Ο Τάσος Πέτσας, ήτοι επί το γνωστότερο ο Tasos P., έχει κάθε λόγο να αισθάνεται υπερήφανος καθώς έχει ήδη τιμήσει την πατρίδα μας στο εξωτερικό και απέδειξε για ακόμα μια φορά πως ακόμα και στη μουσική βιομηχανία όλα μπορούν να συμβούν, εάν αγαπάς και κυνηγάς αυτό που ξέρεις να κάνεις… Να γράψεις μουσική!
Ο νεαρός δημιουργός εμπιστεύτηκε το Mikrofwno.gr για μια από καρδιάς εξομολόγηση-συνέντευξη στο Μάκη Χαραλαμπόπουλο και συγκεκριμένα στη στήλη μας “Εurovisionistas” και πού ξέρετε … μπορεί να τον συναντήσουμε και στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού με μια ακόμη ευρωπαϊκή διάκριση.
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή, από το 2015 μέχρι και σήμερα έχεις κυκλοφορήσει αρκετές δισκογραφικές δουλειές ενώ παράλληλα ασκείς και το επάγγελμα του δικηγόρου. Πώς προλαβαίνεις και τα συνδυάζεις;
Το 2015, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο μου single «Mother Of Mine (Anna)», είχα ήδη στο συρτάρι γύρω στις 10 ακυκλοφόρητες συνθέσεις, που είχα ετοιμάσει πολύ παλιότερα ενόσω παρακολουθούσα μαθήματα σύνθεσης και παραγωγής. Έτσι ήρθε και η πρόταση της εταιρείας μου, της FM Records, για άλμπουμ, σε σύντομο χρονικό διάστημα, το οποίο και κυκλοφόρησε στις αρχές του 2016 τόσο ψηφιακά όσο και σε CD.
Η μουσική σου είναι κυρίως instrumental. Από την εμπειρία σου μέχρι και σήμερα, θεωρείς πως αυτό το είδος της μουσικής σ’ έχει βοηθήσει να αναδειχθείς στην Ελλάδα;
Όταν μπήκα στη δισκογραφία με παρότρυνση του καλού μου φίλου και συνεργάτη Σάκη Γραββάνη, δεν είχα σκοπό να ξεκινήσω μουσική καριέρα. Η μουσική για μένα ήταν το μοναδικό μου χόμπι που στην πορεία -χάνοντας ξαφνικά και τους δυο μου γονείς μέσα σε τέσσερα χρόνια- λειτουργούσε και σαν μέσο ψυχοθεραπείας μου.
Υπήρξαν αρκετοί άνθρωποι που δούλευαν στα media οι οποίοι με βοήθησαν απλόχερα και γενναιόδωρα χωρίς να πληρώσω ποτέ μου. Και τους ευγνωμονώ μέχρι και σήμερα για αυτήν τους τη σημαντική βοήθεια.
Επομένως, αν με ρωτάς για το αν είμαι ικανοποιημένος με το τι έχω καταφέρει μέχρι σήμερα στην Ελλάδα, θα σου απαντούσα πως για έναν δημιουργό με μηδαμινό budget, χωρίς δημόσιες σχέσεις και προερχόμενο από μια ανεξάρτητη μικρή δισκογραφική εταιρεία, όπως είναι η FM Records, είμαι αρκετά ικανοποιημένος.
Θεωρείς πως αν, παράλληλα με τη δισκογραφία, έκανες και κάποια live, θα βοηθούσε στο να σε μάθει περισσότερος κόσμος;
Προσπάθησα κάποιες φορές να οργανώσω ένα live ή έστω ένα DJ Set. Στην πορεία πάντα κάτι συνέβαινε και η όλη προσπάθεια «ναυαγούσε». Γι’ αυτό προτίμησα να διοχετεύσω όλη μου την ενέργεια στο συνθετικό μέρος, άλλωστε ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας όπου η μουσική γίνεται γνωστή όχι μόνον από τις live εμφανίσεις, αλλά και μέσα από τις μουσικές πλατφόρμες και τα ψηφιακά καταστήματα όπως το Spotify και το iTunes.
Ποια είναι η γνώμη σου για το φαινόμενο της λαϊκό-τραπ μουσικής, που τον τελευταίο χρόνο σημειώνει πολύ μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα ;
Αν εννοείς κάποιους καλλιτέχνες που θέλουν να «αυτοαποκαλούνται ράπερ» και οι δημόσιες σχέσεις τους «παίζουν» με τα views στο YouTube και τα plays στο Spotify, με στενοχωρεί πολύ γιατί αυτού του είδους η μουσική σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύει τον μέσο Έλληνα. Το πιο δίκαιο θα ήταν, όπως γίνεται στην Αμερική, να δημιουργηθούν κατηγορίες στη μουσική, όπως αυτή μετριέται σε πωλήσεις μέσα από το site της IFPI και που υπόψιν το YouTube δεν μετριέται στις επίσημες πωλήσεις. Μέσα από το YouTube γίνεσαι και μόνον γνωστός. Σε αντίθεση βέβαια με το Spotify που μετράει.
Μέσα στο 2019 βραβεύτηκες στην Αμερική με 4 Global Music Awards, δύο για το Bliss και δύο για το Mother Of Mine (Anna). Τι σήμαινε για σένα αυτή η βράβευση.
Ικανοποίηση και χαρά. Συγκεκριμένα τo «Bliss» έλαβε δύο βραβεία για το concept του (την ιδέα του αγώνα της επιβίωσης) και για τη σύνθεση του ως καλύτερο dance electronic, και το «Mother Of Mine (Anna)» πάλι για την ιδέα του (την ιδέα για την αγάπη προς τη μητέρα) και για τη σύνθεσή του ως καλύτερη πρωτότυπη σύνθεση.
Σημειωτέον πως τα βραβεία ξεκίνησαν να διοργανώνονται το 2011 και αποφασίζει για αυτά 12μελής κριτική επιτροπή μουσικών από όλο τον κόσμο. Μάλιστα, κάποιοι που έχουν βραβευθεί στο παρελθόν υπήρξαν και υποψήφιοι τόσο στα Billboard Music Awards όσο και στα Grammy.
Τον Ιούλιο κυκλοφόρησε το δεύτερο μέρος του Libra (1975) / Part Two , μέσα από το οποίο ακούστηκε και έγινε επιτυχία το single “Tokyo Boy“. Πώς και σου ήρθε αυτή η ιδέα για τίτλος;
Κατ’ αρχάς αγαπώ πολύ την Ιαπωνία και ήθελα να «αφιερώσω» ένα single μου σ’ αυτήν την όμορφη χώρα και συγκεκριμένα στο Tokyo όπου του χρόνου θα διοργανωθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Το track αναφέρεται σε ένα νεαρό αγόρι που σε μικρή ηλικία χάνει τους γονείς του και αγωνίζεται να γίνει μια μέρα Ολυμπιονίκης. Και που στο τέλος τα καταφέρνει. Μάλιστα, αυτή η ιστορία αποτυπώνεται στο animated βίντεο που έφτιαξα και που έχει ανεβεί στο YouTube.
Σε ποιο τραγούδι σου νιώθεις πως έχεις μια ιδιαίτερη προτίμηση και γιατί;
Όπως έγινε με το πρώτο μου τραγούδι, το “Mother Of Mine (Anna)” , έτσι έγινε και με το τελευταίο μου τραγούδι το «BabyLove» που έγραψα φέτος το Γενάρη. Το συγκεκριμένο τραγούδι αγαπήθηκε πολύ από τον ραδιοφωνικό σταθμό Best 92.6 FM (και ευχαριστώ πολύ τη ραδιοφωνική παραγωγό Μαρία Παπιδάκη που με έχει στηρίξει τόσο με το Untitled πέρυσι όσο και με το BabyLove φέτος) και κατάφερε να φιγουράρει για μία εβδομάδα στo Digital Chart της Αγγλίας στη θέση #11 στην κατηγορία R’N’B’ Chart. Μάλιστα, παίχτηκε και σε ελληνική πρωινή τηλεοπτική εκπομπή, κάτι που με έκανε πολύ χαρούμενο. Όπως είχε παιχτεί και το «Mother Of Mine (Anna)» σε τηλεοπτικό σποτ επί έναν μήνα για την ομαδική εικαστική έκθεση «Η πρόληψη μέσα από την Τέχνη» για τον καρκίνο του μαστού τον Οκτώβριο του 2016. Επομένως, αυτά τα δύο τραγούδια ξεχωρίζω λίγο περισσότερο.
Τέλος, τι να περιμένουμε για σένα στην πορεία;
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια αντιμετώπισα πολύ δύσκολα οικογενειακά και επαγγελματικά προβλήματα. Η σύνθεση πλέον είναι το τελευταίο πράγμα που με ενδιαφέρει. Νιώθω πολύ καλύτερα με τον εαυτό μου και αισθάνομαι πως ό,τι είχα να πω, το έχω «καταθέσει» μέσα από τη μουσική μου. Για να κλείσει όμορφα αυτός ο μουσικός κύκλος, θα κυκλοφορήσει του χρόνου από την εταιρεία μου μία συλλογή με τα πιο γνωστά μου tracks. Θα λέγεται «Libra (1975)-The Singles Collection» στο οποίο θα περιλαμβάνεται και ένα ακυκλοφόρητο track με τίτλο «Dream». Για πρώτη φορά το αναφέρω δημόσια σε αυτήν τη συνέντευξη. Το έγραψα πριν από δύο χρόνια. Στη μουσική με βοήθησε η φίλη και συνεργάτιδα, Μάνια Βλαχογιάννη, crossover σοπράνο, συγγραφέας, ποιήτρια, ηθοποιός και πρόσφατα υποψήφια δημοτική σύμβουλος. Τους στίχους, επίσης, έχει γράψει η Μάνια, ενώ την παραγωγή έχει αναλάβει ο, επίσης, φίλος και συνεργάτης Aural Fragment (Γιώργος Λαζάρου). Το τραγούδι είναι μια electro pop μπαλάντα που θυμίζει Pet Shop Boys και θα είναι ένας διάλογος ανάμεσα στη Μάνια και σε μένα. Είναι η τρίτη φορά που συνεργάζομαι με τα παιδιά, μετά τα Angel Of Mine & Memories.
Ακολουθήστε το Τάσο Πέτσα στα social media:
Facebook: https://www.facebook.com/officialtasosp/
&
Official site: https://tasospe.wixsite.com/tasosp/tasospmusic
YouTube: https://www.youtube.com/channel/UC90enwVokVgbLYbAJWF6Oww
Spotify: https://open.spotify.com/artist/3KxeBA6AXBSezgzHwgJHkn?si=-skGJgxESZ6B3jKaBiNWYA
Ο Τάσος Πέτσας, ήτοι επί το γνωστότερο ο Tasos P., έχει κάθε λόγο να αισθάνεται υπερήφανος καθώς έχει ήδη τιμήσει την πατρίδα μας στο εξωτερικό και απέδειξε για ακόμα μια φορά πως ακόμα και στη μουσική βιομηχανία όλα μπορούν να συμβούν, εάν αγαπάς και κυνηγάς αυτό που ξέρεις να κάνεις… Να γράψεις μουσική!
Ο νεαρός δημιουργός εμπιστεύτηκε το Mikrofwno.gr για μια από καρδιάς εξομολόγηση-συνέντευξη στο Μάκη Χαραλαμπόπουλο και συγκεκριμένα στη στήλη μας “Εurovisionistas” και πού ξέρετε … μπορεί να τον συναντήσουμε και στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού με μια ακόμη ευρωπαϊκή διάκριση.
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή, από το 2015 μέχρι και σήμερα έχεις κυκλοφορήσει αρκετές δισκογραφικές δουλειές ενώ παράλληλα ασκείς και το επάγγελμα του δικηγόρου. Πώς προλαβαίνεις και τα συνδυάζεις;
Το 2015, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο μου single «Mother Of Mine (Anna)», είχα ήδη στο συρτάρι γύρω στις 10 ακυκλοφόρητες συνθέσεις, που είχα ετοιμάσει πολύ παλιότερα ενόσω παρακολουθούσα μαθήματα σύνθεσης και παραγωγής. Έτσι ήρθε και η πρόταση της εταιρείας μου, της FM Records, για άλμπουμ, σε σύντομο χρονικό διάστημα, το οποίο και κυκλοφόρησε στις αρχές του 2016 τόσο ψηφιακά όσο και σε CD.
Η μουσική σου είναι κυρίως instrumental. Από την εμπειρία σου μέχρι και σήμερα, θεωρείς πως αυτό το είδος της μουσικής σ’ έχει βοηθήσει να αναδειχθείς στην Ελλάδα;
Όταν μπήκα στη δισκογραφία με παρότρυνση του καλού μου φίλου και συνεργάτη Σάκη Γραββάνη, δεν είχα σκοπό να ξεκινήσω μουσική καριέρα. Η μουσική για μένα ήταν το μοναδικό μου χόμπι που στην πορεία -χάνοντας ξαφνικά και τους δυο μου γονείς μέσα σε τέσσερα χρόνια- λειτουργούσε και σαν μέσο ψυχοθεραπείας μου.
Υπήρξαν αρκετοί άνθρωποι που δούλευαν στα media οι οποίοι με βοήθησαν απλόχερα και γενναιόδωρα χωρίς να πληρώσω ποτέ μου. Και τους ευγνωμονώ μέχρι και σήμερα για αυτήν τους τη σημαντική βοήθεια.
Επομένως, αν με ρωτάς για το αν είμαι ικανοποιημένος με το τι έχω καταφέρει μέχρι σήμερα στην Ελλάδα, θα σου απαντούσα πως για έναν δημιουργό με μηδαμινό budget, χωρίς δημόσιες σχέσεις και προερχόμενο από μια ανεξάρτητη μικρή δισκογραφική εταιρεία, όπως είναι η FM Records, είμαι αρκετά ικανοποιημένος.
Θεωρείς πως αν, παράλληλα με τη δισκογραφία, έκανες και κάποια live, θα βοηθούσε στο να σε μάθει περισσότερος κόσμος;
Προσπάθησα κάποιες φορές να οργανώσω ένα live ή έστω ένα DJ Set. Στην πορεία πάντα κάτι συνέβαινε και η όλη προσπάθεια «ναυαγούσε». Γι’ αυτό προτίμησα να διοχετεύσω όλη μου την ενέργεια στο συνθετικό μέρος, άλλωστε ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας όπου η μουσική γίνεται γνωστή όχι μόνον από τις live εμφανίσεις, αλλά και μέσα από τις μουσικές πλατφόρμες και τα ψηφιακά καταστήματα όπως το Spotify και το iTunes.
Ποια είναι η γνώμη σου για το φαινόμενο της λαϊκό-τραπ μουσικής, που τον τελευταίο χρόνο σημειώνει πολύ μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα ;
Αν εννοείς κάποιους καλλιτέχνες που θέλουν να «αυτοαποκαλούνται ράπερ» και οι δημόσιες σχέσεις τους «παίζουν» με τα views στο YouTube και τα plays στο Spotify, με στενοχωρεί πολύ γιατί αυτού του είδους η μουσική σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύει τον μέσο Έλληνα. Το πιο δίκαιο θα ήταν, όπως γίνεται στην Αμερική, να δημιουργηθούν κατηγορίες στη μουσική, όπως αυτή μετριέται σε πωλήσεις μέσα από το site της IFPI και που υπόψιν το YouTube δεν μετριέται στις επίσημες πωλήσεις. Μέσα από το YouTube γίνεσαι και μόνον γνωστός. Σε αντίθεση βέβαια με το Spotify που μετράει.
Μέσα στο 2019 βραβεύτηκες στην Αμερική με 4 Global Music Awards, δύο για το Bliss και δύο για το Mother Of Mine (Anna). Τι σήμαινε για σένα αυτή η βράβευση.
Ικανοποίηση και χαρά. Συγκεκριμένα τo «Bliss» έλαβε δύο βραβεία για το concept του (την ιδέα του αγώνα της επιβίωσης) και για τη σύνθεση του ως καλύτερο dance electronic, και το «Mother Of Mine (Anna)» πάλι για την ιδέα του (την ιδέα για την αγάπη προς τη μητέρα) και για τη σύνθεσή του ως καλύτερη πρωτότυπη σύνθεση.
Σημειωτέον πως τα βραβεία ξεκίνησαν να διοργανώνονται το 2011 και αποφασίζει για αυτά 12μελής κριτική επιτροπή μουσικών από όλο τον κόσμο. Μάλιστα, κάποιοι που έχουν βραβευθεί στο παρελθόν υπήρξαν και υποψήφιοι τόσο στα Billboard Music Awards όσο και στα Grammy.
Τον Ιούλιο κυκλοφόρησε το δεύτερο μέρος του Libra (1975) / Part Two , μέσα από το οποίο ακούστηκε και έγινε επιτυχία το single “Tokyo Boy“. Πώς και σου ήρθε αυτή η ιδέα για τίτλος;
Κατ’ αρχάς αγαπώ πολύ την Ιαπωνία και ήθελα να «αφιερώσω» ένα single μου σ’ αυτήν την όμορφη χώρα και συγκεκριμένα στο Tokyo όπου του χρόνου θα διοργανωθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Το track αναφέρεται σε ένα νεαρό αγόρι που σε μικρή ηλικία χάνει τους γονείς του και αγωνίζεται να γίνει μια μέρα Ολυμπιονίκης. Και που στο τέλος τα καταφέρνει. Μάλιστα, αυτή η ιστορία αποτυπώνεται στο animated βίντεο που έφτιαξα και που έχει ανεβεί στο YouTube.
Σε ποιο τραγούδι σου νιώθεις πως έχεις μια ιδιαίτερη προτίμηση και γιατί;
Όπως έγινε με το πρώτο μου τραγούδι, το “Mother Of Mine (Anna)” , έτσι έγινε και με το τελευταίο μου τραγούδι το «BabyLove» που έγραψα φέτος το Γενάρη. Το συγκεκριμένο τραγούδι αγαπήθηκε πολύ από τον ραδιοφωνικό σταθμό Best 92.6 FM (και ευχαριστώ πολύ τη ραδιοφωνική παραγωγό Μαρία Παπιδάκη που με έχει στηρίξει τόσο με το Untitled πέρυσι όσο και με το BabyLove φέτος) και κατάφερε να φιγουράρει για μία εβδομάδα στo Digital Chart της Αγγλίας στη θέση #11 στην κατηγορία R’N’B’ Chart. Μάλιστα, παίχτηκε και σε ελληνική πρωινή τηλεοπτική εκπομπή, κάτι που με έκανε πολύ χαρούμενο. Όπως είχε παιχτεί και το «Mother Of Mine (Anna)» σε τηλεοπτικό σποτ επί έναν μήνα για την ομαδική εικαστική έκθεση «Η πρόληψη μέσα από την Τέχνη» για τον καρκίνο του μαστού τον Οκτώβριο του 2016. Επομένως, αυτά τα δύο τραγούδια ξεχωρίζω λίγο περισσότερο.
Τέλος, τι να περιμένουμε για σένα στην πορεία;
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια αντιμετώπισα πολύ δύσκολα οικογενειακά και επαγγελματικά προβλήματα. Η σύνθεση πλέον είναι το τελευταίο πράγμα που με ενδιαφέρει. Νιώθω πολύ καλύτερα με τον εαυτό μου και αισθάνομαι πως ό,τι είχα να πω, το έχω «καταθέσει» μέσα από τη μουσική μου. Για να κλείσει όμορφα αυτός ο μουσικός κύκλος, θα κυκλοφορήσει του χρόνου από την εταιρεία μου μία συλλογή με τα πιο γνωστά μου tracks. Θα λέγεται «Libra (1975)-The Singles Collection» στο οποίο θα περιλαμβάνεται και ένα ακυκλοφόρητο track με τίτλο «Dream». Για πρώτη φορά το αναφέρω δημόσια σε αυτήν τη συνέντευξη. Το έγραψα πριν από δύο χρόνια. Στη μουσική με βοήθησε η φίλη και συνεργάτιδα, Μάνια Βλαχογιάννη, crossover σοπράνο, συγγραφέας, ποιήτρια, ηθοποιός και πρόσφατα υποψήφια δημοτική σύμβουλος. Τους στίχους, επίσης, έχει γράψει η Μάνια, ενώ την παραγωγή έχει αναλάβει ο, επίσης, φίλος και συνεργάτης Aural Fragment (Γιώργος Λαζάρου). Το τραγούδι είναι μια electro pop μπαλάντα που θυμίζει Pet Shop Boys και θα είναι ένας διάλογος ανάμεσα στη Μάνια και σε μένα. Είναι η τρίτη φορά που συνεργάζομαι με τα παιδιά, μετά τα Angel Of Mine & Memories.
Ακολουθήστε το Τάσο Πέτσα στα social media:
Facebook: https://www.facebook.com/officialtasosp/
&
Official site: https://tasospe.wixsite.com/tasosp/tasospmusic
YouTube: https://www.youtube.com/channel/UC90enwVokVgbLYbAJWF6Oww
Spotify: https://open.spotify.com/artist/3KxeBA6AXBSezgzHwgJHkn?si=-skGJgxESZ6B3jKaBiNWYA
