Ένα ζευγάρι, μια ιστορία είκοσι χρόνων. Υπάρχει άραγε η τέλεια σχέση; Ο Γιόχαν και Μαριάννα είναι –φαινομενικά τουλάχιστον- το τέλειο ζευγάρι. Κι όμως μια ματιά, μια παύση, μια μισοτελειωμένη φράση, μια αδιόρατη κίνηση ίσως μαρτυρούν ένα χάσμα. Τι θα συμβεί όταν αυτό το χάσμα έρθει στο φως; Το συγκλονιστικό έργο του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν «Σκηνές από ένα γάμο», αφού συγκίνησε για δύο σαιζόν το κοινό της Θεσσαλονίκης, μετά από μία σειρά επιτυχημένων παραστάσεων, ήρθε η ώρα να συνεχίσει το ταξίδι του σε άλλες πολιτείες. Σε μία από αυτές το mikrofwno.gr συνάντησε τον Αντώνη Λουδάρο, σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή της παράστασης.
Tι σας εντυπωσίασε στο έργο «Σκηνές από ένα Γάμο» και επιλέξατε να το ανεβάσετε;
Αρχικά να πούμε ότι πρόκειται για ένα έργο που έχει χαρακτηριστεί αριστούργημα της παγκόσμιας δραματουργίας και φέρει την υπογραφή του διεθνώς αναγνωρισμένου δημιουργού Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Κάτι τέτοιο, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι πραγματεύεται ένα θέμα με τόση οικουμενικότητα, όπως οι ανθρώπινες σχέσεις, δεν μπορεί να σε αφήσει αδιάφορο. Το έργο αγκαλιάζει με ανθρωπιά τα φωτεινά αλλά και τα σκοτεινά μέρη της ανθρώπινης ψυχής. Σε μια σχέση 20 ετών υπάρχουν άφθονα και από τα δύο. Είναι αυτή η αποδοχή της φύσης του ανθρώπου που με συγκινεί βαθιά.
Ο Γιόχαν και η Μαριάννα, το ζευγάρι στο έργο, αγαπιούνται πραγματικά… φτάνει όμως μόνο η αγάπη;
Μπορεί η αγάπη από μόνη της να μην φτάνει για να παλέψει ένα ζευγάρι τη ρουτίνα και τη φθορά της καθημερινότητας. Είναι όμως αυτή που θα καταφέρει να ενώσει τα κομμάτια από τα υπόλοιπα όταν κάτι σπάσει. Αν υπάρχει αγάπη, θα βρεθεί ξανά ο χρόνος που το ζευγάρι θα είναι και πάλι μαζί.
Υπήρξε κάποια διαφοροποίηση σχετικά με το πρωτότυπο;
Το έργο ακολουθεί όλα τα επεισόδια της σειράς. Ωστόσο έχει συμπυκνωθεί χάριν της θεατρικότητας. Ας μην ξεχνάμε επίσης πως οι θεατές πλέον δυσκολεύονται αρκετά να παρακολουθήσουν μεγάλες δομές λόγου στο θέατρο. Αλλά δεν λείπει σχεδόν τίποτα από τα νοήματα του Μπέργκμαν.
Έχετε δηλώσει ότι η αγαπημένη σας σκηνή είναι αυτή πριν το διαζύγιο …για ποιο λόγο;
Για εμένα έχει μια τραγική και μία κωμική όψη η σκηνή αυτή. Ο Γιόχαν και η Μαριάννα μιλούν αλλά δεν λένε αυτά που θέλουν. Και το κοινό το καταλαβαίνει. Είναι κωμικοτραγικό το πώς οι άνθρωποι κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.
Στο έργο βλέπουμε την εικοσάχρονη κοινή πορεία ενός ζευγαριού, με ότι συνεπάγεται αυτό. Πως διαχειρίζεστε εσείς τις πολύχρονες σχέσεις;
Ευτυχώς ή δυστυχώς η δουλειά μου απορροφά τόσο πολύ χρόνο που δεν προλαβαίνω να “ρουτινιάσω” σε μια μακροχρόνια σχέση. Και αυτός είναι ο λόγος που κάνω μακροχρόνιες σχέσεις. Θέλω στη σχέση να βρίσκω ένα καταφύγιο.
Πως είναι η συνεργασία σας με την συμπρωταγωνίστρια σας Παυλίνα Χαρέλα;
Είναι εξαιρετική η συνεργασία μας με την Παυλίνα.
Η κυρία Χαρέλα έχει δηλώσει σε συνέντευξή της ότι συνεννοείστε με τα μάτια… Πόσο σημαντικό ρόλο έχει η χημεία των ηθοποιών σε μια συνεργασία;
Με την Παυλίνα μας δένει μια χημεία απίστευτη. Αν δεν ήταν τόσο καλή η μεταξύ μας σχέση δεν ξέρω πως θα συνεχίζαμε τόσο καιρό ένα τόσο δύσκολο έργο και έχοντας να αντιμετωπίσουμε και αυτή την απόσταση Αθήνα-Θεσσαλονίκη.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ηθοποιό να «ξεφύγει» από ένα ρόλο που τον έχει ταυτίσει το κοινό;
Εξαρτάται από το πόσο αντέχει να βγει από -αυτό που λέμε συχνά τώρα τελευταία- το “comfort zone” του. Υπάρχουν ηθοποιοί που νιώθουν καλά μέσα στη μανιέρα τους. Αν αυτό έχει αποδοχή από το κοινό και ο ηθοποιός είναι ικανοποιημένος από τον εαυτό του, εγώ πάω πάσο. Το θέμα είναι μέσα σου να νιώθεις καλά…
Ηθοποιός, Δάσκαλος, Σκηνοθέτης… τι προτιμάτε και τι κερδίζετε από το καθένα;
Πρώτα και πάνω από όλα είμαι ηθοποιός. Επειδή είμαι αρκετά χρόνια σε αυτή τη δουλειά και έχω μια πολύ καλή εμπειρία και από θέατρο και από τηλεόραση και από κινηματογράφο, προσπαθώ να μεταλαμπαδεύσω αυτή τη γνώση και εμπειρία και σε νεότερα παιδιά όσο καλύτερα μπορώ. Για τον ίδιο λόγο ξεκίνησα και να σκηνοθετώ πριν λίγα χρόνια. Ένιωσα πλέον πως μετά από χρόνια που έμαθα το αλφαβητάρι υπό την καθοδήγηση των σκηνοθετών που συνεργάστηκα, ίσως μπορώ κι εγώ πλέον να γράψω τις δικές μου σκηνικές προτάσεις.
Πόσο εύκολο ή όχι είναι για έναν σκηνοθέτη να σκηνοθετείται; Και πόσο δίκαιο να σκηνοθετεί τον εαυτό του;
Θεωρώ πάντα πως ένα ακόμα μυαλό κάτι παραπάνω θα σου δώσει. Για τον λόγο αυτό θεωρώ πιο εύκολο να σε σκηνοθετούν. Το να σκηνοθετείς τον εαυτό σου είναι μεγάλη ευθύνη, γιατί ο σκηνοθέτης πρέπει να έχει και μια εξωτερική ματιά πάνω στο έργο. Αυτός είναι και ο λόγος πως πρώτα σκηνοθετώ χρησιμοποιώντας τον βοηθό μου ως ηθοποιό και μετά – αφού βρω τα πατήματα- παίζω τον ρόλο.
Τι σας ενθουσιάζει στη δουλειά σας και τι είναι αυτό που σας απογοητεύει;
Με ενθουσιάζει το νέο, το διαφορετικό, η συνεχής πρόσκληση, το να μπαίνω κάθε φορά στα παπούτσια ενός άλλου ανθρώπου-ρόλου. Δεν θα έλεγα ότι με απογοητεύει κάτι, είναι βαριά αυτή η λέξη, σημαίνει ότι το βάζει κάτω. Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις δεν το βάζεις κάτω. Τίποτα δεν έρχεται μόνο με θετικό πρόσημο στη ζωή, υπάρχει ένα διαρκές “παζάρι” και “ζύγισμα”.
Ποιον από τους ρόλους που έχετε ερμηνεύσει, έχει μείνει στη καρδιά σας;
Ο επόμενος. Πάντα ο επόμενος.
Θέατρο, κινηματογράφο ή τηλεόραση; Τι σας ταιριάζει περισσότερο και τι απολαμβάνετε περισσότερο;
Έχετε κάνει ένα πέρασμα από την κινηματογραφική επιτυχία «Ευτυχία». Ένας μικρός ρόλος άλλα υποδυθήκατε έναν σπουδαίο άνθρωπο, τον Μάνο Χατζηδάκι… Πως το βιώσατε αυτό;
Όταν δεν ταξιδεύετε ανά την Ελλάδα- λόγω περιοδείας- σας βλέπουμε στο θέατρο Broadway στη Παριζιάνα.. μιλήστε μου για το ρόλο σας σε αυτή την υπέροχη παραγωγή!
Παίζω και σκηνοθετώ ένα έργο που για εμένα ήταν στοίχημα. Και το στοίχημα έγκειται στο να κάνεις ένα έργο που έχει μείνει στην ιστορία με έναν συγκεκριμένο τρόπο, χωρίς να το κάνεις κακέκτυπο και καρικατούρα. Θεωρώ πως το πετύχαμε αυτό το στοίχημα.
Κύριε Λουδάρο, «Υπάρχει άραγε η τέλεια σχέση»;
Θα απαντήσω με ερώτηση: υπάρχει ο τέλειος άνθρωπος; Γιατί εφόσον ο κάθε άνθρωπος είναι ατελής, πώς δύο ατελείς να φτιάξουν το τέλειο; Γίνεται;
