Δημιουργική καραντίνα για τον Πάνο Μουζουράκη
Η ελληνική ταινία μικρού μήκους που έφτασε στους 10 φιναλίστ του 48ωρου Φεστιβάλ Ταινιών της Νέας Ζηλανδίας
Στη διάρκεια της καραντίνας για τον κορονοϊό το 48ωρο Φεστιβάλ της Νέας Ζηλανδίας, στα πλαίσια του οποίου πρέπει να δημιουργήσεις μια ταινία μικρού μήκους σε 48 ώρες, αποφάσισε να προχωρήσει κανονικά, κάνοντας τις απαραίτητες αλλαγές ώστε να λειτουργήσει με πλήρως ηλεκτρονικό τρόπο.
Η κριτική επιτροπή του VF 48 Hours Lockdown 2020 συγκροτήθηκε από μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ανάμεσα τους ο σκηνοθέτης / παραγωγός Peter Jackson, γνωστός για την τριλογία του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» αλλά και άλλες μεγάλες επιτυχίες, που ήταν και ο πρόεδρος της Επιτροπής, ο ηθοποιός Elijah Wood, o παραγωγός Chelsea Winstanley («JoJo Rabbit») και άλλοι σημαντικοί άνθρωποι του κινηματογράφου της Νέας Ζηλανδίας.
Όροι του Φεστιβάλ λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών της παγκόσμιας καραντίνας (lockdown όπως το ονομάζουν στη Νέα Ζηλανδία) ήταν ότι η ταινία πρέπει να διαρκεί 3 λεπτά και να γυριστεί αποκλειστικά σε εσωτερικούς χώρους, χωρίς οι συντελεστές της να βγουν από το σπίτι. Από τους κανονισμούς ήταν επιτρεπτή η συνεργασία με άλλους καλλιτέχνες μέσα από ηλεκτρονική επικοινωνία (through file sharing όπως γράφουν οι κανόνες του διαγωνισμού).
Στο διαγωνισμό αυτό υπήρξε και μια ελληνική συμμετοχή. Συγκεκριμένα του αγαπημένου μας Πάνου Μουζουράκη, που βρέθηκε σε lockdown με το σκηνοθέτη / διευθυντή Φωτογραφίας Πέτρο Αντωνιάδη και την Ελληνο-Νέα Ζηλανδέζα ηθοποιό Τζίνα Βαρελά, που δημιούργησαν μια ταινία για ένα κόσμο στον οποίον η καραντίνα δεν τελείωσε ποτέ και το όνειρο κάθε ανθρώπου στον πλανήτη είναι ένα μεγάλο σπίτι με πολυτέλειες για να περάσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το υπόλοιπο της ζωής του.
Η ελληνική συμμετοχή επελέγη από τον Πήτερ Τζάκσον και τα υπόλοιπα μέλη της κριτικής επιτροπής στους «Top 10 Finalists» από 2.200 συνολικά ταινίες που συμμετείχαν στο διαγωνισμό και προβλήθηκε στην εθνική τηλεόραση της Νέας Ζηλανδίας στην τελετή απονομής βραβείων του 48ώρου Κινηματογραφικού Φεστιβάλ.
Ο τίτλος της είναι «Murder Filmmaking Express» και τα στοιχεία που δόθηκαν στην αρχή του 48ώρου (προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η ταινία δε θα ήταν έτοιμη πριν την έναρξη των 48 ωρών που προβλέπει το Φεστιβάλ) ήταν:
- η ταινία έπρεπε να είναι whodunit, δηλαδή να ανήκει στο genre των ταινιών μυστηρίου που έχουν σκοπό να βρεις ποιος είναι ο δολοφόνος
- επίσης έπρεπε να περιέχει αντίλαλο (echo) στη φωνή ενός από τους ηθοποιούς που συμμετέχουν, μια φωτογραφία που θα εμφανίζεται ως αντικείμενο συνδεδεμένο με την πλοκή και ένα arc shot (μια περιστροφική κίνηση κάμερας που καταλήγει σε αποκάλυψη προσώπου ή αντικειμένου)
- Η ιστορία της ταινίας ξεκινάει με ένα Zoom Funeral, μια κηδεία δηλαδή που γίνεται μέσα από την ψηφιακή πλατφόρμα Ζοοm και δείχνει να ξεκινάει το 2025, με τη σύμβαση ότι ο πλανήτης είναι ακόμα σε καραντίνα, δε μας αφήσανε να βγούμε από τα σπίτια μας και όλα πλέον γίνονται ηλεκτρονικά. Ποιος από τους συγγενείς σκότωσε τον πλούσιο θείο για να πάρει την περιουσία του; (που στο post-catastrophic κόσμο της ταινίας είναι ένα σπίτι με μεγάλους κήπους και πολλές πισίνες, δηλαδή το όνειρο κάθε ανθρώπου που είναι υποχρεωμένος να περάσει ολόκληρη τη ζωή του μέσα σ’ ένα σπίτι).
Ο πυρήνας της δημιουργικής ομάδας που δούλεψε από το ίδιο σπίτι ήταν οι Πάνος Μουζουράκης, Τζίνα Βαρελά και ο Πέτρος Αντωνιάδης, ενώ στο project συνεργάστηκαν μέσω file sharing και ο Γιώργος Φειδάς, στο σενάριο, ο Αντώνης Σκόκος, που έγραψε τη μουσική της ταινίας, ο Κώστας Καρύδας, που έκανε τα ψηφιακά special effects, και ο Βασίλης Ζλατάνος, που έκανε το sound design.
Στο καστ της ταινίας εμφανίστηκαν με guest συμμετοχές, ο Γιώργος Καραμίχος, ως ο πάστορας της ηλεκτρονικής κηδείας, ο Πάνος Βλάχος, ως ένας από τους άλλους συγγενείς που θέλουν τα λεφτά του θείου, καθώς επίσης και οι Κυριακή Βουράκη, Μαριάννα Βαρβιανή, ο Yonatan Ben Atar και ο Nave Ben Atar.
