Η ευχάριστη προδιάθεση που μας προκάλεσε η υποδοχή με τα ολάνθιστα ρόδα στη σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη επισφραγίστηκε με μία παράσταση που άγγιξε την καρδιά μας, ξύπνησε μνήμες, προκάλεσε συγκινήσεις.
Η «Ιστορία χωρίς Όνομα» ξετυλίγεται στο σπίτιτης Πηνελόπης Δέλτα, στην Κηφισιά, «την πόλη των ρόδων» κατά τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, όπως αναφέρει στο έργο του «Οδοιπορικό στην Ελλάδα» όταν τον Μάρτιο του 1841 επισκέφτηκε τη χώρα μας, με φόντο τα ανθισμένα ρόδα του κήπου και την ιστορία μας.
Το βραβευμένο μυθιστόρημα του Στέφανου Δάνδολου που πραγματεύεται την άτυχη αγάπη δύο ανθρώπων, που ο καθένας άφησε το δικό του στίγμα στην ελληνική ιστορία, εκείνος ως διπλωμάτης και εκείνη ως συγγραφέας παιδικών βιβλίων, βρήκε τη θεατρική του έκφραση μέσα από τη διασκευή των Κώστα Γάκη και Ανθής Φουντά. Φρόντισαν να δημιουργήσουν ένα θεατρικό κείμενο το οποίο φωτίζει τις προσωπικότητες των Ίωνα Δραγούμη και Πηνελόπης Δέλτα, χωρίς να χρησιμοποιηθούν μελοδραματισμοί, αλλά με σοβαρότητα και συνέπεια, αγκάλιασαν δύο ανθρώπους που μπορεί να αγαπήθηκαν με πάθος, αλλά επέλεξαν, λόγω συνθηκών, να υπηρετήσουν την οικογένεια και την πατρίδα, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, και επίσης, σέβεται τον θεατή. Ηθελημένα μάλλον δεν αναφέρεται η Μαρίκα Κοτοπούλη, η οποία αποτελεί ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή του Έλληνα διπλωμάτη, όμως, είναι μία άλλη ιστορία, ένα άλλο έργο, μία άλλη αναζήτηση.
Ο Κώστας Γάκης σκηνοθετεί έχοντας ξεκάθαρο όραμα, να «μιλήσει» για τον έρωτα ανάμεσα στον διπλωμάτη Δραγούμη και την κοσμική κυρία Δέλτα, για έναν έρωτα που παραδόθηκε στα «πρέπει», με φόντο τις πολιτικές εξελίξεις του τόπου. Εκείνος αφοσιώθηκε στην Πατρίδα, εκείνη στις κόρες της και το γράψιμο. Ο έρωτας έγινε η κινητήρια δύναμη, κατά κάποιο τρόπο, για να συνεχίσουν να πορεύονται υπακούοντας στις επιταγές των καιρών. Η σκηνοθεσία του, επιτρέπει στον θεατή να ταξιδέψει μέσα στο χρόνο, χωρίς να κουραστεί και ταυτόχρονα να παρακολουθεί και μαθήματα ιστορίας και όχι ένα ρομαντικό ρομάντζο με ατυχές τέλος. Καθώς η Δέλτα χάνεται στις αναμνήσεις της, η κοπέλα που τη φροντίζει την επαναφέρει στην πραγματικότητα με τα πικάντικα στιχάκια του Σουρή, ενώ αναμένεται η γερμανική εισβολή. Καταφέρνει να παρουσιάσει τη πολυσχιδή προσωπικότητα του Δραγούμη χωρίς προκαταλήψεις, να «αποκαταστήσει» θα λέγαμε μία πολιτική προσωπικότητα που τόσο πάλεψε για το όραμα της ελεύθερης Ελλάδας στον αντίποδα μίας ευαίσθητης ψυχής, όπως ήταν η Δέλτα, δέσμια της κοινωνικής θέσης της. Δημιουργεί μία παράσταση που ο θεατής μένει συγκινημένος και παρακολουθεί με αμείωτο ενδιαφέρον ως το τέλος.
Ο Δραγούμης και η Δέλτα αντάμωσαν πρώτη φορά το 1905 στην Αλεξάνδρεια. Η διαφορά ηλικίας δεν στάθηκε εμπόδιο για να ανάψει η φλόγα της αγάπης. Εμπόδιο στάθηκε η αξιοπρέπεια, η ανατροφή της Δέλτα, που δεν τόλμησε να ζήσει, αλλά επέλεξε να μείνει με την οικογένειά της και να αναθρέψει τις κόρες της, υπό την απειλή του συζύγου της ότι δεν θα ξαναδεί τα παιδιά της, αν έφευγε με τον άντρα που αγαπούσε. Η ψυχικά αποδυναμωμένη γυναίκα βρήκε διέξοδο στη συγγραφή παιδικών βιβλίων, τα οποία μέχρι και σήμερα λατρεύονται από μικρούς και μεγάλους. Ο Δραγούμης δολοφονήθηκε, ως ανταμοιβή για το όραμά του και την αγάπη του στην Πατρίδα. Τα «Μυστικά του Βάλτου» είναι ένας μικρός φόρος τιμής σε εκείνον. Αξιοσημείωτη είναι και η χρησιμοποίηση των ηθοποιών είτε ως ενδόμυχες σκέψεις της Πηνελόπης είτε ως «επίκαιρα» της εποχής.
Ο Τάσος Νούσιας ως Ίωνας Δραγούμης, δίνει πραγματικά μία ερμηνεία μέσα από την ψυχή του καθώς ερμηνεύει τον πολυσχιδή διπλωμάτη επί σκηνής, ΓΙΝΕΤΑΙ ο ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ.Δεν απαγγέλει απλώς «Δύο είναι τα μεγάλα στη ζωή.Ο Έρωτας και το Έθνος», αλλά ξεχειλίζει από πάθος και φλόγα. Όταν καλείται να γίνει ο «Τρελαντώνης» γλυκαίνει κάπως και βγάζει το μικρό σκανταλιάρικο παιδί στην επιφάνεια. Καταφέρνει και κρατάει την ισορροπία ανάμεσα στον διπλωμάτη και το αγόρι.
Η Μπέτυ Λιβανού, ως Πηνελόπη Δέλτα, έχει κατανοήσει το ψυχισμό της ηρωϊδας και υποδύεται το ρόλο της, όπως την έχουν φανταστεί συγγραφέας και σκηνοθέτης, πικραμένη, απογοητευμένη αλλά και ερωτική. Μπορεί να φαίνεται ότι έχει παραιτηθεί από τη ζωή, αλλά δεν έχει πάψει να ονειρεύεται και να αναπολεί εκείνον.
Πολύ καλή είναι και η νεαρή Πηνελόπη, Μαρία Παπαφωτίου που καταφέρνει να νιώσει την ευαισθησία που απαιτεί ο ρόλος της και να αποδώσει τον εύθραυστο εσωτερικό κόσμο της νεαρής Πηνελόπης χωρίς υπερβολές, αλλά με την τραγικότητα που τον χαρακτηρίζει.
Ο Στάθης Μαντζώρος ως Στέφανος Δέλτας, απλός, μετρημένος, ευσυγκίνητος όταν και χρειάζεται, αφού υποδύεται και το δωδεκάχρονο αγόρι που επισκέπτεται τη γηραιά συγγραφέα για να του υπογράψει το βιβλίο της, κερδίζει το χειροκρότημα του κοινού και αποδεικνύει πως είναι από τη γενιά των ηθοποιών που έχει αξίες και ταλέντο.
Η Ανθή Φουντά έχει αναλάβει και το ρόλο της Μαριάνθης, της νεαρής κοπέλας που φροντίζει τη συγγραφέα, τον οποίο υποδύεται με απλότητα και ανάλαφρη διάθεση.
Ο Αργύρης Γκαγκάνης ως γιατρός Φρίντμαν φαίνεται ιδανικός, όμως, δεν υστερεί ούτε και στους λοιπούς ρόλους που έχει αναλάβει. Την ίδια γνώμη έχουμε και για τον Στέλιο Γιαννακό, που καταφέρνει να ισορροπήσει στους διάφορους ρόλους που υποδύεται.
Το σκηνικό του Κωνσταντίνου Ζαμάνη μας έχει ενθουσιάσει, όχι μόνο για την τόση ομορφιά που μας χαρίζει, αλλά και για όλα εκείνα που θέλει να εκφράσει. Μπορεί η σκηνή να είναι γεμάτη με ρόδα, αλλά ούτε η ζωή των ηρώων ούτε η ζωή αυτού του τόπου είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Ο Λευτέρης Παυλόπουλος φωτίζει τα πρόσωπα, τις ενδόμυχες σκέψεις τους, το παρελθόν, το δυσοίωνο μέλλον προσφέροντας μοναδικές εικόνες σαν πίνακες ζωγραφικής. Ο Μιχάλης Κωτσόγιαννης φρόντισε με αγάπη τη μουσική κάλυψη της παράστασης και βοήθησε το ταξίδι μας στο ιστορικό μιας ανεκπλήρωτης αγάπης να γίνει ευχάριστο και εποικοδομητικό.
Η παράσταση «Ιστορία χωρίς Όνομα» προτείνεται χωρίς καμία επιφύλαξη σε όλους όσους επιθυμούν να απολαύσουν πραγματικό θέατρο με θέμα, και άποψη. Θα παρακολουθήσουν μία γνήσια ποιητική δουλειά με μεράκι και συνέπεια. Προβάλλεται ένα κομμάτι της ιστορίας του τόπου που επιδέχεται πολλές αναγνώσεις. Καλή σας θέαση!
Ταυτότητα παράστασης:
Συγγραφέας του έργου «Ιστορία χωρίς Όνομα»: Στέφανος Δάνδολος
Θεατρική Διασκευή: Ανθή Φουντά – Κώστας Γάκης
Σκηνοθεσία-Μουσική: Κώστας Γάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Ηair and makeup artist: Άννα Μαρία Προκοπίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα – Φαίη Κοσμίδου
Φωτογράφιση: Σταύρος Χαμπάκης
Promo Video: Γιώργος Γεωργόπουλος
Παίζουν:
Ίωνας Δραγούμης: Τάσος Νούσιας
Πηνελόπη Δέλτα: Μπέτυ Λιβανού
Νεαρή Πηνελόπη Δέλτα: Μαρία Παπαφωτίου
Στέφανος Δέλτα: Στάθης Μαντζώρος
Γιατρός Φρίντμαν: Αργύρης Γκαγκάνης
Γραμματέας Γιατρού: Στέλιος Γιαννακός
Μαριάνθη: Ανθή Φουντά
Μουσική εκτέλεση : Μιχάλης Κωτσόγιαννης
Πρώτη παράσταση: Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2020
ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗ
Ημέρες & Ώρες Παραστάσεων:
Τετάρτη – Πέμπτη – Παρασκευή στις 20.30
Σάββατο και Κυριακή στις 18.00
Από το Σάββατο 22/02/2020 έως το Σάββατο 11/04/2020 & βραδινή παράσταση στις 21:00
Τιμές εισιτηρίων:
Α ΖΩΝΗ:€25 κανονικό, €22 φοιτητικό, ανέργων, πολυτέκνων, άνω των 65
Β ΖΩΝΗ: €20 κανονικό, €17 φοιτητικό, ανέργων, πολυτέκνων, άνω των 65
Σημεία προπώλησης εισιτηρίων:
Στα ταμεία του Ιδρύματος (Πειραιώς 206, Ταύρος) από Δευτέρα έως Παρασκευή, ώρες 11:00 – 14:00, καθώς και μία ώρα πριν την προκαθορισμένη ώρα έναρξης της κάθε παράστασης.
Στο εκδοτήριο εισιτηρίων της Ticketservices, στην οδό Πανεπιστημίου 39, Αθήνα, (Δευτέρα & Παρασκευή 09:00 – 20:00, Τρίτη, Τετάρτη & Πέμπτη 09:00 – 21:00, Σάββατο 09:00 – 15:00).
Στα καταστήματα PUBLIC σε όλη την Ελλάδα (ώρες καταστημάτων).
Μέσω τηλεφώνου:
στο τηλεφωνικό κέντρο της Artinfo 210 9213310 (Δευτέρα – Παρασκευή 10.00-22.00)
στο τηλεφωνικό κέντρο της Ticketservices 210 7234567 (Δευτέρα & Παρασκευή 09:00 – 20:00, Τρίτη, Τετάρτη & Πέμπτη 09:00 – 21:00, Σάββατο 09:00 – 15:00
Μέσω διαδικτύου με χρέωση πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας στις διευθύνσεις
www.mcf.gr
www.artinfo.gr
www.ticketservices.gr
tickets.public.gr
www.viva.gr
