Ντιέγκο Μαραντόνα
Diego Maradona
Επίσημη Συμμετοχή, 72ο Φεστιβάλ Καννών
Σκηνοθεσία: Ασίφ Καπάντια
Χώρα Προέλευσης: Μ. Βρετανία
Διάρκεια: 130λ.
Είδος: Ντοκιμαντέρ
Διανομή: Weird Wave.
Μια συγκλονιστική ιστορία για τη δόξα και τη μεγαλοφυΐα.
Financial Times
Μεταδίδει μια ισχυρή αίσθηση ευφορίας και καταστροφής. Καθηλωτικό.
Guardian
Άλλος ένας θρίαμβος του Ασίφ Καπάντια. Κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό αθλητικό ντοκιμαντέρ.
Film Inquiry
5 Ιουλίου 1984: ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα φτάνει στη Νάπολι με την πλέον πολυδάπανη μεταγραφή στην παγκόσμια ποδοσφαιρική ιστορία και για τα επόμενα επτά χρόνια κατακτά τα πάντα. Το απόλυτο είδωλο του σύγχρονου ποδοσφαίρου και η πιο παθιασμένη και επικίνδυνη πόλη της Ευρώπης γίνονται οι ιδανικοί παρτενέρ. Στο γήπεδο, ο Ντιέγκο Μαραντόνα ήταν μια ιδιοφυία. Έξω από αυτό τον αντιμετώπιζαν σαν θεό. Όλα είχαν κάτι από το υλικό των ονείρων. Όμως υπήρχε και το τίμημα: Ο Ντιέγκο μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε, όσο έκανε θαύματα στο γήπεδο, όμως, ο καιρός περνούσε και πλησίαζαν πιο σκοτεινές μέρες.
Η τρίτη ταινία από την Οσκαρική ομάδα πίσω από τα πολυβραβευμένα SENNA και AMY, δημιουργήθηκε μέσα από 500 ώρες λήψεων από το προσωπικό αρχείο του Ντιέγκο Μαραντόνα που προβάλλεται για πρώτη φορά δημόσια.
Σημείωμα του σκηνοθέτη | Το 1981 ο ατζέντης του Μαραντόνα σκέφτηκε να κάνει μια ταινία για εκείνον και έτσι προσέλαβε δυο κάμεραμεν να τον ακολουθούν παντού. Εκατοντάδες ώρες γυρίστηκαν τότε: τα μισά αρχεία ήταν στη Νάπολη και τα άλλα μισά βρίσκονταν σε μια αποθήκη της πρώην γυναίκας του, Κλάουντια. Δεν τα είχε ακουμπήσει κανείς για τριάντα χρόνια. Έτσι, όλο το υλικό της ταινίας προέρχεται από τους προσωπικούς του κάμεραμεν.
Η Νάπολη έγινε το επίκεντρο της αφήγησης, αφού ένιωθα πως πράγματι υπήρχε ένα πριν και ένα μετά. Φτάνει εκεί σαν ένα ευαίσθητο και αθώο παιδί και φεύγει πολύ διαφορετικός. Και μέσα σε αυτά τα επτά χρόνια, γίνεται ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, κατακτά το Παγκόσμιο Κύπελλο – όπου όλοι παραδέχονται πως πρόκειται για τη μοναδική περίπτωση στα χρονικά που το παίρνει ένας παίκτης μόνος του – και, τέλος, κατακτά το πρωτάθλημα στην Ιταλία, με μια ομάδα που δεν μπορούσε καν να το ονειρευτεί πριν την άφιξη του. Μετά τη Νάπολη, τα πάντα έμοιαζαν ως απόηχος ή επανάληψη εκείνης της επταετίας: μια ιστορία θανάτου και ανάστασης.
Ντιέγκο Μαραντόνα
Diego Maradona
Επίσημη Συμμετοχή, 72ο Φεστιβάλ Καννών
Σκηνοθεσία: Ασίφ Καπάντια
Χώρα Προέλευσης: Μ. Βρετανία
Διάρκεια: 130λ.
Είδος: Ντοκιμαντέρ
Διανομή: Weird Wave.
Μια συγκλονιστική ιστορία για τη δόξα και τη μεγαλοφυΐα.
Financial Times
Μεταδίδει μια ισχυρή αίσθηση ευφορίας και καταστροφής. Καθηλωτικό.
Guardian
Άλλος ένας θρίαμβος του Ασίφ Καπάντια. Κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό αθλητικό ντοκιμαντέρ.
Film Inquiry
5 Ιουλίου 1984: ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα φτάνει στη Νάπολι με την πλέον πολυδάπανη μεταγραφή στην παγκόσμια ποδοσφαιρική ιστορία και για τα επόμενα επτά χρόνια κατακτά τα πάντα. Το απόλυτο είδωλο του σύγχρονου ποδοσφαίρου και η πιο παθιασμένη και επικίνδυνη πόλη της Ευρώπης γίνονται οι ιδανικοί παρτενέρ. Στο γήπεδο, ο Ντιέγκο Μαραντόνα ήταν μια ιδιοφυία. Έξω από αυτό τον αντιμετώπιζαν σαν θεό. Όλα είχαν κάτι από το υλικό των ονείρων. Όμως υπήρχε και το τίμημα: Ο Ντιέγκο μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε, όσο έκανε θαύματα στο γήπεδο, όμως, ο καιρός περνούσε και πλησίαζαν πιο σκοτεινές μέρες.
Η τρίτη ταινία από την Οσκαρική ομάδα πίσω από τα πολυβραβευμένα SENNA και AMY, δημιουργήθηκε μέσα από 500 ώρες λήψεων από το προσωπικό αρχείο του Ντιέγκο Μαραντόνα που προβάλλεται για πρώτη φορά δημόσια.
Σημείωμα του σκηνοθέτη | Το 1981 ο ατζέντης του Μαραντόνα σκέφτηκε να κάνει μια ταινία για εκείνον και έτσι προσέλαβε δυο κάμεραμεν να τον ακολουθούν παντού. Εκατοντάδες ώρες γυρίστηκαν τότε: τα μισά αρχεία ήταν στη Νάπολη και τα άλλα μισά βρίσκονταν σε μια αποθήκη της πρώην γυναίκας του, Κλάουντια. Δεν τα είχε ακουμπήσει κανείς για τριάντα χρόνια. Έτσι, όλο το υλικό της ταινίας προέρχεται από τους προσωπικούς του κάμεραμεν.
Η Νάπολη έγινε το επίκεντρο της αφήγησης, αφού ένιωθα πως πράγματι υπήρχε ένα πριν και ένα μετά. Φτάνει εκεί σαν ένα ευαίσθητο και αθώο παιδί και φεύγει πολύ διαφορετικός. Και μέσα σε αυτά τα επτά χρόνια, γίνεται ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, κατακτά το Παγκόσμιο Κύπελλο – όπου όλοι παραδέχονται πως πρόκειται για τη μοναδική περίπτωση στα χρονικά που το παίρνει ένας παίκτης μόνος του – και, τέλος, κατακτά το πρωτάθλημα στην Ιταλία, με μια ομάδα που δεν μπορούσε καν να το ονειρευτεί πριν την άφιξη του. Μετά τη Νάπολη, τα πάντα έμοιαζαν ως απόηχος ή επανάληψη εκείνης της επταετίας: μια ιστορία θανάτου και ανάστασης.
