Το 2019 έφυγε και φρόντισε στο τελευταίο του κεφάλαιο να μας αφήσει κάτι όμορφο και ιδιαίτερο. Μας άφησε το πνεύμα και την ανάμνηση μιας ταινίας που σε ταξιδεύει στην Ελλάδα των προπαππούδων μας και στην άνθηση της ελληνικής ρεμπέτικης μουσικής. Όλα αυτά τα πετυχαίνει μέσα από ένα όμορφο αλλά και πονεμένο βιογραφικό έργο που είναι αφιερωμένο στην πρώτη ελληνίδα στιχουργό. Την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.
Η Υπόθεση:
Η διάσημη στιχουργός, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, εμφανίζεται σε μια βραδιά που διοργανώνεται προς τιμήν της. Παρόντες όλοι οι σπουδαίοι δημιουργοί με τους οποίους έχει συνεργαστεί, εκείνης ο νους, όμως, τρέχει στο παρελθόν.
Η Κριτική μας:
Μια όμορφη και ιδιαίτερη προσπάθεια σε καιρούς που δυστυχώς ο Ελληνικός κινηματογράφος επιλέγει να μην ασχοληθεί με αξιόλογα πρότζεκτ. Το κακό όμως είναι ότι δυστυχώς η ταινία μένει στο καλό και στο φιλότιμο. Αναλώνεται αρκετά με το πάθος της Ευτυχίας. το χαρτοπαίγνιο, και ξεχνάει να ασχοληθεί βαθύτερα με το έργο της. Επίσης περνάει πολύ απαλά διάφορες σημαντικές στιγμές της ζωής της, όπως τις συνεργασίες της και το πως έφτασε στο να θεωρείται μια από τις πιο σημαντικές στιχουργούς της χώρας. Από την άλλη η σκηνοθεσία υπηρετεί σωστά τον σκοπό της. Η Κάτια Γκουλιώνη κάνει την έκπληξη και μας παρουσιάζει μια πολύ όμορφη ερμηνεία ενώ η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας και υποκριτικής.
