Ο ιστορικός κινηματογράφος Studio new star art cinema επανέρχεται σε λειτουργία από την Τετάρτη 1 Ιουλίου, μετά από 109 μέρες καραντίνας.
Ο κινηματογράφος εξασφάλισε για τους σινεφίλ ένα ημερήσιο αφιέρωμα στον κορυφαίο Άγγλο ηθοποιό Τσαρλς Λότον, τιμώντας την επέτειο της γέννησής του, 1 Ιουλίου 1899, με τρεις από τις κορυφαίες ταινίες του.
Τετάρτη 1 Ιουλίου
Αφιέρωμα στον Τσαρλς Λότον
Ημερήσιο εισιτήρια 7€
«Η Ταβέρνα της Τζαμάϊκα», Άλφρεντ Χίτσκοκ
Τετάρτη στις 18:30
«Καπετάν Κιντ», Ρόουλαντ Β. Λι
Τετάρτη στις 20:45
«Η Ιδιωτική Ζωή του Ερρίκου Η» του Αλεξάντερ Κόρντα
Τετάρτη στις 22:00
Οι καλοί πεθαίνουν νέοι, οι κακοί ζουν κάτι παραπάνω
Τσαρλς Λότον
Άγγλος ηθοποιός και σκηνοθέτης, βραβευμένος με Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία «Ερρίκος Η’» το 1933.
Ο Τσαρλς Λότον γεννήθηκε στο Σκάρμπορο του Γιόρκσαϊρ το 1899. Οι γονείς του Ρόμπερτ Λότον κι Ελίζαμπεθ Κόνλον ήταν ξενοδόχοι. Η μητέρα του είχε ιρλανδική καταγωγή και ήταν καθολική κι έστειλε το Λότον στο Κολέγιο Στόνιχερστ, ένα από τα γνωστότερα Ιησουιτικά σχολεία της Αγγλίας. Ο Λότον πολέμησε κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου κι όταν επέστρεψε στην Αγγλία άρχισε να δουλεύει στην οικογενειακή επιχείρηση συμμετέχοντας παράλληλα σε ερασιτεχνικούς θιάσους του Σκάρμπορο. Το 1925 η οικογένειά του του επέτρεψε να σπουδάσει υποκριτική στην Βασιλική Ακαδημία των Δραματικών Τεχνών κι ο ηθοποιός εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε θεατρική σκηνή το 1926 στην κωμωδία The Government Inspector. Παρά το γεγονός ότι δεν ήταν όμορφος, ώστε να αναλαμβάνει πρωταγωνιστικούς ρόλους ρομαντικών ηρώων, κατάφερε να εντυπωσιάσει το κοινό με το ταλέντο του ερμηνεύοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στα κλασικά θεατρικά έργα του Αντόν Τσέχοφ «Ο Βυσσινόκηπος» και «Οι Τρεις Αδελφές».
Το 1931 ξεκίνησε περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες με το Payment Deferred κι επέστρεψε στο Λονδίνο για να αναλάβει τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε έργα του Σαίξπηρ στο Old Vic. Την περίοδο 1933 – 1934 έλαβε την εύνοια του κοινού για τις ερμηνείες του σε θεατρικά όπως «Μάκβεθ», «Με το Ίδιο Μέτρο» και «Η Τρικυμία».
Εμφανίστηκε επίσης στη θεατρική παράσταση του Όσκαρ Ουάιλντ, στο «Η Σημασία να Είσαι Σοβαρός», και το 1936 ταξίδεψε μέχρι τη Γαλλία όπου εμφανίστηκε στο ρόλο του Σγκαναρέλ στο έργο του Μολιέρου «Γιατρός με το Στανιό». Ήταν ο πρώτος Άγγλος ηθοποιός που εμφανίστηκε στο Θέατρο Comedie – Francaise για να ερμηνεύσει ρόλο στα αγγλικά κι ο μοναδικός που έλαβε διθυράμβους.
Το 1945 επέστρεψε στην Αμερική όπου ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην παράσταση του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Η Ζωή του Γαλιλαίου». Παράλληλα με τη θεατρική του πορεία ο Λότον έκανε και κινηματογραφικές εμφανίσεις ξεκινώντας με την εμφάνισή του σε τρεις βωβές αγγλικές κωμωδίες, στις οποίες πρωταγωνιστούσε η σύζυγός του Έλσα Λάντσεστερ. Την επόμενη χρονιά έκανε σύντομο πέρασμα στη βωβή ταινία «Πικαντίλι» (Piccadilly, 1929), ενώ την επόμενη χρονιά εμφανίστηκε στο φαντασμαγορικό «Comets» όπου τραγούδησε με τη σύζυγό του το τραγούδι «The Ballad of Frankie and Johnnie».
Το 1932 εμφανίστηκε σε 6 αμερικανικές ταινίες κι όταν επέστρεψε στην Αγγλία γύρισε την ταινία «Ερρίκος Η’» (The Private Life of Henry VIII) για την οποία κέρδισε Όσκαρ Ανδρικής Ερμηνείας.
Μετά το Όσκαρ Ανδρικής Ερμηνείας, ο Λότον άρχισε να εμφανίζεται συχνότερα στον κινηματογράφο παρά στο θέατρο και επέστρεψε στο Χόλιγουντ το 1933, όπου γύρισε την ταινία «White Woman», 1933 πλάι στην Κάρολ Λόμπαρντ. Την επόμενη χρονιά υποδύθηκε τον τυραννικό πατέρα της Νόρμα Σίρερ (από την οποία ήταν μόλις τρία χρόνια μεγαλύτερος) στην ταινία «Μις Μπάρετ», ενώ το 1935 υποδύθηκε τον επιθεωρητή Ιαβέρη σε μια από τις εκτελέσεις του μυθιστορήματος «Οι Άθλιοι» του Βίκτωρος Ουγκώ και το σκληρόκαρδο Κάπτεν Μπλάι, σε ένα από τους διασημότερους κινηματογραφικούς του ρόλους στην ταινία «Ναυτική Ανταρσία». Η ταινία του χάρισε τη δεύτερη υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, το οποίο έχασε από το Βίκτορ Μακ Λάγκλεν.
Αξιοσημείωτη είναι επίσης η εμφάνισή του στην κωμωδία του 1935 «Ruggles of Red Gap». Το 1936 επέστρεψε στην Αγγλία, όπου ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του Αλεξάντερ Κόρντα «Η Ζωή του Ρέμπραντ». Συνέχισε τη συνεργασία του με τον Κόρντα και το 1937, όταν ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη μεταφορά του μυθιστορήματος του Ρόμπερτ Γκρέιβς I, «Claudius» σε σκηνοθεσία Τζόζεφ Φον Στέρνμπεργκ. Η ταινία όμως έμεινε ανολοκλήρωτη λόγω ατυχήματος που είχε η συμπρωταγωνίστριά του Μερλ Όμπερον. Την επόμενη χρονιά ο Λότον και ο Γερμανός παραγωγός ταινιών Έριχ Πόμερ ίδρυσαν την εταιρία παραγωγής «May flower Pictures» στην Αγγλία. Η εταιρία ανέλαβε την παραγωγή τριών ταινιών με πρωταγωνιστή τον ηθοποιό. Οι ταινίες ήταν οι: «Vessel of Wrath», 1938 βασισμένο σε μυθιστόρημα του Σόμερσετ Μομ, «St. Martin’s Lane» με τη Βίβιαν Λι και το Ρεξ Χάρισον και «Η Ταβέρνα της Τζαμάϊκα» σε σκηνοθεσία Άλφρεντ Χίτσκοκ.
Η ταινίες δεν ήταν επιτυχημένες και η εταιρία σώθηκε από τη χρεωκοπία όταν η εταιρία R.K.O. πρότεινε στο Λότον το ρόλο του Κουασιμόδου στη μεταφορά του μυθιστορήματος του Βίκτωρος Ουγκώ «Η Παναγία των Παρισίων», με τη συμπρωταγωνίστριά του στην ταινία «Η Ταβέρνα της Τζαμάϊκα», Μορίν Ο’ Χάρα, στο ρόλο της Εσμεράλδας. Ο Λότον κι ο Πόμερ είχαν σχεδιάσει τη δημιουργία κι άλλων ταινιών, αλλά ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ως αποτέλεσμα το κλείσιμο της εταιρίας.
Η επιτυχία του ηθοποιού στην ταινία «Ερρίκος Η’» το 1933 καθιέρωσε το Λότον ως έναν από τους καταλληλότερους ηθοποιούς για την απεικόνιση ιστορικών χαρακτήρων (Νέρωνας, Ερρίκος Η’, Κύριος Μπάρετ, Ιαβέρης, Κάπταιν Μπλάι, Ρέμπραντ και Κουασιμόδος). Δεχόταν συχνά ρόλους διεφθαρμένων και αλαζονικών ανδρών. Ξέφυγε από την τυποποίησή του σε ρόλους του είδους, όταν το 1940 ανέλαβε το ρόλο ενός Ιταλού οινοπαραγωγού στην Καλιφόρνια στην ταινία «Ο Γολγοθάς μιας Αγάπης». Το 1942 υποδύθηκε τον πατέρα ενός ναυτικού στην ταινία «Ταϊτή» και ένα ναύαρχο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην ταινία «Έτοιμοι Προς Δράση».
Άλλες ταινίες στις οποίες εμφανίστηκε εκείνη την περίοδο ήταν το «Πριν Σβήσει το Παρελθόν» και «The Man from Down Under», 1943 όπου εμφανίστηκε στο ρόλο ενός Αυστραλού ιδιοκτήτη μπαρ. Στη βιογραφία του Λότον που κυκλοφόρησε το 1987 από το Σάιμον Κάλλου, ο συγγραφέας παραθέτει μερικές σύγχρονες κριτικές πάνω στη δουλειά του Λότον εκείνης της περιόδου. Στην κριτική του πάνω στο «Πριν Σβήσει το Παρελθόν», ο Τζέιμς Άγκεϊτ γράφει: «Δεν υπήρχε κανείς στην RKO να πει στον Τσαρλς Λότον πότε οι ερμηνείες του ήταν κακές;». Ο Μπόσλεϊ Κράουδερ των New York Times είχε γράψει στη στήλη του όταν κυκλοφόρησε η ταινία ότι η ερμηνεία του Λότον ήταν εκπληκτική.
Το 1943 ο Λότον ερμήνευσε το ρόλο ενός δειλού διευθυντή σχολείο στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς, Γαλλία, στην ταινία του Ζαν Ρενουάρ «Το Ξύπνημα του Σκλάβου» (This Land is Mine, 1943). Ο ηθοποιός συμμετείχε ενεργά στην ταινία δίνοντας ιδέες στο Ρενουάρ την περίοδο που έγραφε το σενάριο. Το 1944 εμφανίστηκε στο φιλμ νουάρ του Ρόμπερτ Σίοντμακ «Η Φωνή του Αίματος» υποδυόμενος ένα άνδρα που σκοτώνει τη σύζυγό του. Επιπλέον ερμήνευσε το ρόλο του Σερ Σάιμον Ντε Κάντερβιλ στην κινηματογραφική μεταφορά του έργου του Όσκαρ Γουάιλντ «Το Φάντασμα του Κάντερβιλ» σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν. Την επόμενη χρονιά πρωταγωνίστησε στην ταινία «Ο Ματωμένος Κουρσάρος».
Το 1946 εμφανίστηκε για δεύτερη φορά, μετά το 1941 με την ταινία «Από τον Καιρό της Εύας», στο πλευρό της Ντίνα Ντάρμπιν, στην ταινία «Μήλον της Έριδος».
Το 1947 συνεργάστηκε για δεύτερη φορά με το Χίτσκοκ για την ταινία «Υπόθεση Παραντάιν». Από το 1948 μέχρι και το 1951 ανέλαβε κυρίως δευτεραγωνιστικούς ρόλους στις ταινίες «Η Αψίδα του Θριάμβου», «Στο Νησί των Παρανόμων» και «Το Γαλάζιο Πέπλο».
Το 1953 επανέλαβε το ρόλο του Ερρίκου Η’ για τις ανάγκες της ταινίας «Τα Δάκρυα της Βασιλίσσης» στην οποία συμπρωταγωνίστησε με τη Ντέμπορα Κερ και τη Τζιν Σίμονς. Έλαβε επίσης το ρόλο του Ηρώδη Αντύπα στην ταινία «Ο χορός της Σαλώμης» όπου εμφανίστηκε πλάι στη Ρίτα Χέιγουορθ. Το 1954 τον σκηνοθέτησε ο Ντέιβιντ Λιν στην ταινία «Η Εκλογή του Χόμπσον» και το 1957 έλαβε ακόμη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του Μπίλι Γουάιλντερ «Μάρτυς Κατηγορίας». Έπειτα εμφανίστηκε πλάι στο Λόρενς Ολίβιε και τον Κερκ Ντάγκλας στην επική παραγωγή του Στάνλεϊ Κιούμπρικ «Σπάρτακος».
Τελευταία του ταινία ήταν η «Θύελλα στην Ουάσινγκτον». Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων πληροφορήθηκε ότι επρόκειτο να πεθάνει από μετάσταση που είχε κάνει καρκίνος του νεφρού. Το 1955, ο Λότον σκηνοθέτησε την ταινία «Η Νύχτα του Κυνηγού» με το Ρόμπερτ Μίτσαμ, τη Σέλλεϊ Γουίντερς και τη Λίλιαν Γκις. Παρά το γεγονός ότι δεν είχε εμπορική επιτυχία, η ταινία έχει χαρακτηριστεί από τους κριτικούς ως μια από τις καλύτερες της δεκαετίας του ’50. Η αρχική αποτυχία της ταινίας ανάγκασε τον ηθοποιό να μην επιχειρήσει ξανά να σκηνοθετήσει ταινία.
