Δύο άντρες, ένα βαγόνι και μία ιστορία με πολλές αντιθέσεις και κόντρες. Sunset Limited μία παράσταση που θα σας αγγίξει στη καρδία αφήνοντάς σας σοβαρούς προβληματισμούς για την ύπαρξη του Θεού, για τα λάθη μας, τις αδυναμίες και τα πάθη μας…
Οι δύο ηθοποιοί δίνουν πραγματικό ρεσιτάλ μεταδίδοντας συναισθήματα στους συνεπιβάτες με την εκρηκτική και προσεγμένη σκηνική τους παρουσία. Το mikrofwno.gr συνάντησε τον κύριο Σταυρο Καλλιγά – έναν από τους δύο πρωταγωνιστές και συζήτησε μαζί του για την παράσταση και όλα όσα πραγματεύεται το έργο.
Κύριε Καλλιγά εσείς προτείνατε στην σκηνοθέτιδα Κωνσταντίνα Νικολαΐδη να δει το έργο, στην ουσία ήσασταν η αιτία να ανέβει η παράσταση αυτή… έχετε λίγο περισσότερο άγχος για την επιτυχία της;
Άγχος, δημιουργικό, πάντα έχω. Θεωρώ όμως ότι με πολύ καλή προετοιμασία τη θέση του άγχους παίρνει η γλυκιά προσμονή. Και πιστεύω ότι με την Κωνσταντίνα Νικολαΐδη και τον Μάνο Ζαχαράκο έχουμε δουλέψει πάρα πολύ, ώστε να φτάσουμε στο προσδοκώμενο επίπεδο.
Το έργο είναι μια κόντρα μεταξύ ζωής και θανάτου…
Σαφώς είναι αυτό ακριβώς, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ζωή και θάνατος του κορμιού, της ψυχής, της ελπίδας, της αγάπης, της συγχώρεση και όλων των ευγενών συναισθημάτων, που κάνουν την ύπαρξή μας πιο όμορφη.
Τι είναι αυτό που κάνει τον μαύρο κατάδικο να πασχίζει να κρατήσει στη ζωή τον λευκό καθηγητή;
Είναι λίγο θολά τα ακριβή κίνητρα που τον οδηγούν στο να παίρνει προσωπικά την προσφορά του στον Καθηγητή. Παρόλο που ισχυρίζεται πως μέσα από την προσφορά στο συνάνθρωπο θα εξιλεωθεί και ο ίδιος για το παρελθόν του, ίσως και να λειτουργεί με απόλυτη ανιδιοτέλεια. Ίσως και να είναι μέρος της φύσης του.
Στη παράσταση λέτε στον καθηγητή ¨Έχω φαγητό όσο θες, αρκεί να πεινάς;¨ Πιστεύετε σε αυτή τα φράση;
Το “φαγητό” έχει για τον άνθρωπο πολύ μεγαλύτερη αξία, εκτός από τη διατροφική. Η συν-εστίαση ενώνει τους ανθρώπους, οικοδομεί αμοιβαία εμπιστοσύνη και γενικώς καλλιεργεί τις ανθρώπινες σχέσεις. Όταν λοιπόν λέω τη συγκεκριμένη φράση, εμπεριέχεται όλη η ανεξάντλητη διάθεση για προσφορά στο συνάνθρωπο. Και πιστεύω ότι αυτή η διάθεση, μπορεί να υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους, αλλά ευτυχώς υπάρχει.
Ποια είναι η σχέση σας με το Θεό;
Άνθρωποι πολύ πιο σοφοί από μένα δεν έχουν δώσει κάποια σαφή απάντηση, οπότε θα ήμουν ανόητος αν προσπαθούσα να απαντήσω εγώ. Παρόλα αυτά, εύχομαι και ελπίζω να υπάρχει, γιατί είναι θλιβερό να σκέφτομαι ότι κάπου στο χρόνο υπάρχει το απόλυτο τέλος.
Στο έργο γίνετε είναι στην ανιδιοτελή αγάπη. Πιστεύετε ότι η αγάπη βοηθάει τον κόσμο και ότι μπορεί να αλλάξει καταστάσεις ή δε φτάνει η αγάπη;
Η αγάπη είναι η τροφή της ψυχής. Η ανιδιοτελής αγάπη είναι πολύ ισχυρή, τόσο ώστε να δίνει νόημα σε όλη μας την ύπαρξη.
Πόσο ανοιχτοί είμαστε πλέον στην αγάπη; Τη δεχόμαστε ή μας τρομάζει;
Όσο και αν αλλάζουν οι συνθήκες των κοινωνιών, η ανάγκη για αγάπη πάντα θα υπάρχει. Βέβαια, όσο πιο αρχετυπική είναι μία κοινωνία, τόσο περισσότερους διαύλους αγάπης αναπτύσσει. Στην αντίθετη περίπτωση, η αποξένωση γεννάει περισσότερο αυτήν την αγάπη και κατ’ επέκταση όλα τα προβλήματα της έλλειψής της.
Υπάρχει κάποια ιδιαιτερότητα στην σκηνοθετική προσέγγιση της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη; Ήταν εύκολη η συνεργασία αυτή;
Η καλλιτεχνική δημιουργία είναι συνυφασμένη με το “αντισυμβατικό”. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κάποια ιδιαιτερότητα. Η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη είναι δημιουργός με έμπνευση και όραμα, που ξέρει να το μεταδώσει. Η πορεία μας ήταν απόλυτα αρμονική και με αμοιβαία εμπιστοσύνη.
Το έργο γράφτηκε χρόνια πριν…. πόσο επίκαιρο μπορεί να είναι σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση γύρω μας;
Οι αξίες που δίνουν νόημα στη ζωή του ανθρώπου ήταν πάντα στο επίκεντρο της φιλοσοφικής μελέτης, πράγμα που καταδεικνύει ότι το έργο αυτό δεν είναι απλά επίκαιρο, αλλά πανανθρώπινο και διαχρονικό.
Παίζετε σε ένα έργο που έχει πολλές αντιθέσεις και αλλάζει τα δεδομένα….. ¨ο περίεργος μαύρος πρώην κατάδικος επιδιώκει να κρατήσει στη ζωή, τον λευκό καθηγητή πανεπιστημίου¨. Θίγεται έντονα το θέμα της πίστης και της κοινωνικής τάξης…
Τα θέματα της πίστης και της κοινωνικής τάξης, χρησιμοποιούνται ως πρόφαση για να εμβαθύνουν οι ήρωες σε ένα πιο βαθύ ζήτημα, που δεν είναι άλλο, από την ανάγκη του ανθρώπου να αναζητήσει, και να βρει νόημα στην ύπαρξή του.
Πόσο σημαντικό ρόλο εχει η χημεία των ηθοποιών, για την επιτυχία μιας παράστασης;
Η χημεία μεταξύ των ηθοποιών είναι μία συνθήκη που ωθεί μία παράσταση, στην πραγμάτωση της όσο το δυνατόν μεγαλύτερης αλήθειας στην ερμηνεία του έργου. Με το Μάνο Ζαχαράκο πιστεύω ότι το έχουμε πετύχει σε αρκετά μεγάλο βαθμό, σε σημείο που ακούμε ακόμα και την παραμικρή ανάσα, ο ένας του άλλου.
Τι δυσκολία έχει να παίζετε σε ένα τρένο; Και τι προτιμάτε, την επαφή με το κοινό που σας δίνει ένας τέτοιος χώρος ή την πολυτέλεια της σκηνή;
Η αλήθεια είναι ότι είναι η πρώτη μου φορά στο συγκεκριμένο χώρο, αλλά προσαρμοστήκαμε πολύ γρήγορα. Όσο για την επαφή με το κοινό, αυτήν την επιδιώκω, είτε σε μικρό, είτε σε μεγάλο θέατρο. Εξάλλου, το θέατρο είναι ένα είδος επικοινωνίας με πομπό τη σκηνή και δέκτη το κοινό. Αυτή είναι μία συνθήκη που σέβομαι και αγαπώ.
Πότε μπαίνει η υποκριτική στη ζωή σας;
Η παρουσία μου ως ηθοποιός, χρονολογείται πίσω στο 1997. Στην πραγματικότητα όμως η σχέση μου με την υποκριτική ξεκίνησε όταν αποφάσισα να αναμετρηθώ με τις αδυναμίες μου και τις ανεπάρκειες μου το 2009.
Έχω την εντύπωση ότι για κάποιο διάστημα πατήσατε pause… Περιμένατε κάποια αξιόλογη πρόταση;
Όντως απείχα για τρία χρόνια περίπου. Ήταν ένα διάστημα που βιοποριζόμουν διαφορετικά, αλλά ταυτόχρονα προετοίμαζα την επιστροφή μου, με κάτι που θα ανταποκρινόταν σε κάποια καλλιτεχνικά standards που έχω στο μυαλό μου. Αυτό το όραμα, για καλή μου τύχη, το συμμερίστηκαν η Κωνσταντίνα και ο Μάνος. Κι έτσι ξεκίνησε αυτό το υπέροχο δημιουργικό ταξίδι.
Έχετε κάνει εκπτώσεις ή θυσίες στη καριέρα σας;
Λάθη στη διαχείριση της καριέρας μου ίσως να έχω κάνει πολλά. Σίγουρα όμως δεν αλλοτριώθηκα, ούτε ψυχικά, ούτε ηθικά.
Κάποιον ρόλο που να έχετε ζηλέψει;
Μεγαλύτερη σημασία έχουν τα έργα, για μένα, παρά οι ρόλοι. Αν ζηλεύω κάτι, αυτό μπορεί να είναι ένα ολόκληρο έργο, ή μία παράσταση. Κι μου δινόταν η ευκαιρία, δεν θα είχα πρόβλημα, ακόμα κι αν έπαιζα τον πιο αρνητικό χαρακτήρα, αφού και αυτός συμβάλλει στην σωστή νοηματοδότηση του έργου.
Έχετε κάποια άλλα καλλιτεχνικά σχέδια;
Βέβαια, πάντα έχω σχέδια που αφορούν τη σκηνοθεσία και τη συγγραφή. Ήδη φέτος, με την επιστροφή μου στα καλλιτεχνικά δρώμενα, τέσσερις εκλεκτοί συνάδελφοι, ο Τάσος Αντωνίου, η Κατερίνα Φελλά, ο Κωνσταντίνος Μπάζας και η Μένια Μαθιουδάκη, θα παρουσιάσουν στο θέατρο Εργοτάξιο το πρώτο μου θεατρικό έργο, το οποίο και σκηνοθετώ. Πρόκειται για μία φαρσοκωμωδία, όπου εμπλέκονται τέσσερις διαφορετικοί χαρακτήρες, με επιδιώξεις μεγαλύτερες από το πραγματικό τους μέγεθος.
INFO: To “Sunset Limited” του Cormac McCarthy στην Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο του Ρούφ. Από Κυριακή 27 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή στις 21:30. Περισσότερα εδώ!
Διαβάστε την κριτική μας για την παράσταση: Κάντε click ΕΔΩ!
Δύο άντρες, ένα βαγόνι και μία ιστορία με πολλές αντιθέσεις και κόντρες. Sunset Limited μία παράσταση που θα σας αγγίξει στη καρδία αφήνοντάς σας σοβαρούς προβληματισμούς για την ύπαρξη του Θεού, για τα λάθη μας, τις αδυναμίες και τα πάθη μας…
Οι δύο ηθοποιοί δίνουν πραγματικό ρεσιτάλ μεταδίδοντας συναισθήματα στους συνεπιβάτες με την εκρηκτική και προσεγμένη σκηνική τους παρουσία. Το mikrofwno.gr συνάντησε τον κύριο Σταυρο Καλλιγά – έναν από τους δύο πρωταγωνιστές και συζήτησε μαζί του για την παράσταση και όλα όσα πραγματεύεται το έργο.
Κύριε Καλλιγά εσείς προτείνατε στην σκηνοθέτιδα Κωνσταντίνα Νικολαΐδη να δει το έργο, στην ουσία ήσασταν η αιτία να ανέβει η παράσταση αυτή… έχετε λίγο περισσότερο άγχος για την επιτυχία της;
Άγχος, δημιουργικό, πάντα έχω. Θεωρώ όμως ότι με πολύ καλή προετοιμασία τη θέση του άγχους παίρνει η γλυκιά προσμονή. Και πιστεύω ότι με την Κωνσταντίνα Νικολαΐδη και τον Μάνο Ζαχαράκο έχουμε δουλέψει πάρα πολύ, ώστε να φτάσουμε στο προσδοκώμενο επίπεδο.
Το έργο είναι μια κόντρα μεταξύ ζωής και θανάτου…
Σαφώς είναι αυτό ακριβώς, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ζωή και θάνατος του κορμιού, της ψυχής, της ελπίδας, της αγάπης, της συγχώρεση και όλων των ευγενών συναισθημάτων, που κάνουν την ύπαρξή μας πιο όμορφη.
Τι είναι αυτό που κάνει τον μαύρο κατάδικο να πασχίζει να κρατήσει στη ζωή τον λευκό καθηγητή;
Είναι λίγο θολά τα ακριβή κίνητρα που τον οδηγούν στο να παίρνει προσωπικά την προσφορά του στον Καθηγητή. Παρόλο που ισχυρίζεται πως μέσα από την προσφορά στο συνάνθρωπο θα εξιλεωθεί και ο ίδιος για το παρελθόν του, ίσως και να λειτουργεί με απόλυτη ανιδιοτέλεια. Ίσως και να είναι μέρος της φύσης του.
Στη παράσταση λέτε στον καθηγητή ¨Έχω φαγητό όσο θες, αρκεί να πεινάς;¨ Πιστεύετε σε αυτή τα φράση;
Το “φαγητό” έχει για τον άνθρωπο πολύ μεγαλύτερη αξία, εκτός από τη διατροφική. Η συν-εστίαση ενώνει τους ανθρώπους, οικοδομεί αμοιβαία εμπιστοσύνη και γενικώς καλλιεργεί τις ανθρώπινες σχέσεις. Όταν λοιπόν λέω τη συγκεκριμένη φράση, εμπεριέχεται όλη η ανεξάντλητη διάθεση για προσφορά στο συνάνθρωπο. Και πιστεύω ότι αυτή η διάθεση, μπορεί να υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους, αλλά ευτυχώς υπάρχει.
Ποια είναι η σχέση σας με το Θεό;
Άνθρωποι πολύ πιο σοφοί από μένα δεν έχουν δώσει κάποια σαφή απάντηση, οπότε θα ήμουν ανόητος αν προσπαθούσα να απαντήσω εγώ. Παρόλα αυτά, εύχομαι και ελπίζω να υπάρχει, γιατί είναι θλιβερό να σκέφτομαι ότι κάπου στο χρόνο υπάρχει το απόλυτο τέλος.
Στο έργο γίνετε είναι στην ανιδιοτελή αγάπη. Πιστεύετε ότι η αγάπη βοηθάει τον κόσμο και ότι μπορεί να αλλάξει καταστάσεις ή δε φτάνει η αγάπη;
Η αγάπη είναι η τροφή της ψυχής. Η ανιδιοτελής αγάπη είναι πολύ ισχυρή, τόσο ώστε να δίνει νόημα σε όλη μας την ύπαρξη.
Πόσο ανοιχτοί είμαστε πλέον στην αγάπη; Τη δεχόμαστε ή μας τρομάζει;
Όσο και αν αλλάζουν οι συνθήκες των κοινωνιών, η ανάγκη για αγάπη πάντα θα υπάρχει. Βέβαια, όσο πιο αρχετυπική είναι μία κοινωνία, τόσο περισσότερους διαύλους αγάπης αναπτύσσει. Στην αντίθετη περίπτωση, η αποξένωση γεννάει περισσότερο αυτήν την αγάπη και κατ’ επέκταση όλα τα προβλήματα της έλλειψής της.
Υπάρχει κάποια ιδιαιτερότητα στην σκηνοθετική προσέγγιση της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη; Ήταν εύκολη η συνεργασία αυτή;
Η καλλιτεχνική δημιουργία είναι συνυφασμένη με το “αντισυμβατικό”. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κάποια ιδιαιτερότητα. Η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη είναι δημιουργός με έμπνευση και όραμα, που ξέρει να το μεταδώσει. Η πορεία μας ήταν απόλυτα αρμονική και με αμοιβαία εμπιστοσύνη.
Το έργο γράφτηκε χρόνια πριν…. πόσο επίκαιρο μπορεί να είναι σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση γύρω μας;
Οι αξίες που δίνουν νόημα στη ζωή του ανθρώπου ήταν πάντα στο επίκεντρο της φιλοσοφικής μελέτης, πράγμα που καταδεικνύει ότι το έργο αυτό δεν είναι απλά επίκαιρο, αλλά πανανθρώπινο και διαχρονικό.
Παίζετε σε ένα έργο που έχει πολλές αντιθέσεις και αλλάζει τα δεδομένα….. ¨ο περίεργος μαύρος πρώην κατάδικος επιδιώκει να κρατήσει στη ζωή, τον λευκό καθηγητή πανεπιστημίου¨. Θίγεται έντονα το θέμα της πίστης και της κοινωνικής τάξης…
Τα θέματα της πίστης και της κοινωνικής τάξης, χρησιμοποιούνται ως πρόφαση για να εμβαθύνουν οι ήρωες σε ένα πιο βαθύ ζήτημα, που δεν είναι άλλο, από την ανάγκη του ανθρώπου να αναζητήσει, και να βρει νόημα στην ύπαρξή του.
Πόσο σημαντικό ρόλο εχει η χημεία των ηθοποιών, για την επιτυχία μιας παράστασης;
Η χημεία μεταξύ των ηθοποιών είναι μία συνθήκη που ωθεί μία παράσταση, στην πραγμάτωση της όσο το δυνατόν μεγαλύτερης αλήθειας στην ερμηνεία του έργου. Με το Μάνο Ζαχαράκο πιστεύω ότι το έχουμε πετύχει σε αρκετά μεγάλο βαθμό, σε σημείο που ακούμε ακόμα και την παραμικρή ανάσα, ο ένας του άλλου.
Τι δυσκολία έχει να παίζετε σε ένα τρένο; Και τι προτιμάτε, την επαφή με το κοινό που σας δίνει ένας τέτοιος χώρος ή την πολυτέλεια της σκηνή;
Η αλήθεια είναι ότι είναι η πρώτη μου φορά στο συγκεκριμένο χώρο, αλλά προσαρμοστήκαμε πολύ γρήγορα. Όσο για την επαφή με το κοινό, αυτήν την επιδιώκω, είτε σε μικρό, είτε σε μεγάλο θέατρο. Εξάλλου, το θέατρο είναι ένα είδος επικοινωνίας με πομπό τη σκηνή και δέκτη το κοινό. Αυτή είναι μία συνθήκη που σέβομαι και αγαπώ.
Πότε μπαίνει η υποκριτική στη ζωή σας;
Η παρουσία μου ως ηθοποιός, χρονολογείται πίσω στο 1997. Στην πραγματικότητα όμως η σχέση μου με την υποκριτική ξεκίνησε όταν αποφάσισα να αναμετρηθώ με τις αδυναμίες μου και τις ανεπάρκειες μου το 2009.
Έχω την εντύπωση ότι για κάποιο διάστημα πατήσατε pause… Περιμένατε κάποια αξιόλογη πρόταση;
Όντως απείχα για τρία χρόνια περίπου. Ήταν ένα διάστημα που βιοποριζόμουν διαφορετικά, αλλά ταυτόχρονα προετοίμαζα την επιστροφή μου, με κάτι που θα ανταποκρινόταν σε κάποια καλλιτεχνικά standards που έχω στο μυαλό μου. Αυτό το όραμα, για καλή μου τύχη, το συμμερίστηκαν η Κωνσταντίνα και ο Μάνος. Κι έτσι ξεκίνησε αυτό το υπέροχο δημιουργικό ταξίδι.
Έχετε κάνει εκπτώσεις ή θυσίες στη καριέρα σας;
Λάθη στη διαχείριση της καριέρας μου ίσως να έχω κάνει πολλά. Σίγουρα όμως δεν αλλοτριώθηκα, ούτε ψυχικά, ούτε ηθικά.
Κάποιον ρόλο που να έχετε ζηλέψει;
Μεγαλύτερη σημασία έχουν τα έργα, για μένα, παρά οι ρόλοι. Αν ζηλεύω κάτι, αυτό μπορεί να είναι ένα ολόκληρο έργο, ή μία παράσταση. Κι μου δινόταν η ευκαιρία, δεν θα είχα πρόβλημα, ακόμα κι αν έπαιζα τον πιο αρνητικό χαρακτήρα, αφού και αυτός συμβάλλει στην σωστή νοηματοδότηση του έργου.
Έχετε κάποια άλλα καλλιτεχνικά σχέδια;
Βέβαια, πάντα έχω σχέδια που αφορούν τη σκηνοθεσία και τη συγγραφή. Ήδη φέτος, με την επιστροφή μου στα καλλιτεχνικά δρώμενα, τέσσερις εκλεκτοί συνάδελφοι, ο Τάσος Αντωνίου, η Κατερίνα Φελλά, ο Κωνσταντίνος Μπάζας και η Μένια Μαθιουδάκη, θα παρουσιάσουν στο θέατρο Εργοτάξιο το πρώτο μου θεατρικό έργο, το οποίο και σκηνοθετώ. Πρόκειται για μία φαρσοκωμωδία, όπου εμπλέκονται τέσσερις διαφορετικοί χαρακτήρες, με επιδιώξεις μεγαλύτερες από το πραγματικό τους μέγεθος.
