Η επιθυμία της συνέντευξης με τον Μάριο Φραγκούλη ήρθε ένα μεσημέρι σε μια παραλία της Σκοπέλου, ξαπλωμένη σε μια αιώρα, απόλυτα συγχρονισμένη με τον ρυθμό του αέρα, πίνοντας σπιτική λεμονάδα και ακούγοντας το ¨Τον εαυτό μου παιδί”…. Το τραγούδι αυτό μου φέρνει στα μάτια μου στιγμές από τα παιδικά μου καλοκαίρια στη Σκόπελο και στο μυαλό μου αγαπημένα μου πρόσωπα – που δεν υπάρχουν πια.
Διαβάζοντας το βιογραφικό του μόνο θαυμασμό μπορείς να νοιώσεις. Ο Μάριος Φραγκούλης είναι γνωστός για τις εκλεπτυσμένες φωνητικές του ερμηνείες και τη μοναδική ικανότητα να τραγουδά σε περισσότερες από πέντε γλώσσες. Ξεχωρίζει όχι μόνο για τις εγχώριες επιτυχίες του και τις διεθνείς συνεργασίες του με μεγάλα ονόματα, άλλα και για τις διακρίσεις του όταν ακόμα ήταν παιδί…..
Σπούδασε βιολί επί 12 χρόνια, σε ηλικία 11 ετών πραγματοποίησε την πρώτη του δισκογραφική εργασία, τραγουδώντας το ρόλο του Issachar στο musical του Andrew Lloyd Webber «Joseph and his amazing technicolour raincoat». Τότε πραγματοποίησε και την πρώτη του γνωριμία με το «Άξιον Εστί» του Θεοδωράκη, όπου τραγούδησε ως σολίστ σε μια παράσταση η οποία κέρδισε στο διαγωνισμό καλύτερης χορωδίας. Σε ηλικία 15 ετών, ήταν ο κονφερανσιέ στο «Καμπαρέ» και 16 ετών έπαιξε τον Τόνυ στο «West Side Story». Στα δεκαοκτώ του πήγε στο Λονδίνο για σπουδές στη δραματική και μουσική σχολή Guildhall School of Music and Drama, στη πορεία αποφασίζει να δώσει ακρόαση για την Υποτροφία Μαρία Κάλλας, την οποία και κέρδισε. Από κει και πέρα όλα παίρνουν το δρόμο τους…
Γεννημένος 18 Δεκεμβρίου – έχουμε την ίδια μέρα γενέθλια – στην Αφρική. Έχετε καθόλου αναμνήσεις από την ζωή σας εκεί;
Όχι γιατί έφυγα πολύ μικρός περίπου τεσσεράμιση ετών και έτσι θυμάμαι πολύ λίγα, μεγάλους δρόμους, πάρκα ασύγκριτης ομορφιάς, θυμάμαι ότι μου είχαν κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση τα χρωματιστά ποπ-κορν και τα διαφορά ζωάκια που πλησίαζαν την πόλη, μαϊμουδίτσες και χρωματιστά πουλιά. Κάθε Κυριακή μαζευόμασταν όλες οι οικογένειες και παίζαμε τρώγαμε μιλούσαμε, ήμασταν πολύ δεμένοι όσοι Έλληνες βρισκόμασταν εκεί. Θυμάμαι φυσικά τα τραίνα και τα παιδιά να τρέχουν στις πεδιάδες και να τους πετάμε μπισκότα και καραμέλες, θυμάμαι τους θεαματικούς καταρράκτες Βικτώρια, η αλλιώς η Mosi- oa-Tanya (ο καπνός που βροντάει). Θέλω τόσο να ξαναγυρίσω στην Αφρική και να ξαναζήσω αυτή την ομορφιά!
Η μουσική πότε μπήκε στη ζωή σας;
Ο παππούς μου έπαιζε βιολί και ο πατέρας μου πιάνο, η μητέρα μου τραγουδούσε αλλά ποτέ δεν ξέραμε πόσο σημαντικό ρόλο θα παίξει στην ζωή μας τελικά. Από την μεριά της μητέρας μου, από την Κέρκυρα δηλαδή, επίσης ο παππούς μου τραγουδούσε, αγαπούσε τις καντάδες. Φυσικά το μεγάλο ταλέντο στην οικογένειά μας ήταν η θεία μου, η Ρένα Βλαχοπούλου, που την λάτρευα και θαύμαζα τόσο πολύ. Είχε μια φινέτσα, μια αρχοντιά, αλλά είχε και ένα τεράστιο έμφυτο ταλέντο, να κάνει τον κόσμο να γελάει, να τραγουδάει, να κλαίει. Έμαθα τόσα πολλά από εκείνη και ήθελα και εγώ να μπορώ να κάνω τα πάντα, να τραγουδάω, να κάνω τον κόσμο και τα παιδιά να ονειρεύονται, να μπαίνουμε σε κόσμους μαγικούς και ονειρεμένους, να ταξιδεύουμε μέσα από τα τραγούδια και τις ιστορίες μας. Η μουσική για μένα είναι ο πιο άμεσος τρόπος επικοινωνίας, η πιο γερή γέφυρα που μας ενώνει όλους.
Έχετε μια ζηλευτή καριέρα σε Ελλάδα και σε εξωτερικό. Τι έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη σας από όλη αυτή τη διαδρομή;
Η πρώτη φορά που ανέβηκα στην σκηνή στο θέατρο ως ο ρομαντικός ήρωας Μάριος στους Αθλίους του Βίκτωρος Ουγκώ, εγώ ένας νέος Έλληνας γεννημένος στην Αφρική, μεγαλωμένος στην Ελλάδα και τώρα πρωταγωνιστής στο θρυλικό West End του Λονδίνου. Έκλαιγα από συγκίνηση γιατί έκανα το όνειρο μου πραγματικότητα. Μια δεύτερη μεγάλη στιγμή ήταν όταν τραγούδησα τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι φορώντας τα κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη στην θρυλική σκηνοθεσία Κάρολος Κουν στους Όρνιθες του Αριστοφάνη με το Θέατρο Τέχνης στο Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου. 15.000 θεατές σε κάθε μας παράσταση να σε χειροκροτεί να σε αγκαλιάζει, να σιγοτραγουδάει, να ενθουσιάζεται, να μεταμορφώνεται μαζί σου.
Έχετε δοκιμάσει μιούζικαλ, όπερα, αρχαίο, θέατρο…. τραγούδι. Ποιο είδος είναι η αγάπη σας και τι αποκομίσατε από το καθένα;
Όλα τα είδη μου πρόσφεραν μοναδικές και τόσο ξεχωριστές εμπειρίες και με έκαναν να γνωρίσω πολύ μεγάλους συνθέτες, σκηνοθέτες, ποιητές, δημιουργούς συναδέλφους. Δεν μπορώ να ξεχάσω τα μεγάλα θέατρα, την Σκάλα του Μιλάνο το 2000 παίζοντας τον Τόνυ στο West-Side Story των Leonard Bernstein και Stephen Sondheim, τον τεράστιο Μίκη Θεοδωράκη στο Άξιον Εστί με τον ίδιο τον Μίκη στο πόντιουμ του Μαέστρου να με διευθύνει, οι Βάκχες του Ευριπίδη παίζοντας τον ερωτικό αλλά άναρχο και επικίνδυνο Διόνυσο σε όλη την Ελλάδα, ο Αχιλλέας στην Αρχαία Επίδαυρο στην Τριλογία του Αισχύλου Μυρμιδόνες, Νηρηίδες, Φρύγες με την τόσο σπουδαία Δέσποινα Μπεμπεδέλη το 2004 στην Ολυμπιακή χρονιά. Μεγάλα συναισθήματα πολύ μεγάλες στιγμές, γιγάντιες αναμνήσεις.
Επίσης στην δισκογραφία έπαιξε τεράστιο ρόλο το συμβόλαιο που υπέγραψα με την Sony Classical στην Νέα Υόρκη και μετά από την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά Sometimes I Dream να καταφέρω να μπω στους πρώτους σε πωλήσεις Classical Crossover τενόρους και να έχω φτάσει να έχω ξεπεράσει τα 8 εκατομμύρια δίσκους σε πωλήσεις σε όλο τον κόσμο. Είμαι πολύ περήφανος γι’αυτό και φυσικά ήταν και το εισιτήριό μου να ταξιδέψω στα πέρατα της γης.
Έχετε συνεργαστεί με κορυφαίους καλλιτέχνες Justin Hayward, Placido Domingo, José Carreras, Lara Fabian, Lucia Dalla, Klaus Meine(Scorpions), Χάρι Μπελαφόντε, Montserrat Caballe, Σελίν Ντιόν αλλά και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, τον Γιώργο Νταλάρα, Γιώργο Περρή, την Νάνα Μούσχουρη, Μαρία Φαραντούρη – κάποιους ξεχνάω σίγουρα. Τι θυμάστε από την καθεμιά συνεργασία σας και ποια θεωρείτε τη σημαντικότερη στιγμή σας;
Έμαθα στο σύνολο ότι όσο πιο μεγάλος καλλιτέχνης είσαι τελικά, τόσο πιο απλός και προσιτός είσαι!
Η μεγαλοσύνη έρχεται από την σιγουριά και την ασφάλεια του εαυτού σου και όλοι όσους αναφέραμε παραπάνω το έχουν κερδίσει αυτό με νύχια και με δόντια, με πολύ ουσιαστική και συγκροτημένη δουλειά με πόθο και πάθος. Μελετημένοι και επαγγελματίες που δεν χαρίζουν κάστανα, χα χα χα…. αλλά και γι’αυτό ταιριάξαμε και περάσαμε υπέροχα. Δεν Θα ξεχάσω την εσωτερική ομορφιά του τόσο σπουδαίου Χάρι Μπελαφόντε, την γενναιοδωρία του Πλαθιντο Ντομινκο, την γεμάτη θαυμασμό και συναδελφικότητα με τον Χοσε Καρρερας, το ξέσπασμα πει σκηνής με την Αλκηστη και τον λατρεμένο μου Λουτσιο Ντάλα, τόσο θεατρικοί και οι δύο, την Κιβωτό με τον σπουδαίο νέο Γιώργο Περρή, τις μοναδικές στιγμές που ζήσαμε δίπλα δίπλα με τον φίλο αλλά και δάσκαλο Γιώργο Νταλάρα που ταξιδέψαμε όλο τον κόσμο. Λάτρεψα την ειλικρίνεια και το πάθος για την μουσική της σπουδαίας Νάνας Μούσχουρη και τις τόσο όμορφες ιστορίες που μοιραζόταν μαζί μου για τον Μάνο και τον Νίκο Γκάτσο. Επίσης πόσο υπερήφανος αισθάνθηκα στο πλευρό της δωρικής Μαρίας Φαραντούρη όταν καλωσορίζαμε την νέα χιλιετία στην Πνύκα, δίπλα στο Ηρώδειο στους πρόποδες του ιερού βράχου της Ακρόπολης.
Το 2001 πρωταγωνιστήσατε στη βραδιά Viva Verdi!, ένα αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από το θάνατο του Βέρντι που έγινε στη Νέα Όπερα Μόσχας…… Το 2003 εμφανιστήκατε με τη σοπράνο Έλενα Κελεσίδου, στην Εθνική Λυρική Σκηνή….Τον Ιούλιο έπαιξε το ρόλο του Αχιλλέα στη χαμένη τριλογία του Αισχύλου «Αχιλληίς»…. Το 2015 συνεργαστήκατε με το βραβευμένο με το Grammy μαέστρο, διευθυντή και παραγωγό Jorge Calandrelli….. Έχετε εμφανιστεί με καλλιτέχνες παγκόσμιας κλάσης και ορχήστρες όπως η Βοστώνη, η Συμφωνία του Σικάγου, η Συναυλία του Ντάλας, η Φιλαρμονική του Τόκιο, η Όπερα Novaya της Μόσχας και η Philharmonia Orchstra του Λονδίνου. Τι άλλο μπορεί να περιμένει ένας καλλιτέχνης;
Ένας καλλιτέχνης δεν παύει ποτέ να ονειρεύεται και να ‘σκαλίζει’ τον μέσα του κόσμο, άρα τα όνειρα είναι μεγάλα και οι στόχοι πολύ ψηλοί. Ονειρεύομαι να παίξω σε μεγάλες ταινίες, να παίξω και άλλους σημαντικούς ρόλους του αρχαίου δράματος στην αρχαία Επίδαυρο, να γράψω και άλλη μουσική και τραγούδια, να παίξω ρόλους στην όπερα. Ποιος μας εμποδίζει και γιατί χρειάζεται να μπαίνουμε σε μικρά κουτάκια…;
Η πιο μεγάλη ευθύνη πάντως είναι στο κοινό σου και σε αυτό που προτείνεις κάθε φορά, αυτήν την σχέση δεν πρέπει να την προδώσεις ποτέ.
Με τη πορεία που έχει πάρει η ελληνική μουσική βιομηχανία στις μέρες μας τι πιστευτέ πρέπει να έχει ένας νέος καλλιτέχνης για να ξεχωρίσει και να αναδείξει τα ταλέντο του στο χώρο αυτό;
Ένας νέος δεν πρέπει να ενθουσιάζεται από την φήμη και την δόξα, αλλά να ξέρει πως τίποτα δεν είναι τυχαίο και τα πάντα είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς….αν αγαπά αυτό που κάνει, έχει ήδη κερδίσει την μισή ζωή του. Αγαπώ άρα μελετώ άρα κερδίζω άρα βγαίνω κερδισμένος και μοιράζομαι την νίκη πρώτα με τον εαυτό μου και μετά με όλο τον κόσμο. Η χαρά και η επιτυχία προϋποθέτουν μεγάλη αφοσίωση και ποτέ να μην χρειαστεί να πεις “έκανα πολλές θυσίες”, αυτό θα ήταν
κρίμα …. το άλλο που δεν μπορώ να ακούω είναι “δεν είχα τις ίδιες ευκαιρίες” ….Τις ευκαιρίες και τους τρόπους τους βρίσκουμε εμείς και μόνοι μας δουλεύουμε πάνω στα όνειρα μας με τις δικές μας δυνάμεις. Καλές και υποτροφίες αλλά πρέπει να είμαστε και προσγειωμένοι. Χωρίς δουλειά, το ταλέντο πάει χαμένο, δυστυχώς αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Ένας νέος πρέπει να μάθει μουσική, να κάνει φωνητική, να πάει σε ωδείο και δραματική σκηνή, όσο πιο προετοιμασμένος είσαι τόσο πιο έτοιμοι θα είσαι όταν η Θεά Τύχη σου χτυπήσει την πόρτα.
25 χρόνια στη δισκογραφία και στα μουσικά δρώμενα….Τι έχει αλλάξει στο κοινό και τι σε εσάς από τότε μέχρι σήμερα;
Το κοινό τότε αγόραζε δίσκους, βινύλια, κασέτες CD ….τώρα πια γίνονται όλα διαδικτυακά με streaming/downloading. Πρέπει να σας πω πως είμαι πολύ ρομαντικός στον τρόπο που ακούω μουσική και ακόμα αγαπώ τα βινύλια και το ‘σκρίτς-σκράτς’ που κάνει ο δίσκος όταν γυρνάει. Φυσικά ακούω τα πάντα και ενημερώνομαι διαρκώς ειδικά στους τρόπους ηχογράφησης, οι ατέλειωτες ώρες στο στούντιο με τους μουσικούς και τους τεχνικούς. Η δημιουργία με συναρπάζει και έτσι δεν θα άφηνα ποτέ τις ευκολίες των καιρών να μου κάνουν την ζωή πιο εύκολη, χα χα χα χα χα …. Από το 2004 κάνω τους δικούς μου δίσκους, τις δικές μου παραγωγές, συνέχεια παράγω έργο…. Δεν είναι εύκολο αλλά με λίγη προσπάθεια, ακόμα και ένας νέος χωρίς ένα ευρώ στην τσέπη του μπορεί να κάνει μια παραγωγή, να βρει άλλα νέα παιδιά, μουσικούς που έχουν το ίδιο μεράκι. Τι είναι η μουσική αν δεν υπάρχει μέσα της η περιπέτεια; Πρέπει να το έχεις μέσα σου και να το θέλεις πολύ!!!
Όποιος μελετήσει το βιογραφικό σας μόνο θαυμασμό μπορεί να νιώσει, με συνεχόμενες σπουδές και πολύ δουλειά. Είστε περιζήτητος και πρώτο όνομα στην όπερα. Πραγματοποιήθηκαν τα όνειρά σας;
Πολλά όνειρά μου πραγματοποιήθηκαν και αρκετά που δεν τα αξιολόγησα σωστά…
Δυστυχώς δεν κατάφερα να γίνω ένας τραγουδιστής της όπερας όπως ονειρευόμουν στην αρχή της πορείας μου, ούτε μπόρεσα να γίνω ο πιο τρανός ηθοποιός, ούτε ένας σπουδαίος μουσικός. Αυτό που κατάφερα όμως είναι να φέρω πολύ κόσμο πιο κοντά στον κόσμο που αγαπάω, σε έναν κόσμο που έχεις την ευκαιρία να αγγίξεις και να πλησιάσεις τους μύθους και να είσαι μέρος αυτής της τόσο συναρπαστικής περιπέτειας που λέγεται ζωή. Μέσα από μια πολύ δυνατή συναίσθηση της ανάγκης έκφρασής μου έχω κερδίσει τόσα πολλά, πρώτα από όλα την αγάπη και το σεβασμό του κοινού μου, την ευκαιρία να ανοίξω άλλους δρόμους στον χώρο της μουσικής και της παιδείας, έχω ζήσει πολύ μεγάλες στιγμές που φτάνουν για δύο ζωές και είμαι ικανοποιημένος με αυτά που έχω καταφέρει στην
μέχρι εδώ πορεία μου.
Τα όνειρα δεν παύουν να σε σπρώχνουν να αναμετριέσαι πάντα με τον εαυτό σου και δεν σταματούν μετά από το τέλος μιας δουλειάς η μιας μεγάλης συνεργασίας. Το όνειρο είναι και η μεγάλη πηγή της έμπνευσης του ανθρώπου.
… ίσως κάποια συνεργασία που δεν έχει εκπληρωθεί;
Αν αλλάζαμε λίγο την ερώτηση στο “με ποιους θα θέλατε να είχατε συνεργαστεί ” θα σας απαντούσα, με την Μαρία Κάλλας, με τον Λόρενς Ολιβιέ, τον Μάρλον Μπράντον, την Κατίνα Παξινού, τον Τσάρλι Τσάπλιν, την Έλλα Φίτζεραλντ, τον Φρανκ Σινάτρα….
Ίσως έχουν απομείνει πολύ λίγες τέτοιες προσωπικότητες, ίσως η Μπάρμπρα Στράιζαντ!
Μετά τις πολυσυζητημένες και απόλυτα επιτυχημένες sold out εμφανίσεις σας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τίτλο «P.S. I Love You», ξεκίνησε ένα υπέροχο καλοκαιρινό ταξίδι ….Τι είναι αυτό που απολαμβάνετε περισσότερο στις συναυλίες σας;
Την επαφή με τον κόσμο, την ενέργεια και τον παλμό που δημιουργούν τα τραγούδια και αυτό που ενώνει εμάς τους καλλιτέχνες με το κοινό συναίσθημα, την αγωνία, την επιβεβαίωση, την νίκη αλλά και την κάθαρση. Αυτό το ‘μαγικό’ που συμβαίνει επί σκηνής, η αδρεναλίνη, ο Ελληνικός ουρανός, αυτή η Θάλασσα, το απέραντο Γαλάζιο, η επαφή ενός νέου υλικού που δημιουργήσαμε με την Λίνα Νικολακοπούλου και τον Άρη Δαβαράκη στα νέα μας τραγούδια, η γέννηση αυτής της ‘νέας πνοής’, όλα αυτά μου δημιουργούν μια έκσταση…
Τελικά αξίζει να ‘καίγεται’ κανείς για αυτό που αγαπάει….
Και μετά τη «Γαλάζια Λίμνη» τι να περιμένουμε κ. Φραγκούλη;
Σε μερικές μέρες κυκλοφορεί η νέα μου δισκογραφική δουλειά που ήταν αποτέλεσμα των πολύ πετυχημένων συναυλιών στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και τιτλοφορείται P.S. I Love You, όπως και η παράστασή μας! Φέτος στο Ηρώδειο 31 Αυγούστου θα ξαναπαρουσιάσουμε το ίδιο πρόγραμμα και έχει τον τίτλο Blue Skies….με μαέστρο τον τόσο σημαντικό Λουκά Καρυτινό. Όπως και στο Μέγαρο, έτσι και στο Ηρώδειο και στο νέο άλμπουμ πρόκειται για τραγούδια του φημισμένου American Songbook, δηλαδή τραγούδια των πιο σημαντικών δημιουργών στην ιστορία της τζαζ, μπλουζ, swing και μουσικής από φημισμένα μιούζικαλ των Cole Porter, Ghershwin, Irving Berlin, Rodgers & Hammerstein, Stephen Sondheim. Μέσα σε αυτήν την σπουδαία συλλογή προσθέσαμε και ένα τραγούδι έκπληξη του Μάνου Χατζιδάκι που ανήκει σε αυτήν την σπουδαία κατηγορία, το ‘Ιn the Cool Of The Day’ που τραγουδήθηκε πρώτη φορά από την μεγάλη φωνή του Nat King Cole στις χρυσές εποχές του τραγουδιού.
Θα ήθελα να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη με κάτι δικό σας… μία δική σας σκέψη, μία επιθυμία, μία ευχή….
Εύχομαι πάντα αγάπη και πολλές δημιουργίες σε όλο τον κόσμο και να μην πάψουμε ποτέ να μεγαλώνουμε τα όριά μας.
Ο Μάριος Φραγκούλης επιστρέφει για την καθιερωμένη μεγάλη του συναυλία στο Θέατρο Ηρώδου του Αττικού το Σάββατο 31 Αυγούστου. Παίζει σε ρυθμούς Jazz και Swing με τον έρωτα και το χρόνο σε μία καλοκαιρινή συναυλία γεμάτη ρυθμό και μελωδία! Μαζί του η Big Band Orchestra “Blue Skies”. Συμμετέχει η σπουδαία ντίβα της Jazz Tammy McCan!
Την Τρίτη στις 3 Σεπτεμβρίου ο Μάριος Φραγκούλης και οι συνεργάτες του μας προσκαλούν στο Ηράκλειο της Κρήτη, στο Δημοτικό Κηποθέατρο Νίκος Καζαντζάκης και την Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου στα Χανιά στο Θέατρο Ανατολικής Τάφρου, για ένα μουσικό ταξίδι που θα μας συναρπάσει.
Τη Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου δίνουμε ραντεβού στο Βόλο στο Θερινό Δημοτικό Θέατρο “Μελίνα Μερκούρη” για να ακούσουμε πολλά αγαπημένα ελληνικά και ξένα κομμάτια που θα δημιουργούν μια ιστορία με κινηματογραφική πλοκή.
Μαζί του η ταλαντούχα νέα ερμηνεύτρια Μυρτώ Βασιλείου και οι εκλεκτοί μουσικοί Νίκος Γαρουφαλάκης στο πιάνο, ο Δημήτρης Στασινός στην κιθάρα, Αλέξανδρος Τράμπας στο μπάσο, Γιώργος Κατσίκας στα drums και Αλέξης Κώστας στα κρουστά.
Ακολουθήστε τον Μάριο Φραγκούλη στα social media:
Facebook: https://www.facebook.com/MarioFrangoulis/
Instagram: https://www.instagram.com/mariofrangoulis/
Twitter: https://twitter.com/mariofrangoulis?lang=el
&
official site: https://www.mariofrangoulis.com/
Η επιθυμία της συνέντευξης με τον Μάριο Φραγκούλη ήρθε ένα μεσημέρι σε μια παραλία της Σκοπέλου, ξαπλωμένη σε μια αιώρα, απόλυτα συγχρονισμένη με τον ρυθμό του αέρα, πίνοντας σπιτική λεμονάδα και ακούγοντας το ¨Τον εαυτό μου παιδί”…. Το τραγούδι αυτό μου φέρνει στα μάτια μου στιγμές από τα παιδικά μου καλοκαίρια στη Σκόπελο και στο μυαλό μου αγαπημένα μου πρόσωπα – που δεν υπάρχουν πια.
Διαβάζοντας το βιογραφικό του μόνο θαυμασμό μπορείς να νοιώσεις. Ο Μάριος Φραγκούλης είναι γνωστός για τις εκλεπτυσμένες φωνητικές του ερμηνείες και τη μοναδική ικανότητα να τραγουδά σε περισσότερες από πέντε γλώσσες. Ξεχωρίζει όχι μόνο για τις εγχώριες επιτυχίες του και τις διεθνείς συνεργασίες του με μεγάλα ονόματα, άλλα και για τις διακρίσεις του όταν ακόμα ήταν παιδί…..
Σπούδασε βιολί επί 12 χρόνια, σε ηλικία 11 ετών πραγματοποίησε την πρώτη του δισκογραφική εργασία, τραγουδώντας το ρόλο του Issachar στο musical του Andrew Lloyd Webber «Joseph and his amazing technicolour raincoat». Τότε πραγματοποίησε και την πρώτη του γνωριμία με το «Άξιον Εστί» του Θεοδωράκη, όπου τραγούδησε ως σολίστ σε μια παράσταση η οποία κέρδισε στο διαγωνισμό καλύτερης χορωδίας. Σε ηλικία 15 ετών, ήταν ο κονφερανσιέ στο «Καμπαρέ» και 16 ετών έπαιξε τον Τόνυ στο «West Side Story». Στα δεκαοκτώ του πήγε στο Λονδίνο για σπουδές στη δραματική και μουσική σχολή Guildhall School of Music and Drama, στη πορεία αποφασίζει να δώσει ακρόαση για την Υποτροφία Μαρία Κάλλας, την οποία και κέρδισε. Από κει και πέρα όλα παίρνουν το δρόμο τους…
Γεννημένος 18 Δεκεμβρίου – έχουμε την ίδια μέρα γενέθλια – στην Αφρική. Έχετε καθόλου αναμνήσεις από την ζωή σας εκεί;
Όχι γιατί έφυγα πολύ μικρός περίπου τεσσεράμιση ετών και έτσι θυμάμαι πολύ λίγα, μεγάλους δρόμους, πάρκα ασύγκριτης ομορφιάς, θυμάμαι ότι μου είχαν κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση τα χρωματιστά ποπ-κορν και τα διαφορά ζωάκια που πλησίαζαν την πόλη, μαϊμουδίτσες και χρωματιστά πουλιά. Κάθε Κυριακή μαζευόμασταν όλες οι οικογένειες και παίζαμε τρώγαμε μιλούσαμε, ήμασταν πολύ δεμένοι όσοι Έλληνες βρισκόμασταν εκεί. Θυμάμαι φυσικά τα τραίνα και τα παιδιά να τρέχουν στις πεδιάδες και να τους πετάμε μπισκότα και καραμέλες, θυμάμαι τους θεαματικούς καταρράκτες Βικτώρια, η αλλιώς η Mosi- oa-Tanya (ο καπνός που βροντάει). Θέλω τόσο να ξαναγυρίσω στην Αφρική και να ξαναζήσω αυτή την ομορφιά!
Η μουσική πότε μπήκε στη ζωή σας;
Ο παππούς μου έπαιζε βιολί και ο πατέρας μου πιάνο, η μητέρα μου τραγουδούσε αλλά ποτέ δεν ξέραμε πόσο σημαντικό ρόλο θα παίξει στην ζωή μας τελικά. Από την μεριά της μητέρας μου, από την Κέρκυρα δηλαδή, επίσης ο παππούς μου τραγουδούσε, αγαπούσε τις καντάδες. Φυσικά το μεγάλο ταλέντο στην οικογένειά μας ήταν η θεία μου, η Ρένα Βλαχοπούλου, που την λάτρευα και θαύμαζα τόσο πολύ. Είχε μια φινέτσα, μια αρχοντιά, αλλά είχε και ένα τεράστιο έμφυτο ταλέντο, να κάνει τον κόσμο να γελάει, να τραγουδάει, να κλαίει. Έμαθα τόσα πολλά από εκείνη και ήθελα και εγώ να μπορώ να κάνω τα πάντα, να τραγουδάω, να κάνω τον κόσμο και τα παιδιά να ονειρεύονται, να μπαίνουμε σε κόσμους μαγικούς και ονειρεμένους, να ταξιδεύουμε μέσα από τα τραγούδια και τις ιστορίες μας. Η μουσική για μένα είναι ο πιο άμεσος τρόπος επικοινωνίας, η πιο γερή γέφυρα που μας ενώνει όλους.
Έχετε μια ζηλευτή καριέρα σε Ελλάδα και σε εξωτερικό. Τι έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη σας από όλη αυτή τη διαδρομή;
Η πρώτη φορά που ανέβηκα στην σκηνή στο θέατρο ως ο ρομαντικός ήρωας Μάριος στους Αθλίους του Βίκτωρος Ουγκώ, εγώ ένας νέος Έλληνας γεννημένος στην Αφρική, μεγαλωμένος στην Ελλάδα και τώρα πρωταγωνιστής στο θρυλικό West End του Λονδίνου. Έκλαιγα από συγκίνηση γιατί έκανα το όνειρο μου πραγματικότητα. Μια δεύτερη μεγάλη στιγμή ήταν όταν τραγούδησα τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι φορώντας τα κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη στην θρυλική σκηνοθεσία Κάρολος Κουν στους Όρνιθες του Αριστοφάνη με το Θέατρο Τέχνης στο Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου. 15.000 θεατές σε κάθε μας παράσταση να σε χειροκροτεί να σε αγκαλιάζει, να σιγοτραγουδάει, να ενθουσιάζεται, να μεταμορφώνεται μαζί σου.
Έχετε δοκιμάσει μιούζικαλ, όπερα, αρχαίο, θέατρο…. τραγούδι. Ποιο είδος είναι η αγάπη σας και τι αποκομίσατε από το καθένα;
Όλα τα είδη μου πρόσφεραν μοναδικές και τόσο ξεχωριστές εμπειρίες και με έκαναν να γνωρίσω πολύ μεγάλους συνθέτες, σκηνοθέτες, ποιητές, δημιουργούς συναδέλφους. Δεν μπορώ να ξεχάσω τα μεγάλα θέατρα, την Σκάλα του Μιλάνο το 2000 παίζοντας τον Τόνυ στο West-Side Story των Leonard Bernstein και Stephen Sondheim, τον τεράστιο Μίκη Θεοδωράκη στο Άξιον Εστί με τον ίδιο τον Μίκη στο πόντιουμ του Μαέστρου να με διευθύνει, οι Βάκχες του Ευριπίδη παίζοντας τον ερωτικό αλλά άναρχο και επικίνδυνο Διόνυσο σε όλη την Ελλάδα, ο Αχιλλέας στην Αρχαία Επίδαυρο στην Τριλογία του Αισχύλου Μυρμιδόνες, Νηρηίδες, Φρύγες με την τόσο σπουδαία Δέσποινα Μπεμπεδέλη το 2004 στην Ολυμπιακή χρονιά. Μεγάλα συναισθήματα πολύ μεγάλες στιγμές, γιγάντιες αναμνήσεις.
Επίσης στην δισκογραφία έπαιξε τεράστιο ρόλο το συμβόλαιο που υπέγραψα με την Sony Classical στην Νέα Υόρκη και μετά από την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά Sometimes I Dream να καταφέρω να μπω στους πρώτους σε πωλήσεις Classical Crossover τενόρους και να έχω φτάσει να έχω ξεπεράσει τα 8 εκατομμύρια δίσκους σε πωλήσεις σε όλο τον κόσμο. Είμαι πολύ περήφανος γι’αυτό και φυσικά ήταν και το εισιτήριό μου να ταξιδέψω στα πέρατα της γης.
Έχετε συνεργαστεί με κορυφαίους καλλιτέχνες Justin Hayward, Placido Domingo, José Carreras, Lara Fabian, Lucia Dalla, Klaus Meine(Scorpions), Χάρι Μπελαφόντε, Montserrat Caballe, Σελίν Ντιόν αλλά και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, τον Γιώργο Νταλάρα, Γιώργο Περρή, την Νάνα Μούσχουρη, Μαρία Φαραντούρη – κάποιους ξεχνάω σίγουρα. Τι θυμάστε από την καθεμιά συνεργασία σας και ποια θεωρείτε τη σημαντικότερη στιγμή σας;
Έμαθα στο σύνολο ότι όσο πιο μεγάλος καλλιτέχνης είσαι τελικά, τόσο πιο απλός και προσιτός είσαι!
Η μεγαλοσύνη έρχεται από την σιγουριά και την ασφάλεια του εαυτού σου και όλοι όσους αναφέραμε παραπάνω το έχουν κερδίσει αυτό με νύχια και με δόντια, με πολύ ουσιαστική και συγκροτημένη δουλειά με πόθο και πάθος. Μελετημένοι και επαγγελματίες που δεν χαρίζουν κάστανα, χα χα χα…. αλλά και γι’αυτό ταιριάξαμε και περάσαμε υπέροχα. Δεν Θα ξεχάσω την εσωτερική ομορφιά του τόσο σπουδαίου Χάρι Μπελαφόντε, την γενναιοδωρία του Πλαθιντο Ντομινκο, την γεμάτη θαυμασμό και συναδελφικότητα με τον Χοσε Καρρερας, το ξέσπασμα πει σκηνής με την Αλκηστη και τον λατρεμένο μου Λουτσιο Ντάλα, τόσο θεατρικοί και οι δύο, την Κιβωτό με τον σπουδαίο νέο Γιώργο Περρή, τις μοναδικές στιγμές που ζήσαμε δίπλα δίπλα με τον φίλο αλλά και δάσκαλο Γιώργο Νταλάρα που ταξιδέψαμε όλο τον κόσμο. Λάτρεψα την ειλικρίνεια και το πάθος για την μουσική της σπουδαίας Νάνας Μούσχουρη και τις τόσο όμορφες ιστορίες που μοιραζόταν μαζί μου για τον Μάνο και τον Νίκο Γκάτσο. Επίσης πόσο υπερήφανος αισθάνθηκα στο πλευρό της δωρικής Μαρίας Φαραντούρη όταν καλωσορίζαμε την νέα χιλιετία στην Πνύκα, δίπλα στο Ηρώδειο στους πρόποδες του ιερού βράχου της Ακρόπολης.
Το 2001 πρωταγωνιστήσατε στη βραδιά Viva Verdi!, ένα αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από το θάνατο του Βέρντι που έγινε στη Νέα Όπερα Μόσχας…… Το 2003 εμφανιστήκατε με τη σοπράνο Έλενα Κελεσίδου, στην Εθνική Λυρική Σκηνή….Τον Ιούλιο έπαιξε το ρόλο του Αχιλλέα στη χαμένη τριλογία του Αισχύλου «Αχιλληίς»…. Το 2015 συνεργαστήκατε με το βραβευμένο με το Grammy μαέστρο, διευθυντή και παραγωγό Jorge Calandrelli….. Έχετε εμφανιστεί με καλλιτέχνες παγκόσμιας κλάσης και ορχήστρες όπως η Βοστώνη, η Συμφωνία του Σικάγου, η Συναυλία του Ντάλας, η Φιλαρμονική του Τόκιο, η Όπερα Novaya της Μόσχας και η Philharmonia Orchstra του Λονδίνου. Τι άλλο μπορεί να περιμένει ένας καλλιτέχνης;
Ένας καλλιτέχνης δεν παύει ποτέ να ονειρεύεται και να ‘σκαλίζει’ τον μέσα του κόσμο, άρα τα όνειρα είναι μεγάλα και οι στόχοι πολύ ψηλοί. Ονειρεύομαι να παίξω σε μεγάλες ταινίες, να παίξω και άλλους σημαντικούς ρόλους του αρχαίου δράματος στην αρχαία Επίδαυρο, να γράψω και άλλη μουσική και τραγούδια, να παίξω ρόλους στην όπερα. Ποιος μας εμποδίζει και γιατί χρειάζεται να μπαίνουμε σε μικρά κουτάκια…;
Η πιο μεγάλη ευθύνη πάντως είναι στο κοινό σου και σε αυτό που προτείνεις κάθε φορά, αυτήν την σχέση δεν πρέπει να την προδώσεις ποτέ.
Με τη πορεία που έχει πάρει η ελληνική μουσική βιομηχανία στις μέρες μας τι πιστευτέ πρέπει να έχει ένας νέος καλλιτέχνης για να ξεχωρίσει και να αναδείξει τα ταλέντο του στο χώρο αυτό;
Ένας νέος δεν πρέπει να ενθουσιάζεται από την φήμη και την δόξα, αλλά να ξέρει πως τίποτα δεν είναι τυχαίο και τα πάντα είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς….αν αγαπά αυτό που κάνει, έχει ήδη κερδίσει την μισή ζωή του. Αγαπώ άρα μελετώ άρα κερδίζω άρα βγαίνω κερδισμένος και μοιράζομαι την νίκη πρώτα με τον εαυτό μου και μετά με όλο τον κόσμο. Η χαρά και η επιτυχία προϋποθέτουν μεγάλη αφοσίωση και ποτέ να μην χρειαστεί να πεις “έκανα πολλές θυσίες”, αυτό θα ήταν
κρίμα …. το άλλο που δεν μπορώ να ακούω είναι “δεν είχα τις ίδιες ευκαιρίες” ….Τις ευκαιρίες και τους τρόπους τους βρίσκουμε εμείς και μόνοι μας δουλεύουμε πάνω στα όνειρα μας με τις δικές μας δυνάμεις. Καλές και υποτροφίες αλλά πρέπει να είμαστε και προσγειωμένοι. Χωρίς δουλειά, το ταλέντο πάει χαμένο, δυστυχώς αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Ένας νέος πρέπει να μάθει μουσική, να κάνει φωνητική, να πάει σε ωδείο και δραματική σκηνή, όσο πιο προετοιμασμένος είσαι τόσο πιο έτοιμοι θα είσαι όταν η Θεά Τύχη σου χτυπήσει την πόρτα.
25 χρόνια στη δισκογραφία και στα μουσικά δρώμενα….Τι έχει αλλάξει στο κοινό και τι σε εσάς από τότε μέχρι σήμερα;
Το κοινό τότε αγόραζε δίσκους, βινύλια, κασέτες CD ….τώρα πια γίνονται όλα διαδικτυακά με streaming/downloading. Πρέπει να σας πω πως είμαι πολύ ρομαντικός στον τρόπο που ακούω μουσική και ακόμα αγαπώ τα βινύλια και το ‘σκρίτς-σκράτς’ που κάνει ο δίσκος όταν γυρνάει. Φυσικά ακούω τα πάντα και ενημερώνομαι διαρκώς ειδικά στους τρόπους ηχογράφησης, οι ατέλειωτες ώρες στο στούντιο με τους μουσικούς και τους τεχνικούς. Η δημιουργία με συναρπάζει και έτσι δεν θα άφηνα ποτέ τις ευκολίες των καιρών να μου κάνουν την ζωή πιο εύκολη, χα χα χα χα χα …. Από το 2004 κάνω τους δικούς μου δίσκους, τις δικές μου παραγωγές, συνέχεια παράγω έργο…. Δεν είναι εύκολο αλλά με λίγη προσπάθεια, ακόμα και ένας νέος χωρίς ένα ευρώ στην τσέπη του μπορεί να κάνει μια παραγωγή, να βρει άλλα νέα παιδιά, μουσικούς που έχουν το ίδιο μεράκι. Τι είναι η μουσική αν δεν υπάρχει μέσα της η περιπέτεια; Πρέπει να το έχεις μέσα σου και να το θέλεις πολύ!!!
Όποιος μελετήσει το βιογραφικό σας μόνο θαυμασμό μπορεί να νιώσει, με συνεχόμενες σπουδές και πολύ δουλειά. Είστε περιζήτητος και πρώτο όνομα στην όπερα. Πραγματοποιήθηκαν τα όνειρά σας;
Πολλά όνειρά μου πραγματοποιήθηκαν και αρκετά που δεν τα αξιολόγησα σωστά…
Δυστυχώς δεν κατάφερα να γίνω ένας τραγουδιστής της όπερας όπως ονειρευόμουν στην αρχή της πορείας μου, ούτε μπόρεσα να γίνω ο πιο τρανός ηθοποιός, ούτε ένας σπουδαίος μουσικός. Αυτό που κατάφερα όμως είναι να φέρω πολύ κόσμο πιο κοντά στον κόσμο που αγαπάω, σε έναν κόσμο που έχεις την ευκαιρία να αγγίξεις και να πλησιάσεις τους μύθους και να είσαι μέρος αυτής της τόσο συναρπαστικής περιπέτειας που λέγεται ζωή. Μέσα από μια πολύ δυνατή συναίσθηση της ανάγκης έκφρασής μου έχω κερδίσει τόσα πολλά, πρώτα από όλα την αγάπη και το σεβασμό του κοινού μου, την ευκαιρία να ανοίξω άλλους δρόμους στον χώρο της μουσικής και της παιδείας, έχω ζήσει πολύ μεγάλες στιγμές που φτάνουν για δύο ζωές και είμαι ικανοποιημένος με αυτά που έχω καταφέρει στην
μέχρι εδώ πορεία μου.
Τα όνειρα δεν παύουν να σε σπρώχνουν να αναμετριέσαι πάντα με τον εαυτό σου και δεν σταματούν μετά από το τέλος μιας δουλειάς η μιας μεγάλης συνεργασίας. Το όνειρο είναι και η μεγάλη πηγή της έμπνευσης του ανθρώπου.
… ίσως κάποια συνεργασία που δεν έχει εκπληρωθεί;
Αν αλλάζαμε λίγο την ερώτηση στο “με ποιους θα θέλατε να είχατε συνεργαστεί ” θα σας απαντούσα, με την Μαρία Κάλλας, με τον Λόρενς Ολιβιέ, τον Μάρλον Μπράντον, την Κατίνα Παξινού, τον Τσάρλι Τσάπλιν, την Έλλα Φίτζεραλντ, τον Φρανκ Σινάτρα….
Ίσως έχουν απομείνει πολύ λίγες τέτοιες προσωπικότητες, ίσως η Μπάρμπρα Στράιζαντ!
Μετά τις πολυσυζητημένες και απόλυτα επιτυχημένες sold out εμφανίσεις σας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τίτλο «P.S. I Love You», ξεκίνησε ένα υπέροχο καλοκαιρινό ταξίδι ….Τι είναι αυτό που απολαμβάνετε περισσότερο στις συναυλίες σας;
Την επαφή με τον κόσμο, την ενέργεια και τον παλμό που δημιουργούν τα τραγούδια και αυτό που ενώνει εμάς τους καλλιτέχνες με το κοινό συναίσθημα, την αγωνία, την επιβεβαίωση, την νίκη αλλά και την κάθαρση. Αυτό το ‘μαγικό’ που συμβαίνει επί σκηνής, η αδρεναλίνη, ο Ελληνικός ουρανός, αυτή η Θάλασσα, το απέραντο Γαλάζιο, η επαφή ενός νέου υλικού που δημιουργήσαμε με την Λίνα Νικολακοπούλου και τον Άρη Δαβαράκη στα νέα μας τραγούδια, η γέννηση αυτής της ‘νέας πνοής’, όλα αυτά μου δημιουργούν μια έκσταση…
Τελικά αξίζει να ‘καίγεται’ κανείς για αυτό που αγαπάει….
Και μετά τη «Γαλάζια Λίμνη» τι να περιμένουμε κ. Φραγκούλη;
Σε μερικές μέρες κυκλοφορεί η νέα μου δισκογραφική δουλειά που ήταν αποτέλεσμα των πολύ πετυχημένων συναυλιών στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και τιτλοφορείται P.S. I Love You, όπως και η παράστασή μας! Φέτος στο Ηρώδειο 31 Αυγούστου θα ξαναπαρουσιάσουμε το ίδιο πρόγραμμα και έχει τον τίτλο Blue Skies….με μαέστρο τον τόσο σημαντικό Λουκά Καρυτινό. Όπως και στο Μέγαρο, έτσι και στο Ηρώδειο και στο νέο άλμπουμ πρόκειται για τραγούδια του φημισμένου American Songbook, δηλαδή τραγούδια των πιο σημαντικών δημιουργών στην ιστορία της τζαζ, μπλουζ, swing και μουσικής από φημισμένα μιούζικαλ των Cole Porter, Ghershwin, Irving Berlin, Rodgers & Hammerstein, Stephen Sondheim. Μέσα σε αυτήν την σπουδαία συλλογή προσθέσαμε και ένα τραγούδι έκπληξη του Μάνου Χατζιδάκι που ανήκει σε αυτήν την σπουδαία κατηγορία, το ‘Ιn the Cool Of The Day’ που τραγουδήθηκε πρώτη φορά από την μεγάλη φωνή του Nat King Cole στις χρυσές εποχές του τραγουδιού.
Θα ήθελα να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη με κάτι δικό σας… μία δική σας σκέψη, μία επιθυμία, μία ευχή….
Εύχομαι πάντα αγάπη και πολλές δημιουργίες σε όλο τον κόσμο και να μην πάψουμε ποτέ να μεγαλώνουμε τα όριά μας.
Ο Μάριος Φραγκούλης επιστρέφει για την καθιερωμένη μεγάλη του συναυλία στο Θέατρο Ηρώδου του Αττικού το Σάββατο 31 Αυγούστου. Παίζει σε ρυθμούς Jazz και Swing με τον έρωτα και το χρόνο σε μία καλοκαιρινή συναυλία γεμάτη ρυθμό και μελωδία! Μαζί του η Big Band Orchestra “Blue Skies”. Συμμετέχει η σπουδαία ντίβα της Jazz Tammy McCan!
Την Τρίτη στις 3 Σεπτεμβρίου ο Μάριος Φραγκούλης και οι συνεργάτες του μας προσκαλούν στο Ηράκλειο της Κρήτη, στο Δημοτικό Κηποθέατρο Νίκος Καζαντζάκης και την Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου στα Χανιά στο Θέατρο Ανατολικής Τάφρου, για ένα μουσικό ταξίδι που θα μας συναρπάσει.
Τη Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου δίνουμε ραντεβού στο Βόλο στο Θερινό Δημοτικό Θέατρο “Μελίνα Μερκούρη” για να ακούσουμε πολλά αγαπημένα ελληνικά και ξένα κομμάτια που θα δημιουργούν μια ιστορία με κινηματογραφική πλοκή.
Μαζί του η ταλαντούχα νέα ερμηνεύτρια Μυρτώ Βασιλείου και οι εκλεκτοί μουσικοί Νίκος Γαρουφαλάκης στο πιάνο, ο Δημήτρης Στασινός στην κιθάρα, Αλέξανδρος Τράμπας στο μπάσο, Γιώργος Κατσίκας στα drums και Αλέξης Κώστας στα κρουστά.
Ακολουθήστε τον Μάριο Φραγκούλη στα social media:
Facebook: https://www.facebook.com/MarioFrangoulis/
Instagram: https://www.instagram.com/mariofrangoulis/
Twitter: https://twitter.com/mariofrangoulis?lang=el
&
official site: https://www.mariofrangoulis.com/
