 χιλιάδες ποιητές για την αλλαγή.

Νίκος Βασιλείου Χοροδιδάσκαλος

(βλ. παραπάνω)

Λυδία Ζερβάνου Μπιμπίκα

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Από μικρή πήρε μαθήματα πιάνου, βιολοντσέλου και αργότερα, τραγουδιού. Ως βιολοντσελίστα συνεργάστηκε με πολυάριθμα επαγγελματικά σύνολα σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ξεκίνησε τραγούδι με τον πατέρα της Γιώργο Ζερβάνο και συνεχίζει μέχρι σήμερα με τη μητέρα της Μάρθα Αράπη. Αποφοίτησε με διακρίσεις από τη Σχολή Μουσικής Κρέιν (Νέα Υόρκη), έχοντας σπουδάσει με τους Τζ. Πήρον (τραγούδι) και Μ. Ουέξλερ (βιολοντσέλο). Σπούδασε βιολοντσέλο με τη Μ. Κισλίτσινα (Ωδείο Κλασικής και Σύγχρονης Μουσικής και Ωδείο Μουσικοί Ορίζοντες), με υποτροφία από ΙΚΥ και Ίδρυμα Ωνάση. Συνέπραξε ως μονωδός με Συγκρότημα Όπερας Κρέιν και Τμήμα Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ. Έδωσε ρεσιτάλ σε Αθήνα και Αμερική. Ερμήνευσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην πρώτη παρουσίαση της όπερας Yasou Aida! (Βέρντι / Γωγιός, 2012) σε Όπερα Νώυκαιλν (Βερολίνο), ΜΜΘ και Φεστιβάλ Αθηνών. Η συνεργασία της με τη Όπερα του Νώυκαιλν συνεχίστηκε με τις παραγωγές Πλαταία. Μια επιθυμία (2012/13) και Είν’ απλώς μια όπερα, γλυκό μου(2014). Συνέπραξε με Όπερα των Ζητιάνων και με ΕΛΣ.

Γιάννης Καλύβας Νίκος

Τενόρος, σπούδασε στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ (Πανεπιστήμιο Αθηνών) και πιάνο και μονωδία (δίπλωμα) στο Αττικό Ωδείο. Διπλωματούχος της Ακαδημίας Μουσικής Βύρτσμπουργκ, ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ακαδημία Μουσικής και Θεάτρου Μονάχου. Είναι υπότροφος της Ένωσης Ρίχαρντ Βάγκνερ Βύρτσμπουργκ και του Σωματείου «Υποτροφίες Μαρία Κάλλας» (Σύλλογος Οι Φίλοι της Μουσικής). Έχει ερμηνεύσει ‘Aντονυ (Σουήνυ Τοντ, Φεστιβάλ Αθηνών), Τόνυ (West Side Story, μ.δ.: Γ. Πέτρου), Ενδυμίωνα (Το δέντρο της ‘Aρτεμης του Μαρτίν-υ-Σολέρ, Prinzregententheater / «Θέατρο του πρίγκιπα-αντιβασιλέα», Μόναχο), Ταμίνο (Ο μαγικός αυλός, Φεστιβάλ Αιξ της Προβηγκίας), Καμίγ ντε Ροσιγιόν (Η εύθυμη χήρα), Μουχτάρ (Φροσύνη του Π. Καρρέρ), Αρτούρο (Λουτσία ντι Λαμμερμούρ), Αμπντάλλο (Ναμπούκκο). Κατά την παραμονή του στη Γερμανία πρωτοεμφανίστηκε ως Ντον Οττάβιο (Ντον Τζοβάννι), Μπελμόντε (H αρπαγή από το σεράι), Δάσκαλος (Η πονηρή αλεπουδίτσα) κ.ά. Πρόσφατα ερμήνευσε Πρίγκιπα (Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι, ΕΛΣ) και Πλούτωνα (Ορφέας στον ‘Aδη, Θέατρο Ολύμπια).

Σοφία Κυανίδου Κυρα-Ευρυδίκη

Υψίφωνος, σπούδασε σε Νέο Ωδείο Θεσσαλονίκης (τάξη Βαρβάρας Τσαμπαλή) και Μουσική Ακαδημία Βιέννης με τους Ελένη Καρούσο, Κουρτ Έκβιλουτς και Κουρτ Μαλμ. Παρακολούθησε μαθήματα τελειοποίησης με τους Δάφνη Ευαγγελάτου, ‘Aννα Τόμοβα-Ζίντοφ, Κώστα Πασχάλη και Ίνγκε Μπορκ. Στην ΕΛΣ έχει ερμηνεύσει, μεταξύ άλλων, Αντόνια (Τα παραμύθια του Χόφμαν), Μικαέλα (Κάρμεν), Ηχώ (Αριάδνη στη Νάξο), Κυρά (Το δαχτυλίδι της μάνας), Γερτρούδη (Χαίνζελ και Γκρέτελ). Επιπλέον, στην Αυστρία έχει τραγουδήσει Ντόννα ‘Aννα (Ντον Τζοβάννι), Ροζαλίντε (Η νυχτερίδα) και Μαρτσελίνα (Φιντέλιο). Έχει εμφανιστεί με Καμεράτα, ΚΟΘ, ΚΟΑ, Συγκρότημα Ελληνικής Μουσικής, Ορχήστρα Χρωμάτων, ΟΔΑ σε ΜΜΑ, Όπερα Θεσσαλονίκης, Δημήτρια, Φεστιβάλ Αθηνών, Πάτμου και Δελφών, Κρατική Όπερα Βιέννης και Αίθουσα Φίλων Μουσικής Βιέννης. Ερμήνευσε τη Μάρτυρα του Σαμάρα (Θέατρο Βούπερταλ), Ιφιγένεια (Ιφιγένεια εν Ταύροις) και Λεονόρα (Φιντέλιο) σε συνεργασία με την ομάδα καλλιτεχνών «Ελληνική Όπερα» και πρόσφατα τα Τέσσερα τελευταία τραγούδια του Ρ. Στράους (Λονδίνο, ορχήστρα I maestri).

Κωστής Μαυρογένης Εκκλησάρης, χωροφύλακας, πωλητής β’

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Δώδεκα ετών ξεκίνησε σπουδές πιάνου (δίπλωμα με άριστα παμψηφεί και α’ βραβείο), ενώ συνέχισε σπουδές σε ανώτερα θεωρητικά (πτυχίο φούγκας με άριστα). Στράφηκε προς το κλασικό τραγούδι, παίρνοντας μαθήματα από τη Μέχτιλντ Σταματάκη και τον Γιώργο Ζερβάνο (δίπλωμα μονωδίας με άριστα παμψηφεί και α’ βραβείο). Έχει συνεργαστεί με όλους τους μεγάλους φορείς της Ελλάδας, με ορχηστρικά σύνολα της χώρας και του εξωτερικού (Φιλαρμονική Ορχήστρα Καλαβρίας). Έχει ερμηνεύσει έργα από την εποχή του μπαρόκ έως και τον 20^ο αιώνα, καθώς και έργα Ελλήνων συνθετών. Έχει ερμηνεύσει πολυάριθμους ρόλους όπως Κόμης Αλμαβίβα (Οι γάμοι του Φίγκαρο), Δρ. Μαλατέστα (Ντον Πασκουάλε), Σίλβιο (Παλιάτσοι), Πινγκ (Τουραντότ), Λόρδο Ροσφόρ (‘Aννα Μπολένα), Ντε Σιριέ (Φεντόρα), Δόκτορα Φάλκε (Η νυχτερίδα), Ακύλα (Ιούλιος Καίσαρας), Τρουφαλντίνο (Η Αριάδνη στη Νάξο), Μοντερόνε (Ριγολέτος) κ.ά. Είναι απόφοιτος της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών (ΕΜΠ), καθώς και διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Θεοδώρα Μπάκα Βεργινία

Μεσόφωνος, απόφοιτος των Τμημάτων Όπερας και Μουσικής δωματίου της Ανώτατης Ακαδημίας Μουσικής και Θεάτρου του Αννόβερου (Γερμανία). Έχει συνεργαστεί με Eθνική Λυρική Σκηνή, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, τα λυρικά θέατρα Περμ (Ρωσία), Λισαβόνας, Φερράρας, σε έργα λυρικού ρεπερτορίου από το πρώιμο μπαρόκ ως και τη σύγχρονη όπερα. Έχει συμπράξει με Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Καμεράτα, Ορχήστρα των Χρωμάτων, Μουσικά Σύνολα ΕΡΤ, Complesso Barocco, Latinitas Nostra. Εμφανίζεται διεθνώς τραγουδώντας παλαιά μουσική, τραγούδια (Lieder) και έργα σύγχρονων δημιουργών (Κουρουπού, Κυπουργού, Κουμεντάκη, Κατσούλη, Μαρκουλάκη, Ρωσόπουλου, Σελαμσή, Κ. Βήτα, Ανδριόπουλου κ.ά.). Απέσπασε εξαιρετικές κριτικές για τη συμμετοχή της στην ηχογράφηση της όπερας Η Αριάδνη στην Κρήτη (μ.δ.: Γιώργος Πέτρου) και την ερμηνεία της στην ηχογράφηση θρήνων συνθετών του 17ου αιώνα με το σύνολο Atalante. Ηχογράφησε έργα των Ντ. Σκαρλάττι και Χαίντελ υπό τη διεύθυνση του ‘Aλαν Κούρτις, έργα του Μεσαίωνα με το σύνολο Ex Silentio, παραδοσιακά και σύγχρονα ελληνικά τραγούδια.

Δημήτρης Ναλμπάντης Γιατρός, ιερέας, νεαρός γιατρός α’, πωλητής α’, συμπότης

Τενόρος, ξεκίνησε σπουδές στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης (τάξη Φ. Νικολαΐδου), τις οποίες ολοκλήρωσε στην Αθήνα με τον Φ. Βουτσίνο (δίπλωμα με άριστα). Έχει παρακολουθήσει μαθήματα τραγουδιού (Lied)-ορατορίου με τους Μ. Ικέουτσι και Α. Κοντογεωργίου, υποκριτικής με τον Δ. Καταλειφό και χορού με τη Λίλα Ζαφειροπούλου. Έχει εμφανιστεί σε ΕΛΣ, Όπερα Θεσσαλονίκης, Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Φεστιβάλ Αρχαίας Κορίνθου, Δημήτρια Θεσσαλονίκης, ΜΜΑ, ΜΜΘ. Έχει συμπράξει με σημαντικούς αρχιμουσικούς και πολυάριθμες ορχήστρες (ΚΟΑ, ΚΟΘ, Ορχήστρα των Χρωμάτων, Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα ΕΡΤ, Ορχήστρα Αμαντέους Σόφιας, Ορχήστρα Όπερας Τιμισοάρας, Συμφωνική Ορχήστρα Όπερας Βελιγραδίου). Έχει ερμηνεύσει ρόλους σε πολυάριθμες όπερες, ελληνικές και γαλλικές οπερέτες, καθώς και σε έργα σύγχρονων Ελλήνων συνθετών. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας σύγχρονου χορού «Έλδωρ».

Αρκάδιος Ρακόπουλος Κωνσταντίνος Χρηστομάνος

Βαρύτονος, γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι διπλωματούχος μονωδίας του Ωδείου Ατενέουμ (καθηγήτρια: Μαρίνα Κρίλοβιτς, με άριστα παμψηφεί και α’ βραβείο) και πτυχιούχος αντίστιξης, φούγκας (καθηγητής: Ανδρέας Καρμπόνε). Έχει μαθητεύσει πλάι στους Βαγγέλη Χατζησίμο, Ρενάτο Μπρουζόν (Ακαδημία Κιτζάνα), Ζοζέ βαν Νταμ, Κώστα Πασχάλη. Συμμετείχε σε σεμινάρια των Χέλμουτ Ρίλλινγκ (Ορχήστρα Ακαδημίας Μπαχ Στουτγάρδης) και ‘Aρη Χριστοφέλλη. Στο ρεπερτόριό του περιλαμβάνονται σημαντικά ορατόρια, όπως Κάρμινα Μπουράνα και Στάμπατ Μάτερ, τραγούδια (Lieder), καθώς επίσης οπερατικοί ρόλοι όπως Φίγκαρο (O κουρέας της Σεβίλλης), Παπαγκένο (Ο μαγικός αυλός), Εσκαμίγιο (Κάρμεν), Σίλβιο (Παλιάτσοι), Σμιρνόφ (Η αρκούδα), Ζερμόν (Τραβιάτα), Ντον Τζοβάννι, Σαΐντ (Ο κουρσάρος), Ορέστης (Ιφιγένεια εν Ταύροις), Κόμης Αλμαβίβα (Οι γάμοι του Φίγκαρο), Νταντίνι (Η Σταχτοπούτα), Εμμανουήλ Σταύρου (Yasοu Aidα!) και η Ορέστεια του Ξενάκη. Έχει πρωταγωνιστήσει στην Εθνική Λυρική Σκηνή και σε άλλα θέατρα σε Ελλάδα και εξωτερικό, όπως στην Όπερα του Νώυκαιλν (Βερολίνο).

Τζούλια Σουγλάκου Θεια Ελέγκω

Υψίφωνος, σπούδασε κλασικό τραγούδι, ανώτερα θεωρητικά και πιάνο στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, ενώ συνέχισε σπουδές όπερας με τη Βέρα Ρόζα (Λονδίνο, υποτροφία «Μαρία Κάλλας»). Στην ΕΛΣ πρωτοεμφανίστηκε το 1994. Έκτοτε έχει ερμηνεύσει πολυάριθμους πρωταγωνιστικούς ρόλους όπως Νέντα (Παλιάτσοι), Ελβίρα (Ερνάνης), Μαρία (Σιμόν Μποκκανέγκρα), Λεωνόρα (Ο τροβαδούρος), Λαίδη Μάκβεθ (Μάκβεθ), Κόμησσα (Οι γάμοι του Φίγκαρο), Ντόννα Ελβίρα (Ντον Τζοβάννι), Φράια (Ο χρυσός του Ρήνου), Όρτρουντ (Λόενγκριν) κ.ά. Έχει ερμηνεύσει πρωταγωνιστικούς ρόλους σε όπερες Ελλήνων συνθετών όπως Τα ξωτικά νερά και Ανατολή (Μ. Καλομοίρη), Ρέα και Μάρτυς (Σ. Σαμάρα), Καρυωτάκης, Λυσιστράτη και Αντιγόνη (Μ. Θεοδωράκη), Η επιστροφή της Ελένης (Θ. Μικρούτσικου), Πούσκιν (Φ.Τσαλαχούρη), Η φόνισσα (Γ. Κουμεντάκη) κ.ά. Έχει επανειλημμένα συνεργαστεί με ΜΜΑ και ΜΜΘ, ενώ έχει συμπράξει ως σολίστ με τα σημαντικότερα ορχηστρικά σύνολα της χώρας. Έχει δώσει πολυάριθμα ατομικά ρεσιτάλ, έχει συνεργαστεί με διεθνή φεστιβάλ, ενώ έχει συμμετάσχει σε συναυλίες μουσικής δωματίου, κινηματογραφικές ταινίες, παραστάσεις χοροθεάτρου, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές παραγωγές.

Μαργαρίτα Συγγενιώτου Κυρα-Αριστείδαινα

Μεσόφωνος, γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε πιάνο, ανώτερα θεωρητικά (πτυχίο φούγκας) και τραγούδι με την Καίτη Παπαλεξοπούλου. Έχει εμφανιστεί ως σολίστ με την Εθνική Λυρική Σκηνή σε πολυάριθμες παραγωγές μεγάλης γκάμας ρεπερτορίου, από το μπαρόκ έως τον 20ό αιώνα. Ήταν μόνιμο μέλος της Πειραματικής Σκηνής της ΕΛΣ από την ίδρυσή της. Υπήρξε μόνιμο μέλος του Ελληνικού Συγκροτήματος Σύγχρονης Μουσικής, ερμηνεύοντας έργα Ελλήνων και ξένων συνθετών, πολλά από τα οποία σε πρώτη εκτέλεση ή ειδικά γραμμένα για εκείνη. Έχει συνεργαστεί επανειλημμένα με Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Καμεράτα, Ορχήστρα των Χρωμάτων, Συμφωνική Ορχήστρα ΕΡΤ, Ergon Ensemble, Κρατική Ορχήστρα Κύπρου, καθώς επίσης με Φεστιβάλ Δελφών, Αιξ της Προβηγκίας κ.ά. Έχει εμφανιστεί σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού (ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Αγγλία, Κύπρος κ.α.) σε μεγάλες αίθουσες, όπως Κάρνεγκυ Χολ, Ακαδημία Τεχνών Μονάχου κ.ά. Έχει ηχογραφήσει για την ΕΡΤ. Διδάσκει μονωδία στο Ωδείο «Μουσικοί Ορίζοντες».

Διονύσης Τσαντίνης Μίμης, νεαρός γιατρός β’

Μπασοβαρύτονος, έλαβε δίπλωμα μονωδίας από το Ωδείο Ατενέουμ (τάξη Διονυσίου Τρούσσα). Σπούδασε όπερα και υποκριτική στο Πανεπιστήμιο Τεχνών Βερολίνου με τους Γκαμπριέλε Σνάουτ και Ρόμπερτ Γκάμπιλ (υποτροφίες «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης», ΙΚΥ). Συνέχισε μεταπτυχιακά στην Ακαδημία της Αγ. Καικιλίας (Ρώμη) πλάι στη Ρενάτα Σκόττο. Έχει εμφανιστεί σε σημαντικές ευρωπαϊκές σκηνές όπως Κρατική Όπερα Βερολίνου, Όπερα Ρώμης, Όπερα Αμβέρσας και Γάνδης, Κέντρο ‘Aρνολντ Σαίνμπεργκ Βιέννης, στα Φεστιβάλ του Ριέτι (Ιταλία) και του Ράινσμπεργκ (Γερμανία), σε Αγγλία, Ιρλανδία, Βουλγαρία κ.α. ερμηνεύοντας ένα ευρύτατο ρεπερτόριο από μπαρόκ έως και 21ο αιώνα. Έχει συνεργαστεί ως σολίστ με τις σημαντικότερες ελληνικές ορχήστρες (Καμεράτα, Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα ΕΡΤ κλπ.) σε Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Ωδείο Ηρώδου Αττικού κ.α. Στην Εθνική Λυρική Σκηνή πρωταγωνιστεί από το 2000. Έχει κερδίσει δύο διεθνείς διαγωνισμούς σε Ιταλία και Γερμανία, μιλάει πέντε γλώσσες. Φοίτησε στο Τμήμα Θεολογίας του ΕΚΠΑ.

Γιάννης Φίλιας Ντίνος

Τενόρος, γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε πιάνο, ανώτερα θεωρητικά, χορό και κλασικό τραγούδι στο Ελληνικό Ωδείο και στο Ωδείο Πρωτοπορία, καθώς και υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν». Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης του Νέου Ελληνικού Θεάτρου του Γιώργου Αρμένη. Ως σολίστ έχει συνεργαστεί με μουσικά και θεατρικά σχήματα όπως Μουσικά Σύνολα ΕΡΤ, Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, Εθνικό Θέατρο, Εθνική Λυρική Σκηνή, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Ορχήστρα των Χρωμάτων, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Καμεράτα – Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, Ελληνική Θεαμάτων, Θέατρο Μπάντμιντον κ.ά., με συνθέτες όπως οι ‘Aλκης Μπαλτάς, Θεόδωρος Αντωνίου, Γιώργος Κουμεντάκης, Χρήστος Λεοντής, Διονύσης Τσακνής, Χαράλαμπος Γωγιός, Δημήτρης Μαραμής, και σκηνοθέτες όπως οι Σπύρος Α. Ευαγγελάτος, Κώστας Γαβράς, Βίκτωρ Αρδίττης, Εστέρ Αντρέ Γκονζάλες, Ρενάτο Τζανέλλα, Κάρμεν Ρουγγέρη, Κώστας Κουτσομύτης, Όλγα Μαλέα, Θωμάς Μοσχόπουλος, Μαριάννα Κάλμπαρη, Σταμάτης Φασουλής, Βασίλης Νικολαΐδης, Δημήτρης Λιγνάδης, Σοφία Σπυράτου, Πάρις Μέξης, Θέμελης Γλυνάτσης.

ERGON ENSEMBLE

Το σύνολο ειδικεύεται στη σύγχρονη μουσική και έχει κάνει αίσθηση με τις εμφανίσεις του σε Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Φεστιβάλ Αθηνών, ΜΜΑ, ΕΛΣ και σε άλλους χώρους, λαμβάνοντας εξαιρετικές κριτικές για την αρτιότητα και ακρίβεια των εκτελέσεών του. Σκοπός του είναι η προώθηση των αριστουργημάτων της σύγχρονης μουσικής και του πρόσφατου διεθνούς ρεπερτορίου. Παράλληλα, προσβλέπει στην προώθηση της ελληνικής μουσικής δημιουργίας στη διεθνή σκηνή. Το Ergon Ensemble ιδρύθηκε το 2008 και απαρτίζεται από ταλαντούχους μουσικούς που έχουν συμμετάσχει στο παρελθόν στη Διεθνή Ακαδημία του Ensemble Modern. Πρόκειται για ένα ευέλικτο σχήμα, καθώς ο βασικός πυρήνας μουσικών του υποστηρίζεται, ανάλογα με το πρότζεκτ, από μεγάλο αριθμό νέων καλλιτεχνών που ειδικεύονται στη νέα μουσική. Οι δραστηριότητές του, πέραν των συναυλιών, περιλαμβάνουν δισκογραφική παρουσία, εκπαιδευτικές δράσεις και παραγωγές που συνδυάζουν άλλες μορφές τέχνης, όπως ο χορός, το μουσικό θέατρο και τα πολυμέσα. Έχει συμμετάσχει σε πολλά φεστιβάλ και παραγωγές σε Ελλάδα και Ευρώπη.