ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ (Φρυνίχου 14)
ΛΟΥΙΤΖΙ ΠΙΡΑΝΤΕΛΛΟ
«ΝΑ ΝΤΥΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΓΥΜΝΟΥΣ»
σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα
ΜΕ ΔΙΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΗ ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ
Δευτέρα 25 Μαρτίου, στις 20:30
σε συνεργασία με την εταιρεία HANDS-UP
Τη διερμηνεία έχει αναλάβει η εταιρεία HANDS-UP.
H παράσταση ξεκινά στις 8:30μμ.Πρόκειται για μια παράσταση μελετημένη και γενναιόδωρη, που χαρίζει απλόχερα μια νέα ανάγνωση στο έργο του Πιραντέλλο μέσα από τις εξαιρετικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών της υπό την σκηνοθετική ματιά του Γιάννου Περλέγκα. Πρωταγωνιστούν: Μαρία Πρωτόπαππα, Εύη Σαουλίδου, Θάνος Τοκάκης, Θανάσης Δήμου, Στέργιος Κοντακιώτης, Μάγδα Καυκούλα και ο Γιάννος Περλέγκας.
«Η εξωτερική πραγματικότητα και η εσωτερική ατομική ζωή συγκρούονται και ένα – ένα τα πρόσωπα στο “Να ντύσουμε τους γυμνούς” αποσυντίθενται ή παραλύουν. Τα πρόσωπα του έργου μας, ενώ ποθούν να ζήσουν, να περάσουν σε μια νέα ζωή, κάθε τόσο κοκκαλώνουν – άλλοτε κοκκαλώνουν από ένα γεγονός ή άλλες φορές μπλοκάρονται από την ίδια τους τη συνείδηση.
Όσο όμως κι αν περιχαρακώνονται στον εαυτό τους προκειμένου να προστατεύσουν τη συνείδησή τους από τη ρευστότητα της ζωής που τους επιτίθεται, άλλο τόσο ανακαλύπτουν μέσα τους θαμμένες φωνές, θαμμένες λέξεις, που πρόσκαιρα τους βοηθούν να διαπιστώσουν και να κατανοήσουν αυτήν τη ρευστότητα. Και για λίγο τα καταφέρνουν. Μέχρι την επόμενη διάψευση που θα νιώσουν ότι τους ξεγυμνώνει. Θέλουν να ρέουν μες στη ζωή, σαν νερό, όμως ακινητοποιούνται πάνω σε μια σκάλα – που δεν οδηγεί πουθενά».
Έγραψαν για την παράσταση
«Πώς ο Περλέγκας ανανέωσε τον Πιραντέλλο.
Μια τολμηρή παράσταση που μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε μέσα από τις έξοχες ερμηνείες των ηθοποιών πως έξω από το «θέατρο» δεν υπάρχει καμιά άλλη μεγάλη Αλήθεια, μονάχα ένας κόσμος που τρεκλίζει επικίνδυνα στην άκρη του γκρεμού…
…Ο Περλέγκας όχι μόνο δεν απέφυγε το αρχικό μελό του έργου, αλλά αντίθετα βούτηξε μέσα του για να ειρωνευτεί από εκεί, στο κέντρο, την ανάγκη όλων μας να δούμε τη ζωή με το δικό του ευκολοχώνευτο κι ευκολοσυγκίνητο «νόημά» του. Για να κάνει μάλιστα τα πράγματα να ακούγονται ακόμα περισσότερο γελοία και μακρινά, «θεατρικά», στηρίχτηκε σε μια διαγλωσσική μετάφραση, με γνώριμες ιταλικές φράσεις, σαν τα πρώτα ζακυνθινά ηθογραφήματα του νεαρού Ξενόπουλου»
…Δεν το αρνούμαι. Είναι δύσκολος Πιραντέλο, προσωπικός, βαρύς και δυσκολοχώνευτος. Καμιά φορά έτσι γίνεται. Άλλοτε ανανεώνουμε έναν κλασικό συγγραφέα ξεκινώντας από τις εκβολές. Κι άλλοτε -όπως εδώ- βαδίζοντας στις πηγές του. Έτσι φτάνουμε στο «εμείς» του τίτλου…»
Γρηγόρης Ιωαννίδης (Εφημερίδα των συντακτών)
«Αριστουργηματική παράσταση σε ένα πυραμιδοειδές κλιμακωτό μπρεχτικό σκηνικό κουκλοθεάτρου που παρέπεμπε στον μεσαιωνικό μυστικισμό και στα θρησκευτικά ηθικοπλαστικά δράματα. Αυτό θα μπορούσε να έχει ως υπότιτλο: «μην ψεύδεσθε ασυστόλως!!! Εκπληκτικοί ηθοποιοί, αρμονικό ταίριασμα ήχων και εικόνων, προβάδισμα στον Λόγο (επιτέλους!!!) καμία αποδομητική εξυπνακίστικη διάθεση… Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο προτείνω τον Γιάννο Περλέγκα για Βραβείο σκηνοθεσίας, ως υπόδειγμα, για να ξαναβρούμε επιτέλους τον δρόμο μας (ως θεατές και ως άνθρωποι) μέσα σε τόσες ναρκισσιστικές απόπειρες κατακρεουργήματος [κατά το «κακουργήματος»] κλασικών έργων. Ας λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Κι ας λυσσομανούν οι αμετροεπείς και οι δοκησίσοφοι…»
Κωνσταντίνος Μπούρας
«Η σκηνοθετική θέση του Γιάννου Περλέγκα, λοιπόν, δεν επαναπαύεται στον ρεαλισμό. Απεναντίας, τοποθετεί την αφήγηση της ιστορίας σ’ έναν απροσδιόριστο τόπο και την διαβάζει σαν χριστιανική παραβολή· λαμβάνοντας, πιθανότατα υπόψη του το γεγονός ότι ο Λουίτζι Πιραντέλλο υπήρξε και πολέμιος του καθολικισμού και των επιταγών του».
Στέλλα Χαραμή (tospirto.net)
«Να ντύσουμε τους γυμνούς». Ναι, οπωσδήποτε! Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί στο Θέατρο Τέχνης το κλασικό έργο του Πιραντέλλο. Μία παράσταση που έχει πάθος, κόπο, συνεργασία, αναζήτηση».
Όλγα Σελλά (popaganda.gr)
“…Μια απαιτητική παράσταση που διαβάζει τον Πιραντέλλο από την τραγική του διάσταση και υπηρετεί άρτια την ώριμη ματιά του σκηνοθέτη…”
Δημήτρης Γλίστρας (In2life.gr)
«Στο έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο “Να ντύσουμε τους γυμνούς”, που παίζεται αυτό το διάστημα στο θέατρο Τέχνης (στην οδό Φρυνίχου), σε σκηνοθεσία του Γιάννου Περλέγκα, με μια ομάδα εξαιρετικών ηθοποιών, εικονίζεται, με έναν τρόπο, η δική μας ζωή, το παιχνίδι των πολλαπλών όψεων της αλήθειας και, αντίστοιχα, του ψέματος, των γεγονότων που δεν είναι σχεδόν ποτέ όπως τα περιγράφουν οι “αυτόπτες” μάρτυρες…»
Θανάσης Σκαμνάκης (Kommon)
«…πρόκειται για μια πολύ προσεγμένη και μελετημένη σύλληψη του Περλέγκα την οποία ζωντανεύει πολύ πιστά ο θίασος… Όταν πια κλείσουν τα φώτα δεν μπορείς παρά να θαυμάσεις τον τρόπο με τον οποίο ο σκηνοθέτης θέλησε να μας συστήσει τον πιραντελλικό του κόσμο…»
Ιωάννα Βαρδαλαχάλη (Clickatlife.gr)
« …εξαιρετικά ενδιαφέρουσα όλη τη σκηνοθετική προσέγγιση του Γιάννου Περλέγκα, η οποία μας χάρισε ένα διαφορετικό πιραντελικό ανέβασμα, πιο εγκεφαλικό, όπως μας έχει συνηθίσει, άλλωστε και στις προηγούμενες σκηνοθεσίες του. Μια παράσταση που δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο κανέναν θεατρόφιλο και που αν η διάρκειά της ήταν μικρότερη θα φλέρταρε με την τελειότητα…»
Γιώτα Δημητριάδη (Texnes-plus)
Το έργο
Η νεαρή και θελκτική Ερσίλια Ντρέι είναι η γκουβερνάντα της μικρής κορούλας του Πρόξενου της Ιταλίας στην Σμύρνη. Η ζωή της θα μπορούσε να ονομαστεί ευχάριστη, εξαιρουμένων των συνεχών επιπλήξεων που υφίσταται από την γυναίκα του Πρόξενου, ενός μάλλον δύσκολου χαρακτήρα.
Ένας νεαρός αξιωματικός του Ναυτικού, ο Φράνκο Λασπίγκα, διερχόμενος από την Σμύρνη, ερωτεύεται και αρραβωνιάζεται την Ερσίλια. Τα κάλλη της νεαρής γκουβερνάντας όμως, δεν αφήνουν ασυγκίνητο ούτε τον Πρόξενο Γκρόττι – ο οποίος της εξομολογείται και της επιβάλλει τον έρωτά του. Το συγκεκριμένο πάθος περιπλέκει τα πράγματα και ωθεί την Ερσίλια να παραμελήσει τα καθήκοντά της ως γκουβερνάντα.
Ένα απόγευμα, αποσπάται η προσοχή της και η μικρή κόρη του Πρόξενου, που έπαιζε στο μπαλκόνι του σπιτιού της, πέφτει και σκοτώνεται. Η μητέρα του δύστυχου κοριτσιού, η οποία ανακαλύπτει ταυτοχρόνως τον παράνομο δεσμό του συζύγου της με την Ερσίλια, την απολύει. Η Ερσίλια, απόβλητη, χωρίς δουλειά, επιστρέφει στη Ρώμη για να βρει τον αρραβωνιαστικό της. Ψάχνοντάς τον όμως στο Υπουργείο Ναυτιλίας, ανακαλύπτει ότι παραιτήθηκε από την υπηρεσία κι επιπλέον ετοιμάζεται να παντρευτεί μία άλλη κοπέλα. Η Ερσίλια, απελπισμένη, αποφασίζει να εκπορνευτεί και να αυτοκτονήσει πίνοντας δηλητήριο.
Ο μυθιστοριογράφος Λουντοβίκο Νότα, ενθουσιασμένος με τον ρόλο που διαδραματίζει η δυστυχισμένη Ερσίλια σε αυτό το δράμα, την παίρνει υπό την προστασία του, όταν εκείνη βγαίνει από το νοσοκομείο, αφού προηγουμένως κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή μετά το απονενοημένο της διάβημα…
Στέκεται κανείς αμήχανος μπροστά στην εξιστόρηση της πλοκής του έργου του σπουδαίου Ιταλού συγγραφέα, που μοιάζει με περιγραφή βραζιλιάνικου σήριαλ σε σελίδες τηλεοπτικού περιοδικού. Το σίγουρο είναι πως είναι εξαιρετικά εύκολο να αποδώσουμε κι εμείς τις ρυτίδες που συνήθως προσάπτει η εποχή μας στο σύνολο του έργου του Πιραντέλλο.
Οι συνεχώς μεταβαλλόμενες συμπεριφορές των προσώπων, η ασάφεια των κινήτρων τους, η αποτυχία τους να εκφράσουν τι τους συμβαίνει, η συνεχής αβεβαιότητα για το τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, η διαρκής αυτοϋπονόμευση των ηρώων, η ανεπάρκεια της γλώσσας, όλες αυτές οι παράμετροι, σαφώς συνηγορούν στην άποψη ότι ο Πιραντέλλο περιγράφει μια απογυμνωμένη, κατασπαραγμένη ανθρωπότητα, που έχει χάσει κάθε ψευδαίσθηση ατομικής συγκρότησης.
Μετάφραση: Ελένη Γεωργίου – Γιάννος Περλέγκας
Σκηνοθεσία: Γιάννος Περλέγκας
Κοστούμια: Λουκία Χουλιάρα
Σκηνικά: Γεωργία Μπούρα
Κίνηση: Δήμητρα Ευθυμιοπούλου
Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής
Φωτισμοί: Νίκος Βλασσόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργης Βασιλόπουλος
Βοηθός σκηνογράφου: Ίλια Μαρκουΐζου
Βοηθός ενδυματολόγου: Θάλεια Σακαλή
Κατασκευή σκηνικού: Αλέξης Βαζούρας
Ζωγραφική σκηνικού: Yasemine Celik, Ευστρατία Μαχαιρίδη και Αφροδίτη Γαϊτανάρου
Κατασκευή κουστουμιών: Σάλυ Αλάραμπι
Βοηθός κατασκευάστριας κοστουμιών: Υρώ Γώγου
Σχεδιασμός μακιγιάζ: Εύη Ζαφειροπούλου
Σχεδιασμός κομμώσεων: Χρόνης Τζήμος
Ειδικές κατασκευές: Σωκράτης Παπαδόπουλος
Το σκίτσο του Πιραντέλλο και η βινιέτα είναι του Θανάση Δήμου.
Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας
Βίντεο: Σπύρος Περδίου
Επικοινωνία: Άννα Θεοδόση
Ερσίλια Ντρέι: Μαρία Πρωτόπαππα
Λουντοβίκο Νότα: Θανάσης Δήμου
Σινιόρα Ονόρια: Εύη Σαουλίδου
Φράνκο Λασπίγκα: Θάνος Τοκάκης
Πρόξενος Γκρόττι: Γιάννος Περλέγκας
Αλφρέντο Κανταβάλλε: Στέργιος Κοντακιώτης
Έμμα: Μάγδα ΚαυκούλαΜια συμπαραγωγή της Εταιρείας Θεάτρου «Εν τω Άμα», της Εταιρείας Θεάτρου «Χ-αίρεται» και του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Παράσταση: «Να ντύσουμε τους γυμνούς» του Λουίτζι Πιραντέλλο, σεσκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα
Παραστάσεις: Δευτέρα & Τρίτη στις 20.30 | 18, 19, 25, 26 Μαρτίου 2019
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν | Φρυνίχου 14, Πλάκα
Τηλέφωνα ταμείου: 2103222464 & 2103236732
Διάρκεια: 120 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 16€ – Μειωμένο (φοιτητές, άνεργοι, άνω των 65)12€ – Ατέλεια 6€Προπώληση εισιτηρίων: Στα ταμεία του Θεάτρου και στο viva.gr
https://www.viva.gr/tickets/
Facebook page: https://www.facebook.com/
ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ (Φρυνίχου 14)
ΛΟΥΙΤΖΙ ΠΙΡΑΝΤΕΛΛΟ
«ΝΑ ΝΤΥΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΓΥΜΝΟΥΣ»
σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα
ΜΕ ΔΙΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΗ ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ
Δευτέρα 25 Μαρτίου, στις 20:30
σε συνεργασία με την εταιρεία HANDS-UP
Τη διερμηνεία έχει αναλάβει η εταιρεία HANDS-UP.
H παράσταση ξεκινά στις 8:30μμ.Πρόκειται για μια παράσταση μελετημένη και γενναιόδωρη, που χαρίζει απλόχερα μια νέα ανάγνωση στο έργο του Πιραντέλλο μέσα από τις εξαιρετικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών της υπό την σκηνοθετική ματιά του Γιάννου Περλέγκα. Πρωταγωνιστούν: Μαρία Πρωτόπαππα, Εύη Σαουλίδου, Θάνος Τοκάκης, Θανάσης Δήμου, Στέργιος Κοντακιώτης, Μάγδα Καυκούλα και ο Γιάννος Περλέγκας.
«Η εξωτερική πραγματικότητα και η εσωτερική ατομική ζωή συγκρούονται και ένα – ένα τα πρόσωπα στο “Να ντύσουμε τους γυμνούς” αποσυντίθενται ή παραλύουν. Τα πρόσωπα του έργου μας, ενώ ποθούν να ζήσουν, να περάσουν σε μια νέα ζωή, κάθε τόσο κοκκαλώνουν – άλλοτε κοκκαλώνουν από ένα γεγονός ή άλλες φορές μπλοκάρονται από την ίδια τους τη συνείδηση.
Όσο όμως κι αν περιχαρακώνονται στον εαυτό τους προκειμένου να προστατεύσουν τη συνείδησή τους από τη ρευστότητα της ζωής που τους επιτίθεται, άλλο τόσο ανακαλύπτουν μέσα τους θαμμένες φωνές, θαμμένες λέξεις, που πρόσκαιρα τους βοηθούν να διαπιστώσουν και να κατανοήσουν αυτήν τη ρευστότητα. Και για λίγο τα καταφέρνουν. Μέχρι την επόμενη διάψευση που θα νιώσουν ότι τους ξεγυμνώνει. Θέλουν να ρέουν μες στη ζωή, σαν νερό, όμως ακινητοποιούνται πάνω σε μια σκάλα – που δεν οδηγεί πουθενά».
Έγραψαν για την παράσταση
«Πώς ο Περλέγκας ανανέωσε τον Πιραντέλλο.
Μια τολμηρή παράσταση που μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε μέσα από τις έξοχες ερμηνείες των ηθοποιών πως έξω από το «θέατρο» δεν υπάρχει καμιά άλλη μεγάλη Αλήθεια, μονάχα ένας κόσμος που τρεκλίζει επικίνδυνα στην άκρη του γκρεμού…
…Ο Περλέγκας όχι μόνο δεν απέφυγε το αρχικό μελό του έργου, αλλά αντίθετα βούτηξε μέσα του για να ειρωνευτεί από εκεί, στο κέντρο, την ανάγκη όλων μας να δούμε τη ζωή με το δικό του ευκολοχώνευτο κι ευκολοσυγκίνητο «νόημά» του. Για να κάνει μάλιστα τα πράγματα να ακούγονται ακόμα περισσότερο γελοία και μακρινά, «θεατρικά», στηρίχτηκε σε μια διαγλωσσική μετάφραση, με γνώριμες ιταλικές φράσεις, σαν τα πρώτα ζακυνθινά ηθογραφήματα του νεαρού Ξενόπουλου»
…Δεν το αρνούμαι. Είναι δύσκολος Πιραντέλο, προσωπικός, βαρύς και δυσκολοχώνευτος. Καμιά φορά έτσι γίνεται. Άλλοτε ανανεώνουμε έναν κλασικό συγγραφέα ξεκινώντας από τις εκβολές. Κι άλλοτε -όπως εδώ- βαδίζοντας στις πηγές του. Έτσι φτάνουμε στο «εμείς» του τίτλου…»
Γρηγόρης Ιωαννίδης (Εφημερίδα των συντακτών)
«Αριστουργηματική παράσταση σε ένα πυραμιδοειδές κλιμακωτό μπρεχτικό σκηνικό κουκλοθεάτρου που παρέπεμπε στον μεσαιωνικό μυστικισμό και στα θρησκευτικά ηθικοπλαστικά δράματα. Αυτό θα μπορούσε να έχει ως υπότιτλο: «μην ψεύδεσθε ασυστόλως!!! Εκπληκτικοί ηθοποιοί, αρμονικό ταίριασμα ήχων και εικόνων, προβάδισμα στον Λόγο (επιτέλους!!!) καμία αποδομητική εξυπνακίστικη διάθεση… Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο προτείνω τον Γιάννο Περλέγκα για Βραβείο σκηνοθεσίας, ως υπόδειγμα, για να ξαναβρούμε επιτέλους τον δρόμο μας (ως θεατές και ως άνθρωποι) μέσα σε τόσες ναρκισσιστικές απόπειρες κατακρεουργήματος [κατά το «κακουργήματος»] κλασικών έργων. Ας λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Κι ας λυσσομανούν οι αμετροεπείς και οι δοκησίσοφοι…»
Κωνσταντίνος Μπούρας
«Η σκηνοθετική θέση του Γιάννου Περλέγκα, λοιπόν, δεν επαναπαύεται στον ρεαλισμό. Απεναντίας, τοποθετεί την αφήγηση της ιστορίας σ’ έναν απροσδιόριστο τόπο και την διαβάζει σαν χριστιανική παραβολή· λαμβάνοντας, πιθανότατα υπόψη του το γεγονός ότι ο Λουίτζι Πιραντέλλο υπήρξε και πολέμιος του καθολικισμού και των επιταγών του».
Στέλλα Χαραμή (tospirto.net)
«Να ντύσουμε τους γυμνούς». Ναι, οπωσδήποτε! Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί στο Θέατρο Τέχνης το κλασικό έργο του Πιραντέλλο. Μία παράσταση που έχει πάθος, κόπο, συνεργασία, αναζήτηση».
Όλγα Σελλά (popaganda.gr)
“…Μια απαιτητική παράσταση που διαβάζει τον Πιραντέλλο από την τραγική του διάσταση και υπηρετεί άρτια την ώριμη ματιά του σκηνοθέτη…”
Δημήτρης Γλίστρας (In2life.gr)
«Στο έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο “Να ντύσουμε τους γυμνούς”, που παίζεται αυτό το διάστημα στο θέατρο Τέχνης (στην οδό Φρυνίχου), σε σκηνοθεσία του Γιάννου Περλέγκα, με μια ομάδα εξαιρετικών ηθοποιών, εικονίζεται, με έναν τρόπο, η δική μας ζωή, το παιχνίδι των πολλαπλών όψεων της αλήθειας και, αντίστοιχα, του ψέματος, των γεγονότων που δεν είναι σχεδόν ποτέ όπως τα περιγράφουν οι “αυτόπτες” μάρτυρες…»
Θανάσης Σκαμνάκης (Kommon)
«…πρόκειται για μια πολύ προσεγμένη και μελετημένη σύλληψη του Περλέγκα την οποία ζωντανεύει πολύ πιστά ο θίασος… Όταν πια κλείσουν τα φώτα δεν μπορείς παρά να θαυμάσεις τον τρόπο με τον οποίο ο σκηνοθέτης θέλησε να μας συστήσει τον πιραντελλικό του κόσμο…»
Ιωάννα Βαρδαλαχάλη (Clickatlife.gr)
« …εξαιρετικά ενδιαφέρουσα όλη τη σκηνοθετική προσέγγιση του Γιάννου Περλέγκα, η οποία μας χάρισε ένα διαφορετικό πιραντελικό ανέβασμα, πιο εγκεφαλικό, όπως μας έχει συνηθίσει, άλλωστε και στις προηγούμενες σκηνοθεσίες του. Μια παράσταση που δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο κανέναν θεατρόφιλο και που αν η διάρκειά της ήταν μικρότερη θα φλέρταρε με την τελειότητα…»
Γιώτα Δημητριάδη (Texnes-plus)
Το έργο
Η νεαρή και θελκτική Ερσίλια Ντρέι είναι η γκουβερνάντα της μικρής κορούλας του Πρόξενου της Ιταλίας στην Σμύρνη. Η ζωή της θα μπορούσε να ονομαστεί ευχάριστη, εξαιρουμένων των συνεχών επιπλήξεων που υφίσταται από την γυναίκα του Πρόξενου, ενός μάλλον δύσκολου χαρακτήρα.
Ένας νεαρός αξιωματικός του Ναυτικού, ο Φράνκο Λασπίγκα, διερχόμενος από την Σμύρνη, ερωτεύεται και αρραβωνιάζεται την Ερσίλια. Τα κάλλη της νεαρής γκουβερνάντας όμως, δεν αφήνουν ασυγκίνητο ούτε τον Πρόξενο Γκρόττι – ο οποίος της εξομολογείται και της επιβάλλει τον έρωτά του. Το συγκεκριμένο πάθος περιπλέκει τα πράγματα και ωθεί την Ερσίλια να παραμελήσει τα καθήκοντά της ως γκουβερνάντα.
Ένα απόγευμα, αποσπάται η προσοχή της και η μικρή κόρη του Πρόξενου, που έπαιζε στο μπαλκόνι του σπιτιού της, πέφτει και σκοτώνεται. Η μητέρα του δύστυχου κοριτσιού, η οποία ανακαλύπτει ταυτοχρόνως τον παράνομο δεσμό του συζύγου της με την Ερσίλια, την απολύει. Η Ερσίλια, απόβλητη, χωρίς δουλειά, επιστρέφει στη Ρώμη για να βρει τον αρραβωνιαστικό της. Ψάχνοντάς τον όμως στο Υπουργείο Ναυτιλίας, ανακαλύπτει ότι παραιτήθηκε από την υπηρεσία κι επιπλέον ετοιμάζεται να παντρευτεί μία άλλη κοπέλα. Η Ερσίλια, απελπισμένη, αποφασίζει να εκπορνευτεί και να αυτοκτονήσει πίνοντας δηλητήριο.
Ο μυθιστοριογράφος Λουντοβίκο Νότα, ενθουσιασμένος με τον ρόλο που διαδραματίζει η δυστυχισμένη Ερσίλια σε αυτό το δράμα, την παίρνει υπό την προστασία του, όταν εκείνη βγαίνει από το νοσοκομείο, αφού προηγουμένως κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή μετά το απονενοημένο της διάβημα…
Στέκεται κανείς αμήχανος μπροστά στην εξιστόρηση της πλοκής του έργου του σπουδαίου Ιταλού συγγραφέα, που μοιάζει με περιγραφή βραζιλιάνικου σήριαλ σε σελίδες τηλεοπτικού περιοδικού. Το σίγουρο είναι πως είναι εξαιρετικά εύκολο να αποδώσουμε κι εμείς τις ρυτίδες που συνήθως προσάπτει η εποχή μας στο σύνολο του έργου του Πιραντέλλο.
Οι συνεχώς μεταβαλλόμενες συμπεριφορές των προσώπων, η ασάφεια των κινήτρων τους, η αποτυχία τους να εκφράσουν τι τους συμβαίνει, η συνεχής αβεβαιότητα για το τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, η διαρκής αυτοϋπονόμευση των ηρώων, η ανεπάρκεια της γλώσσας, όλες αυτές οι παράμετροι, σαφώς συνηγορούν στην άποψη ότι ο Πιραντέλλο περιγράφει μια απογυμνωμένη, κατασπαραγμένη ανθρωπότητα, που έχει χάσει κάθε ψευδαίσθηση ατομικής συγκρότησης.
Μετάφραση: Ελένη Γεωργίου – Γιάννος Περλέγκας
Σκηνοθεσία: Γιάννος Περλέγκας
Κοστούμια: Λουκία Χουλιάρα
Σκηνικά: Γεωργία Μπούρα
Κίνηση: Δήμητρα Ευθυμιοπούλου
Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής
Φωτισμοί: Νίκος Βλασσόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργης Βασιλόπουλος
Βοηθός σκηνογράφου: Ίλια Μαρκουΐζου
Βοηθός ενδυματολόγου: Θάλεια Σακαλή
Κατασκευή σκηνικού: Αλέξης Βαζούρας
Ζωγραφική σκηνικού: Yasemine Celik, Ευστρατία Μαχαιρίδη και Αφροδίτη Γαϊτανάρου
Κατασκευή κουστουμιών: Σάλυ Αλάραμπι
Βοηθός κατασκευάστριας κοστουμιών: Υρώ Γώγου
Σχεδιασμός μακιγιάζ: Εύη Ζαφειροπούλου
Σχεδιασμός κομμώσεων: Χρόνης Τζήμος
Ειδικές κατασκευές: Σωκράτης Παπαδόπουλος
Το σκίτσο του Πιραντέλλο και η βινιέτα είναι του Θανάση Δήμου.
Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας
Βίντεο: Σπύρος Περδίου
Επικοινωνία: Άννα Θεοδόση
Ερσίλια Ντρέι: Μαρία Πρωτόπαππα
Λουντοβίκο Νότα: Θανάσης Δήμου
Σινιόρα Ονόρια: Εύη Σαουλίδου
Φράνκο Λασπίγκα: Θάνος Τοκάκης
Πρόξενος Γκρόττι: Γιάννος Περλέγκας
Αλφρέντο Κανταβάλλε: Στέργιος Κοντακιώτης
Έμμα: Μάγδα ΚαυκούλαΜια συμπαραγωγή της Εταιρείας Θεάτρου «Εν τω Άμα», της Εταιρείας Θεάτρου «Χ-αίρεται» και του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Παράσταση: «Να ντύσουμε τους γυμνούς» του Λουίτζι Πιραντέλλο, σεσκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα
Παραστάσεις: Δευτέρα & Τρίτη στις 20.30 | 18, 19, 25, 26 Μαρτίου 2019
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν | Φρυνίχου 14, Πλάκα
Τηλέφωνα ταμείου: 2103222464 & 2103236732
Διάρκεια: 120 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 16€ – Μειωμένο (φοιτητές, άνεργοι, άνω των 65)12€ – Ατέλεια 6€Προπώληση εισιτηρίων: Στα ταμεία του Θεάτρου και στο viva.gr
https://www.viva.gr/tickets/
Facebook page: https://www.facebook.com/
