Το Θέατρο Διάνα στην Ιπποκράτους 7, είναι άρτια συνυφασμένο με την Ελένη Ράντου. Ο θεατρικός χώρος της ηθοποιού για πρώτη φορά πριν από πέντε χρόνια, φιλοξένησε μια παράσταση στην οποία η ίδια δεν πρωταγωνιστούσε αλλά ούτε είχε αναλάβει την σκηνοθεσία. Εκείνη η παράσταση ήταν το «9:05» σε σκηνοθεσία του Παντελή Βούλγαρη και στην σκηνή ήταν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. 270 παραστάσεις και 130.000 θεατές ήταν ο απολογισμός εκείνης της παράστασης.
Σήμερα, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου μαζί με τον Οδυσσέα Ιωάννου επιστρέφουν για ακόμα μια φορά στην σκηνή του Διάνα σε μια καινούργια παράσταση, σε σκηνοθεσία της Ελένης Ράντου. Φυσικά μιλάμε για την παράσταση «Κοινή ησυχία».
Η παράσταση περιστρέφεται γύρω από ένα ζευγάρι (Σοφία Πανάγου και Μιχάλης Τιτόπουλος), το οποίο γνωρίζεται τυχαία σε μια συναυλία του Βασίλη. Κάπως έτσι ξεκινάει η παράσταση με το τέλος μιας συναυλίας του Βασίλη, την γνωριμία και έπειτα μεταφερόμαστε στο σήμερα. Στο πώς το ζευγάρι έχει αλλάξει, πώς η πραγματικότητα τους έχει αλλοιώσει το όνειρο εκείνης της γνωριμίας.
Όμως ένα πράγμα παραμένει σταθερό, ο Βασίλης. Ο οποίος τραγουδάει ακριβώς απέναντι από το σπίτι τους και είναι τα τραγούδια του που προκαλούν μνήμες και αντιδράσεις ανάμεσα στο ζευγάρι.
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ερμηνεύει επί σκηνής 30 τραγούδια – δικά του αλλά και άλλων δημιουργών – και «παρενοχλεί» την «κοινή ησυχία» τόσο του ζευγαριού όσο και του κοινού.
Μοιάζει λες και τα τραγούδια του είναι ολόκληρη η ζωή αυτών των δυο νέων ή τα τραγούδια του συνοδεύουν αυτό το ζευγάρι και όχι μόνο.
Αν δεν έχεις πότε στην ζωή σου ακούσει ζωντανά τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου να τραγουδά – δύσκολο σε μια καριέρα που μετρά πάνω από σαράντα χρόνια παρουσίας στην δισκογραφία – τότε αυτή η παράσταση, ίσως να είναι η ιδανική στιγμή για εσένα να τον ακούσεις.
Ένας, κατά γενική ομολογία, συναυλιακός καλλιτέχνης αποδεικνύει ότι η σαρωτική του σκηνική παρουσία μπορεί να είναι το ίδιο εκρηκτική και μέσα σε ένα κλειστό θέατρο.
Ο Παπακωνσταντίνου θεωρείται ο κατ’ εξοχήν αντιπρόσωπος της ροκ σκηνής αλλά πρέπει να τονίσω ότι είναι εξίσου άρτιος και ως λαϊκός, γνήσιος λαϊκός ερμηνευτής. Κάτι που αποδεικνύει μέσα σε αυτή την παράσταση.
Ως θεατής, ίσως παρατηρήσεις ότι το κοινό είναι κάπως διαφορετικό από άλλες παραστάσεις που θα έχεις βρεθεί. Νιώθεις ότι κάποιοι είναι εκεί για να ακούσουν τον Βασίλη ακόμα μια φορά και τον ακολουθούν όπου και εάν παίζει. Η μουσική του – ειδικά μια συγκεκριμένη στιγμή μέσα στην παράσταση – τους ενώνει όλους, χωρίς πολλά πολλά. Μόνο αυτός, η φωνή του και οι θεατές. Κάτι πραγματικά μαγικό που πραγματικά αξίζει κάποιος να το ζήσει από κοντά.
