Το mikrofwno.gr είναι γνωστό ότι βρίσκεται σε όλα τα πολιτιστικά δρώμενα, πως ήταν δυνατόν να λείπει από το 4ο Φεστιβάλ Βόλου. Μετά από μεγάλη προσπάθεια, κάποιες ακυρώσεις και αλλαγές καταφέραμε να συναντηθούμε με τον Νίκο Φυτά, οραματιστή του Φεστιβάλ και να μιλήσουμε για την ιστορία του και για για το πώς ξεκίνησαν όλα. Ομολογουμένως άξιζε όλη αυτή η αναμονή .Ένα ζεστό Σαββατόβραδο Ιουνίου λοιπόν, σε μια αυλή πίνοντας παγωμένη μπύρα…
Καλοκαίρι 2019 και το Φεστιβάλ Βόλου ανοίγει 4η συνεχόμενη χρονιά την αυλαία του. Θέατρο, κινηματογράφος, εικαστικά, μουσική και φωτογραφία από διεθνώς καταξιωμένους καλλιτέχνες συνθέτουν το συνολικό πρόγραμμα του φεστιβάλ που έρχεται σαν κύμα να μας παρασύρει στους ρυθμούς της τέχνης και του πολιτισμού. Φέτος οι άνθρωποι του φεστιβάλ, πιο έμπειροι, πιο δυνατοί, πιο παρόντες με ξεκάθαρους στόχους και δίχως την αναμονή οποιασδήποτε συμπαντικής συνωμοσίας για να τους πετύχουν, υποδέχονται 118 ανθρώπους που θα ταξιδέψουν μέχρι την πόλη του Βόλου για να παρουσιάσουν τα πονήματά σε όλους εμάς που θα βρεθούμε στις αίθουσες…. στους δρόμους…. στα βουνά…. στα λαγκάδια του Βόλου και του Πηλίου. Τέταρτος χρόνος της διεξαγωγής του, το Φεστιβάλ Βόλου αυξάνει σημαντικά το ποιοτικό επίπεδο των δράσεων του και παράλληλα ενεργοποιεί χωριά του Πηλίου οπού και παρουσιάζει μέρος των δράσεων του. Το Φεστιβάλ Βόλου στοχεύει στην παρουσίαση πρωτοποριακών δράσεων, στην ανάδειξη νέων ντόπιων καλλιτεχνών και σχημάτων καθώς και στην αύξηση της καλλιτεχνικής δημιουργίας και παραγωγής στη πόλη του Βόλου και στην ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας.
Νίκο Φυτά, σύστησε μας τον εαυτό σου.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα τα καλοκαίρια μου όμως τα περνούσα πάντα στο Βόλο, στους αγαπημένους μου παππούδες. Μετά τις σπουδές στα οικονομικά αποφασίζω να στραφώ στη θεατρολογία. Αφορμή στάθηκε μία παράσταση που παρακολούθησα στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου το καλοκαίρι του 2012, μια χρονολογία που θα άλλαζε για πάντα τη ζωή μου ή μάλλον για την ακρίβεια θα γινόμουν αυτός που πραγματικά ήμουν. Στο τέλος της παράστασης – Ριχάρδος ο 3ος – έπιασα τον εαυτό μου να αναλογίζεται με ποιον τρόπο θα μπορέσω να μεταφέρω στους γύρω μου αυτά που ένοιωσα αυτές τις τέσσερις ώρες, να τους κάνω να βιώσουν όλα όσα βίωσα εγώ. Ήταν μία παράσταση που με συγκλόνισε… με συγκλόνισε η διαχρονικότητά του έργου, άλλαξε την κοσμοθεωρία μου, με έβαλε σε σκέψεις…. άλλαξα σαν άνθρωπος. Θεωρώντας ότι για κάποιο λόγο γίνονται όλα, αποφασίζω να σπουδάσω θεατρολογία στο Ναύπλιο ώστε να μάθω πως γίνεται το θέατρο από ανθρώπους που ξέρουν το θέατρο. Πιστεύω ότι η σπουδή είναι απαραίτητη, η εκπαίδευση είναι μια χρονοβόρος διαδικασία, κάθε πανεπιστήμιο έχει να σου δώσει πολλά ερεθίσματα. Είμαι αντίθετος με τους περισσότερους ακαδημαϊκούς και με τον τρόπο που ο ακαδημαϊσμός προτάσσεται αλλά από την άλλη είμαι υπερβολικά δεκτικός στο ότι το κάθε τι είναι ένα ερέθισμα και πως αυτό αξιοποιείται όπως επιλέγουμε να αξιοποιήσουμε κάθε ερέθισμα. Επιλέγω προσεκτικά το τι προσλαμβάνω ακόμα και τι θα καταγράψει το υποσυνείδητο μου. Είμαι αρκετά επιλεκτικός και μόνος μου καθορίζω και οδηγώ τη ζωή μου, επιλέγω ο ίδιος τι δρόμο θα πάρει και της δίνω τη κατεύθυνση που εγώ θέλω.
Τι είναι τέχνη για σένα Νίκο;
Μπορεί να ορίσει κάνεις τον έρωτα; Πως είναι δυνατόν να ορίσει κάποιος την τέχνη; Η τέχνη είναι για τον καθένα ξεχωριστά και ο καθένας την προσλαμβάνει με τον τρόπο που οι προσλαμβάνουσες του επιτρέπουν να το προσλάβει. Ζούμε σε μία κοινωνία που όλα ξεμπροστιάζονται, η ίδια η κοινωνία το προκαλεί αυτό το ξεμπρόστιασμα. Εγώ δεν το θέλω αυτό, σκοπός μου είναι να πλησιάζω τους ανθρώπους με σιγουριά, όταν το πορτοφόλιο μου είναι γεμάτο για να μπορώ να ανταποκρίνομαι σε όλες τους τις απαιτήσεις… γιατί όλα εδώ συντελούνται. Με ενδιαφέρει να κάνω κάτι που θα μείνει και μετά από μένα, ενδεχομένως να μην τα καταφέρω στη διάρκεια της φυσικής μου ζωής….. Σκοπός μου είναι να μεταφέρω στο κόσμο όλα όσα ένοιωσα εκείνο το βράδυ στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου… Και να ‘μαι τώρα στο Βόλο να κάνω το Φεστιβάλ.
Αυτός είναι ο λόγος που έγινε το Φεστιβάλ;
Στην ουσία ναι, το Φεστιβάλ είναι ένα μέσο για να πραγματοποιηθεί αυτός ο στόχος. Η αρχική σκέψη ήταν να το κάνω στην Αργολίδα. Ήθελα να μεταμορφώσω την Παλιά Πόλη του Ναυπλίου σε ένα μεγάλο πλατό, βοηθώντας έτσι όχι μόνο πολιτιστικά τη πόλη αλλά και τουριστικά. Να κρατήσουμε τον κόσμο που επισκέπτεται τις Μυκήνες και την Επίδαυρο, στο Ναύπλιο. Στα 25 μου φέρνω εις πέρας, με αρκετά μεγάλη επιτυχία ένα πρότζεκτ, ανασύστηνω το δημοτικό θέατρο του Ναυπλίου, το οποίο υπολειτουργούσε παραπάνω από μια δεκαετία, στο οποίο διατέλεσα και καλλιτεχνικός διευθυντής. Μετά από αυτό το πρότζεκτ καταθέτω την πρόταση μου για το Φεστιβάλ και πεπεισμένοι οι αρμόδιοι ότι θα το καταφέρω και αυτό καλά, μου δίνουν το πράσινο φως. Το καλοκαίρι του 2015 όμως μετά από μια σειρά γεγονότων αποφασίζω ότι για πολύ συγκεκριμένους λόγους το Φεστιβάλ πρέπει να γίνει στο Βόλο. Η πόλη που φιλοξένησε τα παιδικά μου καλοκαίρια, έχει μεγαλύτερη ανάγκη για πολιτισμό και για ψυχαγωγία – όχι για διασκέδαση. Έτσι λοιπόν με πολύ συγκεκριμένη ατζέντα ξεκινάω να κάνω το όραμα μου πράξη.
Είστε μια πού δυνατή ομάδα, με τι κριτήρια επέλεξες τους συνεργάτες σου;
Οι συνεργάτες μου στην αρχή δεν ήταν Βολιώτες, ήθελα όμως για το Φεστιβάλ Βόλου ανθρώπους που ζούνε στη πόλη, που νιώθουν το παλμό της, νιώθουν και αφουγκράζονται τις ανάγκες της πόλης. Η ομάδα ανασυγκροτήθηκε – οι αρχικοί συνεργάτες μου απορροφήθηκαν σε άλλα προτζεκτ – και ξεκινάμε με μια παρέα Βολιωτών να ψυχογραφούμε την κοινωνία, να αφουγκραζόμαστε τον κόσμο στην καθημερινότητά τους αλλά και στην ιδιαιτερότητά τους. Θέλω το Φεστιβάλ να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, να καλύπτει τις ανάγκες του κόσμου. Προσφέρουμε εκεί που υπάρχει ανάγκη για προσφορά. Μιλάω με τους θεατές, συζητάω μαζί τους. Κάποιες από τις παραστάσεις είναι προτάσεις τακτικών θεατών του Φεστιβάλ.
Με τους ανθρώπους που συνεργάζομαι θέλω να υπάρχει συνεννόηση και να μπορούν να κάνουν πράξη όλα όσα έχω στο μυαλό μου. Τέσσερα χρόνια τώρα, αυτό δουλεύει μια χαρά! Εκτός από μένα για το Φεστιβάλ Βόλου δουλεύει η Πέγκυ Τριανταφυλλοπούλου: οργάνωση εκτέλεση παραγωγής, δημόσιες σχέσεις και επικοινωνία, ο Χρήστος Σχοινάς: οργάνωση εκτέλεση παραγωγής υπεύθυνος κινηματογραφικών δράσεως, ο Νίκος Κίτσος: υπεύθυνος δημιουργικού υλικού, η Γιώτα Έλληνα: διαχείριση social media, o Φίλιππος Mαθιουδάκης: υπεύθυνος για την ιστοσελίδα, Ελένη Σίμπα: βοηθός παραγωγής.
Τέσσερα χρόνια Φεστιβάλ τέσσερις διαφορετικές θεματικές ενότητες. Φέτος;
Φέτος η θεματική ενότητα του Φεστιβάλ είναι η θρησκευτικότητα και όπου αυτή συναντάται. Από τις προσωπικές επιθυμίες, επιλογές και φιλοδοξίες μέχρι σύνολα πεποιθήσεων όπως κοινωνικές-πολιτικές ιδέες και θρησκείες. Από ακραίες θέσεις, όπως η δια της βίας επιβολή των πεποιθήσεων του ενός πάνω στον άλλο, φαινόμενο όπως είναι ο φονταμενταλισμός καθώς και σε συγκαλυμμένες μορφές αυτού του φαινομένου όπως η εκκλησιοκρατία. Το Φεστιβάλ δεν έρχεται για να ασκήσει κριτική, αλλά για να μπορεί μέσα από το πέρασμα του χρόνου να αγγίξει τους θεατές τους, την κρίσιμη μειονότητα και να τους κάνει να ασκήσουν τη δική τους προσωπική κριτική στο τι θα αφήσουν και τι θα κληροδοτήσουν για ένα ουσιαστικότερο κόσμο.
Ποιο είναι το μέλλον του Φεστιβάλ;
Το Φεστιβάλ Βόλου μας ενδιαφέρει να βγει έξω από την πόλη, να γίνουν πολλά τα Φεστιβάλ. Η κίνηση έγινε, από εδώ θα διοχετεύονται τα πάντα όμως στόχος μας είναι να πάει παντού… Ναύπλιο, Γιάννενα, Σκόπια, Βελιγράδι. Πάντα ξέρω το στόχο, είναι καταγεγραμμένα τα ονόματα και οι οργανισμοί, δεν ξέρω πως θα φτάσω εκεί αλλά ξέρω ότι θα φτάσω. Προσπαθώ όταν βρίσκω τοίχο να αλλάζω κατεύθυνση εκτός και αν πρέπει να τον γκρεμίσω, αν δεν μπορώ να τον παρακάμψω θα τον γκρεμίσω. Με επιμονή, υπομονή και παραμονή, και αν τα περιβάλλεις με πολύ αγάπη, η επιτυχία είναι δεδομένη!
Πέτυχες το στόχο σου; Έφερες το πολιτισμό στο Βόλο;
Ο Βόλος είναι μια πόλη που είχε πολιτισμό. Αλλοτριώθηκε όμως, όπως έχει αλλοτριωθεί μεγάλο μέρος της χώρας μας. Ταυτιζόμαστε με άλλα ήθη και άλλες κουλτούρες. Ένας περήφανος λαός, νέας δυνατός πολιτισμός δεν φοβάται, και νομίζω ότι έχουμε τα φώτα να είμαστε περήφανοι, δεν υπάρχει λόγος να είμαστε ανασφαλείς. Όλα δεν γίνονται, μέχρι που κάποιος προσπαθεί να τα κάνει και κάποια από αυτά έγιναν. Με ενδιαφέρει η κρίσιμη μειονότητα που αν μπει μέσα της ο πολιτισμός, θα μπορέσει να γίνει πλειονότητα. Ένα από τα μουσικά δρώμενα φέτος είναι ο Μιλάνος και αυτό γιατί ο Μιλάνος έχει επαφή με τις ρίζες, είναι μουσική ιστορία του Βόλου. Το Φεστιβάλ προϋποθέτει καινοτομία, πρωτοτυπία, προϋποθέτει να παρουσιάσει πράγματα που η πόλη δεν έχει ξαναδεί, χωρίς να χάνεται η εντοπιότητα. Ο κόσμος που θα παραβρεθεί στο Φεστιβάλ θα νιώσει με έναν τρόπο και θα μπει στη διαδικασία να σκεφτεί τι κόσμο θα κληροδοτήσει ή τι κόσμο θα κληρονομήσει. Ύστερα από όλα αυτά θα σου πω πως ναι, πέτυχα τον στόχο μου αφήνοντας όμως πάντα περιθώριο για μελλοντικές επιτυχίες.
Το Φεστιβάλ Βόλου ξεκίνησε την Πέμπτη 6 Ιουνίου με την «Ανθρώπινη Φωνή», μια παράσταση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος σε συνεργασία με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης. Το κοινό του Βόλου είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει το συγκλονιστικό μονόλογο μίας απελπισμένης γυναίκας μπροστά στην εγκατάλειψη, από την Μαρία Χατζηιωαννίδου σε σκηνοθεσία Γιώργου Καύκα. Χαρακτηριστική είναι η κριτική του Γιώργου Σαρηγιάννη για την παράσταση: «…Ευρηματική η σκηνοθεσία του Γιώργου Καύκα…. και η Μαρία Χατζηιωαννίδου απ’ τις αξιότερες Ηθοποιούς -με κεφαλαίο το ήτα- του ΚΘΒΕ, ιδανική για το ρόλο -φιγούρα, ωραία φωνή…-, τον ερμηνεύει με βαθιά εσωτερικότητα, με το σπαραγμό ν’ αναδύεται απ’ τα σπλάχνα της και να εξαλείφει κάθε ίχνος μελοδραματισμού του κειμένου: μια συγκλονιστική, απόλυτα σύγχρονη ερμηνεία».
Συνέχεια είχε το «Παραμυφικό» μία παράσταση του ΣΜουθ, σε συμπαραγωγή με την Εναλλακτική Λυρική Σκηνή, σε σκηνοθεσία Κώστα Λαμπρούλη. Ένα τεράστιο νυφικό και μια άφαντη, μυθική νύφη. Μια γαμήλια γιορτή που μετατρέπεται σε σαρκοφάγο καρναβάλι. Μια ονειρική τελετή που εξελίσσεται σε εφιάλτη. Πίσω από τις φόρμες του παραμυθιού, του λυρισμού και της αλληγορίας, το Παραμυφικό ξεδιπλώνει μια σύγχρονη και ανελέητη κοινωνική κριτική: η πάντοτε παρούσα –αλλά ποτέ φανερή– νύφη του Παραμυφικού μπορεί να είναι άνθρωπος, μπορεί όμως να είναι και ιδέα, πίστη ή κατάσταση.
Την Κυριακή 9 Ιουνίου το κοινό του Βόλου απόλαυσε στο θερινό κινηματογράφο «Εξωραϊστική» την εξαιρετική ταινία βωβού κινηματογράφου “Das Cabinet des Dr. Caligari” με ζωντανή μουσική συνοδεία του σχήματος “The Pre-fabricated Quartet” υπό την επιμέλεια του Χρήστου Γούσιου.
Στον πεζόδρομο της Τ. Οικονομάκη στήθηκε στις 8 Ιουνίου η εικαστική εγκατάσταση , «Με Το Χρώμα Αρχηγό» της Ευρυδίκης Αρκουδoγιάννη, με βασικά υλικά τα ιστιοπλοϊκά σχοινιά και το μέταλλο, και θα παραμείνει εκεί μέχρι τις 21 Ιουνίου. Σκοπός αυτής της παρουσίασης είναι να ξαναθυμηθούμε τη μητέρα των τεχνών, την παράδοσή μας, να γνωρίσουμε τον πλούτο και την αξία της δημιουργίας, να συνομιλήσει με τους περαστικούς, να επικοινωνήσει την τέχνη μας και να δώσει φως σε αυτό το σημείο της πόλης οπού οι άνθρωποι τρέχουν για τις δουλειές τους, σταματούν για ένα καφεδάκι ή περπατούν ανέμελα κι χαλαρά με τη παρέα τους.
Με τη βραβευμένη stand-up tragedy in broken English Κασσάνδρα, άνοιξε η δεύτερη εβδομάδα του φεστιβάλ Βόλου Ένας σπαρακτικός και κωμικός μονόλογος που ο Sergio Blanco εμπνεύστηκε από την Αθήνα και έγραψε για την ηθοποιό Δέσποινα Σαραφείδου. Η Kassandra ξετυλίγει την Οδύσσεια της, φορώντας κόκκινες γυαλιστερές μπότες. Με τα σπαστά αγγλικά της, μιλάει για τη δική μας αναζήτηση νοήματος και ελπίδας. Πόλεμος, εξουσία, κερδισμένοι και χαμένοι, σεξ, χιούμορ και σαρκασμός. Ευριπίδης και Bugs Bunny, Abba, Manchester United και Σκάρλετ Ο’Χάρα. Η απόσταση μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, ηθοποιού και θεατή, χώρου και λόγου καταρρέει. Στο μονόλογο του Μπλάνκο, η μυθική Κασσάνδρα γίνεται άντρας που νιώθει γυναίκα, μια σύγχρονη trans μετανάστρια που παλεύει για την επιβίωση, σε διαρκή αναζήτηση ταυτότητας – εξόριστη στο σώμα της, ξένη σε κάθε πατρίδα. Bραβείο Α΄ Γυναικείου Ρόλου, Βραβείο Καλύτερης Διαδραστικής Περφόρμανς, Βραβείο Ερμηνείας Actor of Europe 2012, Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας σε Trans Ρόλο & Βραβείο Καλύτερου Πρωτότυπου Κειμένου.
Κάτι παραπάνω από μια ποιητική βραδιά είχαν τη τύχη να απολαύσουν όσοι βρέθηκαν στο Καλειδοσκόπιο την Τρίτη 11 Ιουνίου. Ο Νίκος Παπαδόπουλος, ένας νέος και ταλαντούχος άνθρωπος, παρουσίασε την ποιητική του συλλογή “Άλλη Μοίρα“.
Στιγμιότυπα και ήχους από τα βράδια της ιστορικής Σκάλα του Μιλάνου θυμηθήκαμε εμείς οι λίγο παλιότεροι την Τετάρτη 12 Ιουνίου, όταν Παντελής Χατζηκυριάκος και το μουσικό του σχήμα παρουσίασαν τη δική τους προσέγγιση επάνω στη ρεμπέτικη λαϊκή μουσική.
Σε συνεργασία με το Άξιον Εστί το παιδαγωγικό εργαστήρι «Αυτοσχεδιάστε Παίζοντας» με τους Χυτήρη, Στάμου και Ζιάρκα προσκάλεσε τα παιδιά, το Σάββατο 15 Ιουνίου, να αυτοσχεδιάσουν με παραδοσιακά αλλά και ηλεκτρονικά όργανα, για να βγάλουν ήχους εμπνευσμένους από την παραδοσιακή, την τζαζ και την ηλεκτρονική μουσική. Και το ίδιο βράδυ μας χάρισαν ένα ιδιαίτερο Σάββατο με το σχήμα Elevation Impromptu αυτή τη φορά. Αιθέριοι ήχοι απροσδιόριστης φύσης με μελωδικά σχήματα εμπνευσμένα τόσο από την παραδοσιακή μουσική όσο και από την free jazz και την ηλεκτρονική μουσική.
Η δεύτερη επιτυχημένη ομολογουμένως εβδομάδα του Φεστιβάλ Βόλου κλείνει με την απίθανη Ναπολεοντία και την Αναστασία Κουμίδου, ένα έργο του Αντρέα Στάικου, που ζωντανεύει μία κρίσιμη περίοδο της Ελλάδας μεγάλων ανακατατάξεων θρησκευτικών, κοινωνικών και πολιτικών και με την ταινία «Ο Μανάβης» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου. Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί́ το ταξίδι τους στις τέσσερις εποχές του χρόνου το οποίο μεταμορφώνεται σε ένα συναρπαστικό όσο και συγκινητικό οδοιπορικό σε μιαν άγνωστη πλευρά της Ελλάδας.
Και φτάνουμε αισίως στην τρίτη εβδομάδα του Φεστιβάλ Βόλου.
Από τις 17 Ιουνίου – 25 Ιουνίου, στο Κτίριο Καπνού θα βρίσκετε το έργο «Η Έκπτωτη Προσδοκία». Μετά την πολύ μεγάλη επιτυχία και αίσθηση που προκάλεσε η εγκατάσταση Mind Games το καλοκαίρι του 2016 στην πόλη του Βόλου, οι X- Square Design Lab επιστρέφουν εμφανώς πιο ώριμοι με ένα έργο που θα προκαλέσει και θα συζητηθεί πολύ.
Η παράσταση «Πιέρ Πάολο Παζολίνι» είναι βασισμένη στο βιβλίο του Γιάννη Σολδάτου «Όταν ο Παζολίνι συνάντησε το αγόρι που του πρόσφερε το θάνατο» με αρχεία ντοκουμέντα, κείμενα και συνεντεύξεις του ίδιου του Παζολίνι. H Αγγελική Καρυστινού σκηνοθετεί τον Ένκε Φεζολλάρι που επωμίζεται το ρόλο του σπουδαίου καλλιτέχνη. Εμείς την είδαμε στο θέατρο Αχίλλειο στις 18 Ιουνίου.
Στις 19 Ιουνίου, Στο Χοντρό Μπιζέλι, θυμηθήκαμε τα παλιά, τότε που Η “ΣΚΑΛΑ” των Μιλανέων ακολουθούσε την ιστορία και την μοίρα της Ελλάδας σκορπίζοντας στον κόσμο της κάθε βράδυ το κέφι της, την αγάπη της και τους καλομαγειρεμένους μεζέδες της. Ο Στάθης Μιλάνος με την ορχήστρα του μας χάρισαν μια βραδιά αφιερωμένη στην λαϊκή μουσική Ένα βράδυ με τον Στάθη.
Το Φεστιβάλ Βόλου 2019 υποδέχεται δύο Βολιώτες, τη χορογράφο και δασκάλα χορού Δήμητρα Παπανικολάου και τον μουσικό Χρήστο Σιτοκωνσταντίνου, οι οποίοι θα ταξιδέψουν το κοινό σωματικά υπό τους ήχους βιμπραφώνου στις 20 Ιουνίου και η ώρα 21:15 στο Θέατρο Αχίλλειο. Ένα παιχνίδι χωρίς νικητή. Το αέναο παιχνίδι του ήχου με την κίνηση. Του ταχύ με το αργό. Της παύσης μπροστά στο κενό. Βήμα, βήμα. Ο δρόμος για την λύτρωση είναι η επικοινωνία. Οι ανάσες γίνονται μία. Μία μελωδία σώματος. Και το παιχνίδι συνεχίζεται
Το Φεστιβάλ Βόλου υποδέχεται την παράσταση ALPHA σε σκηνοθεσία Στάθη Αθανασίου, στο θέατρο Αχίλλειο στις 21 Ιουνίου και ώρα 21:15. Μια γυναίκα εξαναγκάζεται να μείνει κάτω από το κρεμασμένο πτώμα του Αδελφού της, στη μέση ενός καμένου δάσους, έως ότου οι Αρχές αποφασίσουν ότι τιμωρήθηκε αρκετά. Η «Α» είναι μια Transmedia Κινηματογραφική Παράσταση, εμπνευσμένη από το μύθο της Αντιγόνης και την τραγωδία του Σοφοκλή. Ενώ στην τραγωδία του Σοφοκλή βλέπουμε την ηρωίδα πρόθυμη να θυσιάσει τη ζωή της στο όνομα της δικαιοσύνης, η δική μας ηρωίδα δε βρίσκεται στο σημείο αυτό αλλά στον αντίποδα. Δεν είναι και δε θέλει να γίνει Αντιγόνη. Όπως κανείς μας σήμερα.
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Βόλου 2019 θα παρουσιαστεί σε Α’ Προβολή το Ντοκιμαντέρ «Ευρυδίκη» σε σκηνοθεσία Νίκου Φυτά-Χρήστου Σχοινά, στο θέατρο Αχίλλειο στις 22 Ιουνίου και ώρα 20:00. Ο Χρήστος Σχοινάς και ο Νίκος Φυτάς, μετά από 6 μήνες γυρισμάτων και συνεχούς επαφής με την Ευρυδίκη Αρκουδογιάννη, δημιούργησαν ένα ντοκιμαντέρ που ιχνηλατεί τα 50 χρόνια σύνθεσης και δημιουργίας της μεγάλης εικαστικού. Μια Ευρυδίκη όπως δεν την έχουμε ξαναδεί, έρχεται να μας παρασύρει στους ρυθμούς της έντονης καθημερινότητάς της και του μαγικού της κόσμου: του υφάσματος.
Για 2η συνεχόμενη χρονιά η ομάδα Ομπρέλα έρχεται στο Φεστιβάλ Βόλου με την παράσταση «Το Μουσικό κουτί» στις 23 Ιουνίου, η ώρα 21:30-22:30 στο Ανοιχτό Θεατράκι του Αναύρου. Το φεστιβάλ εμπιστεύεται τη μεγάλη έκπληξη του ερασιτεχνικού θεάτρου της πόλης του Βόλου, Δήμητρα Παππά η οποία μετά την πολύ θετική αίσθηση που προκάλεσε πέρυσι με τη Σονάτα του Σεληνόφωτος, έρχεται φέτος με ένα θρίλερ που θα μας στοιχειώσει. Πιστή στην ταυτότητα του βωβού θεάτρου, η ομάδα Ομπρέλα ανοίγει ξανά με στόχο να μας βάλεις όλους από κάτω…
Η πρώτη φάση του Φεστιβάλ Βόλου κλείνει με δύο εξαιρετικές παραστάσεις
Η “Ευθαλία του Γαλατά” με την Νικολέττα Βλαβιανού ,του βραβευμένου συγγραφέα Θωμά Κοροβίνη, σε σκηνοθεσία Ρεινα Εσκενάζι. Μαζί της συμμετέχει και τραγουδά η Εστέλλα Κοπάνου. Το κείμενο αφορά πραγματική καταγραφή γεγονότων και αποτελεί ένα θαυμάσιο δείγμα μυθιστορηματικής βιογραφίας. Η Ευθαλία ξεδιπλώνει το νήμα της ταραγμένης μνήμης της και καταλήγει να αφηγείται το χθες, ενώνοντας κομμάτια της ζωής της. Η παράσταση θα ανέβει την Δευτέρα 24 Ιουνίου στο Θέατρο Αχίλλειον.
Την Τρίτη 25 Ιουνίου στο Άξιον εστί, θα ανέβει η θεατρική παράσταση “Το Σκλαβί” της Ξένιας Καλογεροπούλου σε σκηνοθεσία Κατερίνας Στάικου. Αντιμετωπίζοντας τα παιδιά, πάντα, σαν ένα εν δυνάμει κοινό ενηλίκων και πιστεύοντας ακράδαντα τα λόγια του Μικρού Πρίγκιπα πως «από μόνοι τους οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν ποτέ τίποτε κι είναι πολύ κουραστικό για τα παιδιά να τους δίνουν κάθε φορά εξηγήσεις», δε θεωρώ πως υπάρχει παιδικός τρόπος παρουσίασης ενός έργου.
Έτσι λοιπόν, δουλέψαμε και στήσαμε μία παράσταση με όλα εκείνα τα εργαλεία που απαιτούνται για οποιαδήποτε παράσταση, ανεξαρτήτου ηλικίας.
Οι πρώτες εβδομάδες του Φεστιβάλ Βόλου φέρανε μια καλλιτεχνική ταραχή στα ήσυχα νερά της πόλης. Μας παρουσίασαν μια διαφορετική πλευρά της κοινωνίας και με μαγικό τρόπο συμφιλίωσε το συνηθισμένο με το διαφορετικό, το σίγουρο και ασφαλές με το καινούριο και το άγνωστο ….. χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να καταπιεί το ένα το άλλο. Εξάλλου η αφίσα του Φεστιβάλ τα λέει όλα.
Περισσότερες πληροφορίες στο official site του φεστιβάλ: www.volosfestival.gr ,στο Facebook: volosfestival και στο instagram: https://www.instagram.com/volos_festival/
Το mikrofwno.gr είναι γνωστό ότι βρίσκεται σε όλα τα πολιτιστικά δρώμενα, πως ήταν δυνατόν να λείπει από το 4ο Φεστιβάλ Βόλου. Μετά από μεγάλη προσπάθεια, κάποιες ακυρώσεις και αλλαγές καταφέραμε να συναντηθούμε με τον Νίκο Φυτά, οραματιστή του Φεστιβάλ και να μιλήσουμε για την ιστορία του και για για το πώς ξεκίνησαν όλα. Ομολογουμένως άξιζε όλη αυτή η αναμονή .Ένα ζεστό Σαββατόβραδο Ιουνίου λοιπόν, σε μια αυλή πίνοντας παγωμένη μπύρα…
Καλοκαίρι 2019 και το Φεστιβάλ Βόλου ανοίγει 4η συνεχόμενη χρονιά την αυλαία του. Θέατρο, κινηματογράφος, εικαστικά, μουσική και φωτογραφία από διεθνώς καταξιωμένους καλλιτέχνες συνθέτουν το συνολικό πρόγραμμα του φεστιβάλ που έρχεται σαν κύμα να μας παρασύρει στους ρυθμούς της τέχνης και του πολιτισμού. Φέτος οι άνθρωποι του φεστιβάλ, πιο έμπειροι, πιο δυνατοί, πιο παρόντες με ξεκάθαρους στόχους και δίχως την αναμονή οποιασδήποτε συμπαντικής συνωμοσίας για να τους πετύχουν, υποδέχονται 118 ανθρώπους που θα ταξιδέψουν μέχρι την πόλη του Βόλου για να παρουσιάσουν τα πονήματά σε όλους εμάς που θα βρεθούμε στις αίθουσες…. στους δρόμους…. στα βουνά…. στα λαγκάδια του Βόλου και του Πηλίου. Τέταρτος χρόνος της διεξαγωγής του, το Φεστιβάλ Βόλου αυξάνει σημαντικά το ποιοτικό επίπεδο των δράσεων του και παράλληλα ενεργοποιεί χωριά του Πηλίου οπού και παρουσιάζει μέρος των δράσεων του. Το Φεστιβάλ Βόλου στοχεύει στην παρουσίαση πρωτοποριακών δράσεων, στην ανάδειξη νέων ντόπιων καλλιτεχνών και σχημάτων καθώς και στην αύξηση της καλλιτεχνικής δημιουργίας και παραγωγής στη πόλη του Βόλου και στην ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας.
Νίκο Φυτά, σύστησε μας τον εαυτό σου.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα τα καλοκαίρια μου όμως τα περνούσα πάντα στο Βόλο, στους αγαπημένους μου παππούδες. Μετά τις σπουδές στα οικονομικά αποφασίζω να στραφώ στη θεατρολογία. Αφορμή στάθηκε μία παράσταση που παρακολούθησα στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου το καλοκαίρι του 2012, μια χρονολογία που θα άλλαζε για πάντα τη ζωή μου ή μάλλον για την ακρίβεια θα γινόμουν αυτός που πραγματικά ήμουν. Στο τέλος της παράστασης – Ριχάρδος ο 3ος – έπιασα τον εαυτό μου να αναλογίζεται με ποιον τρόπο θα μπορέσω να μεταφέρω στους γύρω μου αυτά που ένοιωσα αυτές τις τέσσερις ώρες, να τους κάνω να βιώσουν όλα όσα βίωσα εγώ. Ήταν μία παράσταση που με συγκλόνισε… με συγκλόνισε η διαχρονικότητά του έργου, άλλαξε την κοσμοθεωρία μου, με έβαλε σε σκέψεις…. άλλαξα σαν άνθρωπος. Θεωρώντας ότι για κάποιο λόγο γίνονται όλα, αποφασίζω να σπουδάσω θεατρολογία στο Ναύπλιο ώστε να μάθω πως γίνεται το θέατρο από ανθρώπους που ξέρουν το θέατρο. Πιστεύω ότι η σπουδή είναι απαραίτητη, η εκπαίδευση είναι μια χρονοβόρος διαδικασία, κάθε πανεπιστήμιο έχει να σου δώσει πολλά ερεθίσματα. Είμαι αντίθετος με τους περισσότερους ακαδημαϊκούς και με τον τρόπο που ο ακαδημαϊσμός προτάσσεται αλλά από την άλλη είμαι υπερβολικά δεκτικός στο ότι το κάθε τι είναι ένα ερέθισμα και πως αυτό αξιοποιείται όπως επιλέγουμε να αξιοποιήσουμε κάθε ερέθισμα. Επιλέγω προσεκτικά το τι προσλαμβάνω ακόμα και τι θα καταγράψει το υποσυνείδητο μου. Είμαι αρκετά επιλεκτικός και μόνος μου καθορίζω και οδηγώ τη ζωή μου, επιλέγω ο ίδιος τι δρόμο θα πάρει και της δίνω τη κατεύθυνση που εγώ θέλω.
Τι είναι τέχνη για σένα Νίκο;
Μπορεί να ορίσει κάνεις τον έρωτα; Πως είναι δυνατόν να ορίσει κάποιος την τέχνη; Η τέχνη είναι για τον καθένα ξεχωριστά και ο καθένας την προσλαμβάνει με τον τρόπο που οι προσλαμβάνουσες του επιτρέπουν να το προσλάβει. Ζούμε σε μία κοινωνία που όλα ξεμπροστιάζονται, η ίδια η κοινωνία το προκαλεί αυτό το ξεμπρόστιασμα. Εγώ δεν το θέλω αυτό, σκοπός μου είναι να πλησιάζω τους ανθρώπους με σιγουριά, όταν το πορτοφόλιο μου είναι γεμάτο για να μπορώ να ανταποκρίνομαι σε όλες τους τις απαιτήσεις… γιατί όλα εδώ συντελούνται. Με ενδιαφέρει να κάνω κάτι που θα μείνει και μετά από μένα, ενδεχομένως να μην τα καταφέρω στη διάρκεια της φυσικής μου ζωής….. Σκοπός μου είναι να μεταφέρω στο κόσμο όλα όσα ένοιωσα εκείνο το βράδυ στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου… Και να ‘μαι τώρα στο Βόλο να κάνω το Φεστιβάλ.
Αυτός είναι ο λόγος που έγινε το Φεστιβάλ;
Στην ουσία ναι, το Φεστιβάλ είναι ένα μέσο για να πραγματοποιηθεί αυτός ο στόχος. Η αρχική σκέψη ήταν να το κάνω στην Αργολίδα. Ήθελα να μεταμορφώσω την Παλιά Πόλη του Ναυπλίου σε ένα μεγάλο πλατό, βοηθώντας έτσι όχι μόνο πολιτιστικά τη πόλη αλλά και τουριστικά. Να κρατήσουμε τον κόσμο που επισκέπτεται τις Μυκήνες και την Επίδαυρο, στο Ναύπλιο. Στα 25 μου φέρνω εις πέρας, με αρκετά μεγάλη επιτυχία ένα πρότζεκτ, ανασύστηνω το δημοτικό θέατρο του Ναυπλίου, το οποίο υπολειτουργούσε παραπάνω από μια δεκαετία, στο οποίο διατέλεσα και καλλιτεχνικός διευθυντής. Μετά από αυτό το πρότζεκτ καταθέτω την πρόταση μου για το Φεστιβάλ και πεπεισμένοι οι αρμόδιοι ότι θα το καταφέρω και αυτό καλά, μου δίνουν το πράσινο φως. Το καλοκαίρι του 2015 όμως μετά από μια σειρά γεγονότων αποφασίζω ότι για πολύ συγκεκριμένους λόγους το Φεστιβάλ πρέπει να γίνει στο Βόλο. Η πόλη που φιλοξένησε τα παιδικά μου καλοκαίρια, έχει μεγαλύτερη ανάγκη για πολιτισμό και για ψυχαγωγία – όχι για διασκέδαση. Έτσι λοιπόν με πολύ συγκεκριμένη ατζέντα ξεκινάω να κάνω το όραμα μου πράξη.
Είστε μια πού δυνατή ομάδα, με τι κριτήρια επέλεξες τους συνεργάτες σου;
Οι συνεργάτες μου στην αρχή δεν ήταν Βολιώτες, ήθελα όμως για το Φεστιβάλ Βόλου ανθρώπους που ζούνε στη πόλη, που νιώθουν το παλμό της, νιώθουν και αφουγκράζονται τις ανάγκες της πόλης. Η ομάδα ανασυγκροτήθηκε – οι αρχικοί συνεργάτες μου απορροφήθηκαν σε άλλα προτζεκτ – και ξεκινάμε με μια παρέα Βολιωτών να ψυχογραφούμε την κοινωνία, να αφουγκραζόμαστε τον κόσμο στην καθημερινότητά τους αλλά και στην ιδιαιτερότητά τους. Θέλω το Φεστιβάλ να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, να καλύπτει τις ανάγκες του κόσμου. Προσφέρουμε εκεί που υπάρχει ανάγκη για προσφορά. Μιλάω με τους θεατές, συζητάω μαζί τους. Κάποιες από τις παραστάσεις είναι προτάσεις τακτικών θεατών του Φεστιβάλ.
Με τους ανθρώπους που συνεργάζομαι θέλω να υπάρχει συνεννόηση και να μπορούν να κάνουν πράξη όλα όσα έχω στο μυαλό μου. Τέσσερα χρόνια τώρα, αυτό δουλεύει μια χαρά! Εκτός από μένα για το Φεστιβάλ Βόλου δουλεύει η Πέγκυ Τριανταφυλλοπούλου: οργάνωση εκτέλεση παραγωγής, δημόσιες σχέσεις και επικοινωνία, ο Χρήστος Σχοινάς: οργάνωση εκτέλεση παραγωγής υπεύθυνος κινηματογραφικών δράσεως, ο Νίκος Κίτσος: υπεύθυνος δημιουργικού υλικού, η Γιώτα Έλληνα: διαχείριση social media, o Φίλιππος Mαθιουδάκης: υπεύθυνος για την ιστοσελίδα, Ελένη Σίμπα: βοηθός παραγωγής.
Τέσσερα χρόνια Φεστιβάλ τέσσερις διαφορετικές θεματικές ενότητες. Φέτος;
Φέτος η θεματική ενότητα του Φεστιβάλ είναι η θρησκευτικότητα και όπου αυτή συναντάται. Από τις προσωπικές επιθυμίες, επιλογές και φιλοδοξίες μέχρι σύνολα πεποιθήσεων όπως κοινωνικές-πολιτικές ιδέες και θρησκείες. Από ακραίες θέσεις, όπως η δια της βίας επιβολή των πεποιθήσεων του ενός πάνω στον άλλο, φαινόμενο όπως είναι ο φονταμενταλισμός καθώς και σε συγκαλυμμένες μορφές αυτού του φαινομένου όπως η εκκλησιοκρατία. Το Φεστιβάλ δεν έρχεται για να ασκήσει κριτική, αλλά για να μπορεί μέσα από το πέρασμα του χρόνου να αγγίξει τους θεατές τους, την κρίσιμη μειονότητα και να τους κάνει να ασκήσουν τη δική τους προσωπική κριτική στο τι θα αφήσουν και τι θα κληροδοτήσουν για ένα ουσιαστικότερο κόσμο.
Ποιο είναι το μέλλον του Φεστιβάλ;
Το Φεστιβάλ Βόλου μας ενδιαφέρει να βγει έξω από την πόλη, να γίνουν πολλά τα Φεστιβάλ. Η κίνηση έγινε, από εδώ θα διοχετεύονται τα πάντα όμως στόχος μας είναι να πάει παντού… Ναύπλιο, Γιάννενα, Σκόπια, Βελιγράδι. Πάντα ξέρω το στόχο, είναι καταγεγραμμένα τα ονόματα και οι οργανισμοί, δεν ξέρω πως θα φτάσω εκεί αλλά ξέρω ότι θα φτάσω. Προσπαθώ όταν βρίσκω τοίχο να αλλάζω κατεύθυνση εκτός και αν πρέπει να τον γκρεμίσω, αν δεν μπορώ να τον παρακάμψω θα τον γκρεμίσω. Με επιμονή, υπομονή και παραμονή, και αν τα περιβάλλεις με πολύ αγάπη, η επιτυχία είναι δεδομένη!
Πέτυχες το στόχο σου; Έφερες το πολιτισμό στο Βόλο;
Ο Βόλος είναι μια πόλη που είχε πολιτισμό. Αλλοτριώθηκε όμως, όπως έχει αλλοτριωθεί μεγάλο μέρος της χώρας μας. Ταυτιζόμαστε με άλλα ήθη και άλλες κουλτούρες. Ένας περήφανος λαός, νέας δυνατός πολιτισμός δεν φοβάται, και νομίζω ότι έχουμε τα φώτα να είμαστε περήφανοι, δεν υπάρχει λόγος να είμαστε ανασφαλείς. Όλα δεν γίνονται, μέχρι που κάποιος προσπαθεί να τα κάνει και κάποια από αυτά έγιναν. Με ενδιαφέρει η κρίσιμη μειονότητα που αν μπει μέσα της ο πολιτισμός, θα μπορέσει να γίνει πλειονότητα. Ένα από τα μουσικά δρώμενα φέτος είναι ο Μιλάνος και αυτό γιατί ο Μιλάνος έχει επαφή με τις ρίζες, είναι μουσική ιστορία του Βόλου. Το Φεστιβάλ προϋποθέτει καινοτομία, πρωτοτυπία, προϋποθέτει να παρουσιάσει πράγματα που η πόλη δεν έχει ξαναδεί, χωρίς να χάνεται η εντοπιότητα. Ο κόσμος που θα παραβρεθεί στο Φεστιβάλ θα νιώσει με έναν τρόπο και θα μπει στη διαδικασία να σκεφτεί τι κόσμο θα κληροδοτήσει ή τι κόσμο θα κληρονομήσει. Ύστερα από όλα αυτά θα σου πω πως ναι, πέτυχα τον στόχο μου αφήνοντας όμως πάντα περιθώριο για μελλοντικές επιτυχίες.
Το Φεστιβάλ Βόλου ξεκίνησε την Πέμπτη 6 Ιουνίου με την «Ανθρώπινη Φωνή», μια παράσταση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος σε συνεργασία με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης. Το κοινό του Βόλου είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει το συγκλονιστικό μονόλογο μίας απελπισμένης γυναίκας μπροστά στην εγκατάλειψη, από την Μαρία Χατζηιωαννίδου σε σκηνοθεσία Γιώργου Καύκα. Χαρακτηριστική είναι η κριτική του Γιώργου Σαρηγιάννη για την παράσταση: «…Ευρηματική η σκηνοθεσία του Γιώργου Καύκα…. και η Μαρία Χατζηιωαννίδου απ’ τις αξιότερες Ηθοποιούς -με κεφαλαίο το ήτα- του ΚΘΒΕ, ιδανική για το ρόλο -φιγούρα, ωραία φωνή…-, τον ερμηνεύει με βαθιά εσωτερικότητα, με το σπαραγμό ν’ αναδύεται απ’ τα σπλάχνα της και να εξαλείφει κάθε ίχνος μελοδραματισμού του κειμένου: μια συγκλονιστική, απόλυτα σύγχρονη ερμηνεία».
Συνέχεια είχε το «Παραμυφικό» μία παράσταση του ΣΜουθ, σε συμπαραγωγή με την Εναλλακτική Λυρική Σκηνή, σε σκηνοθεσία Κώστα Λαμπρούλη. Ένα τεράστιο νυφικό και μια άφαντη, μυθική νύφη. Μια γαμήλια γιορτή που μετατρέπεται σε σαρκοφάγο καρναβάλι. Μια ονειρική τελετή που εξελίσσεται σε εφιάλτη. Πίσω από τις φόρμες του παραμυθιού, του λυρισμού και της αλληγορίας, το Παραμυφικό ξεδιπλώνει μια σύγχρονη και ανελέητη κοινωνική κριτική: η πάντοτε παρούσα –αλλά ποτέ φανερή– νύφη του Παραμυφικού μπορεί να είναι άνθρωπος, μπορεί όμως να είναι και ιδέα, πίστη ή κατάσταση.
Την Κυριακή 9 Ιουνίου το κοινό του Βόλου απόλαυσε στο θερινό κινηματογράφο «Εξωραϊστική» την εξαιρετική ταινία βωβού κινηματογράφου “Das Cabinet des Dr. Caligari” με ζωντανή μουσική συνοδεία του σχήματος “The Pre-fabricated Quartet” υπό την επιμέλεια του Χρήστου Γούσιου.
Στον πεζόδρομο της Τ. Οικονομάκη στήθηκε στις 8 Ιουνίου η εικαστική εγκατάσταση , «Με Το Χρώμα Αρχηγό» της Ευρυδίκης Αρκουδoγιάννη, με βασικά υλικά τα ιστιοπλοϊκά σχοινιά και το μέταλλο, και θα παραμείνει εκεί μέχρι τις 21 Ιουνίου. Σκοπός αυτής της παρουσίασης είναι να ξαναθυμηθούμε τη μητέρα των τεχνών, την παράδοσή μας, να γνωρίσουμε τον πλούτο και την αξία της δημιουργίας, να συνομιλήσει με τους περαστικούς, να επικοινωνήσει την τέχνη μας και να δώσει φως σε αυτό το σημείο της πόλης οπού οι άνθρωποι τρέχουν για τις δουλειές τους, σταματούν για ένα καφεδάκι ή περπατούν ανέμελα κι χαλαρά με τη παρέα τους.
Με τη βραβευμένη stand-up tragedy in broken English Κασσάνδρα, άνοιξε η δεύτερη εβδομάδα του φεστιβάλ Βόλου Ένας σπαρακτικός και κωμικός μονόλογος που ο Sergio Blanco εμπνεύστηκε από την Αθήνα και έγραψε για την ηθοποιό Δέσποινα Σαραφείδου. Η Kassandra ξετυλίγει την Οδύσσεια της, φορώντας κόκκινες γυαλιστερές μπότες. Με τα σπαστά αγγλικά της, μιλάει για τη δική μας αναζήτηση νοήματος και ελπίδας. Πόλεμος, εξουσία, κερδισμένοι και χαμένοι, σεξ, χιούμορ και σαρκασμός. Ευριπίδης και Bugs Bunny, Abba, Manchester United και Σκάρλετ Ο’Χάρα. Η απόσταση μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, ηθοποιού και θεατή, χώρου και λόγου καταρρέει. Στο μονόλογο του Μπλάνκο, η μυθική Κασσάνδρα γίνεται άντρας που νιώθει γυναίκα, μια σύγχρονη trans μετανάστρια που παλεύει για την επιβίωση, σε διαρκή αναζήτηση ταυτότητας – εξόριστη στο σώμα της, ξένη σε κάθε πατρίδα. Bραβείο Α΄ Γυναικείου Ρόλου, Βραβείο Καλύτερης Διαδραστικής Περφόρμανς, Βραβείο Ερμηνείας Actor of Europe 2012, Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας σε Trans Ρόλο & Βραβείο Καλύτερου Πρωτότυπου Κειμένου.
Κάτι παραπάνω από μια ποιητική βραδιά είχαν τη τύχη να απολαύσουν όσοι βρέθηκαν στο Καλειδοσκόπιο την Τρίτη 11 Ιουνίου. Ο Νίκος Παπαδόπουλος, ένας νέος και ταλαντούχος άνθρωπος, παρουσίασε την ποιητική του συλλογή “Άλλη Μοίρα“.
Στιγμιότυπα και ήχους από τα βράδια της ιστορικής Σκάλα του Μιλάνου θυμηθήκαμε εμείς οι λίγο παλιότεροι την Τετάρτη 12 Ιουνίου, όταν Παντελής Χατζηκυριάκος και το μουσικό του σχήμα παρουσίασαν τη δική τους προσέγγιση επάνω στη ρεμπέτικη λαϊκή μουσική.
Σε συνεργασία με το Άξιον Εστί το παιδαγωγικό εργαστήρι «Αυτοσχεδιάστε Παίζοντας» με τους Χυτήρη, Στάμου και Ζιάρκα προσκάλεσε τα παιδιά, το Σάββατο 15 Ιουνίου, να αυτοσχεδιάσουν με παραδοσιακά αλλά και ηλεκτρονικά όργανα, για να βγάλουν ήχους εμπνευσμένους από την παραδοσιακή, την τζαζ και την ηλεκτρονική μουσική. Και το ίδιο βράδυ μας χάρισαν ένα ιδιαίτερο Σάββατο με το σχήμα Elevation Impromptu αυτή τη φορά. Αιθέριοι ήχοι απροσδιόριστης φύσης με μελωδικά σχήματα εμπνευσμένα τόσο από την παραδοσιακή μουσική όσο και από την free jazz και την ηλεκτρονική μουσική.
Η δεύτερη επιτυχημένη ομολογουμένως εβδομάδα του Φεστιβάλ Βόλου κλείνει με την απίθανη Ναπολεοντία και την Αναστασία Κουμίδου, ένα έργο του Αντρέα Στάικου, που ζωντανεύει μία κρίσιμη περίοδο της Ελλάδας μεγάλων ανακατατάξεων θρησκευτικών, κοινωνικών και πολιτικών και με την ταινία «Ο Μανάβης» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου. Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί́ το ταξίδι τους στις τέσσερις εποχές του χρόνου το οποίο μεταμορφώνεται σε ένα συναρπαστικό όσο και συγκινητικό οδοιπορικό σε μιαν άγνωστη πλευρά της Ελλάδας.
Και φτάνουμε αισίως στην τρίτη εβδομάδα του Φεστιβάλ Βόλου.
Από τις 17 Ιουνίου – 25 Ιουνίου, στο Κτίριο Καπνού θα βρίσκετε το έργο «Η Έκπτωτη Προσδοκία». Μετά την πολύ μεγάλη επιτυχία και αίσθηση που προκάλεσε η εγκατάσταση Mind Games το καλοκαίρι του 2016 στην πόλη του Βόλου, οι X- Square Design Lab επιστρέφουν εμφανώς πιο ώριμοι με ένα έργο που θα προκαλέσει και θα συζητηθεί πολύ.
Η παράσταση «Πιέρ Πάολο Παζολίνι» είναι βασισμένη στο βιβλίο του Γιάννη Σολδάτου «Όταν ο Παζολίνι συνάντησε το αγόρι που του πρόσφερε το θάνατο» με αρχεία ντοκουμέντα, κείμενα και συνεντεύξεις του ίδιου του Παζολίνι. H Αγγελική Καρυστινού σκηνοθετεί τον Ένκε Φεζολλάρι που επωμίζεται το ρόλο του σπουδαίου καλλιτέχνη. Εμείς την είδαμε στο θέατρο Αχίλλειο στις 18 Ιουνίου.
Στις 19 Ιουνίου, Στο Χοντρό Μπιζέλι, θυμηθήκαμε τα παλιά, τότε που Η “ΣΚΑΛΑ” των Μιλανέων ακολουθούσε την ιστορία και την μοίρα της Ελλάδας σκορπίζοντας στον κόσμο της κάθε βράδυ το κέφι της, την αγάπη της και τους καλομαγειρεμένους μεζέδες της. Ο Στάθης Μιλάνος με την ορχήστρα του μας χάρισαν μια βραδιά αφιερωμένη στην λαϊκή μουσική Ένα βράδυ με τον Στάθη.
Το Φεστιβάλ Βόλου 2019 υποδέχεται δύο Βολιώτες, τη χορογράφο και δασκάλα χορού Δήμητρα Παπανικολάου και τον μουσικό Χρήστο Σιτοκωνσταντίνου, οι οποίοι θα ταξιδέψουν το κοινό σωματικά υπό τους ήχους βιμπραφώνου στις 20 Ιουνίου και η ώρα 21:15 στο Θέατρο Αχίλλειο. Ένα παιχνίδι χωρίς νικητή. Το αέναο παιχνίδι του ήχου με την κίνηση. Του ταχύ με το αργό. Της παύσης μπροστά στο κενό. Βήμα, βήμα. Ο δρόμος για την λύτρωση είναι η επικοινωνία. Οι ανάσες γίνονται μία. Μία μελωδία σώματος. Και το παιχνίδι συνεχίζεται
Το Φεστιβάλ Βόλου υποδέχεται την παράσταση ALPHA σε σκηνοθεσία Στάθη Αθανασίου, στο θέατρο Αχίλλειο στις 21 Ιουνίου και ώρα 21:15. Μια γυναίκα εξαναγκάζεται να μείνει κάτω από το κρεμασμένο πτώμα του Αδελφού της, στη μέση ενός καμένου δάσους, έως ότου οι Αρχές αποφασίσουν ότι τιμωρήθηκε αρκετά. Η «Α» είναι μια Transmedia Κινηματογραφική Παράσταση, εμπνευσμένη από το μύθο της Αντιγόνης και την τραγωδία του Σοφοκλή. Ενώ στην τραγωδία του Σοφοκλή βλέπουμε την ηρωίδα πρόθυμη να θυσιάσει τη ζωή της στο όνομα της δικαιοσύνης, η δική μας ηρωίδα δε βρίσκεται στο σημείο αυτό αλλά στον αντίποδα. Δεν είναι και δε θέλει να γίνει Αντιγόνη. Όπως κανείς μας σήμερα.
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Βόλου 2019 θα παρουσιαστεί σε Α’ Προβολή το Ντοκιμαντέρ «Ευρυδίκη» σε σκηνοθεσία Νίκου Φυτά-Χρήστου Σχοινά, στο θέατρο Αχίλλειο στις 22 Ιουνίου και ώρα 20:00. Ο Χρήστος Σχοινάς και ο Νίκος Φυτάς, μετά από 6 μήνες γυρισμάτων και συνεχούς επαφής με την Ευρυδίκη Αρκουδογιάννη, δημιούργησαν ένα ντοκιμαντέρ που ιχνηλατεί τα 50 χρόνια σύνθεσης και δημιουργίας της μεγάλης εικαστικού. Μια Ευρυδίκη όπως δεν την έχουμε ξαναδεί, έρχεται να μας παρασύρει στους ρυθμούς της έντονης καθημερινότητάς της και του μαγικού της κόσμου: του υφάσματος.
Για 2η συνεχόμενη χρονιά η ομάδα Ομπρέλα έρχεται στο Φεστιβάλ Βόλου με την παράσταση «Το Μουσικό κουτί» στις 23 Ιουνίου, η ώρα 21:30-22:30 στο Ανοιχτό Θεατράκι του Αναύρου. Το φεστιβάλ εμπιστεύεται τη μεγάλη έκπληξη του ερασιτεχνικού θεάτρου της πόλης του Βόλου, Δήμητρα Παππά η οποία μετά την πολύ θετική αίσθηση που προκάλεσε πέρυσι με τη Σονάτα του Σεληνόφωτος, έρχεται φέτος με ένα θρίλερ που θα μας στοιχειώσει. Πιστή στην ταυτότητα του βωβού θεάτρου, η ομάδα Ομπρέλα ανοίγει ξανά με στόχο να μας βάλεις όλους από κάτω…
Η πρώτη φάση του Φεστιβάλ Βόλου κλείνει με δύο εξαιρετικές παραστάσεις
Η “Ευθαλία του Γαλατά” με την Νικολέττα Βλαβιανού ,του βραβευμένου συγγραφέα Θωμά Κοροβίνη, σε σκηνοθεσία Ρεινα Εσκενάζι. Μαζί της συμμετέχει και τραγουδά η Εστέλλα Κοπάνου. Το κείμενο αφορά πραγματική καταγραφή γεγονότων και αποτελεί ένα θαυμάσιο δείγμα μυθιστορηματικής βιογραφίας. Η Ευθαλία ξεδιπλώνει το νήμα της ταραγμένης μνήμης της και καταλήγει να αφηγείται το χθες, ενώνοντας κομμάτια της ζωής της. Η παράσταση θα ανέβει την Δευτέρα 24 Ιουνίου στο Θέατρο Αχίλλειον.
Την Τρίτη 25 Ιουνίου στο Άξιον εστί, θα ανέβει η θεατρική παράσταση “Το Σκλαβί” της Ξένιας Καλογεροπούλου σε σκηνοθεσία Κατερίνας Στάικου. Αντιμετωπίζοντας τα παιδιά, πάντα, σαν ένα εν δυνάμει κοινό ενηλίκων και πιστεύοντας ακράδαντα τα λόγια του Μικρού Πρίγκιπα πως «από μόνοι τους οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν ποτέ τίποτε κι είναι πολύ κουραστικό για τα παιδιά να τους δίνουν κάθε φορά εξηγήσεις», δε θεωρώ πως υπάρχει παιδικός τρόπος παρουσίασης ενός έργου.
Έτσι λοιπόν, δουλέψαμε και στήσαμε μία παράσταση με όλα εκείνα τα εργαλεία που απαιτούνται για οποιαδήποτε παράσταση, ανεξαρτήτου ηλικίας.
Οι πρώτες εβδομάδες του Φεστιβάλ Βόλου φέρανε μια καλλιτεχνική ταραχή στα ήσυχα νερά της πόλης. Μας παρουσίασαν μια διαφορετική πλευρά της κοινωνίας και με μαγικό τρόπο συμφιλίωσε το συνηθισμένο με το διαφορετικό, το σίγουρο και ασφαλές με το καινούριο και το άγνωστο ….. χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να καταπιεί το ένα το άλλο. Εξάλλου η αφίσα του Φεστιβάλ τα λέει όλα.
Περισσότερες πληροφορίες στο official site του φεστιβάλ: www.volosfestival.gr ,στο Facebook: volosfestival και στο instagram: https://www.instagram.com/volos_festival/
