Μετά το εκδοτικό φαινόμενο Το Δώρο και το best seller Κάπταιν, ο Στέφανος Ξενάκης επιστρέφει με Το Δώρο 2.
Γιατί προσπερνάμε τα δώρα που προσφέρει τόσο απλόχερα η ζωή; Στο Δώρο 2, o Στέφανος Ξενάκης απαντά άμεσα και τρυφερά στο παραπάνω ερώτημα και ξετυλίγει μέσα από απλές καθημερινές ιστορίες έναν άλλο τρόπο θέασης της ζωής.
Πιο μαγικό, πιο συναισθηματικό, πάνω από όλα όμως πιο ανθρώπινο.
«Ένα τσικ μπορεί να απέχει η ζωή που ζεις από αυτή που ονειρεύεσαι.
Μικροί παίζαμε τραμπάλα. Μια τραμπάλα είναι η ζωή. Ποτέ δεν ισορροπεί. Είτε γέρνει προς τα εδώ είτε προς τα εκεί. Είτε γέρνει εκεί που θες είτε εκεί που δεν θες. Κι όμως ένα τσικ μπορεί να είναι αυτό που θα τη γείρει από την άλλη.
Ένα πρωινό περπάτημα, ένα καλό βιβλίο, μια απρόσμενη αγκαλιά, ένα ξαφνικό κοίταγμα, ένα “σ’ αγαπώ” μπορεί να κρίνει την πορεία μιας ολόκληρης ζωής.
Όταν είσαι ανάμεσα στο να το κάνεις ή να μην το κάνεις το τσικ, πάντα να το κάνεις. Δεν θα μάθεις ποτέ ποιο τσικ είναι αυτό που θα σου αλλάξει τη ζωή αν δεν το κάνεις».
– Στέφανος Ξενάκης
Διαβάστε απόσπασμα από το βιβλίο στον ακόλουθo σύνδεσμο: https://issuu.com/keybooks4/docs/to_doro2_issuu
Βιογραφικό Στέφανου Ξενάκη
Εδώ και καιρό, ο Στέφανος Ξενάκης ασχολείται με το πάθος του, την αυτοβελτίωση και την προσωπική εξέλιξη, τις οποίες υπηρετεί με τα κείμενα και τις ομιλίες του. Αυτή την εποχή εργάζεται εντατικά για το όνειρό του, το μάθημα «ΝΑΙ, ΜΠΟΡΩ», ένα μάθημα αξιών και αυτογνωσίας, το οποίο φιλοδοξεί να μπει σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας, από την πρώτη κιόλας δημοτικού. Είναι περήφανος πατέρας δύο κοριτσιών, ηλικίας 9 και 12 ετών, της Αίνειας και της Αύρας.
Το νέο μυθιστόρημα της Βάσιας Μαυράκη «Ο Καπηλάρης» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιβίσκος
Στα χρόνια που οι Έλληνες χωρίζονταν σε δεξιούς και αριστερούς, σε αντάρτες και χίτες, στα χρόνια που οι άνθρωποι αυτοκτονούσαν ακόμα για τον έρωτα, που οι πρόσφυγες έδιναν τα χρυσάφια και τα ασήμια τους για μια κούπα ξινόγαλο και που τα τσακάλια κατέβαιναν λυσσασμένα από το βουνό ντάλα μεσημέρι και χύνονταν στους τσομπάνηδες… Στα χρόνια εκείνα πέρασαν άνθρωποι που η ζωή τους άξιζε να γίνει βιβλίο. Άνθρωποι που μεγαλούργησαν μέσα από τη φτώχεια, που μικροψύχησαν μέσα από τα πλούτη, δειλοί που έγιναν ήρωες και ανδρειωμένοι που κρύφτηκαν σαν κουνέλια!
Θεέ μου, τι ποικιλία έδωσες στο είδος μας! Σε τι κατάσταση θεϊκού μεθυσιού πρέπει να βρισκόσουν όταν μας μηχανεύτηκες. Μα δεν πρέπει να έχεις παράπονο· κι εμείς πολλά μηχανευτήκαμε… παιδιά σου είμαστε και σου μοιάσαμε. Μηχανευτήκαμε πολέμους, εθνικούς διχασμούς, έρωτες και γλέντια, τάματα και λιτανείες, ηδονές και οδύνες, έτσι για να μην φανούμε κατώτεροι σου!
Στα χρόνια αυτά γεννήθηκε κι έζησε η ηρωίδα του βιβλίου, η Χριστίνα, μια γυναίκα που πήρε τη ζωή της στα χέρια της και τη δάμασε…
«Iστορία καλογραμμένη, με την αμεσότητα παραμυθιού και τη δυναμική ιστορικού ντοκουμέντου ο Καπήλαρης σε συνεπαίρνει απ’ την πρώτη σελίδα. Η γλαφυρή περιγραφή και η αρτιότητα στη σμίλευση των χαρακτήρων δημιουργεί στον αναγνώστη την εντύπωση ότι ακούει το χτυποκάρδι των πρωταγωνιστών και πως πέρα απ’ τα ιστορικά δρώμενα που είναι ενταγμένα στο έργο πρόκειται για ένα βιβλίο που εξυμνεί πάνω απ’ όλα το νόημα της ζωής».
– Πασχαλία Τραυλού
Απoσπάσματα από το βιβλίο
…Όταν ήμουν μικρή και σε άκουγα να λες «Εγώ στα νιάτα μου ήμουνα Καπήλαρης», σε φανταζόμουν σ’ ένα καπηλειό γεμάτο ξύλινα βαρέλια με κρασί, να έχεις μια ποδιά δεμένη στη χοντρή κοιλίτσα σου, να κερνάς κρασί τον κόσμο και να αστειεύεσαι. Μέχρι και με μουστάκι σε φανταζόμουν, μα δεν στο είχα πει ποτέ. Μετά, φυσικά, κατάλαβα πως ήσουν ο Καπήλαρης της ζωής σου. Κουμανταδόρος άφοβος, που κυβερνούσες το καπηλειό σου με δύναμη και σύνεση…
…Δεν ξέρω πότε γεννήθηκες, μα θέλω να πιστεύω πως γεννήθηκες στην καρδιά του Αυγούστου, στην ορεινή Αρκαδία, μια μέρα ζεστή που πύρωναν οι πέτρες και το άγονο χώμα σκορπιζόταν στον αέρα. Τότε τις μέρες που γεννιούνται τα λιοντάρια, γιατί στάθηκες λιοντάρι στη ζωή σου. Και ξέρω πια και γιατί ποτέ δεν ήρθες στον ύπνο μου, γιαγιά. Εσύ είσαι παλικαράκι ίσαμε δεκαοχτώ χρονών τώρα, πάνω στις τρέλες σου τις μεγάλες… Πού να βρεις τον χρόνο να ψάξεις τι σου ζητάει ο «Νοτιάς» σου;
Βιογραφικό Βάσιας Μαυράκη
Η Βάσια Μαυράκη γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Σεπτεμβρίου του 1967. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο αγοριών. Τώρα πλέον ζει και εργάζεται μόνιμα στην Αθήνα, μια και τα προηγούμενα χρόνια ταξίδεψε και έζησε σε πολλά και διαφορετικά κράτη, αλλά και πόλεις της Ελλάδας, λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεων του συζύγου της (στρατιωτικός πιλότος). Τα ταξίδια της αυτά αποτελούν πηγές της έμπνευσής της και πολλές φορές συνδέονται άμεσα με τις συγγραφικές αναφορές της.
Αν και έχει κάνει σπουδές στην ψυχολογία τα τελευταία χρόνια έχει ασχοληθεί επαγγελματικά με τη συμβουλευτική αστρολογία σε ένα νέο και εξελιγμένο κλάδο της, που συνδυάζει με επιτυχία και τις δύο επιστήμες, τον κλάδο του Empathetic Astrological Approach. Διδάσκει αστρολογία ως Tropical and Astral Expert στην Εναλλακτική Παιδεία, την πρώτη σχολή αστρολογίας που ιδρύθηκε στην Ελλάδα, ειδικεύεται στο Human Design, αρθρογραφεί σε περιοδικά και site και έχει έντονη συμμετοχή σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές.
Το καλοκαίρι του 2017 εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα ”Χίλια Χρόνια Μετά… κι άλλα χίλια” από τις εκδόσεις Ιβίσκος.
Το μότο της για τη ζωή είναι το εξής: το σχέδιο του Θεού για εμάς, το γενέθλιο κοσμόγραμμά μας, το μοναδικό αυτό αποτύπωμά μας στο Σύμπαν και η ελεύθερη βούληση διαχείρισής του δίνουν τη δυνατότητα σε κάθε άτομο να εξελίσσει και να προάγει τη ζωή του.
Η συγγραφέας Μαρικαίτη Καμβασινού, η ιδρύτρια του ιστορικού χώρου ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ, στην οδό Βουκουρεστίου, στον οποίο παρουσιάστηκαν πολλές εκθέσεις ιστορικού και συλλεκτικού περιεχομένου και βιογράφος του Φιλοποίμενα Φίνου, κυκλοφορεί από τις ιστορικές εκδόσεις Οδός Πανός, το νέο της μυθιστόρημα ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΠΟΤΕ (διαφορές & ομοιότητες).
Πρόκειται για την ερωτική ένωση δύο νέων στην Αθήνα του 1875, που οδήγησε, με τις απρόσμενες συνέπειές της, σ’ ένα βεβιασμένο και τραυματικό γάμο. Οι κοινωνικές και οικονομικές συγκυρίες και ο τυφλός εγωισμός κατέστρεψαν τα μεταξύ τους αισθήματα, όσο κι αν στο κύλισμα του χρόνου απέκτησαν τέσσερα παιδιά.
Μέσα από την αφήγηση της πορείας αυτής της εξαμελούς οικογένειας προβάλλεται -ως το το 1946- η γυναικεία μοίρα και νοοτροπία εκείνων των εποχών, καθώς και οι επιδιώξεις, τα λάθη, τα πάθη, οι ουτοπίες και οι ελπίδες όλων των μελών της.
Ο έρωτας και η αγάπη εισβάλουν ξανά στην ώριμη πια ζωή των δύο πρωταγωνιστών, αλλάζοντας όχι μόνο τον ψυχισμό τους, τις συμπεριφορές τους και τους χαρακτήρες τους, αλλά και τη συνειδητοποιημένη πια ματιά τους σε όσα διαδραματίζονται στην Αθήνα, τα οποία περιγράφονται με σεβασμό στις ιστορικές αλήθειες.
Τα γεγονότα είναι καταιγιστικά: Πόλεμοι, διχασμός, απώλειες, αβάσταχτοι πόνοι, νέοι ερχομοί, οδηγούν τον αναγνώστη στη συναισθηματική προσέγγιση του με τα μέλη της οικογένειας, αλλά και στη συμμετοχή του στα δρώμενα, με αναπόφευκτη τη σύγκριση του χθες με το σήμερα, αλλά και στον εντοπισμό διαφορών και ομοιοτήτων σε όλους τους τομείς.
Βιογραφικό Μαρικαίτης Καμβασινού
Γεννήθηκε, σπούδασε, εργάζεται και ζει στην Αθήνα. Το 1985 ίδρυσε το «ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ» στην οδό Βουκουρεστίου, έναν χώρο βιβλίου, ιστορίας και τέχνης, στον οποίο οργάνωσε και παρουσίασε ως το 1993 πολλές εκθέσεις ιστορικού και συλλεκτικού κυρίως περιεχομένου. Από το 1991 και μέχρι το τέλος του 2002 υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων, διάστημα στο οποίο έγραψε και επιμελήθηκε τις ιστορικές και αριθμημένες εκδόσεις: «Το Χορηγικό Μνημείο του Λυσικράτη» (1997), «Το Ωρολόγιον του Ανδρόνικου Κυρρήστου» (1999), «Το Ολυμπιείο και Μνημεία της Παριλίσιας περιοχής» (2002), καθώς και τον συνοπτικό και δίγλωσσο τόμο «Μνημεία των Αθηνών» (2002), που εκδόθηκαν από τον Πολιτισμικό Οργανισμό. Το 2005 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις» «Ορφέας» το βιβλίο της: «ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ Φιλοποίμην και Τζέλλα» και το 2012 το μυθιστόρημα της: «Αντανακλάσεις Μνήμης και Ονείρου» (Εμπειρία Εκδοτική).
Πληροφορίες για το βιβλίο:
Συγγραφέας: Μαρικαίτη Καμβασινού
